ყველა გაშეშებული იდგა,გაოცებისგან რა ექნათ აღარ იცოდნენ,სანამ ექიმმა არ თხოვა პალატის დატოვება.კორიდორში იდგნენ და ელოდნენ ექიმი როდის მოვიდოდა და აუხსნიდა რა ჯანდაბა მოხდა..სანდრო ადგილს ვერ პოულობდა,გაგიჟებული იყო..გონს მოვიდა მარა ეს რა საოცრება იყო,ამნეზია?აღარაფერი ახსოვს,ანუ რა გამოდის ..აწი რა იქნებოდა..ექიმიც გამოჩნდა,სანდრო იმ წუთას მივარდა.
-ექიმო რახდება ამნეზია აქვს?რატომ არ ვიცოდი ამის შესახებ??!!როგორა მარიტა?
-დამშვიდდით..ყველაფერი რიგზეა.
-როგორაა ყველაფერი რიგზე არ ვახსოვართ არც ერთი რამოხდა?
-ამნეზია არ აქვს..ეს ყველაფერი დროებითია..თქვენს ენაზე რომ აგიხსნათ მისი მოგონებები ერთ კუნჭულშია გამოკეტილი და გამოსვლას არ ჩქარობენ,ეტყობა თავი დაარტყა ძან..
-რას ნიშნავს დროებითია?
-რამოდენიმე კვირაში ან თვეში გაუვლის..ნაცნობებთან რომ იქნება,ნაცნობ ადგილებში წაიყვანეთ ხოლმე,ეს ყველაფერი დაეხმარება რომ გაგიხსენოთ..გირჩევთ არ უთხრათ რამოხდა ან რახდება,ამან შეიძლება პანიკაში ჩააგდოს და ბავშვებს და თავის თავსაც ავნოს...
ყველა ყურებდაცქვეტილი უსმენდა ექიმს...კიდევს მიცა მითითებები...მალე ანიტა,საბა და ბავშვები მოვიდნენ..
-სადა ჩემი შვილი რამოხდა???ამიხსენით ქალი აღარ ვარგივარ.
-დამშვიდდი ანიტა დეიდა...მოკლედ აგიხსნი ოღონდ დაჯექით.
-ვაიმე რახდება?ანიტა სასოწარკვეთილი იყო უკვე..
-მარიტა თბილისში მოდიოდა და ავარია მოუვიდა,ყველაფერი რიგზე აქვთ..მაგრამ...
-აქვთ?კიდევ ვინ დაშვდა?ვინმე იყო მარიტასთან ერთად?ყველა აქ ხართ და...რა მაგრამ?
-ამნეზია აქვს..მაგრამ ანუ არვიცი ვერ გავიგე ზუსტად..დროთა განმავლობაში გაიხსენებს ყველაფერს 1 კვირაში ან თვეშიო..
-ეს რა დაგვემართა...საბამ ცოლს მოხვია ხელები..
-ნია ვინა მარიტასთან ერთად?
ნია დუმდა..
-ნიაა!ანიტამ ხმა ვეღარ გააკონტროლა..მაპატიე ნიაკო აღელვებული ვარ...მითხარი ვინა კიდე დაშავებული..
-არავინ ანიტა დეიდა უბრალოდ..
-რა უბრალოდ ამოღერღე ნია..
-მარიტა ორსულადა!მათემ დაამთავრა ნიას სათქმელი.
-რაააა?გაოცებული იყურებოდა ანიტა...ბებია გავხდები?შვილიშვილები მეყოლება..საბაა საბა ბაბუა გახდებიი..საბას გაკრა მხარი.
მოკლედ გახარებულები იყვნენ და ერთმანეთს ეხუტებოდნენ,ერთადერთი მარიტას მეხსიერება რჩებოდა განზე..ანიტამ დაეჭვებულმა კითხა ნია..
-მამა ვინა?შენ გეცოდინება..
-აი...ნიამ ჩაიცინა და ალექსანდრესკენმიუთითა რომელიც ექიმს ელაპარაკებოდა.
-ეღირსათ როგორც იქნა..
-ჯიგარი ხარ რა ანიტა დეიდა..სხვა რო ყოფილიყო ერთ ამბავს ატეხავდა რასქვია ჩემი შვილი ორსულადაო ჯერ არ გათხოვილაო და ...ექთანი გამოვიდ ამარიტას ოთახიდან,ექიმს რაღაცა უთხრა და აქეთკენ წამოვიდნენ,ამიტომ ნია გაჩრდა..
-პაციენტმა გაიღვიძა შეგიძლიათ შეხვიდეთ,ოღონდ დიდი ხნით არა..
გახარებულები წავიდნენ პალატისაკენ..ყველაზე ბოლოს საბა და ანიტა შევიდა.მარიტა ყველას გაოცებული სახით უყურებდა მაგრამ როგორც ანიტა და საბა დაინახა ბედნიერმა გახედა და ყვირილი დაიწყო.
-დედიკოოოო,მამიკო,მათუჩკა ძლივს!მოდით აქ..
ანიტა და საბა უცებ მივარდნენ მარიტას და ჩაეხუტნენ..სანდრომ მათეს გადაუჩურჩულა..
-მოიცა ამას თქვენ ახსოვხართ და ჩვენ რა პონტში არ ვახსოვართ?
-აზრზე არ ვარ ტო..
ანიტა მარიტას მიუჯდა გვერდით.
-შვილო როგორ ხარ?
-დედი აქ რას ვაკეთებ?ან ესენი ვინ არიან ამიხსენით ვინმემ..აი ის იყო ჩემ მუცელთან,თავი და ხელები ედო..სანდროზე მიუთითა.
-ყველაფერს აგიხსნი შვი...მარიტამ გააწყვეტინა.
-მარიამი სადა?მარტო დატოვეთ სახლში?თვალებგაბრწყინებულმა იკითხა მარიტამ.ანიტამ გაოცების ნიშნად თვალები დაახამხამა და საბას გადახედა.საბამაც თავი დაუქნია..
-მარიამი?ჩვენი მარიამი?
-ხო დედა ჩემი და სადა?
-ის..ხო იცი არ უყვარს სავადმყოფოები სახლში დაუცდიო...
-კარგი..მობეზრებულად დაატრიალა თვალები მარიტამ..ახლა ესენი ვინ არიან ან აქ რამინდა?
-შვილო ავარიაში მოყევი და მეხსიერებასთან ცოტა პრობლემები გაქ..
-მერე რატომ არ მახსენდება არც ერთი?
-მოდი თავიდან გავიცნოთ იქნებ გაგახსენდეს..
-ეს ნი არის..ეს ნიკუშა არის..ეს ჩვენი გლახა მათეა კი იცანი..
-მხეცო შენ თავს რა დამავიწყებს..სიცილი დაიწყო მარიტამ..და ის ვინ სიმპაწიური ბიჭი ვინ არის?სანდროზე მიუთითა და წყალი მოსვა.
-ეს სიმპატიური ბიჭი შენი ქმარია.მოიტყუა ანიტამ და ასე კარგიც იყო,სანდრო უფრო შეუწყობდა ხელს ყველაფრის გახსენებაში...მარიტას წყალი გადასცდა და წველება აუტყდა,მერე სიცილში გადაეზარდა..
-ვინო?მე გათხოვილი ვარ?დედა მე ხომ 16წლის ვარ..
-იცი მარიტა შენ 26წლის ხარ..
-კარგი..ეს რაღაც ხუმრობა ხო?მარიტა ანერვიულდა..
-ჩშ შენთვის ნერვიულობა არ შეიძლება..
-რატომ არ შეიძლება ნერვიულობა?
-სანდრო შვილო ჩვენ გავალთ და თქვენ ილაპარაკეთ..
-მოიცადეთ არ დამტოვოთ ამასთან მარტოოოო...კარებში გადიოდნენ მარიტამ რო დაიყვირა..მოიცადეთ!ეს ბავშვები ვინ არიან?მოდით აქ..ბავშვებიც რომელიც ამდნეი ხანი კუთხეში იყვნენ მიყუჩული მარიტასთან მივიდნენ..მარიტა ათვარიელებდა..
-ჩემი ბავშვობის ასლია ეს გოგო...ვინ არიან დედა?ოღონდ არ მითხრა შენი შვილებიო თორე სულს განუტევებ!
-შვილო ესენი...ანიტას აღარ დაცალდა..დაჩიმ დაასწრო.
-ჩვენი შენი და და ძმა ვართ!ამაყად თქვა..
-სერიალში ვარ?სიზმარია?ეს რახდება?გადით ყველა გარეთ!ამ არსების გარდა!სანდროზე მიუთითა..ბავშვებს გული დაწყდათ მარიტას ასეთი საქციელისთვის მაგრმა ხვდებოდნენ რომ მისი დაიკო კარგად არ იყო..
ყველა რომ გავიდა ოთახიდან სკამიზე დაჯდა მარიტას გვერდით სანდრო.
-მე ვიღაც არსება არ ვარ შენი ქმარი ვარ..
-მოიწიე..სანდროც ახლოს მივიდა..მარიტა სანდროს უყურებდა და მის თვალებში იკარგებოდა..
-მათვარიელებ?გაუცინა სანდრომ..
-ჰო..ისეთი ნაცნობი სახე გაქ..მის ხელებს დაატარებდა სანდროს სახეზე..სანდრო ახლოს მიიწია და ტუჩებზე აკოცა...მარიტას უცებ ამოუტივტივდა ყაზბეგში მომხდარი..მერე მათესთან რაც მოხდა..უცებ მოწყდა და თვალებში უყურებდა..
-ჩვენ რა ყაზბეგში ვიყავით ერთად?
-მოიცა რა იცი შენ??
-გამახსენდა..
-ჰო?და რაგაგახსენდა?ახლოს მიიწია სანდრო უფრო..
-რომ მაკოცე..
სანდროც ჩაეღიმა ბავშვობის გახსენებაზე.
-კარგი დრო იყო..
-ხო ახლა მომიყევი რამოხდა..და რატო არ შეიძლება ნერვიულობა?
-მოყოლით ვერ მოგიყვები შენით უნდა გაიხსენო..და მუცელზე მოკიდა ხელები.
-რას გადაეკიდე ჩემ მუცელს ასე გიყვარს?
-შენც მუცელში რომ ორი არსება ისინი მიყვარს სიგიჟემდე..
-ჰაა?ოღონდ ახლა...
-ორსულად ხარ..ჩვენი პატარები არიან აქ..მუცელზე მოკიდა ხელი და ეფერებოდა,მარიტას ცრემლები წამოუვიდა..
რამოდენიმე კვირაში გამოწერეს..იქ ყოფნის დროს გაახსენდა რაღაცებიი...გადაწყვიტეს რომ სოფელში წასულიყვნენ..იქ ბევრი დრო აქვთ ერთად გატარებული და უფრო გაახსენდებოდა ყველაფერი..ყველა იქ წავიდნენ ბავშვების და ანიტას და საბას გარდა,ისინი თბილისში დარჩნენ..სოფელში რომ ჩავიდნენ,მარიტამ კარები შეაღო და სირბილი დაიწყო..
-რამდენიხანია აქ არ ვყოფილვარ..
-უფ ნუ იტყვი.ხითხითი დაიწყო ნიკამ.
-შენი სახელი შემახსენე კურდღლიკ?
-კურდღლიკო..სანდრო მჩგრავს..ნიკა ნიკა..
-ნიკუშ,ხოდა ნიკუშ..აუფ დამავიწყდა რაუნდა მეთქვა დაიკიდე...ოთახისკენ წავიდა...ეგ ახსოვდა სადაც იყო..ოთახში რომ შევიდა ყველაფერი ისე დახვდა როგორც იმ დღეს დატოვა,მარცხნივ გული ეტკინა რაღაც შაშინლად,გაასენდა აქ რა ამბავი დააწია მაგრამ რატო ეგ აღარ ახსოვდა...სანდროც მალე მივიდა მასთან და ერთად დაიძინეს ჩახუტებულებმა..ყველაფერი შესანიშნავად იყო,მარიტას ახსენდებოდა ყველაფერი..მაგალითად მთაზე იყვნენ წასულები და გაახსენდა მაშინ რაც მოხდა და სანდროს ეხუმრებოდა როგორ მოგატყუე რეზიზეო,კიდევ ჭიქა გაუტყდა სამზარეულოში და სანდრო შემოვარდა და ფეხი გაიჭრა ნამსხვრევებზე..გაახსენდა ადრეც რომ გაიჭრა.
-გამახსენდა..გაიღიმა მარიტამ..
-რაგაგახსენდა?სანდროს სახე ეცვალა..
-ფეხი რომ გაიჭერი..
სანდრო ნერვიულობდა ყველაფერი ახსენდებოდა ნელ-ნელა,მალე ისიც გაახსენდებოდა რომ მისი ცოლი არი იყო,მითუმეტეს ბოლოს საშინლად იჩხუბეს და მის გამო იყო საფრთხეში ის და ბავშვები..ყველაფერი რომ გაახსენდებოდა ალბათ სანდროს დანახვაც აღარ მოუნდბოდა..
მარიტას დაბადების დღეს იყო..მათე და სანდრო გაქრნენ საქმე გვაქო..მარიტას სულ აღარ ახსოვდა დაბადების დღე რომ ჰქონდა...უკვე ტორმეტი იყო სანდრო და მათე რომ შემოვარდა დიდი ტორტითხელში...მარწყვის ტორტი იყო..მარიტას გაახსენდა მარწყვის ტორტი და სიცილი დაიწყო...მოკლედ ძალიან იმხიარულეს,მარიტამ ჭამა და ჭმა მარწყვის ტორტი,მერე აღარ შეეძლო და სანდრო აჭმევდა..
-დამიბერდა ცოლი 27წლისაა უკვე..
-ცოლის ხსენება კარგი იყო ერთი მომიყევი როგორ მთხოვე ცოლობა?აუ ჩვენი ქორწილის სურათები მანახე რა როგორი კაბა მეცვა არ მახსოვს..
ყველას ხველება აუტყდა გაიგუდნენ მემგონი..სანდრო დუმდა..
-ალექსანდე!გაიმკაცრა ხმა მარიტამ.
-მარტი..არ შეიძლება შენით უნდა გაიხსენო..
-ხო კარგი კარგი...ის მაინც მითხარი ხელი როგორ მთხოვე აუ გეხვეწებიიი რააა...
-მე მოგიყვები ეგ ვერ გადმოგცემს ისე როგროც მოხდა!ნიამ წამოყო თავი და სანდრო გადაარჩინა.
-შენ რა იცი?
-მეც იქ ვიყავი..და ჩვენ ყველა იქ ვიყავით.
-აუ მიდი მომიყევი..ყველა მომლოდინე მზერით უყურებდა ნიას..
-მოკლედ შენ გაბრაზებული იყავი სანდროზე და ვერ შეგარიგეთ ვერაფრით..მერე სანდრომ ბიჭებს უთხრა ვსიო ცოლად უნდა მოვიყვანოო..ხოდა ერთად მოვიფიქრეთ რა უნდა გვექნა..ხოდა მაშინ იყო ნიკას დაბადების დღეს და სასმელსი გაგირიეთ ძილის წამალი და დაგეძინა..სანდრომ წაგიყვანა ტყის სახლში და იქ გააგრძელე ძილი..მე კაბა ჩაგაცვი..მერე გარეთ მოვრთეთ ყველაფერი,ყვავილებით ბუშტებით,ორ კაცზე სუფრით..რომ გაიღვიძე სიზმარში გეგონა თავი..მერე ახლოს აღარ ვიცით რა გითხრა სანდრომ მაგას არ გვიმხელს მაგრამ ფაკტია დათანხმდი..მუცელზე მოეფერა ნია რომელიც უკვე ეტყობოდა საკმაოდ..
-აუუუ რამაგარია როდის გამახსენდება ეგენი..
-ჯობია არ გაგახსენდეს თორე ყველას დაგვხოცავ..ნიამ ჩილაპარაკა და თვალები კედელს ააყოლა..
-რამე მითხარი ნიაკო?
-არა მარიტ...
ეს დღეც ასე ჩათავდა..გვიან დაწვნენ და მარიტას მთელი დღე ეძინა..მხოლოდ რამოდენიმე საათი ეღვიძა ისიც საჭმელად..ღამის ტორმეტი საათი იქნებოდა ალბათ ტელეფონმა რომ დარეკა..სანდრომ უცებ უპასუხა და ბალკონზე გავარდა..მარიტამაც თვალები ჭყიტა და მოუსმინა..
-მოვდივარ..მხოლოდ ეს გაიგონა..თავი მოიმძინარა..სანდრომ შარვალი ამოიცვა და ქვემოთ ჩვიდა..
-ამის დედა ვა*ირე აქ რასაკეთებ??ფული არ გეყო?დაგიმატებ ოღონდ ახლა აქიდან გაქრი!
-ვერ გავქრები!
-რას ქვია გოგო ვერ გაქრები არ გადამრიო!
-მე ორსულად ვარ სანდრო!
სანდრო გაშეშდა...და მუცელზე შეხედა რომელიც გამობურცული ჰქონდა..თავი როგორც აწია ტუჩებზე კოცნა იგრძნო.გოგონა უცებ მოიშორა.
-ნატალი!
მარიტამ ვერ მოითმინა და ქვემოთ ჩავიდა იმის გასარკვევად სანდრო სად წავიდა..თან რამეს შევჭამო..გარეთ მდგარი სანდრო რომ დაინახა რომელსაც ვიღაც მთელი გულით კოცნიდა გული შეეკუმშა,თვალებში ცრემლებმა დაისადგურა და უკან დაიხია და ლარნაკი გადმოაგდო,სანდრო და ნატალიმ სახლში შეიხედეს,მაგრამ შუქები ამქვრალი იყო და მარიტაც მეორე სართულზე იყო უკვე ასული..ტიროდა მაგრამ შეწყვიტა იცოდა მალე მოვიდოდა სანდრო..ჩეძინა..სანდროს დააგვიანდა რომ მოვიდა იგრძნო როგორ შემოხვია ხელები წელზე მარიტამ კი გააშვებინა და ამოიკვნესა..
-მცხელა..
მეორე დილას რომ გაიღვიძა სანდრო მის გვერდით არ იყო,ნიას მიწერა ტელეფონზე მოდი მალე ჩემთანო..ნიაც იმ წამსვე მივიდა.
-რამოხდა მარტი?
-ჩვენ ხომ საუკეთესო მეგობრები ვიყავით და ვართ?
-კი რამოხდა?
-სანდროს როდესმე უღალატია ჩემთვის?
-ეგ საიდან მოიტანე..სიმწრისგან გაიცინა ნიამ..
-იცი გუშინ ტელეფონმა დაურეკა და წავიდა მერე მეც წავყევი და დავინახე როგორ კოცნიდა ვიღაც ქერა თმიან გოგოს და ვერ გავიგე ეს მოგონება იყო,მართლა მოხდა თუ ჩემი ფანტაზიის ნაყოფია,ან ღამეში ვერ დავინახე ან რეალობა თუ არა..ისე ვარ ვეღარაფერს ვგებულობ უბრალოდ გული მტკივა ძალიან..
-შეიძლება უბრალოდ სიზმარი იყო...დამშვიდდი კარგი..ჩემ პატარებს არაფერი ავნო ხოიცი ყველაფერს გრძნობენ,ესმით და გებულობენ?
-როგორ არვიცი..ჩემო პატარებო...მუცელზე გადაიტანა მზერა და ხელებით მოეფერა..მერე ჩაიცვა და ქვემოთ ჩაბაჯბაჯდა..ყველას მიესალმა და საუზმეზე დაჯდნენ...
-აუ ჩემი წვენი მინდა..
-მოიცა მოგიტან.სანდრო წამოდა.
-არა იყავი,აღარაა მემგონი უცებ გავაკეთბ.
-მერე წამოვალ..
-იყავი ჭამე მალე მოვალ..
მარიტამ წვენი გააკეთა და კარებზე ზარის ხმა გაისმა...მერე კი ხმა გაიგონა რომელიც ძალიან ეცნო..
-სიურპრიზიიი!!ნატალი იყო კარებში ჩემოდნით.
-აქ რასაკეთებ???!სანდრო ფეხზე წამოვარდა..
მარიტა უკვე მისაღებში გადიოდა რომ გაიგონა..
-შენი შვილის დედას ასე უნდა ელაპარაკო საან?გაინაზა ნატალი..ყველამ პირი დააღო,მარიტა კი მისაღბში გავიდა რომ დაენახა ვინ იყო..როგორც დაინახა უცებ იხეთქა მასსი მოგონებებმა,წამის მეასედში გაასხენდა ყველაფერი..აბსოლიტურად ყველაფერი..დაფროგრამებულივით იდგა და წყნიანი ჭიქა ხელიდან გაუვარდა,ყველამ მას გამოხედა..თვალები ცრემლებით ჰქონდა სავსე..სანდრო მისკენ გამოიქცა..
-მარიტა..მარიტა კარგად ხარ?ხელი მოკიდა.მარტიამ კი ცივად გააშვებინა ხელი.
-ხელი გამიშვი!არმომეკარო!

დღეს რაღაც მუზა მეწვია,თამ მეცალა და დავწერე ეს შედარებით პატარა თავი..მომდევნო თავი ან დასასრული იქნება ან დასასრულის წინა თავი...ხოდა ველოდები აბა შეფასებებს რა აზრის ხართ