როდესაც დანიშნულ ადგილას მივედით ჩემს წინ დიდი კარები გაიღო.გარედან მარტო ხეები და ბუჩქები მოჩანდა.როდესაც მანქანიდან გადავედით ჩემს წინ ულამაზესი ბაღი გადაიშალა ყამრავი ყვევილებით და ტბით ხეების უკან სახლიც მოჩანდა.გამიკვირდა ამდენი ხანია აქ ვცხოვრობ და ეს ადგილი ნანახი რატომ არ მაქვს თქო?მე და დათო ნელნელა ნავისკენ მივდიოდით რომლითაც ტბის შუაში აშენებულ რაღაც ქოხში უნდა მიგვეცურა.
-ეს რა ადგილია დათო?
-ჩემი სახლის უკანა ეზო
-რაოო,და შენ სახლში მაშინ მოდიხარ როცა მოწყენილი ხარ?
-არა მარიამ ამ ადგილას მაშინ მოვდივარ როცა მოწყენილი ვარ.
-ამმ გასაგებია ძალიან ლამაზია.
-მოდი მოგეხმარები -დათო ნავში ჩაჯდომაში მომეხმარა და ნიჩბებს მოუსვა.
-ფეხი როგორ გაქვს?
-ნელნელა მირჩება
-გადასარევია,ის ტბის შუაში რა არის?
-ჩემი ოთახი
-მეკაიფები ხო?
-არაა ზაფხულში ხანდახან აქ ვრჩები ხოლმე
-კარგია იმედია რამე შეგჭამს :დ
-ნუ არ ბოროტი
იმ ადგილთან მივედით და ნავიდან ამოვედი.იქაურობა ძალიან ლამაზი იყო ყველაფერი ხის იყო,ხის მაგიდა და სკამები,ხის საწოლი თეთრი თეთრეულით და რა ვიცი კიდე რაც ადამიანშ ჭირდებოდა ლამის ყველაფერი იქ იყო.პატარა სახლს გავდა
-ძალიან ლამაზია დათო
-ვიციი
ამაზე ორივეს გაგვეცინა იქვე ხის სკამზე დავჯექით და კარგა ხანს ვლაპარაკობდით მის და ჩემ ბავშვობაზე რა გვიყავრდა რა არაა და ასე შემდეგ.ბოლოს გადავწყვიტე ჩემს დაბადების დღეზე დამეპატიჟებინა რომელიც ორ დღესი იყო.
-შაბათს საღამოს რას აპირებ?
-არც არაფერს რა იყო
-ჩემი დაბადების დღეა და მე და ქეთიმ წვეულების მოწყობა გადავწყვიტეთ,და შენ დაგიოს მინდა რომ მოხვიდეთ
-ღადაობ მარიამ გიო?
-ხო არ მინდოდა დაპატიჟება მაგრამ ქეთიმ დაიჟინა დათო მარტო ხომ არ იქნებაო
-შენს დაბადების დღეზე ვინც შენ გინდა ის უნდა იყოს ქეთის არ დაუჯერო.
-კარგიი
-დარწმუნებილი ხარ რომ ჩემი დაპატიჟება გინდა?
-კი ჩვენ ხომ მეგობრები ვართ არაა?
-საუკეთესო მარიამ -დათოს გაეღიმა და თავზე მაკოცა
-საერთოდ არ მინდა ეს წვეულება -მოწყენილმა და თითქოს შეშინებულმა ვუთხარი
-რატომ?
-ცეკვა არ ვიცი  რა უნდა ვაკეთო
-ამმმ პრობლემაა ეგაა?
-დიახ
-გასწავლი
-ცოტა დროს იქამდე ვერ ვისწავლი თან მოუხერხებელი ვარ 
-მოუხერხებელი კი არა ზანტი და ზარმაცი ხარ
-ეეეე
-ეეე კი არა ადექი ეხლავე
-რატომ?
-ვიცეკვოთ
-მერე და მუსიკა?
-აქ არ ვარ?
დათომ ღიღინი დაიწყო.ერთი ხელი ჩამკიდა მეორით კი ჩემი ხელი აიღო და თავის მხარზე დამადებინა მერე წელზე მომხვია და ნაბიჯებს მითვლიდა.
-მარცხნივ მარჯვნინ უკან წინ
სულ ამას იმეორებდა.ჯერ მისგან ძალიან შორს ვიყავი რაც ხელს გვიშლიდა ცეკვარში,მერე თავისთან ახლოს მიმითრია ცოტა უხერხულად ვიყავი მაგრამ ამ უხერხულობამ მალევე გადამიარა.ის ისეთი თბილი იყო რომ ახლოს მივეკარი.კარგა ხანს ასე ჩახუტებულები ვირწეოდით
-აცივდა მარიამ წამო სახლში შევიდეთ
-კარგი
სახლის კენ წავედით გზაში დათო ყვევილებზე მელაპარაკებოდა რას რა ერქვა და როგორ უნდოდა მოვლა,ამას რომ მორჩა ჩემს სიმსუქნეზე დაიწყო ლაპარაკი,რაზეც ნერვები მომეშალა და ნატკენ ფეხზე ძალით დავაბიჯე,მაგრამ მერე ჩემი საქციელის ძალიან შემრცხვა.ყოველთვის ახერხებდა რომ გავეცინებინე,მეც სულელივით ვიკრიჭებოდი ხოლმე.როდესაც სახლში შევედით მისი მშობლები მისაღებში იყვნენ,მივესალმე ძალიან თბილი ხალი ჩანდა.დათოს დედა დაბალი პუტკუნა საყვარელი ქალი იყო ლამაზი კუკულა თმით,მამა კი მაღალი და მეტად შესაშური ტანის აი ვის გავდა დათო მამას.დედამისი მხოლოდ თვალები და ცხვირი ქონდა,თვალები სადაც ძალიან დიდი სითბო ჩანდა ჩემს მიმართ.დათომ სახლი დამათვალიერებინდა გავთბით და შემდეგ სახლში წამიყვანა.როდესაც გზაში მივდიოდით ჩემს მხარეს ტროტუარზე ქეთი დავინახე გიოსთან ერთად როგორ სეირნობდა და დათოს რომ არ დაენახა წინ გავახედეე
-დათო გაიხედე იქით რა ლამაზი ბავშვიაა
-ხოო მართლაც ლამაზიაა და პუტკუნა შენსავით
-კიდე გინდა დაგადგე ფეხი?
-არააა
გამეკრიჭა და წინ გაიხედა კიდევ კარგი ჩამოვცდით სახლში რომ მივედი და დათო წავიდა ქეთის დავურეკე.და გავაფრთხილე რომ ფრთხილად ყოფილიყო დათოს არ დაენახა ის და გიორგი.სახლში დარცხვენილი ბავშვივით მოვიდა მისი ნივთები უკვე ჩალაგებული მქონდა და დივანზე მედო ჩანთით.
-შენ ხომ შემპირდი მხოლოდ დათოს სევხვდებიო?
-ვიცი მარიამ მაპატიე მაგრამ მე და გიორგის ერთმანეთი გვიყვარს.
-სულ ფეხებზე ა გიყვართ თუ არა ერთმანეთი მერე დათო რატო არ უთხარით მას?
-დათო ტვინით ავადმყოფია გიოს რამეს დაუშავებდა
-ტვინით ავადმყოფები თქვენ ხართ დათო კი არა,გაეტრიე აქედან
ჩანთა მიმაგდე და კარები გავუღე.სად წავიდა აზრზე არ ვარ მაგრამ საერთოდ არ ვნანობდი ასე რომ მოვექეცი.დათოს ხომ უყავრდა ქეთი ის კი რანაერად ექცეოდა ძმაკაცდთან უღალატა.
საღამოს ჩემს ოთახში ვიყავი დედა შემოვიდა და მელაპარაკებოდა.მოვუყევი ყველაფერი დეტალურად და მირჩია რომ თუ მართლა ჩემი მეგობარი იყო დათო მისთვის ყველაფერი მომეყოლა რადგან არ შეიძლებოდა ტყუილში ცოვრება.დედა ოთახიდან გავიდა თუ არაა სამაშველო კიბით ჩავიპარე და წავედი დათოს სანახავად.ჩემს თავს ვეღარ ვცნობდი რა მჭირდა საერთოდ.დათოს სახლთან მივედი და უკანა ეზოდან შევედი იგი თავის ქოხში იყო.როგორღაც ნავით მივცურდი და ქოხში ავედი,ბიჭი გაგიჟებული მიყურებდა აქ რა გინდაო.საწოლში იწვა ამ სიცივეში ჩაფუთნული კურტკიტ.
-ნორმალური ხარ აქ რას წევხარ?
-ამ ღამე აქ შენ მოდიხარ და მე მეკითხები ნორმალური ვარ თუ არაა?სასაცილო კითხვა იყო მარიამ
-ცუდად ვარ და აქ ამიტომ მოვედი
-რა გჭირს?
-არაფერი,შენ რატომ ხარ აქ?
-ცუდად ვარ ვარ მარიამ
-რატომ?
-გაიყინები მოდი შიგნით შევიდეთ.
-არა არ მინდა აქ კარგად ვგრძნობ თავს.ოგონც საბანი მომაფარე.
-კაი მოდიი
დათო მიიწია და თავის გვერდით ადგილი დამითმო მეც შევწექი.საბანი დამაფარა და დაიყო მოყოლა
-დღეს შენგან რომ მოვდიოდი პარკს ჩამოვუარე და ქეთი და გიო დავინახე ერთმანეთს კოცნიდნენ თან თითქოს ვიღაცას ემალებოდნენ შენობის მიღმა
როცა ეს სიტყვები მოვისმინე ძალიან შემრცხვა,მეც დამნაშავე ვიყავი რომ არაფერს ვეუბნებოდი.თვალებიდან ცრემლები გადმომსკდა და ტირილი დავიწყე
-რა გატირებს მარიამ?
-დათო ძალიან გთხოვ მაპატიე,შეცდომა დავუშვი
-რაზე მელაპარაკები მარიამ?
-ქეთი ყოველ საღამოს მეუბნებოდა რომ შენ სანახავად გამოდიოდა და როცა შენ მეკითხებოდი სულ გატყუებდი ხოლმე სახლშია თქო.მაგრამ გეფიცები არ ვიცოდი გიორგის თუ ხვდებოდა მეც დღეს დავინახე გზაში სახლში რომ მიგყავდი
-და ამიტომ გამახედე არა პატარა ბავშვისკენ
-არ მინდოდა გული გტკენოდა
ვტიროდი და სლუკუნით ველაპარაკებოდი,ვხვდებოდი რომ თანდათან ბრაზდებოდა მალევე ყვირილი დამიწყო
-და ახლა არ მყკივა მარიამ გული!!!
-მაპატიე ძალიან გთხოვ.
-მე შენ მეგობრად გთვლიდი მარიამ,ყველა ყველა მაგრამ შენ მაინც არ უნდა მოგეტყუებინე,შენც გული მომიკალი.
-დათო გეფიცები არ მინდოდა -ვტიროდი და ხმა მიკანკალებდა
-რატომ უნდა გეთქვა პრინციპში ჩემთვის სიმართლე,შენ ხომ შენს მეგობარს ეხმარებოდი არაა
-არაა მასე მას არ ვეხმარებოდი,უბრალოდ მე დავადაც არ ვიცოდი სად დადიოდა და შენთვის რა უნდა მეთქვა
-გეთქვა ის რასაც ხედავდი,გეთქვა რომ ქეთი სადღაც დადიოდა და მღალატობდა.არათუ ამდენი ხანი ტყუილში მეცხოვრა.მაგრამ რა მე ხომ მეგობარიც კი არ ვარ შენი.მე ხომ უბრალოდ შენი მეგობრის შეყავრებული ვარ და ვსო
-მასე არაა შენ ჩემი მეგობარი ხარ,ამის სათქმელად მოვედი დათო დღეს.
-ახლა ხომ მითხარი ხოდა წადი!
-ნუ გამაგდებ ძალიან გთხოვ
-წადი მარიამ მარტო მინდა ყოფნა
-ეგრე ხო კარგი წავა!
ფეხზე ჩავიცივი დათო გამომყვა მაცილებდა ბიჭი.ჩემთვის ვდუდღუნებდი .მხოლოდ მეგობრის შეყვარებული არაა.ნავში სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით ჩავხტი ნავი კარგა ხანს ქანაობდა,დატოს მზერა მომაცილებდა,რამდენიმე ნიჩბის მოსმაი იყო და ნავი აომიყირავდა და წყალში ჩავვარდი....


სალამი მეგობრებიო როგრო ხართ?იმედია მოგწონთ ჩემი მოთხრობა <3 ველი თქვენს აზრს.