-შენ გიორგი ხარ?? - გაკვირვებულმა დაუსვა შეკითხვა ოთახში ახალ შესულ გიოს
-კი
-ქალბატონმა კლარამ მითხრა რომ შენ მეტყოდი თუ რა მინდა აქ და რატომ წამომიყვანე.
-მომისმინე გვანცი სამი წელია მიყვარხარ და აქ წამოგიყვანე იმიტომ რომ ჩემი ცოლი გამხდარიყავი, მოკლედ მოგიტაცე რაა.
-მეე?? შენ ვერ ხარ ხო? ჯერ რა დროს ჩემი ქორწინებაა მე ხომ შენ არც კი გიცნობ? თან არ მიყვარხარ.- ამოიტირა და მომლოდინე მზერა მიაბყრო წინ მდგომს. გიო მასთან ახლოს მიიწია და საწოლზე ჩამოჯდა.
-მისმინე პატარა, გამიცნობ და შეგიყვარდები - ამ სიტყვებით წამოდგა და კართან მისულმა დაამატა - სკამზე კაბაა და ჩაიცვი მალე მოვბრუნდები და ტაძარში წავალთ -ოთახი დატოვა და კარი გაიხურა.
-რა გავაკეთო? სხვა ვერავინ ვერ ნახა? მე მას არ ვიცნობ მხოლოდ სახელი ვიცი რომ მკითხონ შენი ქმარი ვინააო რა ვუთხრა?... ჯობია ჩავიცვა და ჩავიდე. - სკამზე ლამაზი ღია ვარდისფერი კაბა იყო, ჩაიცვა და კიბეებს მორიდებით ჩაუყვა.
-კარგი გოგო ხარ რომ დამიჯერე... და ჰო კიდე ძალიან ლამაზი ხარ - უთხრა და ლამამაზად გაუღიმა. ელოდა რაიმე თბილს ანდაც მწარე პასუხს მაგრამ გოგონამ ერთი შეუბღვირა და ასევე დაბღვერილმა ჰკითხა სავარცხელი სადმე არ გეშოვებათო? და არეულ თმებზე მიუთითა.- ბებოო ბებო გამოდი ერთი წამით რაა
-რა არის ბებო გენაცვალოს? - იმ წამსვე გამოვიდა საქმეში გართული კლარა.
-ბებო სავარცხელი და თავსაბურავი მინდა გვანცისთვის.
-ახლავე მოგიტან ბებო საძინებელში უნდა მქონდეს. - მალევე დაბრუნდა კლარა თავსაბურავით და სავარცხლით რომელიც გვანცას მიაწოდა. ისიც მალევე მოემზადა და მისაღებ ოთახში გამოვიდა.
-ჩემი მეგობრები მოვლენ მალე და წავალთ.
-როგორ გამიხარდა - ამოისისინა გვანცამ და ეზოს გახედა რომელიცც ამწუთას მანქანის ფარებმა გაანათა.
-აი მოვიდნენ წამოდი მივდივართ -ფეხზე წამოდგა გიო. გვანცას ხელში ხელი წაავლო და გარეტ გაიყვანა სადაც დათო და ნინა (გიოს ბიძაშვილი) იყვნენ.
-აბა მალე თორე გაგვექცა მამაო.- როგორც ყოველთვის პოზიტიურად შესძახა დათო მ მაგრამ ეჭვი მეპარება იმ წუთას ვინმეს გაღიმებოდა.
-გაიცანი გვანცა ეს დათოა ჩემი საუკეთესო მეგობარი და ეს ნინა ჩემი ბიძაშვილი.
-სასიამოვნოა- ნაძალ გაუღიმა ნინამ და არაფრის თქმა არ დააცადა გვანცას ისე ჩაეხუტა.
,-ჩემთვისაც - ამოიბლუყუნა ნინას თმებში ჩამალულმა გვანცამ.
-ჰაა წავიდეთ თორე მართლა გიქცევა კაცი.
....................
სოფლის ეკლესია ძალიან ლამაზი და სადა იყო. გარშემო ფერადი ყვავილებით შემოვლებული და დიდი სამრეკლო ზარით ეზოში რამოდენიმე მონაზონი დადიოდა და ყვავილებს წყალს უსხამდა. ეკლესიაში შესულებს მამაო შემოეგებათ.
-გელოდით შვილებო. არ მოგაცდენთ სჯობია ცერემონია დავიწყოთ.

გვანცა ჩუმად იდგა და სიფრთხილით ასრულებდა მამაოს მითითებებს. ამ დროს მშვიდი ჩანდა მაგრამ ღმერთმა იცის შინაგანად როგორი აფორიაქებული იყო. ფიქრობდა ყველაფერზე რა იქნებოდა მომავაში, რა რეაქცია ექნებოდა ამ უეცარ ქორწინებაზე მის ძმას, დათას ( მამიდაშვილს), დედას და ბიძიას. იცოდა ერთი მისი სიტყვა და გიორგის დაჩი და დათა არ აცოცხლებდნენ მაგრამ უნდოდა კი ეს?
ამ ფიქრებში მამაომ თავისი საქმე დაასრულა და ვერცკი მიხვდა რომ ახლა უკვე გიორგის მეუღლე ერქვა.

……………


გაკვეთილების დამთავრების შემდეგ დაჩიმ სკოლაში მიაკითხა გვანცა., დიდ ხანს ელოდა, მაგრამ გვანცა არსად ჩანდა. ტელეფონზეც ურეკავდა მაგრამ არ პასუხობდა. ბოლოს გვანცას უახლოეს მეგობარს, ხატიას დაურეკა.
-ხატი გვანცა შენთან ერთადაა?
-არა, შენთან ერთად არ იყო?
-არა დილით სკოლაში მოვიყვანე, ეხლა მოვაკითხე და არსად ჩანს. ვირეკავ და არ მპასუხობს.- დაძაბულობა ეტყობოდა ხმაში ბიჭს.
-გარეთ ხარ?
-კი
-გამოვალ ეხლავე.- მოუთმენლად ჩასძახა გოგომ და უმალვე გათიშა.
-გამაგებინე რა რა ხდება
-არ ვიცი ხატი , რამდენი ხანია გვანცას ვერ ვუკავშირდები, ტელეფონზე არ მპასუხობს. -თითებს ნერიულობისაგან საჭეს მთელი ძალით უჭერდა
-დაწყნარდი ალბათ ტეფონი გაეთიშა და დაგირეკავს როგორც კი ნახავს
-არა ხატი გვანცა სულ მაფრთხილებდა როდესაც ტელეფონს თიშავდა და დაკავშირებას ვერ მოვახერხებდი.
-მოდი აქ ვკითხოთ ვინმეს- იდეა წამოაყენა ხატიამ და მანქანიდან გადავიდა.
ყველა სკოლასთან მდგობ „ ბირჟის ბიჭს“ ჰკითხეს მაგრამ ყველამ თავი გააქნია და ისევ სიგარეტის მოწევას და ძველ ბიჭურ ქცევებს „მიაწვნენ“. ნელ-ნელა მატულობდა მათი ნერვიულობა რადგან გვანცა არი იყო დაუდევარი და არასოდეს არაფერს აკეთებდა ოჯახისგან დამალულს და მისი ასეთი „გაუჩინარებაც“ ძალიან გასაკვირი იყო. ბოლოს სკოლის დარაჯსაც ჰკითხეს
-ჩვენი გვანცა შვილოო? დასვენაბაზე დავინახე სკოლის უკანა ეზოსაკე მიდიოდა, დამლაგებლების ოთახთან.
-მადლობა ვასო ბიძია.
ბევრის კითხეს ბოლოს დამლაგებელმა უთხრათ რომ ვიღაც ბიჭები იყვნენ მხოლოდ მანქანით მაშინ როდესაც გვანცა გარეთ გავი და უკან აღარ დაბრუნებულა.
-ქალბატონო მანქანის ნომერი არ გახსოვთ? გთხოვთ, ძალიან გთხოვთ ეს ძალიან საჭიროა
-არ შვილო არ დავკვირვებულვარ.
სად ხარ გვანცი სად? ჩემო პატარა პრინცესა. როგრ გიპოვო? იქნებ რა გჭირს? ყველაფერში მე ვარ დამნაშავე კარგად ვერ მოგხედე- ფიქრობდა დაჩი და თან დათუნას დაურეკა, შემდეგ მამას და გიგის ( მეგობარს) კაფეში დაიბარათ, მნიშვნელოვანი საქმე მაქვსო.
ყველას აუხსნა მდგომარეობა მაგრამ ვერავის ვერ ხვდებოდა სად შეიძლება ყოფილიყო 16 წლის პატარა გოგონა რომელიც სავარაუდოდ ორმა უცნობმა ბიჭმა წაიყვანა. ვერც იმას ფიქრობდნენ რომ შეიძლება გვანცას თაყვანისმცემელი არ შეყვარებული ყოფილიყო და ასევე გამორიცხავდნენ იმას რომ შეიძლება გვანცას მტერი ჰყოლოდა.