სახლში გიჟივით შევვვარდი გული საგულიდან ამოხტომას ლამობდა..
- სად ხარ აქამდე?-მომესმა დედაჩემის მკაცრი ხმა, ოდნავ ჩამოვედი ღრუბლებიდან..
- უბრალოდ გზაში იმდენჯ ლამაზი ფოთოლი იყო, შევრჩი რა.- ვუპასუხე სახეზე ისევ ღიმილი იყო გამეფებული..
-კარგი-მითხრა და დაეჭვებულმა გადმომხედა-წადი შეჭამე და მიხედე მერე შენს საქმეებს- ეს თქვა და კომპიუტერშ რაღაცის მოძებნას შეუდგა.
საერთოდ არ მქონდა შიმშილის შეგრძნება და სულ ძალით ვჭამე ის ჩიჟიბიჟი.. ჩემს ოთახს მივაღწიე,როგორც იქნა... გონება გული მთელი არსება მისით იყო მოსილი.. მაღალი იყო 1'87 მაინც იქნებოდა, ცისფერი თვალები ჰქონდა მაგრამ ყვითელი ლაქებით ასეთი არაფერი მინახავს.. შავი მოკლე თმა, სწორი ცხვირი, ბავშვივით გამობუშტული ტუჩები.. აი სახის ნაკვთები კი მკაცრი იყო, თუმცა როდესაც მიღიმოდა, ეჰ.. ასეთი რაღაც მე რკ შემემთხვა მიკვირს მე ხო ჩვოულებრივი ვარ, რატო მივიქციე მისი ყურადღება?
-დებილი ხარ!თავის ფასი არ იცი მეც მაუფასურებ.ესეც არ იყოს ადამიანი ხო სათამაშო არაა მარტო გარედან რომ შეაფასო? - აქოთქოთდა ჩემი მეორე მე.
-შეიძება მართალი ხარ, მაგრამ მან საიდან იცის ჩემი შინაგანი სამყაროს შესახებ?
-ვაიმე რა გვეშველება არ მჯერა მე შენი ნაწილი, რომ ვარ. რატომ ხარ ბატი? დახედე ნახატს და მიხვდები. ნუთუ არ იცი რომ არსებობს მონათესავე სულები და სულაც არაა საჭირო, საუკუნეები იცნობდე ადამიანს რომ მის შნაგანს ჩაწვდე. მოკლედ ჩემი ლექცია დამთავრებულია ნახატს დააკვირდი, მე წავალ დავისვენებ სად მაქვს შენი ნერვები..
წავიდ და წაქოთქოთდა, ნახატი მართლაც ის იყო რაც ჩემში ხდებოდა, ნეც მინდოდა ასე დამეხატა ჩემი ფერებით, დიახ არ ცდებით ეს ჩემი ფერები იყო ეს ჩემი სული იყო ფოთოლზე და საოცარია მან მე გამშიფრა, ცოტათი ცუდიცაა აღარ დავაინტერესებ ალბათ. ჩემი ფერები, ახლა მართლა მიკვირს რატო არ ვიყენებ ფერებს, რატო ვხატავ მხოლოდ შავი-თეთრი ფანქრებით.. თუმცა ვიცი ეს რამ გამოიწვია, მაგრამ ამ არნახულ დ@ეს ამაზე ფიქრით არ გავიფუჭებ ახლა არა.. თავში ისევ ჩემი შემკდგომისფერი ამომიტივტივდა, ნეტა ის როგორია? რა ფერია? არა კი დავუძახე შემოდგომისფერი რადგან შემკდგომას მომევლინა, მაგრამ მე ხო ვიცი, რომ ის სხვა ფერია..
ამ ფუქრებშ ვიყავი ტელეფონი, რომ აწკრიალდა
-ხო ნინ..
-აუ გოგო, მაგრა მეზარება სწავლა არადა იმ წუნკალმა ლექტორმა იმდენი სამეცადინო მოგვცა მთელი ცხოვრება გვეყოფა- სასახილოდ ბუზღუნებდა ნინი.
-კაი რა ნინ, რა ყველაფერი გეზარება.. გაიხედე გარეთ დარწმუნდი რომ სამყარო მშვენიერია, მერე აწიე ეერთი ადგილი და მთელი შემარდებით შეუდექი საქმეს. შენ ხო ასეთი მაგარი მყავხარ.
- გოგო ერთად გამოვედით მერე გავეყარეთ მერე მარტო მიდიოდი, მერე უცხოპლანეტელი გადმოგიხტა და ტვინი გადაგინერგა?-მკითხა და ახორხოცდა.
-ნუ ხარ დეგენერატი..- შევუბღვირე
-ანუ ხვალ მომიყვები ხო? კაი გკიცნი ხვალამდე გიჟოო- გადაიკისკისა და ეგრევე გამითიშა.. უხ რა ეშველება.
ალბათ მიხვდით ნინი ჩემი მოუშრებელი ჭირია.. ნუ რა თქმა უნდა ეს ხუმრობით.. ჩემი საუკეთესოა ის. აუ მე ახლა თუ არ ავდექი ხვალ ის ლექტორი ცოცხლად ჩამყლაპავს. ნუ ასე ვაიძულე თავი, რომ ხვალინდელისთვის ხელი მომეკიდა კონსპექტებისთვის..
მეორე დღეს ნინომ ოპერატიულად იმოქმედა ყველაფერი მომაყოლინა და აღტაცებული ტაშს უკრავდა ბოლოს და ცქმუტავდა, ფოთოლი, რომ ნახა სულ გამოშტერდა.. დიახ მე მას დღეიდან სულ თან ვატარებ.. იმ დღესაც იმ ბილიკით წავედი სახლში მაგრამ ის არ მინახავს ასე გრძელდებოდა მთელი ორი თვე, უჯვე დეკემბრის ბოლო იყო, საშნლად მოწყენილი დავდიოდი, რის გამოც ნინჯსგან საყვედურებს ვიღებდი.. ჩემი მეორე მე კი ფოციანს მეძახდა და მოუთმენელს.. არა და მე ხო ვიცი ის ისე მენატრებოდ ასუნთქვა მიჭრდა მე რა, რომ მხოლოდ ერთხელ ვნახე?
ისევ ის ბილიკი ისევ ის მოგონება, ისევ მისი გამიჩენის სურვილი მკლავს. სიცივე ძვალრბილშ ატანს, მაგრამ მე მაჯნც ჯიუტად მივაბიჯებ ფეხით, მე ხო ვიცი ერთდღრს ის იქ დამხვდება. ფიქრები ყმასზე ყველა მხრიდან მაწყდებოდნენ, თუმცა უეცრად თივა დაიწყო და ახლა ფიფქები მაწყდებოდნენ ყველა მხრიდან.. თავი მაღლა ავწიე და თვალები დავხუჭე , უფრო შემცივდა მაგრამ სასიამოვნო იყო ფიფქების ფერხულშ ჩაბმა და დავივიწყე ყინვა.. უნებურად გამეღმა როდესაც ფიფქი ჩემს ცხვირს შეეხო, მაგრამ იმ წამსვე მომეჩვენა, რომ ეს ცივი ფიფქი გათბა შემდეგ კი გაცხელდა.. თვალები გავახილე, ჩემი შემოდგომჯსფერი დავინახე ჩემს ცხვირზე დაკონებულო. ერთი ნაბიჯი უკან გადადგა და გამიღიმა მეც გამეღმა.
-იმ ფიფქმა შენი ცხვირის მისაკუთრება მოინდომა და მე ავუხსენი, რომ ის ჩემია- სხაპასხუპით ჩამოარაკრაკა, ხელით კეპა აიქექა და ისევ გამიღიმა...
ჩემშ რა ხდებოდა?



----------
ესეც მეორე თავი იმედია, მოგწონთ.. ძალიან გამიხარდა კომენტარები, რომ დამხვდა ამან სტიმული მომცა, მადლობა ჩემს სტიმულატორებს უუუღრმესი.. .. ❤ იმედია მეორე თავი იმედებს არ გაგიცრუვებთ, მადლობელი ვიქნები თუ თქვენს აზრს დააფიქსირებთ..
პ.ს შეცდომებისთვის ბოდიშ.