ბავშვები საღამომდე ისხდნენ ეზოში, სანამ დაჩი და ლევანი არ დაადგნენ თავზე.
-დაა....რა ვუყოთ ეხლა ამათ?(დაჩი)
-ნუცა ადექი მალე(ლევანი)
ლევანმა ხელი ჩაავლო და ააყენა ნუცა.
-ელენე შენც მე გაგიყვან.
დაჩიმ ელენე და ნუცა წაიყვანა.
-ერეკლე, ანდრო, გეგა თქვენ მშობლებს დავურეკო თუ სახლის გზა გახსოვთ?(დაჩი)
-სახლის არა(ანდრო)
-მაშინ მე გაგიყვანთ(დაჩი)
-აუ კაი რა დაჩი, ერთხელ რა მოხდა(ერეკლე)
-კაი , არ დათვრეთ.(დაჩი)
დაჩი სამივეს დაემშვიდობა და მარი სახლში გაიყვანა.
-არაფერი არ თქვა. უბრალოდ ყველა წავიდა და მე ხო არ დავრჩებოდი
-საქმე ამაში არ არის, ეს რომ სააგენტოში გაიგონ მეურმეობას წამართმევენ და შემდეგ წლამდე სანამ 18ის არ გახდება იქამდე შენ თავს არ დამიბრუნებენ რადგან სასამართლო დაიწყება, ქეთის უფრო ბევრი შანსი ექნება შენზე მეურმეობის აღება.
-გავიგე.
-არა ვერ გაიგე ბავშვთა სახლში ვერ გაძლებ. ვერა.!
-ვიცი.
-უბრალოდ გაგიმართლა რო დარეკილი მქონდა სკოლაში რო არ უნდა მისულიყავი დღეს და მაგიტომ არავინ დამირეკა სამაგიეროდ ნუცაზე და ელენეზე დაურეკს ლევანს.
-დაჩი მესმ...-მარის სპაზმი დაემართა და შეისხა ინჰალატორი
-ისუნთქე. კარგად ხარ?
-კი.
-ადი ოთახში და დაისვენე
-არ მინდა გთხოვ. შეილება გარეთ გავიდა და მეგობრები ვნახო?
-ვინ მეგობრები
-საბა.
-1საათში სახლში იყავი. უი ისე ახალი ამბავი მაქვს. იცოდი რომ სანდრო და ნუცამ ხელი მოაწერეს?
-ჰაააა?!!!1 მოვკლავ ამ გოგოს და არც მითხრააა!!!!... მაგრამ რა დებილ...-კიდე სპაზმი დაემართა და ინჰალატორი შეისხა-ეს ხომ... 17წლის არის
-18. 19ის ხდება შენზე 1წლით დიდია. მარ, ძაან თავისუფლად შეულია არ არის ძალიანაც პატარა. თან მარტო ხელი მოაწერეს.
ამ დროს სანდრო მოვიდა. მარი ჩაეხუტა მერე ჩაარტყა
-აუ, ეს რისთვის?! ავად ხარ?
-ის 19წლის არის დებილო!
-დაჩი უთხარი? ნუცას თვითონ უნდოდა ეთქვა
-ხო რავი.
-კაი წავედი მერე შენ ცოლს მოვკლავ.
-ვიცი ყველაფერი ძალიან სწრაფად ხდება მაგრამ ამ ხელის მოწერას მეჯვარეების გარდა კიდე ერთი ადამიანი ახლდა. ნუცა...
-არა! არაა! აუუუ რა მაგარია!!!! სანდრო შვილი გეყოლებათ?!!
-კაი ნუ ყვირიხარ კიდე სპაზმები დაგემართება. წადი გარეთ(დაჩი)
მარიმ ნუცას დაურეკა რომ მოსულიყო მაგრამ ლევანიმ არ გაუშვა. სხვა გზა არ ჰქონდა უნდა წასულიყო მაგრამ ირაკლიმაც ხომ დაპატიჟა საღამოს მამამისის გასაცნობად. უცებ ნუცასთან წასვლა გადაწყვიტა მიულოცავდა და მერე ირაკლისთან წავიდოდა. მაგრამ გზაში საცობში მოხვდა. ირაკლიმ გაგიჟებულმა დაურეკა.
-სად ხარ მარიამ!!
-საცობში მოვხვდი
-ჩემთან ტაქსით მოდიხარ? სულ გააფრინე? 1 კორპუსი არის ჩვენ შორის ვერ ხარ შენ!
-ნუცასთან მივდიოდი.
-მარი ეხლავე მობრუნდი, სანამ მე მოგაბრუნე და თან ცუდად.
-კაი.
მარი გადავიდა მანქანიდან და სირბილით დაბრუნდა უკან და ირაკლის სადარბაზოსთან რო მივიდა იქ იდგა და ელოდებოდა.
-რა ნუცასთან მიდიოდი!
-ორსულადაა და მივდიოდი რო მიმელოცა
-რა მიგელოცა 19ის არის ვერა ხარ შენ
-კაი გვეყო წამო ავიდეთ
მარი და ირაკლი ზემოთ ავიდნენ. ნინი და ბაჩო(მამა) იჯდნენ მაგიდასთან. მარის დანახვის თანავე ბაცო ადგა და მარის გადაეხვია. ნინიც მიესალმა და ყველა მაგიდას მიუჯდა.
-დედაჩემი ვერ მოვიდა სამსახურშია(ნინი)
-არაუშავს(მარი)
-მარი მეთორმეტე კლასში ხარ ხომ?(ბაჩო)
-კი(მარი)
-მშობლები სად მუშაობენ(ბაჩო)
-უცხოეთში არიან. ძმა არის ჩემი მეურმე.(მარი)
-რაზე გინდა ჩაბარება?(ბაჩო)
-ალბათ სამედიცინოზე(მარი)
-ირაკლი მიბაძე მას(ბაჩო)
-ნინისაც სამედიცინოზე უნდა(ბაჩო)
-რა სპეციალობაზე(მარი)
-ტრავმატოლოგი(ნინი)
მთელმა საღამომ გაიარა სასიამოვნოდ. თემები სალაპარაკოდ არ გამოლევიათ. ირაკლის ნაცრისფერ თვალებში სიხარული იყო. მარი გააცილა.
-ამ საღამოსთვის მადლობა ჩემო ცხოვრება.
-მე დავამთავრებ სკოლას და 1-2წლის მერე
-მე და შენც ნუცას და სანდროსნაირად მოვიქცევით
-ხო. 1-2წლის მერე
-თანახმა ხარ?
-რა თქმა უნდა.
ირაკლიმ მარის აკოცა. შემდეგ საღამოს ყველა მარისთან იყვნენ შეკრებილნი, დაჩი, სანდრო,ლუკა, ერეკლე,ირაკლი, ნუცა, ელენე, თორნიკე და მარი. აღნიშნავდნენ ნუცას და სანდროს ქორწილს და ბავშვს. დაჩიმ უკეთ გაიცნო ირაკლი და არანაირი პრობლემა აღარ ჰქონია მასთან. მეურმეობაც ბოლომდე მისი იყო. მაგრა ერთობოდნენ მთელი ღამე გაათენეს. მარიმ და ირაკლიმ ახალი ამბებიც უთხრეს ყველას რომ ირაკლის მამა იპოვეს შემდეგ კი 1-2წლის მერე მათ გეგმაზე. ზუსტად 9თვის მერე ამ დღეს ნუცას ბიჭი შეეძინა. ნუცამ ირაკლის და მარის თხოვა რომ მისი შვილის ნათლიები ყოფილიყვნენ. ისინიც დათანხმდნენ. ირაკლის ეჭირა პატარა ნიკოლოზი ხელში. მარი უყურებდა და იღიმოდა.
-მალე ჩვენც გვეყოლება ესეთი.
-ნიკოლოზი, რა კაი სახელია. სანდროს გავს
-ხო. პირველი ბიჭი ყოველთვის კარგია.
-მე 2 მინდა. ერთი ბიჭი და ერთი გოგო. როგორც მე და ნინი ვართ და შენ და დაჩი.
-ხო. მაგრამ მე 3.
-ოო, რამდენი გნდომებია.
-რა არა?
-კი. უბრალოდ გამიკვირდა.
-მიყვარს ბავშვები
-მე?
-შენც.
ირაკლიმ მარის აკოცა. ნიკოლოზმა ორივეს გაუღიმა.