მთელი სჩქარით მიაქროლებდა მანქანას და როგროც იქნა მივედით, თითქმის გაუცეებელი მანქანიდან გადახტა და რასაც ქვია კარები შეგლიჯა.. დაფეთებული გავყევი უკან და ვოცნებობდი რაიმე სასწაული არ ყოფილიყო მომხდარი..
სანამ მისაღებში შევიდოდი მანამდე გავიგე სანდროს ღრიალი და ერთ ადგილას გავშეშდი..
-რა გინდა დედა რა? იქნებ ცოტახანი მაინც მოგვაჩვენო თავი, რომ უგებ მიას... რა მოხდა მერე თუ ერთი დღე დედამისთან წავედით და დავრჩით?! ჩემი ცოლია დედა მია, ჩემი! ჩემი ცოლის სახლში წავედი და არა ვინმე ვიგინდარას...
არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა, ვიდექი და გადაადგილებასაც ვერ ვახერხებდი.. გაშტერებული ვუყურებდი ერთ წერტის და სიტყვები უკვე ბუნდოვნად ჩამესმოდა...
ნუთუ ვღირდი სანდროსთვის ამდენ პრობლემად და ნერვების მოშლად?!
ნუთუ არ ჯობდა უბრალოდ ხელი გაგვეწერა და კარ მეგობრებად დავრჩენილიყავით?
და კიდევ რამდენი ნუთუ..
-სანდრო! - ბოლოს აკანკალებული ხმით ძლივს ამოვილაპარაკე, თუმცა ამ ყვირილში ვერავინ ვერაფერი ვერ გაიგო.. - სანდრო!
უკვე ცოტა ხმამაღლა დავიძახე და მაშინვე გამომხედა..
-თუ გინდა წავიდეთ..
ფრთხილად შევაპარე, მაგრამ როგორც კი ნატოს გაგიჟებული სახე დავინახე მაშინვე ვინანე..
თავის დაქნევით დამეთანხა სანდრო და ნელი მოძრაობით ავიდა ზომოთ, ხუთ წუთში კი ორი პატარა ზურგჩანთით ჩამოვიდა და გასასვლელისკენ წავიდა..
-სანამ არ მიხვდები შენგან რას ვითხოვ, არ დავბრუნდები..
გასვლამდ მიაძახა დედამის, თუმცა ნატოს კივილმა ორივე უკან დაგვაბრუნა..
-შენ ხვდები მე რას ვითხოვ შენგან?! ან ხვდები საერთოდ რას გიკეთებს ეს ქუჩის ქალი?! ვიღცის გამო საკუთარ დედაზე ამბობ უარს და მიყვები?! ესე არ გამიზრდიხარ სანდრო.. ერთი გითხრა წავიდეთო და უყოყმანოდ მიდიხარ.. ყოველთვის პირველობას გასწავლისი, ეხლა კი ერთი კვირის მოთრეულ გოგოს თითეოულ სიტყვაზე უხრი თავს და უსრულებ.. გუშინ დედამისთან დარჩენა გაიძულა, დღეს სახლიდან მიყავხარ და ხვალ ალბათ ჩემთან კონატქტის უფლებას არ მოგცემს და საერთიოდ დამივიწყებ..
ყვიროდა ნატო და ინსიტიქტურად ყველანაირი გრძნობა და სურვილი ჯანდაბაში გავუშვი...
-არასდროს არავის არ მოუყენებია ჩემთვის იმხელა შეურაცხყოფა, რასაც თქვენ მაყენებთ მე ბოლო რამდენიმე დღის განმავლობაში.. თუ ხმას არ ვირებდი, წავუყრუებდი ან უბრალოდ გავატარებდი თქვენ რეპლიკებს იმას არ ნიშნავს, რომ მართლა ქუჩის ქალი ვარ ან მსიამოვნებს თქვენი ლანძღვის მოსმენა..
არა, უბრალოდ პატივმოყვარეობა და სინდისი გამაჩნია..
მე მიყვარს თქვენი შვილი.. დიახ, სანდრო მიყვარს და სწორედ ამიტომ გამოვყევი ცოლად, თუ თქვენ წინააღმდეგი ხართ, არაუშავს ამასაც გადავლახავთ მე და სანდრო ერთად.. ეხლა კი თუ სანდროს წასვლა უნდა წავალთ..
ჩემდა გასაკვირად მშვიდად ვლაპარაკობდი და სწორედ, ამ სიმშვიდით ვუშლიდი ნერვებს ნატოს..
ჩემი ლაპარაკის მანძილზე ცისარტყელას ფერებმაგადაუარა სახეზე სიბრაზისგან, უნდოდა გაერტყა, დაელეწა რამე, ეჩხუბა, მოვეკალი, მაგრამ ვერაფერს აკეთებდა..
ერთ ადგილას იდგა და შეშლილი სახით იყურებოდა..
კიდევ იტყოდა რამეს სანდროს სწრაფად რომ არ გავეყვანე სახლიდან..
უკვე მანქანაში ჩამსხდრებს გვესმოდა მისი ხმა, რომელიც სანდროს შეცვლაში მე მადანაშაულებდა... თუმცა ყურადღება არცერთს არ მიგვიქცევია, მანქანა დაქოქა სანდრომ და წავედით..
არ მიკითჴავს სად მივდიოდით, თუმცა ამჯერად სახლის გარშემო არანაირი ბუნება არ იყო..
პირდაპირ ქალაქის ცენტრში, შუა საბურთალოზე...
-ნუ იყურები ეგეთი გაოცებული იქ ცხოვრებას აქ ცხოვრება მირჩევნია..
როგგორც კი მიხვდა რაზე ვფიქრობდი მაშინვე მითხრა და მანქანიდან გადავიგა..
მეც უცებ მივყევი და დიდი ცხრასართულიანი კორპუსის წინ აღმოვჩნდით..
-არ მითხრა ეხლა ბოლო სართულზეა სახლიო..
შეწუხებულმა ამოვილაპარაკე და კიდევ ერთჴელ ავათვალიერე..
-არ მითხრა სიმაღლის მეშინიაო...
ისევ დაიწყო ჩემი დაცინვა..
-აუ სანდროო კარგი რა ნუ დამცინი...
შეწუხებული სახით ავედევნე უკან და ოდნავ გავკარი ბეჭი..
-კარგი ხო არ დაგცინი, სახლში ავიდეთ გამოვიცვალოთ და კლუბში წავიდეთ იმ გადარეულებსაც დავურეკოთ..
როგორც კი ლიფტში შევედით დღის მოკლე გეგმა ჩამოაყალიბა.... თანხმობის ნიშნად თვი დავუქნიე და მაშინვე ტელეფონი ამოვიღე..
-ნატალია, მოგვიანებით კლუბში წავიდეთ?
როგორც კი ზუმერის გულისწამღები ხმა შეწყდა მაშინვე დავიწყე ქოთქოთი, მაგრამ როცა ნაცნობი მამაკაცის ხამ გავიგე დაფეთებულმა დავხედე ტელეფონს, იმ იმედით რომ ნომერი შემეშალა...
-მია.. მე ვარ
მორიდებით გაისმა ყურმილს იქით ისევ ნაცნობი ხმა და შეშინებულმა ავხედე სანდროს, რომელიც თვალებით მეკითჴებოდა რა ხდებაო...
-შენ რომ ხარ ვხვდები, მაგრამ რა გინდა მანდ?! - ვცდილობდი ჩემი ეჭვები დამემალა თუმცა ლაშას დამანშავის ხამ ყველაფერს ადასტურებდა... - არ მინდა თქმა ვხვდები, თვითონ სადაა?
-აბაზანაშია და რომ გამოვა დავარეკიებ...
უცებ გამითიშა ყურმილი და დამტოვა ესე გახევებული, რომ არა სანდროს ხმა ალბათ კიდევ შიგნით ვიქნებოდი..
-რა ხდება კი მარა ესეთი სახე რომ გაქვს?!
შეშინებულმა მკითხა და კარები გააღო..
-არა! ნატალია კია ჩემი და ქეთოს დაქალი, მაგრამ ესეთი გარყვნილი არ ყოფილა არასდროს...
ჩემთვის ვლაპარაკობდი და ჯერ კიდევ ვცდილობდი მომხდარის გააზრებას...
-რაებს ლაპარაკობ მია ამიხსენი?
-შენი მამიდაშივილი ლაშა და ჩემი დაქალი ნატალია წუხელ როგორც ჩანს ერთად იყვნენ..
ისე ვუთხარი თითქოს დიდი საოცრება იყო მომხდარი.. მაგრამ ეს ყველაფერიც სანდროს როხხროხმა დამირღვია..
იდგა და გულიანად იცინოდა...
-რა გაცინებს?
გაბრაზებულმა გადავხედე..
-კარგი რა მია, ახლაგაზრდები არიან, ჰორმონებს აყვნენ და რა მოხდა მერე...
სიცილით ამბობდა ისევ..
-კარგი, მაშინ მეც თუ ავყევი ჰორმონებს?
ინსიქტურად შევეკითხე და გამომცდელად დავაკვირდი...
-მერე რა ბუნებრივია..
ოდნავ დაბნეულმა მიპასუხა და სიცილი შეწყვიტა..
კარგი მეთქი ჩემითვის ამოვილაპარაკე და მაშინვე აწითლებულ ბაგეებზე ვაკოცე...
როცა მოვშორდი გაკვირვებულმა გამომხედა და ცდილობდა გაერკვია რას ვაკეთებდი...
-ჰორმონებზე ვარ აყოლილი სანდრო, ისევე როგორც შენ და თუ გინდა გავჩერდები...
ნელ-ნელა ვლაპარაკობდი და კისერზე მოხვეულ ხელებს ნელ-ნელა ქვემოთ ვუშვებდი, აი სანდროს კი წელზე მოხვეული ხელი იმდენად ქონდა დაჭიმული და მოჭერილი ჩემ წელზე, მამაზეციერს რომ მოესურვებინა ვერ გააშვებინებდა..
-არა იყოს..
შეპარული ღიმილით ამომხედა, უცებ შემისვა მუცელზე და საძინებლისკენ წამიყვანა...
ვგრძნობდი მის ტუჩებს სახეზე, ყელში, მკერდზე და ხელებს, რომელიც უმისამართოდ დასრიალებდნენ მთელ სხეულზე..
თითოეული შეხება ტანში სასიამოვნოდ მცრიდა...
თითოეული შეხებისას ვბუსუსდებოდი....
ვგრძნობდი ამაზე როგორ ეცინებოდა სანდროს, თუმცა იმდენად მისამოვნებდა მისი ეს დაცინვაცი კი, რომ ჯანდაბაში ვუშვებდი...
სუნთქვის დარეგულირებას სანდროზე ჩახუტებული ვცდილობდი..
რა კარგი ყოფილა, როცა თითეოული შეხება და კოცნა გახსოვს..
-რაზე ფიქრობ?
ფიქრებიდან სანდროს ხმამ გამომიყვანა და ფრთხილად შემახო ტუჩები შუბლზე..
-ოღონდ არ დამცინო - წინასწარ გავაფრთხილე და როგორც კი დასტური მივიღე მაშინვე ვუთხარი - იმაზე, რომ კარგია როცა ყველაფერი გახსოვს რაც მოხდა..
ყოველი შემთხვევისთვის მაინც მოვემზადე დაცინვისთვის და სანდროს ხაარახარის ტალღამაც არ დააყოვნა..
-კარგი რა ხო დამპირდი?!
გაბუსხულმა ამოვილაპარაკე და სასწრაფოდ მოვშორდი...
-კარგი, ხო კარგი ნუ ბუზღუნებ.. ეხლა ისე კარგად ვარ ადგომა არ მინდა, ამიტომ არსად აღარ მივდივართ მთელი დღე ვიწვეთ....
ახალი იდეით აღფრთოვანებულმა წამოიყვირა და ტელეფონი გათიშა ყოველი შემთხვევისთვის, მეც იგივე მომთხოვა და როგორც კი ტელეფონი გავთიშე და ტუმბოზე დავაბრუნე, მაშინვე ძველ პოზიციაში დამაბრუნა..
თითებს ისევ უმისმართოდ დაატარება მუცლზე და მეღუტუნებოდა...
-აუ სანდრო, მეღუტუნება...
კიდევ ერთ შემოტევას ვეღარ გავუძელი, თუმცა ჯობდა გავჩუმებულიყავი..
როგორც კი გაიგო, რომ მეღუტუნებოდა, გაორმაგებული ძალებით დაიწყო ჩემი გაწამება..
მთელ ოთახში ჩემი კივილი ისმოდა, ბოლოს უკვე როცა გულის შეწუხებამდე ვიყავი მისული ხელები გამიშვა და ამოსუნთქვის საშუალება მომცა...
-ვერ გიტან..
სვენებ-სვენებით ამოვილაპარაკე და ფრთხილად წამოვდექი ლოგინიდან..
-შენ ამ შიშველ სიარულს ვერ გადაგაჩვიე რა...
როგორც კი დაინახა, რომ არაფერი არ მოვიცვი და ისე გავედი სააბაზანოში უკმაყოფილოდ ამოიფრუტუნა..
-არ მითხრა ეხლა ლოგინის გარეთ შიშველს ვერ გიყურებ მრცხვენიაო...
სიცილით ვუთხარი და მის წინ გამომწვევად დავდექი..
-მია ეხლავე შედი აბაზანაში, თორემ ჩემ თავზე პასუხს არ ვაგებ..
ძლივს შეკავებული სიმშვიდით ამოილაპარაკა და მეც სასწრაფოდ შევვარდი აბაზანაში, უცებ მოვწესრიგდი და სანდროს პერანგი გადავიცვი....
-შემომხედე ჩაცმული ვარ..
სიცილით ვუთხარი და ბალიშიდან თავი ძალით ავაწევინე..
-შენ ხომ ადამიანს ნორმალურად ძილს არ აცდი რა, რა უჯიშო ხარ ესეთი...
ბუზღუნით ამოილაპარაკა და იქვე მიგდებული შარვალი ამოიცვა... სანამ სანდრო ემზადებოდა მე უცებ ჩავრთე ტელეფონი და როგორც კი ქეთოს გამოტოვებული ზარები დამხვდა სასწრაფოდ აგდავურეკე..
-მშვიდობაა ქეთო?
რამდენიმე ზარის შემდეგ, როცა ზუმერი შეწყდა დაფეთებულმა ამოვილაპარაკე და ოთახში წინ და უკან სიარული დავიწყე...
-ჩვენ კი არა თქვენ თუ გაქვთ მშვიდობა?! რო გადაგვაგდეთ აქ რა "პონტია" ეე?!
-არხარ შენ ნორმალური რა..
უკვე დამშვიდებულმა ამოვილაპარაკე და ლოგინზე მოწყვეტით დავჯექი..
-სად არ ის მაინც გვითხარი მოვალთ..
-სანდროს სახლში ვართ..
-ვიყავით მაქ და არ იყავით სახლში..
უკმაყოფილოდ ამოიფრუტუნა ქეთომ..
-მეორე სახლში ვართ, ბიჭებს ეცოდინება მისამართი და მოდით..
უცებ მივაყარე და ტელეფონი გავუთიშე..
-იმის გამო, რომ ჩვენ არ მიედით კლუბში ისინი მოდიან ჩვენთნ...
როგორც კი სმზარეულოში გავედი ახალი ამბავი ვამცნე სანდროს და თეფშიდან საჭმელი ავაცალე...
-აუ მია ვერ ვიტან ამას ხო იცი არა!
გაბრაზებულმა მომახალა..
მხოლოდ გავუცინე და მის წი ჩამოვჯექი..
უაზროდ მივაშტერდი დიდ ყავისფერ თვალებში და დებილივით ვიცინოდი..
არა რა, გემოვნება ყოველთვის მქონდა, მაგრამ ესეთი გემოვნებაც თუ მქონდა ნამდვილად არ მეგონა..
ამ ხუთ დღეში სანდროს შესწავლა თავიდან ბოლომდე მოვახერხე..
საშინლად ფეთქებადი ხასიათი აქვს, თუმცა ძალიან საყვარელია.. მისი ერთი გამოხედვით უკვე ვხვდები რა უნდა ან რა აწუხებს...
რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, მისი ახსნილიდან გაამომდინარე მაინც მიკვირს რატომ გვაქვს ესეთი ურთიერთობა...
ხუთი დღის წინ გალეშილი მთვრალები დავქორწინდით და ღამე ერთად გავატარეთ, დილით კი არცერთშ არ მოგვიწყვია ისტერიკა, მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენთვის ორივე ძალიან ვნერვიულობდით..
ან თუნდაც ეხლა..
თითქოს თხუთმეტი წუთის წინ არ გვქონოდა სექსი, ეხლა კი თავისუფლად ვზივარ მის წინ და უტიფრად ვსწავლობ მის სახის ნაკვთებს..
როგორ მინდა ვიცოდე რას ფიქრობს ჩემზე..
მის ადგილას "ნამდვილ ქართველ მამაკაცს" სრულიად საპირისპირო რეაქცია ექნებოდა.. ალბათ როდეესაც ესეთი სიტუაცია დახვდებოდა ყველაფერს თავზე დამამხობდა და ყველასწინაშე მსუბუქი ყოფაქცევის ქალად გამომაცხადებდა..
ან შეიძლება "დავეტოვებიე" ცოლად, თუმცა დედამისის ჩემითვის შეურაცხყოფის მოყენებაზე რეაქცია არ ქონოდა..
ალბათ სწორედ ამ განსხვავებული თვისებების გამო მიზიდავს სანდრო ამდენად..
ყველასგან განსხვავებულია...
ფიქრებიდან კარებზე გაბმულმა ზარმა გამომიყვანა, უცებ წამოვხტი ფეხზე და მოსალოდნელი რისხვისთვის გავემზადე..
-პროსტა რა უნამუსო ხარ რა. ხო შეგეძლოთ მოსულიყავით, თქვენც ეხლა ნამდვილი ცოლ ქმარი არ იყოტ რა..
ბუზღუნით შემოვიდა ნატალია და პირდაპირ მისაღებისკენ წავიდა, უკან მიყვნენ გოგოები და ისინიც მლანძღავდნენ, თუმცა უფრო ზომიერბის ფარგლებში..
-მია, ჩემი მაისური დამიბრუნე რა...
სამზარეულოდსნ გსმომძახა სანდრომ და გოგოებმაც მზერა მაშინვე ჩემი ჩაცმულობისკენ გადაიტანეს..
სანდროს მაისური და ჩემი შორტი...
-თქვენ ... მოიცა, მია სიყვარულით გათხოვდი?
შეშფოთებული წამოხტა ქეთო და თეატრალურად წამოიძახა..
-წადი შენი..
გზიადან მივაძახე და მოხიტხითე სანდროსთან გავედი...
-რა მექნა აინეტრესებდათ გოგოებს რატომ არ მივედით და...
სიცილით მომაძახა და გოგოებან გავიდა მისაღებში...
ბიჭებიც მალევე ამოვიდნენ დატვირთულები და ისევ სუფრა გაშალეს..
თუ წინაზე თავი შევიკავეთ გოგოებმა დალევისგან, სამაგიეროდ ეხლა დავიმხეთ თავზე ყველაფერი..
დილით კი ვის ვიზე ჩახუტებულს ეძინა გონზე ვერ მოვედი...