მოკლედ როგორც გითხარით გადავწყვიტე უბრალოდ თბილისში დაბრუნება , ჩემს ძველ ნაცნობს მანქანა ვთხოვე და თბილისშიც დავბრუნდი . სიმართლე გითხრათ მარტოობა მერჩივნა ჩხუბს და დავიდრაბას .
როგორც მოგახსენწთ თბილისში დავბრუნდი , სახლში და სახლში შევაბიჯე . ჰმ.... მომენატრა მისი სურნელი , საუცხოო და ძველი , რაც დედას და ჩემს ბედნიერებას მახსენებს .
-ვაა ! მოეთრიე . -შემომეგება უსაყვარლესი დედინაცვალი . და უკვე მივხვდი რომ მამა სახლში არ იყო .
-დიახ დავბრუნდი , როგორ მოხდა რომ შემამჩნიე ?! -უხეშად ვუპასუხე მე და ჩემს ოთახში ავედი .
აი ეს ოთახი კი მართლა მომენატრა , აქეთ-იქით მიმოფანტული მაისურები ; დაკუჭული და იდეაში დაკეცილი შარვლები და რაც მთავარია ლოგინი , რომელიც ყოველთვის მზადაა ასაძინებლად . მოკლედ ძველი კარადა გამოვაღე და ჩემი ძველი დღიური გამოვიღე .


2008 წლის 10ოქტომბერი

დღეს ჩემი დაბადებია დღეა , 1 წლის გავხდი . ძალიან მიყვარს ჩემი დაბადების დღე . განსაკუთრებით კი ის დრო როდესაც მაღვიძებს მთელი ოჯახი და ყველა ერთად ბუშტებით და სასტვენებით მილოცავს ამ დღეს . დღეს კი რატომღაც დაირღვა 1000წლოვანი ტრადუცია და ადრე გამეღვიძა , ყველაზე ადრე , ვერა და ვერ დავიძინე და დღიურის შევსება დავიწყე . მოკლედ ახლა არ მინდა არავის გაღვიძება , ასე რომ კვლავ ძილს ვაპირებ .
შუადღისას ალბათ , ნიკოლოზი და მარიამუც მოვლენ , ჩემი 2 უსაყვარლესი მამისასშვილი , ნიკოლოზი ჩემზე 1 წლით დიდია აი მარია ი კი სულაც 16 წლისაა , მაგრამ განატოლივით მექცევა . ერთად ვკითხულობთ საშიში ისტორიებს , ვყვებით ანეგდოტებს და ვუყურებთ კინოებშ . უი ! ძალიან გავერთე . ძვირფასო დღიური , ახლა დაგემშვიდობები .


და ამ დროს გამახსენდა თუ რა ბედნიერი ვიყავი იმ დროს :"ეჰ ! ნეტა იმ დროის უკან დაბრუნება შეიძლებოდეს "წავიჩურჩულრ მე და დღიური რამდენიმე ფურცლით წინ გადავშალე .



2014 წლის 5 მაისი .
დღეს ლაშასთან ერთად ვიყავი კინოში , მაგრად გავერთე . ლაშა ჩემი შეყვარებულია , აი ის წინაზე რომ დავწერე მის შესახებ :ქერა , ცისფერთვალება ... ხო აი ის . მგონი ვუყვარვარ , მგონი კი არა ასეა ...დღეს მითხრა ყველაფრი და მეც გამოვუტყდი . ძალიან ბედნიერი ვარ , ერთად კარგად ვერთობით . მაპატიე , ახლა დაგემშვიდობები .. ღამის 3 საათია და მამა გაიღვიძებს . ნახვამდის .


ამ დროს დღიური მოვისროლე . ლაშას ხსენებისას სულ ასე ვარ ხოლმე . მისდამუ სიძულვილი კი... მაგრამ დღიური მაინც ავიღე და კვლავ გადავშალე რამდენიმე ფურცლით .


2015 წლის 10 ოქტომბერი .



მეზიზღება ჩემი დაბადების დღე , მძულს ის ... ეს დაწყევლილი დღეა . ღმერთო , რატომ გამზჩინე ამ დღეს .მეზიზღებიან ყველანი მამას , ანაც , ის იდიოტი დედინაცვსლიც , მასწავლებლები , სკოლა , მატყუარა მეგობრები და ყველაზე ძალიან წყეული და ეგოისტი ლაშა .
ძვირფასო დღიური , ნუთუ მართლა შენ ხარ ჩემჯ ერთადერთი ნუგეში ? შენ ჩემთან არც გისაყვედურია ,არც დაგიწუწუნებია ... მხოლოდ შენ გიყვები ამას , თუმცა თავს ძლივს ვიკავებ რომ არ ვიტირო .
დღეს სკოლაში რომ ვიყავით ლაშას ვუთხარი :
-რას მაჩუქებ დღეს ?
-არ ვიცი
-მაინც ?
-არ ვიცი თქო !-მიყვირა მან
-რა გჭირს ? რა ხდება ?
-არაფერი ისეთი , თავო დამანებე !
-კარგი , მაგრამ ...
-ვაიმე , გოგო , რა წაიღე ტვონი რაა ! რას გადამეკიდე ჰაა ! წადი რა თავი დამანებე !
-კარგი მაგრსმ მე შენი შეყვარებული ვარ და ვალდებული ვარ შენზე ვიზრუნო და გასჭირში დაგეხმარო
-შეყვარებული , შენ შენს თავს შეყვარებულს ეძახი ? უბრალოდ ერთირიგითი გოგო ხარ , რომელიც მხოლოდ ფულის გულისთვის მიყვარდა . მე შენ კი არა შენი ფულები მიყვარს , ის ფულები რომლებიც მამაშენს ულაგია ჯიბეში . ჰო , ჰო ...ეს სიმართლეა .


ამის წაკითხვის დროა კი დღიურის ეგ ფურცელი ამოვხიე , დავკუჭე და დავწვი . ლაშასადმი სიძულვილი უფრო და უფრო იზრდებოდა და.... გამახსენდა , გამახსენდა ჩემს თავს რაც დავპირდი ზუსტად ქ წლის წინ . დავიფიცე , რომ აღარასდროა ვიტირებდი , ლაშას გამოთ და მითუმეტეს მისი დაკარგვის გამო .
ამ დროს , ჩემი ეზოს კარის ხმა გავიგე . მამა ვერ იქნებოდა , ასე მალე დაბრუნება ?..... ძვირფასი დედინაცვალი კი ახლახანს წავიდა თავის დაქალთან .აბა ვინ ჯანდაბა იყო? ოთახიდან გავედი და სახლსის კარი გავაღე . მართლა გადავირიე როცა ჩემს ეინ მომღიმარი საბა აბაშიძე დავინახე :
-ისევ შენ ! რა ჯანდაბა გონსა ! ხომ გითხარი ... -მაგრამ როგორც ყოველთვის სიტყვა გამაწყვეტინა .
-აუუ , ეხა მაგის თავი და ნერვები არ მაქ . მიდი ყავა გამიკეთე ...
-იოცნებე .... წადი რაა ! -დავეჭყანე მე .
-უი ! რა დრო გასულაა....წავედით .
-უკაცრავად ?! მე არსად არ წამოვალ .
-წამოხვა !
-ვითომ რატომ ?
-იმიტომ რომ თჯ არ წამოხვალ , უი... რალამაზი ბაღიაა...

-კარგი , ჯანდაბას ! -დავნებდკ მე .
გარეთ გავედი და სიტყვისუთქმელად ჩავჯექი მის მანქანაში . ქურში ნაოშნიკებგაყრილი ნახევარი საათი გავატარე , მერე კი უყმაყოფილოდ ვუთხარი :
-მალე მივალთ .
-მივედით .... მითხრა მან და მანქანიდან გადმოვიდა . თავიდან ის ადგილი ვერ ვიცანი , თუმცა მერე ....
-იპოდრომი -ვთქვი და გავიღიმე .
-ეს ჯერ მხოლოდ დასაწყისია , სინიორინა . კიდევ 1 სიურპრიზი... ოღონდ თვალები უნდა აგიხვიო ..
-უჰჰ.
-უნდა მენდო .
-ჰმმმ ...
-მე გენდობი .-ეს თქვა და თვალები კაშნით ამიხვია . რამდენიმე მეტრი ასე გავიარეთ . მე კი... მე მთელი ძალით ვეჭიდებოდი აბაშიძის გაყინულ , დაკუნთულ მკლავს .
-მოვედით -წამჩურჩულა მან და თვალებიდან კაშნე მომხსნა . აი ამ დროს კი მართლა ებილივით ვიღიმოდი , სახიდან ღიმილს ვერ ვიშორებდი იმდენად ბედნიერი ვიყავი . ჩემს წინ ულამაზესი , თეთრი ცხენი იდგა .
-მოგწონს ? -წამჩურჩულა მან .
პასუხად თავი დავუქნიე .
-შენ გგავს -კვლავ წამჩურჩულა მან და ცხენს მოეფერა .
-მადლობა -ვუთხარი მე და უნებურად ძალიან მაგრად ჩავეხუტე . წარმოდგენად არ მაქვს ეს ნებსით იყო თუ უნებლიედ . მთავარი ისაა , რომ ეს ძალიან მესიამოვნა .


მგონი ცუდი არაა . ჩემთვის ეს ყველაზე მაგარი თავია . თავს არ ვიქებ . მოკლედ დიდად არ გავწელავ , პირდაპირ გეტყვით იმათ საყურადღებოდ ვინც "ცუდი "კომენტარი დამიწერა :წერა ჩემი სტულია , ძალიან მომწინს და მხოლოდ ეს მაძლევს ბედნიერების საბაბას . რომ არ ვწერო უბრალოდ არ შემიძლია , ოღონდ მხოლოდ მაშინ როცა ამას ვინმე კითხულობს და მაფასებენ .