-თუ ჩემი მამიკოა აქამდე სად იყო?
-ხომ აგიხსენი ,მე ავად ვიყავი ამიტომ წავედით მამიკო კი აქ დარჩა ვერ წამოვიდა
-თუ ისევ წასვლას აპირებს არ ჩავეხუტები.
მარიამს გაკვირვებული შევხედე მიხვდა რომ პასუხი მეც მაინტერესებდა.
-არა მამიკო აღარსად არ წავა
გამეღიმა და ბექას მოვეხვიე,ისე მაგრად ჩავიკარი გულში რომ მეგონა გავჭ....ტდი.ამის შემდეგ ერთი წამითაც აღარ მოვცილებივარ გვერდიდან ყოველთვის გვერდით მყავდა.
ახლა მხოლოდ ის მჭირდებოდა რომ მარიამი დამებრუნებინა,რას აღარ ვცდილობდი მაგრამ ამაოდ.ის ჩემზე დაქორწინებული არ იყო და თავისუფლად შეეძლო სხვას გაყლოდა ცოლად და ეს მკლავდა.
ერთ დღეს მე და ბექამ გადავწყვიტეთ მარიამისთან ერთად სადმე წავსყლყავით კაფეში.მარიამი კი ვიღაც ბიჭთან ერთად მოვიდა და ბექაც იმ ბიჭისკენ გაექანა
-ვანოო ძიააა
-მოდი ჩემთან ჩეო ვაჟკაცოო,როგორ ხარ?
-კარგად ვარ,ეს ჩემი მამიკოა დათო
-სასიამოვნოა,მე ვანო მარიამის მომავალი მეუღლე.
ამ სიტყვების გაგონებაზე შევცბი მინდოდა გემრიელად მეცემა ეს ტიპი მაგრამ ამის უფლება მე არ მქონდა.ჩემთან ერთად ბექაც დაიბნა და უხეშად გაუშვა ხელი იმ კაცს.
-ეგრე ხომ დედიკო მამიკოსთან აგარ იქნება
-შენს დედიკოს მამიკო აგარ უყვარს ამიტომ მე სჰენ და დედიკო ერთად ბედნიერები ვიქნებით
-ჩემი შვილი მარიამ ჩემთან დარჩება თქვენ გიტეხიათ კისერიი
-შვილს არც წაგართმევ როცა გინდა ნახავ,ქორწილი ხვალაა დასაპატიჟებლად მოვედით
მარიამს ხელი დავავლე და გარეთ გავიყვანე.ხელს ისე ვუჭერდი ალბათ ძალიან ტკიოდა მაგრამ არ მაინტერესებდა.
-სულ გაგიჟდი მარიამ რას აკეთებ?
-მე და შენ ცოლქმარნი არ ვართ დათო!
-და ასე მალე დამივიწყე
-ხო რა უნდოდა იმის დაიწყებას რაც იყო?სინამდვილეში არაფერი არ ყოფილა
-ან იმ ნაბი*ვარმა რა იცის გიყავრვარ თუ არაა
თავი ვეღარ შევიკავე და მარის ვაკოცე,იმედი მქონდა ამის მერე გადაიქრებდა მაგრამ არაა.კაფეში შევედი და ბექა წამოვიყვანე.
-მააა ანუ დედას აღარ ვუყვარვართ
-როგორ არაა დედას ვუყვარვართ!!! და დაბრუნდება აუცილებლა მოვა ჩვენთან
სახლში მივედით არაფრის თავი არ გვქონდა და ორივე დასაძინებლად წავედით.მეორე დილით ვისაუზმეთ და მთელი დღე სახლში ვიყავით ხან ვთამაშობდით ხან კკინოს ვუყურებდით.ამ დროს კი მარიამი ქორწილისთვის ემზადებოდა.
-მამა
-რა იყო მა
-მოდი ქორწილი ჩავუშალოთ
ბექას ეს აზრი ჭკუაში ჩამიჯდა.და გადავწყვიტე მათთვის ქორწილი ჩამეშალა.ჩავიცვით და მანქანაში ჩავჯექით რატომღაც ორივე ბედნიერები ვიყავით.ეკლესიაში არეულობა დაგვხვდა პატარძალი სადღაც გაქცეულა.
-რა მოხდა?-ვკითხე ერთერთ იქ მყოფს
-პატარძალი დილიდან არ ჩანს დილიდან სადღაც გაიქცა
მე და ბექა ერთმანეთს დებილებივით ვუცინოდით კარგა ხან ვიდექით იქ სანამ ხალხი არ დაიშალა.ბოლოს სახლში წასვლა გადავწყვიტეთ.
-ნეტა სახლში მივიდოდა მაა?
-ალბათ.ხო გითხარი დაბრუნდება დედას ვუყვარვართ თქო-უცებ რაღაცამ დამკრა თავში და გზიდან გადავუხვიე
-სად მიდიხარ მა?
-ვიცი დედა სადაც იქნება
-სულ სამი სააათიც და იქ ვიქნებით
სამი საათის შემდეგ უკვე ჩვენს ქალაქში ვიყავით,და მართალი აღმოვჩნდი მარიამი მართლაც იქ იყო იდგა ჩვენს ქოხში და მზის ჩასვლას უყურებდა და თან ტიროდა.ბექა ნავში ჩავსვი და ქოხში ავედით
-დედიკოო-გაექანა სიხარულით და მოეხვია
-აქ რა გინდათ?
-იდიოტი ხარ მარიამ
-ვიცი
-მოდი ჩემთან სულელო
ამდენი ხნის ნატვრა ავიხდინე და მარიამი გულში ჩავიკარი.რამდენიმე კვირაში დავქორწინდით კიდეც და ის უკვე ჩემი კანონიერი ცოლი იყო და ჩემი ორი შვილის დედა.ბექას მალე პატარა დაიკო ეყოლებოდა მაგრამ რათქმაუნდა ორ შვილზე არ გავჩერდებოდით ;) ;) ;)
„როცა სიცოცხლეზე მეტად გიყავრს რაც არ უნდა მოხდეს,რა მიზეზიც არ უნდა იყოს სხვაზე არ გაცვლი.გინდ მეგობარი იყოს გინდ შეყავრებული.აი ასე გახდა მეგობრის შეყვარებული ჩემი შვილების მამა“
ეძღვნება დავით თათენაშვილს <3