გვიანობამდე არ დაბრუნებულან,ლამის მოვკვდი ნერვიულობით,3 საატს არაფერი აკლდა რომ მოვიდა,მარიაი გულზე მყავდა აკრული და ისე ვიწექი.
-მარიამ გძინავს?-ტელეფონი გაანათა
-ამდენი ხანი სად იყავი?-ფრთხილად წამოვიწე რომ მარიამს არ გაღვიზებოდა
-საქმეები მქონდა,დილით ადრე მივდივართ თბილისში,უეჭველი კომპანიაში უნდა მივიდე
-რატო რა მოხდა?
-არიცი რა მოხდა?-ხმა გაუმკაცრდა
-მერე მე რას მებღვირები? რა ჩემი ბრალია? წადი და ნათიას ებღვირე-მომეშალა ნერევბი და ტონი ვეღარ გავაკონტროლე
-ისედაც დარლილი ვარ და უარესად ნუ დამღლი,მომე პირსახოცი წყალი უნდა გადავივლო-არც ის დამრჩენია ვალში
-იცი რა? თვითონ აიღე პირსახოცი და თვითონვე მოემსახურე თავს! -კბილებში გამოვცარი და გარეთ გამოსვლა დავაპირე
-სად მიდიხარ?-მაჯაში მწვდა
-შენგან შორს
-მაგრად ატრაკებ მარიამ
-ვითომ? და შენ რო ატრაკებ ეგ არაფერი?სხვის ბოღმას ჩემზე ანთხევ
-უაზროდ იქცევი და მაგიტო! პირსახოცის მოტანა გთხოვე და რა დღეში ჩავარდი გოგო?
-პირცახოცზე არაა აქ! და საერთოდაც ნუ მიყვირი!
-არ დაიმსახურო დ აარ დაგიყვირებ!-არ წყევტდა
-ალბათ ამიტო დაგშორდა შენი ცოლი!-გამოვცარი კბილებში
-მაგის დედას შევ*ცი მე!-სახე აელეწა
-ნუ იგინები!
-ნუ მაღიზიანებ და არ შევიგინები!-არ თმობდა პოზიციებს
-ურზდელი ხარ!
-მარიამ! ნუ მაღიზიანებთქო გაგაფრთხილე!
-თორე რა?-გავეჯგიმე
-გეყოფა! უკვე მოთმინების ფიალა ამევსო და ცუდს ნუ მათქმევინებ!
-იცი რა? მე მივდივარ!
-სად მიდიხარ ერთი ჰა?
-ჯანდაბაში!-კბილებში გამოვცარი და ნომრიდან სწრაფად გამოვვარდი გამწარებული
უკან დამედევნა თუმცა ბავშვს მარტო ვერ დატოვებდა ამიტომაც გაჩერდა.გამოავლინა ვაჟბატონმა თავისი რეალური სახე! ტელეფონზე მირეკავდა რა თქმა უნდა არ ვუპასუხე.რამდენიმე შეყტობინებაც მომწერა არც ამაზე გავეცი პასუხი. ბულვარში ვიჯექი ხის სკამზე ნერვებ მოშლილი,ახლა ნინამ დამირეკა
-სად ხარ?
-გარეთ
-რა მოხდა მარო?
-ვიჩხუბეთ
-რა ადგილას ხარ მითხარი
-ბულვარში ვარ სადრევანთან
-მოვალ 10 წუთში,აქვე ვარ მეც
10 წუთში ნინა ჩემს გვერდით იჯდა
-სად იყავი შენ?
-ინგასტან და ზურასთან ერთად ვიყავი კაფეში
-აა
-აქვეა ორ ნაბიჯში,არ წამოხვალ?
-ჩვენც სასტუმროში აღარ არიან?
-არა,ზურას აქ სახლი აქვს და მანდ არიან.წამოდი რა გთხოვ,გაუხარდება
-მეღადავები ხო?-დაბღვერილმა გავხედე
-შენ არ იცი როგორ უყვარხარ ინგას და როგორ განიცდიდა უშენობას,იქნებ დაელაპარაკო ნორმალურად და ყველაფერი აგიხსნას? სულ შეტევაზე რატო გადადიხარ?
-აუ ნინა! ისედაც ნერვები მაქვს მოშლილი და უარესად რატო მაღიზიანებ/
?
-შენ ყველა როგორ გაღიზიანებს ერთი გოგო ჰა? აბა ჩვენ გვკითხე შენ თუ არ გვაღიზიანებ? ჯინიანი და ჯიუტი თხა ხარ! არაფერი შენ არ გინდა არაფერი შენ არ გესმის!
-ერთი ეს ნახეთ რა! რას მოდიოდი საერთოდ?! წადი გაიქეცი ჩაეხუტე შენს დედიკოს! მე არცერთი მჭირდებით!
-პატარა ბავშვივით იქცევი მარიამ-გაეცინა ნინას
-რა გაცინებს?მომიშალე ნერვები და ახლა იცინი?
-არ გშია?
-მერე?
-წამო ვჭამოთ რამე
-წამო ჰა-მხრები ავიჩეჩე და გავყევი უკან ბატივით
ერთ ერთ კაფეში შევედით სადაც ზურა და ინგა ისხდნენ,ნინას დაბღვერილმა გადავხედე,ინგამ დმაინახა თუ არა მაშინვე სიხარულით წამოხტა და ჩემსკენ წამოვიდა გაღიმებული.
-ჩემო საყვარელო,დედას გულები ხართ თქვენ,როგორ მიხარია ორივეს ეღტად რომ გხედავთ-რაო? ამან ტავი ხოარმიარტყა რამეს? რა მოსიყვარულე დედად იქცა უცებ
ძალით გავუღიმე პირდამუწულმა და ტავლები მობეზრებულად გადავატრიალე
-მოდით დასხედით,მარიამ ეს ჩემი მეუღლეა ზურა,გაიცანი
-ჰო ვიცი,გამარჯობათ ზურა-თავხედურად კი გამომივიდა თუმცა არც მედარდებოდა მათთან არ ვაპირებდი თავაზიანობას,ისიც კი არ ვიცი აქ რატო ვზივარ
-სასიამოვნოა მარიამ-გამიღიმა ზურამ-საოცრად გავხარ ჩემს ნინას
ხო აბა რა სუ შენია,ვტქვი გულში და ძალით გავუღიმე
-როგორ გამახარეთ დედი-სევდიანი თვალები მომაპყრო ინგამ
-რას შეჭამ მარო?-უხრხულად მკიტხა ნინამ
-ცეზარს
-ახლავე მოვატანინებ დედიკო-იკრიჭებოდა მაია,უნდა გენახათ როგორი ბედნიერი სახიტ მიყურებდა
-დედიკო?-ჩამეცინა
-მარიამ გთხოვ-მუდარის თვალებით გადმომხედა ნინამ და მეც ხელის აწევიტ ვანიშნე გავჩუმდებითქო
-ნინამ მითხრა შეყვარებული გყოლია მარიამ
-წეღან დავშორდი-გამეცინა
-რატო რა მოხდა?-გამომეტყველება შეეცვალა
-გიჟია-ირონიით სავსემ გავუღიმე
-რამე ხომ არ დაგიშავა?
-არა რა უნდ ადაეშავებინა
-მარიამ ბაჩო მირეკავს,რა ვქნა?-გადმომხედა ნინამ
-არ უპასუხო და არც ის უთხრა სად ვართ,ისა და შეიძლება ამაღამ თქვენთან დავრჩე?-ნუ სხვა გზა არც მქონდა
-მართლა მარიამ? რა თქმა უნდა შეგიძლია იმდენ ხანს დარჩე რამდენიც მოგინდება საყვარელო-ამ ინგას მზრუნველობამ დამღალა,თუმცა ახლა მართლა მჭირდებოდა დასარჩენი ადგილი.
-მადლობა
-არაფერს საყვარელო,როგორ გამახარე,რაზე იჩხუბე შეყვარებულთან?-ამას ვინ ეკითხება ნეტა? სახე მომეღრიცა
-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი
-კარგი,როგორც გინდა
-მარიამ ცოდოა ნერვიულობს რამე უთხარი
-არაუშავს არ მოკვდება