-ლაშა გაიღვიძე დე საჭმელი ჭამე
-მალე ავდგები
საწოლიდან წამოვდექი და ფანჯარასთან მივედი,ნეტავ შემეძლოს იმ ყველაფრის დანახვა რაც ჩემი ოთახის ფანჯრიდან მოჩანს მაგრამ არა მე მხოლოდ ჩრდილებს ვხედავ.და ეს მეხმარება რომ ხალხს ბრმა არ ვეგონო მაგრამ სინამდვილეში უსინათლო ვარ.დედას გამზადებული ტანსაცმელი ჩავიცვი რომელიც სკამზე ეწყო, სამზარეულოში გავედი სანდრო მოსული არ იყო ჯერ.სანდრო ჩემი ძმაკაცია,რომელიც ჩემი ცხოვრეით ცხოვრობს.ამაში იმას ვგულისხმობ რომ ყველაფერში მეხმარება,სანდრო ჩემი თვალებია.
ვისაუზმე და ისევ ოთახში ავედი ამ დროს სანდროც მოვიდა.
-რას შვრები ?
-რავი არაფერს შენ?
-რავი ტო არაფერს მეც,აბა დღეს რა უნდა ვქნათ?
-არაფერი სახლში ჯდომას ვაპირებ
-კაი მაშინ კომპი ჩავრთოთ და ვინმე გოგოს მივწეროთ
-კაი
-დღეს მოსწავლეები არ გყავს?
-საღამოს უნდა გავიდეთ დარბაზში ერთი ჯგუფი მყავს მარტო
-ხომ გავიდეთ.
25 წლის ვარ და თითქმის 5 წელია ცეკვის მასწავლებელი ვარ.ეს ბოლო წელი გამიჩირდა ამიტომ დამხმარე ავიყვანე.ვინც მეხმარება ბავშვების მიერ არასწორი ილეთების დანახვაში.ცეკვა ჩემთვის ყველაფერია,ცეკვა ისაა რაშიც შემიძლია ჩემი გრძნობა გამოვხატო თუ რას ვგრძნობ შინაგანად,ცეკვა ეს სიამოვნებაა როდესაც ვცეკვავ ყველაფერი მავიწყდება.
-ბიჭო იცი რა კარგმა გოგომ დაგამატაა?
-ჰოო რა ქვია?
-ნინა
-მერე რაო?
-ჯერ არაფერი მივწეროთ რამე
-კაი ჩემი რა მიდის მივწეროთ
=პრივეტ როგორ ხარ?
=კარგად შენ როგორ ხარ?
=მეც კარგად,საიდან ხარ ნინა?
=ახალციხიდან შენ?
-ახალციხიდანო ბიჭო რა ვუთხრა საიდან ხარ?
-საიდანაც ვარ ის უთხარი
=მე ზესტაფონიდან ვარ
=ძალიან კარგია
=<3
-:*
კარგა ხანს ვემესიჯებოდით ნინას ჩანს რომ თბილი ადამიანიაა ნეტავ რო იცოდეს რომ ბრმა ვარ მომწერდა თუ არაა.
ერთი წლის წინ ავარიაში მოვყევი რის მერეც დავრჩი ასე.
საღამოს როგორც ყოველთვი ცეკვის გაკვეთილზე წავედით,სახლში დაბრუნებისას ცოტა ხანს კიდევ ნინას ვწერდით ფეისბუკზე.ასე გრძელდებოდა რამდენიმე კვირა სანამ ნინამ თავისი ნომერი არ მომცა და დაველაპარაკე.კიდევ კარგი მისი ხმის გაგება მაინც შემეძლო.ერთ დღეს დედას ვთხოვე ნომერი აეკრიფა და ჩემს ოთახში შევედი.სულმოუთქმელად ველოდებოდი როდის უპასუხებდა ტელეფონს და პირველად გავიგებდი მის ხმას.
-გისმენთ
-ნინა მინდოდა
-ნინა ვარ.ლაშა შენ ხარ?
-კი მე ვარ-მას ისეთი ტბილი და მზრუნველი ხმა ქონდა რომ გულში ჩამწვდა
-კარგია როგორ ხარ?
-კარგად სჰენ როგორ ხარ?
-მეც კარგად,დღეს არ მოგიწერია,რატომ?
-რავიცი აბაა ვერ მოვიცალეე-სანდრო ქალაქში არააა და როგორ მივწერდი
-აჰამ და რას აკეთებდი?
-რავი ბევრი საქმე მქონდა
-კარგი გასაგებიაა
-ჰომ
-კაი ეხა წავედი დედა მეძახის მერე მოგწერ ე თვითონ
-კარგი დროებით
მალე მომწერს მაგრამ მე პასუხს ვერ დავუბრუნებ,ნეტავ როგორია სინამდვილეში არის თუ არა ისეთი როგორიც მე მგონია,როგროიც წარმომიდგენია.


სალამი მეგობრებოო,რავი იმედია მოგეწონებათ,თუ მოგეწონებათ შემდეგს დიდ თავს დავდებ აუცილებლდა. <3