ეს ისტორია ადრე წავიკიტხე და მინდა ყველამ წაიკიტხოს ადრე ერტ მწერალს უნდოდა დაედო მაგრამ გადაიფიქრა არ ვიცი რატომ მაგრამ ახლა მე დავდებ ^_^ მაპატიოს იმან ვინც ადრე დებდააააა :'(
--------------


-ააუუ კაიიი რაა დეეე.. ხო დამპირდიი... აუუუუ..
-რავქნა არაუშავს.. ერთად ვიქნებით,უბრალოდ ჩემი კლიენტებიც წამოვლენ.. დასვენება უნდათ პაპარაცების გარეშე..
-და მერე ჩვენი აგარაკი ჰოტელი როდისმერეა..
-ქეით... ძალიან კარგი ბიჭები არიან შენც გაერთობი...
-დედა მე შენთან ერთად მინდოდა ამ ზაფხულის გატარება...
-ვიცი ჩემო პატარავ,მაგერამ რა ვქნათ ეს ჩემი სამსახურია..
-კაი რაა.. მადლობა...ძალიან დიდი მადლობა.. სამსახურში გამცვალე..

ბავშვობიდანვე ვერ ვიტანდი სელებრითებს.. აიი ატანა არ მქონდა..ვთვლიდი,რომ მათ დედა წამართვეს..ძალიან არეულად ვლაპარაკობ?..კარგით მაშინ ყველაფერი თავიდან დავიწყოთ...
გამარჯობათ,მე ქეით მერედიტ პარკერი ვარ..17 წლის..არ მყავს არც და არც ძმა.. მშობლები გაშორებულები არიან,ამიტომ მე და დედა მარტო ვცხოვრობთ ნიუ-იორკში..დედაჩემი სელებრითების მენეჯერია.. საშინელი სამუშაოაქვს.. 5წლის ვიყავი მშობლები,რომ გაშორდნენ და ამის მერე დედა სულ გადარბენებზეა... ხან ერთანარის ხან მეორესთან.. ჩემთვის სულ არ ეცალა.. ამიტომ ბავშვობიდან სელებრითებისადმი ძალიან დიდი ზიზღი ჩამყვა... ყველა ძალიან ბედნიერ ადამიანად მთვლიდა,თავისუფლად შემეძლო გამეცნო თითოეული მატგანი,მაგრამ მე ამის არანაირი სურვილი არ მქონდა.. ეს ახირება დღემდეც მომყვა... ახლაც ვთვლი,რომ მათ დედაჩემი წამართვეს.. მას ჩემთვის საერთოდ არ ეცალა,სულ სელებრითები.. სახლში საერთოდ არ იყო ხოლმე..როცა იყო სულ ტელეფონზე ლაპარაკობდა...ზაფხული განსაკუთრებით მიყვარდა.. ამ დროს ის თავშიავარდნილი ვარსკვლავები ისვენებდნენ,ამიტომ მე და დედაც ჩვენს აგარაკზე მივდიოდით დიდ ბრიტანეთსი,ლონდონთან ახლოს.. ძალიან საყვარელი სახლი გვქონდა.. დიდი ორსართულიანი,აუზით,დიდი ლამაზი ეზოთი.. რამდენიმე მილში ტბაც იყო... მოკლეთ მე და დედა ძალიან ტკბილად ვისვენებდით.. მაგრამ დამთავრდებოდა თუ არა ზაფხლი იწყებოდა დედაჩემის გადარბენები,საშინელი რეჟიმი.. მაშინ როცა იმ თავშიავარდნილებს ეძინათ დედაჩემი მათი გართობით შექმნილ პრობლემებს აგვარებდა...
და ახლაც როცა ძვლივს ზაფხული მოვიდა და მე და დედა უნდა წავსულიყავით მარტო,ჩვენთვის შემოეჭყიტნენ ეს იდიოტები... ფუუ.. ტქვენ ყველაზე მეტად ვერ გიტანთ one direction თუ ვინც ხართ.. სასწრაფოდ ავიღე ტელეფონი და ჩემს დაქალს ენის დავურეკე..
-გოგო..
-ჰოოუ..
-ისევ ეს დედაჩემის სამსახური რაა..
-კიდე ვეღარ მოდის?..
-კიი,ოღონდ იდიოტი კლიენტები მოყავს დასვენება უნდათო მშვიდადო..
-ვინ კლიენტები?..
-ვიღაც ბოიბენდი... მემგონი one direction..
-ააააააააააა?????? ვაიმეე ქეიიითთთთთ... მეც რო წამოვიდეეე არ შეილებააა... ვაიმე ვაიმე ვაიმეე.. ჩემი ჰარიი.. ჩემი ჩემი.. ააა ქეეიიითთთ.. წამოვაალ რაააა..
-ენი დამშვიდდი... რა ჰარი...არ მიტხრა რო გიყვარს..
-ჰოო ჰოოო.. იცი რა საყვარელიააა?.. ჩქქარა თვითერზეე და ნახე.. ანდაც youtube-ში ნახე მათი ვიდეოები მიდი ჰეე..
-აუუუ შენააც?... ვაიმე ყველაზე მეტად დედაჩემის კლიენტებიდან ამ გუნდს ვეღარ ვიტან.. აი ზაფხულიც ჩამაშხამეს..
-ვაიმე ქეით შენ ნახე.. დამიჯერე შეუძლ;ებელია ამათ ვერ იტანდე..
-გადიიიიი იქეეთ..
-აუუ წამოვალ რაა,წამოვალ რააა,წამოვაალ რაააააააააააააააააააა...
-არ ვიცი.. დედას დავურეკავ.. ისე კაი იქნება ტუ წამოხვალ ტან გამართობ ცოტას...
-შენთვის სად მეცლებაა... ჩემო ჰაროლდათი უნდა დავტკბე..
-ეენი არ წაგიყვან..
-ვსოო ვჩერდები.. ძალიან თხოვე რა..
-ხოო..
მე დედას გადავურეკე.. რაღაცნაირად მეწყინასავით ენისგან ასეთი რეაქცია... მასთან იმიტომ ვმეგობრობდი რომ ჩემი სკოლი სხვა გოგონებივით სელებრითებზე არ იყო ცამოკიდებული და უცებ.. მოკლეთ ამ ფიქრებით ვიყავი გართული დედა კი არადა არ იღებდა... კიდევ ერთხელ ვცადე.. გავიდა... არ მიპასუხა.. ბოლოს მივწერეე..
-mooom call me when you’ll be free…
5 წუთშუი გადმომირეკა..
-დეე ენიც მოდის..
-არავითარ შემთხვევაში...
-რა არაა... მეც არ წამოვალ მსინ.. სანამ შენ იმ იდიოტების საქმეებზე ირბენ მე რა ვაჯკკეთო მოდის და ვსოო..
-ქეიითბიჭებს დასვენება უდნათ.. არ უნდატ ვიუნმემ შეაწუხოს..
-ხოდა მეც არ წამოვალ მაშინ..
-და ჩემი ნახვა არ გინდა?..
-დედა რა აზრი აქვს.. შენ მაინც შენ იდიოტებთან იქნები..
-ქეით ნორმალურად ილაპარააკე.. ენის ბოდიში მოუხადე დაჩანთა ჩაალაგე.. ორი დღით ადრე უნდა ჩახვიდე და სახლი მოაწესრიგო..
-ჰაააჰ... დამლაგებელიც გავხდი?... სად ცხოვრობენ ეგ იდიოტებ..
-ნორმალურად თქო ქეით...ლონდონში..
-ხოოდაა წავიდნენ შორს დაისვენპონ.. ჩვენი აგარაკი ლონდონთანაა ახლოოს..
-ქეით ტყუილად წუწუნებ.. მაინც ვერაფერს შეცვლი.. მიდიდ გაემზადე ხვალ მიფრინავ.. ბილეთებს დღეს სსაღამოს მოგიტანენ ფულთან ერთად...-ეენი არაოო დედაჩემმა...თურმე იმ ვჟბატონებს შეწუხება არ უნდათ..გაუუხმეეთ თავიი..
-კაი კაი დამშვუიდდი.. რას იწყევლებიოი.. მითხრა სიცილით..
-არა უბრალოდ.. ფუუუ... თან შენც როგორ გინდოოდა..
-არა არა გოგო ვხუმრობ.. კაი ბიჭები კი არიან მარა ასეთი გიჟი ნაღდად არ ვარ...
-მე კიდე გული გამისკდა.. ვუტხარი სიცილით..
-უიმეე ... მასაც სიცილი აუტყდა
-ხოოო და ყვლაზე საშინელება ისარი რო ხვალ მივდივარ სახლი უნდა მივულაგო ვაჟბატონეებს ფუუ..
-აჰაჰაა... ვაიმე ქეით შენ არ შეიშალო მეშინია..
-უკვე შევიშალე.. ვიღაცეების გამო უნდა ვალაგო სახლი..თან ეს ვიღაცეები ახლა ალბათ წამოწოლილები არიან და ერთი სული აქვთ როდის მოშორდებიან მათთვის ვითომ საყვარელ ფანებს..
-არაა არაა... მასეთები არარიან.. ძლიან საყვარლები არიან ისე..
-ეს საყვარლობა ჯკამერის უკან მთავრდება.. დარჩებიან მარტო და დარწმუნებული ვარ ფანებზე ამბობენ რა დამღლელები არიანო და ასე შემდეგ...
-არაა ქეით.
-კაი მოიცადე ერთი შენ ის მითხარი დღეს საღამოს ჩამოვა ბილეთები ფულთან ერთად და ახალი არაფერი არ მაქ ნაყიდი.. ტანსაცმელს ვგულისხმობ..
-უიმე შე დებილო.. ლონდონი გაქვს გვერდით,წადი და იყიდე..
-მართალი ხარ ხოიცი.. ძალიან მოვიკლავდი ტავს რო მაგათ სახლი დალაგებული დავახვედრო.. აააბააა რააა..მშია ახლა წავედი..
-ვინარი ეს.. მიდიდ მიდი და ისაა... კაი არაფერი..
-რაიიყოო?..
-ავტოგრაფიი?..
-გადიიიიი...
-აუუ მიდი რაა..
-ხოო კაი.. ვთხოვ რამენაიირად დედაჩემს..
-მადლობაა..
-წავედი წავედი... და გამო რა მნახე ბოლო დღეაა.. და სამი თვე ვეღარ გნახავ ღმერთოო..
-აუუ დარჩი მერეე..
-და სენი ავტოგრაფი?.. ვკითხე სიცილით
-რაათ მინდა შენ იყავი აქ და..
-გოგო მომენატრა დედაჩემი... 8 თვეა არ მინახავს.. სკაიპშიც ვერ შემოდის და ვნახავ.. გადავიტან იმ იდიოტების იქ ყოფნას..
-ხოო ისე მაგი კი... კაი მიდიდ ახლა ჭამე და საჩუქარი არ დაგავიწყდეს..
მე წავედი და ვჭამე.. მერე ჩემს შეყვარებულს მაიკს დავურეკე.. შეყვარებულში ნამდვილად გამიმართლა.. მას მართლა ძალიან ვუყვარდი.. ჩემს გამო აი ყველაფერს გააკეთებდა.. ჩემი ადრე წასვლის ამბავირომ გაიგო ძალიან ეწყინა.. დამპირდა გაგაცილებო.. ენი მოვიდა და ჩანთის ჩალაგებაში დამეხმარა.. საღამოს 10 საათისთვის ბილეთები და ფული მოვიდა.. თვითმფრინავი დილის 6 საათზე გადიოდა...მაიკს დავურეკე,რომ მეთქვა თვითმფრინავი როდის მიფრინავდა
-დილის 6ზე..
-ასე ადრეე?..
-ხოოო.. თუ გინდა არ გამაცილო.. ენი ჩემთან რჩება და ის გამაცილებს..
-არაა არა რა სისულელეა.. რათქმაუნდა გაგაცილებ.. ისაა და მეც რო მოვიდე და მაქ დავრჩეეე.. ?ძალიან მომენატრეებიი...
-კიი კიი როგორ არაა.. მოდიიი.. მეც ძალიან მომენატრები..
-მიყვარხარ ქეით... აუუ დარჩი რაა.
-ვერა ვერა.. ხოიცი დედა ძალიან ემნატრება..
-მესმიის... მოვდივარ... როგორ უნდა გავძლო შენი ჩახუტების გარეშე აი ვერ ვხვდები..
-მიყვარხარ...
-მეეეც...

ენი და მაიკი ჩემთან დარჩნენ.. მაიკი არ მშორდებოდა.. სულ მეხუტებოდა და მკოცნიდა.. მეუბნებოდა,რომ ძალიან მოვენატრებოდი.. გადავწყვიტეთ არ დაგვეძინა და მთელი ღამე გველაპარაკა.. ასეც მოვიქეცით.. დილის 6ის ნახევარზე გავედით აეროპორტისკენ...მე მათ ორივეს ძალიან მაგრად გადავეხვიე..
-მივდივარ..
-ხოო(ენი)
-მომენატრები(მაიკი)
-მეეც... ზალიან ძალიან.. იცოდეთ ყოველ ღამე სკაიპში შემოეთრიეთ.. ვუთხარი სიცილით და ორვეს გადავეხვიე..
-მარტო სკაიპი რათ მინდა.. შენ ტუჩებს ეკრანში ვაკოცოო?... მითხრა მაიკმა და მაკოცა..
-კაით ახლა..თქვა ენიმ და ცრემლები მოიწმინდა..
-აუუ ნუ ტირიხარ.. რაიყო მართლა 3 თვე უთქვენოთ.. აუუუ თან იმ იდიოტებთან ერთად...
-ვინ იდიოტები?.. (მაიკი)
-ის ბიჭები რო გიყვებოდი.. ვუპასუხე და ჩავეხუტე.. ენიც მოგვეხუტა..
-კარგით ჩემი წასვლის დროა..ვუთხარი მათ.. კიდევ ერთხელ გადავეხვიე და წავედი..
ცაში ვფიქრობდი რა უნდა მეკეთებინა 3 ტის განმავლობაში 5 ადამიანთან რომელსაც საერთოდ არ ვიცნობდი.. და პლიუს ამას საზიზღრად ვერ ვიტანდი.. ​
*************2************
ამ ფიქრებში დრო ისე სწრაფად გავიდა ვერც მივხვდი...ჩავფრინდი ლონდონში..აეროპორტთან ტაქსი გავაჩერე..აგარაკზე როცა ავედით ჩანთები დავტოვე,ფული ავიღე დატაქსით ქალაქის ცენტრში წავედი... მოივარე თითქმის ყველა მაღაზია.. ვიყიდე უამრავი ტანსაცმელი და საღამოს 10 საათისთვის აგარაკზე დავბრუნდი... საშინლად დაღლილი ვიყაი ამიტომ მალევე დავიძინე...მეორე დილას დედაჩემის ზარმა გამაღვიძა...
-რა ქენი ქეით,დაალაგე?..
-მოვიკალი თავი..
-ქეეით კარგი რაა...ხო გთხოვე არა..
-მეც გთხოვე,რომ შენთან ერთად მინდოდა ზაფხულის გატარება..
-მერე გაატარებ.. მეც ხო მოვდივარ..
-დედა მარტოო..
-კარგი ხო ვიცი,მაგრამ რა ვქნა ლიენტები არიან..
-მე შვილი ვარ დედა!
-ქეით დამშვიდდი.. კპირდები შენთან ვიქნები..
-და ისინი აუცილებელი არიან?..
-ქეით... ამ ფულით ვცოცხლობთ..მათი დამსახურება დღეს,რომ არ ვმშიშილობთ..
-დედა არ მჭირდება ფული! შენთან მინდა!
-იქნები ჩემო პატარავ.. სულ მალე იქნები...
-კაი ხოო..
-ხო კიარა დაალაგე სახლი.. დღეს საღამოს მოვდივართ..და საჭმელები იყიდე რაც შეიძლება ბევრი..
-აუ თქვენ წამოღეთ რაა..
-კარგი კარგი.. ოღონდ დაალაგეე!!
-აბა რააა...
-ქეით..
-კი დედა კი..

ვაიმე ახლა ამათ გამო სახლი უნდა ვალაგო.. კაი ხო ჯანდაბას... უიმე მშიაა... რამე ვიყიდე?.. აა კიი შოკოლადებიი.. მნიამ მნიამ.. სახლის დალაგებაა სულ დამავიწყდდა.. შევედი სამზარეულოში გამოვაღე მაცივა... სულ შოკოლადებით გამივსია.. აუუფ ამდენი რაიყო ქეით?.. ვეკიტხებოდი ჩემს ტავს და ტან სიცილით ვკვდებოდი..გავხსენი ერთი,მეორე,მესამე,მეოთხე..​ „აიი ჩემი ნეტარება..“ ვყვიროდი და დებილივით ვხითხითებდი.. მერე საათს დავხედე...ღმეერთოოო 6 საათია.. საღამოს მოვდივართო.. ვაიმე ვაიმე ვაიმე.. დედა მომკლავს.. სასწრაფოდ ავიღე ტილო და აქაიქ მოვუსვი.. ჩემი ჭკუით მტვერი გადავწმინდე.. მერე ჩემს ტავზე ამიტყდა სიცილი ბოლოს ჩავრთე
Ed Sheeran - You Need Me, I Don't Need You

და დავიწყე სახლის ლაგება... მტვერსასრუტის ჩართვა მინდოდა,მაგერამ სიმღერის ხმა ვამჯობინე მტვერსასრუტის გრუხუნს.. ავიღე ცოცხი... თან ვცეკვავდი და თან სახლს ვხვეტავდი.. მერე ბავშვობა გამახსენდა.. ავიღე ცოცხი და გიტარასავით დავიჭირე..ტან სიმღერას ვყვებოდი თან ცოცხს გიტარასავით ვიქნევდი..ჩემ თავს რომ წარმოვიდგენდი საერთოდ ვიგუდებოდი... ბოლოს როცა ზედა სართული დავგვი ქვემოთ ჩამოვედი.. ისევ იგივე სიმღერას ვუსმენდი.. ტექტსტი ზეპირად ვიცოდი.. ვყვებოდი და თან ამ ცოცხს აქეთ-იქეთ ვატრიალებდი...
-უუუჰ როგორც იქნა ჩამ..
გავიგონე ვიღაცის ხმა.. ადგილს მივეყინე.. გავშეშდი...მივბრუნდი საშინლად შერცხვენილი სახით... დავინახე ქერა ბიჭი რომელსაც სასიამოვნოდ ეღიმებოდა...მის უკან იდგა 4 ბიჭი.. ისინიც იღიმოდნენ..საშინლად შემრცხვა,მაგრამ არ შევიმჩნიე...მათკან გავექანე.. მათ ფანი ვეგონე და გამიღიმეს,მაგრამ მე ისინი აქეთ-იქეთ გავწიე და დედას დავუწყე ძებნა
-დედა სადაა?..
-ხვალ დილით ამოვა.. რაღაც საბუთების მოწესრიგება ვერ მოასწრო და..
მე საშინლად ათხრილი სახით გავხედე მათ და ვიყვირე
-ისეევ?! ჯანდაბა!... მერე ცოცხი ავიღე და სიმღერა გამოვრთე...
-ეს ჩანთები სად დავდოთ?... გაკვირვებული სახით მითხრა რომელიღაცამ..
-არვიცი.. სადაც გინდათ ეს უკვე თქვენი მოსასვენებელი არარიი?.. მე მომოსახურე პერსონალად ჩამთვალეთ.. ვთქვი და საშინლად ატხრილი გავედი სამზარეულოსი..
-რა ჭირს?..(ჰარი)
-რავიცი(ზეინი)
-დედა ენატრება ალბად(ლუი)
-არ საჭმელებს რა ვუყოო(ნაილი)
-კითხე..(ლუი)
-აუ არ მომახტეს ერთი(სიცილით თქვა ნაილმა)
-აქ შემოათრიეეე.. დავუძახე უაზროდ გაცხარებული ხმით..
-კაიი კაიი დამშვიდდი...მიტხრა იმ ქერამ.. აქ დავდოო?..
-ხოოო მანდ..
-მე ნაილი..მითხრა და ხელი გამომიწოდა.. მე ხელს ცარწაბაწეულმა სევხედე მერე თვალები ოდნავ მოვხუჭე და ვუთხარი
-ქეითი...ოღონდ ხელი არ ჩამომირთმევია..

მან ძალიან გაკვვირვებული სახით შემომხედა და მაცივარი გამოაღო საჭმლის შესაწყობად...
-ვაუ,რამდენი შოკოლადია.. მითხრა ღიმილით..
-ხოო.. მიყვარს..
-მეც..
მე არაფერი არ მითქვამს..
-ისაა.. დამეხმარე რა ძალიან ბევრი საჭმელია..
-რას მოგქონდა მერეე?...
-რო მოგშივდება არ გაეკარო... მიტხრა ღიმილით..
-ხოდა ნუ ეხები ჩემს სოკოლადებს.. ვუთხარი ძალიან სერიოზულად..
-კაი რაიყოო...
-რადა დედაჩემი ვერ ჩამოვიდა.. უნდა მეთქვა თქვენს გამოთქო მარა დამიწყებდა მერე ფსიქოლოგიურ გაკვეთილებს ასე,რომ გავჩერდი და სამზარეულოდან გავედი და რას ვხედავ.. გადაშხლარტულები ჩემს საყვარელ დივანზე.. ჩანთები შემოსასვლელში.. კინაღამ დავცოფე სუ სუ სუყველა... აშკარად შევამჩნიე რო სახეზე ავწითლდი... მივედი რომელიღაცასთღან რომელიც ჩემს საყვარელს სავარძელში ყცველაზე კარგად იყო ჩასვენებული და თავზე დავადექი... მან გაკვირვებული სახით ამომხედა და გაკვირვებული ღიმილით მითხრა
-ლუისი..
-საერთოდ არარი სასიამოვნო.. სხვათაშორიის ჩემს საყვარეელ ადგილას ხარ გაშხლართული..
ამაზე სიცილი აუტყდა..
-აჰაჰაა გაშხლართული..
მე უბრალოდ ხელი მოვკიდე და გადმოვათრიე..
-რა სტუმართმოყვარე ხარ...მითხრა ლუისმა ტუ ვიღაცამ..
-სამაგიეროდ ხალხს ადვილად ვარჩევ და ვხვდები ვისთან ღირს სტუმართმოყვარეობა..
ვუტხარი ცინიკური ღიმილით..
-და ჩვენ ცუდი რა შეგვატყვე?.. მიტხრა მწვანეთვალებამ.. მეარაფერი არ მიპასუხია,მოვკალათდი ცემს საყვარელ სავარძელში,ამოვიღე ტელეფონი ყურსასმენებითურთ:დ და ჩავრთე the script..

ბიჭები გაშტერებულები მიყურებდნენ.. მე კიდე სულ ფეხებზე მეკიდა მათი აზრი.. ვუსმენდი იმას რაც მომწონდა ხან თავს ვაქანებდი ხან სავარძელზე შემოდებულ ფეხს...სიმღერა ბოლომდე მქონდა აწეული.. ვხედავდი,რომ რაღაცეებს ლაპარაკობდნენ თავიდან ყურადღებას არ ვაქცევდი,მაგრამ ემრე ისეთმა აზრმა შემაწუხა.. ჩუმად ჩავუწიე სიმღერას და მათი მოსმენა დავიწყე.. ტაავის ქანება აარ შემიწყვეტია.. ისე ვიქცეოდი ვითო სიმღერას ვუსმენდიი..
-ამასთან ერტად სამი ტვე.. ვერ გავძლებ..(ლიამი)
„ვაიმე როგორ გამახარეე... ისე აგგაწამეებთ.. ჯერ სად ხარტ“ ვფიქრობდი გულში..
-სამაგიეროდ ბევრი სოკოლადი აქვს..(ნაილი)
-რამეშოკოლადება.. დასვენება მინდოდა და ამან თუ ყველაფერზე ასეთი რარაცეები დაიწყო ნახე მერე შენ.. ჩემი სავარზელიაა ცემი საჭმელიაა...(ლუისი)
-აუ ისე ეს რა იყოო?.. ძალიან უხეშია(ზეინი)
-საერთოდ არ გავს დედამისს(ლიამი)
-ხოო,მაგრამ დედა ენატრებოდა და ეწყინა,რომ არ ჩამოვიდა.. შეიძლება ამიტომაა უხეში..(ჰარი)
-იმედია ამანდა(დედაჩემი) რომ ჩამოვა დაოკდება(ზეინი)
„აჰაჰაა დავოკდეე?.. არა გმადლობთ... იმდენს ვიზამ რო აქედან გაგაცეევთ.. იდიოტეებოოოოო“ ვფიქრობდი გულში..
-იცით რას ვფიქრობ?.. ხო არ ჯობია წავიდეეთ და სადმე სხვაგან დავისვენოთ?..
-გადაასააარეევიიი აზრიააა.. იცებ წამოვხტი მე და მერეღა გავაცნობიერე,რომ ეს ხმამაღლა ვიყვირე.. უცებ ტვალები გამიფართოვდა.. გავიღიმე და ტვალების სწრაფი ხამხამით ავვარდი კიბეებზე..
-უუზრდეელიიიი გვიგონე მემგონი ლუისის ყვირილი..
-ჰააჰ უზრდელიი?.. ჯერ სად ხართ?.. ტქვენ ჯერ მხოლოდ უზრდელი ქეითი დაინახეეთ?.. მალე დაინახავტ უგულოს,უნამუსოს,ბოროტ ქეითსაც კი... ველაპარაკებოდი ჩემს თავს სანამ ოტახში შევიდოდი.. მერე ენის დავურეკე
-არ ჩამოსულაა..
-უიიმე გილოცავ..
-რას მილოცავ გოგო ვგლოვობ..
-აბა არ მინდა იმ იდიოტებთან..
-ის იდიოტები ჩამოვიდნენ და დედაჩემი მათი საბუტების გამო ხვალ ჩამოვა.. ფუუუ გაგისკდეთ გულიი..
-კაი ქეით დამშვიდდი.. ცამოვა ხვალ და ნახავ.. ერთი დღე ვეღარ გაძლოო..
-ენი ვუის მხარეზე ხარ?... უზრდელები გოგო ის ლუისი თუ ვიღაცა ჩემს საყვარელ სავარძელში მოკალათდა და ჩანთებიც არ ამოალაგეს.. მერე უცებ გავხეედე ჩემ ჩანთებს რომლებიც ისევ ამოულაგებელი იყო..და სიცილი ამიტყდა..
-რაიყოო?...
-არა არაფერი..
-გოგო შენ კიდე რა გჭირს.. რა იცოდა ლუისმა ის რო შენი საყვარელი სავარძელი იყო.. ან კიდე დაისვენებენ და ხვალ ამოალაგებენ..
-შემოსასვლელსი დატოვეს..
-დიდი ამბავი მერე რა გჭირს?.. ძალით ქმნი პროლემებს..
-ხოო რავცი.. მარა საზიზღრად ვერ ვიტან ამ იდიოტ ბიჭებს უუუფ..
-კაიი კაი დამშვიდდი.. ახლა უნდა წავიდე მერე საღამოს დამირეკე კაი?..
-კაი და სად მიდიხარ?..
-ლინდსის წვეულება აქ და დედაჩემს მივყავარ კაბა უნდა შევარჩიოო..
-ააუუუ მეც მინდაა..
-მერე ჩამოდიიი..
-ვერაა ვერაა.. უუუხ ესს იდიოტეებიიი.. გაააგიიღმააათ თააავიიიიი..
-კაი კაიი დამშვიდდი.. მიდი გაკოცე და ნუ იშლი ნერვებს..
-კაი მიდი..
აუუუ ეს დებილებიი.. რა უნდოდათ.. ახლა წავიდოდი მეც იმ ფარტიზე.. აუ რა მაგარი იქნებოდაა..დედა რეკაავს... კაი კიდე რო გავახსენდიი
-რატოოო არ ჩამოდიიიი?..
-ქეით ნუ მეჩხუბები,საბუთები იყო მოსაწესრიგებელი.
-ამ ჩემ ფეხებს მართლა ეგ საბუთები რაა.. შვილი უფრო მნიშვნელოვანია თუ სამსახურიი?..
-ქეით რა სიტყვებიაა..
-ააჰ გიკვიირს?. ყოფილიყავი ჩემთან და..
-ქეით გეყოფატქო.. ხოიცი ამას სენთვის ვაკეთეებ..
-აარ მაინტერესებს (უკვე ვყვიროდიი) მეეე შენთან მინდა და მორჩა.. არც ეს იდიოტი ბიჭები მინდა არც ეს აგარაკი... არც ეს ფული არაფერი არ მინდაა.. დაანებე სამსახურს ტავი და იყავი ჩემთან.. ვსოო... ვუყვირე და ტელეფონი ლლოგინზე გადავაგდე...
დედა რეკავდა,მაგრამ მასთან ლაპარაკის ტავი ბნამდვილად არ მქონდა.. ამიტო ტეკლეფონი საერთოდ გამოვრთე...