სახლში ვბრუნდებოდი, კარგი ამინდი იყო, ამიტომ ფეხით მივდიოდი და ვგრძნობდი,რომ ვიღაც მომყვებოდა.. ცოტახანში ხმა გავიგონე
-ნინა დამელოდე
უკან გავიხედე და ეს ბექა იყო
-მისინე, შენთან საქმე მაქვს და იქნებ სადმე გავიდეთ სადაც სიწყნარე იქნება
-კარგი
ვხვდებოდი რა საქმეც ჰქონდა და წინასწარ ვიფიქრობდი თუ როგორ მეთქვა უარი ზრდილბიანად. ამასობაში მივედით წყნარ ადგილას. ბექას ეტყობოდა, რომ ნერვიულობდა და ცდილობდა არ შეემჩნია და დაეფარა, თუმცა არ გამოსდიოდა.
-მისმინე...
-გისმენ
-გთხოვ არ შემაწყვეტინო კარგი?
-კარგი
-დიდი ხნის წინ უნდა მეთქვა, თუმცა ვერ ვბედავდი, არ გავხარ სხვებს, სრულიად განსხვავებული ხარ, საოცრად ლამაზი, ჭკვიანი, მომხიბვლელი, მისმინე უკვე დიდი ხანია ..უკვე დიდიხაანია მიყვრხარ და დარწმუნებული ვარ მეტყობა,რადგან ამას ვეღარ ვმალავ. ამდენიხანი უნდა მეთქვა თუმცა ვერ ვბედავდი, მეშინოდა შენი პასუხის, ქცეის და ....ნუუ ....შენი აზრი მაინტერესებს.....
-გასაგებია, დიდი მადლობა. ძალიან კარგი ადამიანი ხარ და ძალიან კარგი ბიჭი, თუმცა ამ ყველაფრისთვის არ ვარ მზად და არც სურვილი მაქვს.
-ვინმე მოგწონს? ან გიყვრს?
-აარა არავინ და ჩემთვის უბრალოდ ბიჭი ხარ
-გასაგებია იქნებ..
-ბექა, მისმინე, სხვანაირად არ გიყურებ და არამგონია მომავალში რამე იყოს ჩვენს შორის
-საწყენია, ნუ გასაებია შენი აზრი სწორედ ამის მეშინოდა, თუმცა იმედს მაინც არ ვკარგავ, მაშინ უბრალოდ ვიმეგობროთ კარგი?
-მეგობრობის წინააღმდეგი ნამდვილად არ ვარ, თუმცა არაფრის იმედს გაძლევ, მომავალში...
-გასაგებია, ჩემს გრძნობებს თავს არ მოგახვევ, უბრალოდ ვიმეგობრებთ
-კარგი, მაგრამ ახლა უნდა წავიდე, სახლში მეჩქარება
-დროებით, ნინ
-დროებით
როდესაც სახლში მივედი მაშინვე კატოს დავურეკე და ყველაფერი მოვუყევი. აღფრთოვანებული იყო ბექას გამბედაობით.
-ნინა, ხომ იცი ყველაფერი მეგობრობით იწყება?
-ამ შემთხვევაში არა
-ძაან იცი ახლა შენ. სიყვარული მოულოდნელად დაგატყდება თავს, როგორც ქარიშხალი, თუმცა შენ შემთხვევაში ალბათ, როგორც სიო ნელ-ნელა შემოგეპარება.
-ნუ ბოდიალებ.
-კარგი ბიჭია, რას უწუნებ არ მესმის.
-უბრალოდ არ მაინტერესებს
-ამმ, გამოვიცანი ლააშამ დაგაინტერესა?
-ნუ ხარ სულელი
ჭორაობას მოვრჩით, შემდეგ ვიმეცადინე ამასობაში კი ნიკას მოსვლის დრო მოვიდა, საჭმელი წინასწარ გავუმზადე,რადგან ეშიებოდა და მართლაც მალე მოვიდა
-ნი, როგორ ზრუნავ ჩემზე, კარგია, რომ გაამზადე წინასწარ, დღეს ჩემი ძველი ძმაკაცი მოდის, შენ არ გემახსოვრება, მაშინ პატარა იყავი, გაგაცნობ მერე.
-გასაგებია, კარგია, მაღაზიიდან ამოვიტან რაღაცეებს მაშინ, კიდე მოდის ვინმე?
-ხო ალბათ ბიჭები გამოვლენ, მიდი ხო თუ არ გეზარება.
მაღაზიაში ჩავედი სასუსნავები და სასმელი ამოვიტანე. ამასობაში ბიჭებიც მოვიდნენ. ლუკა, ავთო და ლაშა. ნიკამ ლაშა გამაცნო, ნუ ლაშა უკვე მიცნობდა თუმცა ამის შესახებ არფერი უთქვმს და მეც არ ჩავთვალე საჭიროდ.ცოტახანი ბიჭებთან ერთად ვიყავი შემდეგ კი ჩემს ოთახში ავედი.. გადიოდა დრო და ისეთი არაფერი ხდებოდა,მე და ბექა ვმეგობრობდით, მართლაც მის გრძნობებს თავს არ მახვევდა, ლაშაც კარგად გავიცანი და მისი ძმაკაციც, ცუდი ბიჭები არ იყვნენ. აალექსი და კატო სულ ჭუქჭუკებდნენ, ვიცოდი, რომ ორივეს მოწონდათ ერთმანეთი თუმცა არცერთი აღიარებდა.
-მე რ გადამეკიდე ხან ბექათი და ხან ლაშათი, ალექსზე რას იტყვი
-რა უნდა ვთქვა, არაფერია სათქმელი
-აღიარე, რომ მოგწონს
-ოოო მომწონს არ ის
-იმას მოწონხარ და ვიცი, შენც. შეიძლება ვერ ხვდები, ან მოგწონს და არ ამბობ.. დაქალს ვერაფერს გამოაპარებ, მიდიი აღიარე
-ნუუ, ცოტა ხოო
-რამაგარია, ჩემი შეყვარებული გოგო
-შეყვარებული არა ის
-კარგი ბიჭია და უხდებით ერთმამეთს
-კი კარგი ბიჭია, სხვათაშორის ლაშაც
-გეთანხმები
-რაა? ანუ?
-რა ანუ?
-მოგწონს? არა რაღაცას კი ვხვდებოდი..ლაშას, რომ მოწონხარ მაგაზე ორი აზრი არ არსებობს,მაგრამ ასე მალე თუ მოახერხებდა შენ დაინტერრსებას არ მეგონა
-ხო ნუ, გულს ვერ უბრძანებ
-ნინა ეს შენ ხარ? რამაგარიაა..
-რა შეენ მართლა დაიჯერე?
-არ უნდა დამეჯერებინა?
-ჰაჰ, კარგი რაა, გაგეხუმრე, შენ დაქალს სულ არ იცნობ
-საზიზღარო მე გამიხარდა, ნუ ბექას კი ეწყინებოდა, მაგრამ ლაშა იქნებოდა უბედნოერესი
-რაღა მნიშვნელლბა აქ, ვიხუმრე. არც არვინ მომწონს
-არაუშავს ყველაფერი წინაა

სკოლა თითქმის მთავრდებოდა, ამ დროს როგორც ყოველთვის, სწავლა აღარ იყო, თუმცა ჩვენთვის პირიქით, გაძლიერებული იყო, რადგან გამოცდები ახლოვდებოდა. 2 ივნისი იყო, ბექას დაბადების დღე. მე დ კატო დაპატიჟებულები ვიყავით.მოსაღამოვდა, გამოვეწყვეთ. დაბადების დღე კაფეში იხდიდა. შიგნი რომ შევედი,სასმელის სუნი იდგა, ხალხმრავლობა. ასეთი ადგილები მანდმაინც არ მიყვრს,?თუმცა, როგორც მეგობარი მივესი. ბექა სულ მე მიყურებდა და საკმაოდ ბევრს სვამდა.ჩემიბძმა მირეკავდა,ხმაური იყო ამიტომ გარეთ გამოვედი
-გისმენ
-...
-ხო კი მალე მოვალ
-...
-ხო მიდირა მომაკითხე, მაგრამ ჯერ არ წამოხვიდე, კატოს ვნახავ და დაგირეკავ მერე,წავე ახლა.
ბექა მომადგა
-მე წაგიყვან სახლში
-არა, ნასვამ ხარ
-არუშავს მაინც
-ჩემ ძმას მივყავარ, ამიტომ მადლობა
-რატო ბარემ აქ ვარ
-არ შეწუხდე მართლა
-არა პირიქით
-უნდა შევიდე კატო უნდა ვნახო
-მოიცადე
-რაიყო?
-მიყვრხარ, საოცრად მიყვარხარ, ნუთუ არაფერს გრძნობ ჩემს მიმართ?
-ბექა,ამაზე ხომ ვილაპარაკეთ
-ნინა მიყვრხარ,რატომ არ გესმის?
-მესმის, მაგრამ მე..
სიტყვის დამთავრება არ მაცადა, მიმიზიდა და დაეძგერა ჩემს ტუჩებს. როგორც კი მოვახერხე მისგან თავი დავიძვრინე.
-რა ჯანდაბას აკეთებ?
-მაპატიე, უბრალოდ
-როოგრც ჩანს, მეგობრობა არ გამოგვდის
-მართალი ხარ, თუმცა ჩემი აუცილებლად გახდები, ეს დაიმახსოვრე.
ეს მითხრა და იქაურობას სწრაფად მოვსწყდი. კატო ვნახე, რა თქმა უნდა,ყველაფერი მოვუყევი.
-მოგეწონა?
-კარგი რა კატო, მე ის არ მომწონს, მინდა რომ შემეშვას, თითქოს მემუქრებოდა მაინც ჩემო გახდებიო, რა ვერ შეიგნო, რომ
-გასაგებია, მიხვდება, თუ არადა ალექსი აქ არ მყავს? ამ შენი ძმა
-მაგათი ჩარევა არ მინდა. ოჰ გოგოს ალექსი ყავს, ნწ ნწ ნწ.
გამოცდებოს დროც მოვიდა, ოთხივე გამოცდა წარმატებოთ ჩავაბარეთ,მეც და კატომაც და დაიწყო ნანატრი დასვენება. ბექასგან აღარაფერი ისმოდა, ნუ სკოლაში ვნახულობდი თუმცა
არც არფერი. ალექსი და კატო ერთმნეთს უფრო და უფრო დაუახლოვდნენ, ერთად იყვნენ ამიტო ძალაუნებურად მე ლაშსთნ ყოფნა მიწევდა. მეგობრები ვიყვით, მართლაც კარგი ადამოანი იყო, ერთმანეთს ვუახლოვდებოდით. კატო მიმტკიცებდა, რომ მომწონდა, თუმცა ასე ამ მომენტში ნამდვილად არ იყო, როგორც მეგობარს ისე ვუყურებდი. სეირნობის შემდეგ, საყოდლებზე გავედით მე და კატო ზაფხულისთვის რაღაცეები რომ გვეყიდა, ბოდიალის შემდეგ დავიღალეთ, ახლო მდებარე კაფეში შევედით და იქ ბევრი ვიჭორვეთ, დავალაგეთ ზაფხულის გეგმები. ამ დროს დაღამებულა, ამიტომ კატოს დავემშვიდობე. სახლში ვბრუნდებოდი, როდესაც მანქანა წინ გაჩერდა, ვიღაც ნიღბიანი გადმოვიდა, ხელი დამავლო და რასაცქვია შიგნი ჩამტენა. ეს ისეთი მოულოდნელი იყო, რომ ვერფერი გავაკეთე. კარები მომიჯახუნა და სანამ საჭესთან დაჯდებოდა მანამდე დრო ვიხელთე კარები გავაღე უნდა გადავსულიყავი,როდესაც, იარაღი ამოიღო და დამიმიზნა
-შიგნით ჩაჯექი და არ გაბედო განძრევა, სწრაფად კარი მოხურე
-კარგი
ავდეგი და რაც შემეძლო გავიქეცი, თუმცა ხელი დამავლო
-არ ვხუმრობ სწრაფად
ცრემლებ წამსკდა,მას თვალს არ ვაშორებდი ის კი იარაღს არ მაცილებდა,მეშინოდა ამიტომ იძულებული ვიყავი მას დავმორჩილებოდი, მანქამაში ჩავჯექი, კარები მომიჯახუნა და სწრაფად იქაურობას მოვსწყდით..