შუადღის პირველი საათი იქნებოდა ალბათ თვალი რომ გაახილა და პირველი რაც დაინახა მომღიმარი ვაჩე იყო.
გუშინდელი ღამის შემდეგ თავისებურად მაინც შერცხვა და შიშველი მკერდი ხელით დაიფარა.
-რაიყო ჩემი გრცხვენია? - ჩაეცინა ვიბლიანს სალომეს ბავშვურს საქციელზე
-არააა უბრალოდ ასე მირჩევნია - კითხვაზე პასუხს თავი აარიდა შეძლებისდაგვარად და უქვე დაყრილ ტანისამოსს დასწვდა
-სად მიდიხარ? - სიმკაცრე გამოერია ხმაში
-ჩავალ ქვევით თორე იეჭვებენ ბავშვები რაღაცას - დიდი სიფრთხილით შეაპარა
-რა გემართება? რასქვია იეჭვებენ რაღაცას? ჩემი ცოლი ხარ და ვისი რა საქმეა ჩვენ რას გავაკეთებთ? - ანერვიულდა წამში
-აუ ჩავალ ბავშვებთან რა გთხოვ - ცოტაც და იტირებდა
-წადი, რაც გინდა ის ქენი - თვითონვე გაურო კარი და სიმწრით დახურა.

-საკოს გაუმარჯოოოოს -მიეგება დამიანე
-შუადღე მშვიდობის - გაუღიმა მანაც
-არ გშია? წამო ვჭამოთ
-სად არიან დანარჩენები? - იკითხა ინტერესით
-ყველას ძინავს ვერავინ გავაღვიძე და გეხვეწები წამოდი შენ მაინც ჭამე ჩემთან ერთად თორე აღარ შემიძლია მოვკვდი, შიმშილმა გამომაღვიძა ისედაც - გულიანად გაეცინა დამიანეზე სალომეს და შეყვა სამზარეულოში
-რა გვაქვს დღეს რაციონში?
-რავიცი მე პირადად არაფრის გაკეთება არ ვიცი და შენ თუ შემომთავაზეეეებ...
-ოხ დამიანე, კაი მიმიშვი აბა რამე გავამზადებ უცებ, ოღონდ აქ იყავი და მელაპარაკე რააა - შეევედრა ბიჭს
-ხო აბა რასვიზამ , ხო უნდა ვუყურებდე რას როგორ აკეთებ მერე რო არ მოვიწამლო, თან ეხლა როგორ ფიქრობ მე ჩუმად გავჩერდები? - ორივეს გაეცინათ და ახალგაღვიძებულ ნიკას და გაბროს შეხედეს
-შუადღე მშვიდობისა გოგონებოოო - ხელის აწევით ჩაილაპარაკა ნიკამ
-გოგონებს განახებ თუ გამოგიქანე ეხლა ეს ქვაბი
-ვაიმე ბავშვობიდან არ უყვარდა სიმართლისთვის თვალის გასწორება რა - მიუბრუნა სალომეს
-უხ ნიკა ნეტა არანორმალურად არ მშიოდეს გაგასწორებინებდი სიმართლისთვის თვალს როგორც საჭიროა - დააემუქრა და თითი დაუქნია გამაფრთხილებლად
-კარგით ბიჭებო რა დაგემართათ - იცინოდა საკო -შენ დამშვიდდი ამათ ნუ აყვები ხო ხედავ პროვოცირებას ცდილობენ
-გავაპროვოცირებ ამ ორ მკვდარ სულს თუ გადავაბი ერთმანეთზე - ამ საუბარში ვაჩე და ალექსანდრეც შემოვიდა. ცოტა არ იყოს მოულოდნელი იყო სალოსთვის მისი დანახვა და დანით კინაღამ ხელიც გაიჭრა
-ეე ეეე ფრთხილად გოგო თითებს თუ ჩაიჭრი სულ აღარ მინდა მასეთი ჭამა- წამოხტა დამიანე
-ააა არაფერი შემთხვევით მომივიდა, დაჯექი შენ მელაპარაკე ისევ გირჩევნია თორე ხო ხედავ იმათ რო აყევი რა დამემართა - ძლივს შეინარჩუნა მშვიდი ტონი და ვითომც არაფერიო ისე გააგრძელა.
-გოგოები სადღა არიან? - დაინტერესდა ალექსანდრე
-აქ ვაააააართ - ხტუნვა-ხტუნვით შემოვარდნენ კესანე და ნატალია
-შენ დილიდანვე ესე ხტუნვით იწყებ ხოლმე? - უკბინა სანდრომ
-ჯერაცერთი დილა აღარაა, შუადღეა და მეორეც ერთი რა შენი საქმეა მე ხტუნვით დავიწყებ თუ შენი ცემით? - გაეჯგიმა წინ
-ოოხ ამის გამოსწორება შეუძლებელია რა - პირი დაბერა და ხმაურით ამოუშვა ჰაერის ნაკადი - ვაჩე ამას როგორ უძლებდი გაფიცებ?
-რავიცი როგორღაც ვუძლებდი - ჩაილაპარაკა თითქმის ჩურჩულით
-რაგჭირს ? - შუბლი შეკრა გაბრომ
-არაფერი რა უნდა მჭირდეს ვერ გამოვიძინე ეტყობა ნორმალურად - თვალი სალომეს ჰკიდა და მალევე სხვა რამეზე გადაიტანა მზერა
-დარწმუნებული ხარ? - დაეჭვდნენ ბიჭები
-კარგით ეხლა ნუ შემაწუხეთ ვაა - დროულად მოიშორა თავიდან ყველა
-სალო დაახლოებით რამდენ ხანში იქნება მზად? - სასწრაფოდ შეცვალა თემა ალექსანდრემაც
-დაახლოებით ნახევარ საათში
-კაი მაშინ გავალ და მოვალ მალე, არ შეჭამოთ ჩემი წილი იცოდეთ - ხელი დაუქნია ბიჭებს და თვალით ვაჩეს ანიშნა გაყოლოდა
-რაა? - გაეცინა დამიანეს სახეზე სალოს
-რა ნახევარ საათში ადამიანო აქვე გინდა ამომძვრეს სული? - ამას უკვე ნამდვილად ყველას ხარხარი მოჰყვა


-რა გჭირს ?
-იმისთვის გამომიყვანე ეგ რო გეკითხა?
-ვაჩე რაგჭირსთქო გეკითხები
-არვიცი- წამებში მოეშვა ვიბლიანი - უკვე აღარაფერი ვიცი
-სალომე ხო?
-ჰო - ამოილაპარაკა და ჰორიზონტს გახედა
-გიყვარს?
-ძალიან, მართლა ძალიან მიყვარს უბრალოდ მეთვითონაც არვიცი რაღა გავაკეთო მეტი. სტანდარტულ სიტუაციაშიც არ ვართ მთლად ყველაფრის ადვილად დალაგებას რომოველოდე, მესმის რთულია მისთვის ყველაფრის გადახარშვა მარა მართლა აღარ შემიძლია ტო - მთელი სული და გული ამოაყოლა ამ სიტყვებს
-იმასაც უყვარხარ, თვალეზე, საქციელზე, მიმიკაზე, ყველაფერზე ეტყობა უბრალოდ ჯერ მზად არ არის დააცადე ცოტახანი
-მეტი რაღა დავაცადო, ისე გამირბის თითქოს ჩემი ეშინოდეს თუ არადა ცდილობს ყურადღება არ მომქციოს
-კარგი ეხლა ნუ გამოხვედი კრავი, დარწმუნებული ვარ შენთვითონაც ისეთ რაღაცეებს ეუბნები რო გადარეულია გოგო. დრო ნამდვილად სჭირდება, მთავარია სისწრაფით წყალში არ ჩაყარო ყველაფერი
-ხო მართალი ხარ როგორც ყოველთვის - მხარზე დაკრა ხელი და სევდიანად გაუღიმა
-მარტო ჩემზე სალაპარაკოდ გამომიყვანე? - უეცრად შეეცვალა სახე ორივეს, ვაჩე თითქოს გამხიარულდაო, ხოლო ალექსანდრეს რაც შეეხება ძალიან დაიძაბა
-არა, კიდევ მინდა გითხრა რაღაც - თან სიგარეტს მოუკიდა
-ნატალია?
-რაა? - შეხედა გაოცებულმა - შენ საიდან იცი?
-როგორ ფიქრობ შენთან დაკავშირებით რამე გამომეპარება?
-ოოოხ ვაჩე, რაღას მაწვალებდი აბა ამდენ ხანს
-მე გაწვალებდი ? მოსულიყავი შენთვითონ და აქამდე გეთქვა
-არვიცი, სანამ ჩემს თავში შედარებით უფრო არჩამოვყალიბდებოდი არმინდოდა რამე მეთქვა , მარა როგორც ვატყობ დაუსწრებლად გცოდნია - გაეღიმათ ორივეს
-შენი იმედი მაქვს იცოდე, რაც დედა გაერდაეცვალა ხოიცი იმის მერე ჩემთან ერთად ცხოვრობდა და ყოველთვის ვიცოდი რა უნდოდა, რა უჭირდა და რა შეიძლებოდა მისთვის გამეკეთებინა, მაგრამ რაც სალომესთან გადავიდა იმდენ ყურადღებას ვეღარ ვაქცევ და დარწმუნებული ვარ შენთვის თქმაც აღარ დამჭირდება უკვე.
არ გეგონოს ნატალია ადვილი მოსარჯულებელი, ძალიან რთული ადამიანია მაგრამ მასაც აქვს სუსტი წერტილები, მთავარია სწორად მიუდგე. მაშინაც როდაიჟინა მაღაზიაში უნდა წავიდეო, სპეციალურად არვთქვი არაფერი. იმაში დარწმუნებული ვიყავი რომაინც წავიდოდა, უბრალოდ მაინტერესებდა შენ როგორ მოიქცეოდი
-ხო მაგას უკვე მეთვითონაც მივხვდი რო წინ რთული გზა მელის
-შენი არჩევანია ეგ ჩემი ხო არა, წამო ეხლა შევიდეთ უკვე მართლა მომშივდა - ლაპარაკით შევიდნენ სახლში და შემოუსხდნენ ჯერ-ჯერობით ცარიელ მაგიდას.
-ჰააააააა გოგო გვაღირსე ეგ დასაწვავი საჭმელი კაცო გამძვრა სულიიიი - მოთმინება დაკარგული დამიანე ხან თეფშებს არახუნებდა, ხან დანა-ჩანგალს.
-აი ვსო მზად არის, მომაქვს უკვე - სასწრაფოდ გადაკეთა გაზქურა და გაბროსთან ერთად გააწყო სუფრა.
-ღმერთო რა გემრიელია, ვენაცვალე შენს ხელებს რა
-კარგი ეხლა მასეთიც არ არის - დაიმორცხვა სალომ
-არა მართლა მართლა - აყვა ნიკაც - კარგად გამოგდის შაჭმელების გაკეტება
-ჩემი სალო კანფეტკა გოგოა, აბა ამ გადარეულს კი არ გავს - შეხედა ნატალიას და თან მხარი გაკრა კესომ
-რას შემჭამეთ ამ გადარეულობით კაცო, რომელი ხართ აბა დალაგებული. საჭმლის გაკეთებას კიდე არ ვაპირებ მე აქეთ მიკეთოს ქმარმა - შეწუხდა ნატალიაც
-ჰაა ეხლა ხმააა, არ გამახსენო შენი ისტორიები
-მოიცა რა ისტორიები? - დაინტერესდა სანდრო
-გაჩუმდი - გამოსცრა კბილებიდან ქალბატონს
-რა ისტორიები და - არ მიუქცევია ყურადღება , ისე დაიწყო კესანემ მოყოლა - დაახლოებით წლინახევრის წინ, ჩვენს საერთო მეგობარს ქონდა ქორწილი. ნატალიამ ვაჩეს გამოართვა მანქანა და ასე მივბრძანდიტ მე, ეს ქალბატონი, სალომე და ქათუნა. ეხლა სამწუხაროდ არ არის საქართველოში, მაშინაც სპეციალურად ქორწილისთვის იყო ჩამოსული, ხოდა ისე მოხდა რო იქ ერთი ძველი თაყვანისმცემელი შემოხვდა, ხან გამოიცეკვა იმ ბიჭმა, ხან რა გააკეთა ხან რა, მოკლედ ვერა და ვერ აიყოლია. ეს არაფერი, ვკვდებოდით გოგოები სიცილით, მარა უკვე წამოსვლის დრო იყო რო მივარდა ეს ბიჭი ქეთოს, ხელში აიტაცა და გიჟივით გააქანა ჩატენა თავის მანქანაში, ნუ მოიტაცა რა.
ამან რო გაიგო ჩემი დაქალი მოიტაცაო, ესეიგი ჩვენ რასაცქვია ჩაგვყარა მანქანაში და არანორმალურივით მოწყვიტა ადგილიდან. იქამდე არ მოისვენა სანამ არგადაასწრო იმ დეგენერატს და წინიდან არგადაუღობა გზა. იქ ეხლა რეები ელაპარაკა და ეკაჩავა მოდი მაგას ნუ მომაყოლებტ მარა დღემდე ანეგდოტივით არის ეგ ამბავი სადაქალოში - როგორ დააბრუნა ნატალიამ მოტაცებული ქეთუსია - გაოცებისგან ყველა პირდაღებული იყო
-ერთი წამით, მე რატო არ ვიცოდი ეგ ამბავი? - შუბლი შეკრა ვაჩემ
-აუ ხო გეუბნებოდი ადამიანო მოკეტეთქოოო - შეუბღვირა ნატალიამ კესოს
-დაიცა შენ რა არ იცოდი? რას ვიფიქრებდი მე - ენა დაება გოგოს
-შენ მასე კარგად ატარებ მანქანას? - ჩაეკითხა ნიკა
-ნუ ნორმალურად რა, ჩემი უსაყვარლესი დეიდაშვილი დამსახურებაა, პატარაობიდანვე მასწავლა - აფერისტულად გადასწვდა ვიბლიანს.
-თავი დამანებე, მე მეგონა მენდობოდი და ყველაფერს მიყვებოდი, თურმე რაამბებში ყოფილა ეს
-კარგი რა ჩემო პატარავ რატო ბრაზდები - არეშვებოდა ქალბატონი
-ჩემო პატარას განახებ მე შენ - გაეცინა სვანსაც - ტუტუცი ბავშვი ეს
-დედააა შენ ვინ ყოფილხარ თურმე, არა ისე რამე როიყოს და მაგარმა ნაშებმა მომიტაცონ, ეს დააბით და არ გამოუშვათ იცოდეთ - ღადაობის ხასიათზე მოვიდა უკვე დანაყრებული დამიანე
-შენ ეხლა ისეთი რამ არდაგმართო რო ცხოვრების ბოლომდე საჭმლის შეჭმა ვეღარ შეძლო - გადასწვდა შუმახერი მასაც
-ვაახ ეს გოგოები რა ენა ტლიკინები ხართ რა ადამიანი ვერ გაგაჩუმებთ
-ბიჭო შეხედე ერთი კიდე რამდენს ლაპარაკობს

ალექსანდრე ჩუმად იჯდა და აკვირდებოდა ამ გადარეულ გოგოს, რომელის მორჯულებასაც ალბათ მთელი ცხოვრების მანძილზე ვერ შეძლებდა, იმიტომ რომ ის ასეთი იყო, ბუნებრივად არ შეეძლო სიფრიფანა და დაუცველი ყოფილიყო და ეს ხიბლავდა სანდროსაც.
იცოდა, რომ თავს არავის დააჩაგვრინებდა და თავისას რადაც არ უნდა დასჯდომოდა მაინც გაიტანდა.
ფიქრობდა და თან ეღიმებოდა...

___


რატომღაც მთელი დღე არავის გამოუთქვამს ზღვაზე გასვლის სურვილი. თითქმის ორი კვირა იყო უკვე გასული რაც ბათუმში იყვნენ და ამ ხნის მანძზილზე მობეზრებული ქონდათ წყალიც და ზაგარიც.
სასწაულად უხდებოდათ შოკოლადის ფერი კანი როგორც გოგოებს, ასევე ბიჭებს.
საღამოს ვერაფრით ვერ მოისვენა სალომემ სახლში და ისევ სანაპიროზე მარტო გასვლა ამჯობინა. ესდღეები შედარებით გრილოდა და ნიავი სიმშვიდეს გვრიდა.
რას აკეთებდა ვაჩე? არაფერს, გარდა იმისა რომ იდგა ფანჯარასთან და მიმავალ გოგოს უყურებდა.
უეცრად იგრძნო, რომ აუცილებლად უნდა გაყოლოდა და ბოლოს და ბოლოს გაერკვია ყველაფერი. ხელი დაავლო თავის მობილურს და სწრაფი ნაბიჟით გადაჭრა პლიაჟისკენ მიმავალი გზაც.
-აქ მარტო რატომ ხარ? - მოესმა ვიბლიანის ხმა საკოს
-სუფთა ჰაერზე გამოვედი უბრალოდ - ზღვისთვის თვალის მოუშორებლად უპასუხა
-რაგჭირს სალო? რატო გამირბიხარ? ამდენად ზიზღს ვიწვევ შენში?
-არა ეგ საიდან მოიტანე - გული მოუკვდა
-სხვა უკვე ვეღარანაირ დასკვნამდე ვერ მივდივარ
-არ არის მასე
-აბა რა გემართება? - პასუხად მხოლოდ დუმილი მიიღო - არ მეტყვი?
-მე უბრალოდ - თავი დახარა სირცხვილისგან და ცრემლები წამოუვიდა- ძალიან მრცხვენია
-რააა? გრცხვენია? ჩემი? - დაიბნა ვაჩე
-ხოოო - ამოისლუკუნა
-ღმერთო სალო სირცხვილის გამო გამირბიხარ? - ერთიანად იგრძნო შვება და გულში სითბო ჩაეღვარა - მოდი აქ ჩემო სულელო - თან ხელები გაიშვირა ჩასახუტებულად. სალოც ნელი ნაბიჯით მიუახლოვდა და გაეხვია მის მკლავებში
-ღმერთო რა ჩურჩუტი მყავხარ, ჩემი არასდროს არ შეგრცხვეს ამის მერე, ხო გაიგე? - თან თავზე ხელი გადაუსვა - მანაც თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და უფრო ძლიერად ჩაეხუტა
-სალო იმდენად მიყვარხარ რომ ხანდახან მგონია რეალობას ვწყდები, ამის მერე მართლა აღარსად გაგიშვებ და შეეგუე იმ აზრს რომ ჩემთან უნდა იყო
-მეც მიყვარხარ, უბრალოდ... - ანერვიულდა ისევ
-რა უბრალოდ? შემომხედე, რამე გაწუხებს?
-შენები როგორ მიიღებენ ამ ამბავს? მარიკა დეიდასი მრცხვენია ძაან
-შენ მაგაზე არ იდარდო, ჩემები პატივს სცემენ ჩემს გადაწყვეტილებას და მითუმეტეს ხო იცი შენ როგორ უყვარხარ მარიკასაც და დათოსაც
-ანუ ჯვარი აღარ უნდა ავიყაროთ? - მაინც სძლია ინტერესმა გოგოს
-არა რათქმაუნდა, შენ ჩემი ცოლი ხარ და მაგას არასდროს დავუშვებ - ძალიან თბილი ტონით წარმოსთქვა - მოდი ეხლა უბრალოდ ჩამეხუტე, ვერცერთ წამს ვეღარ დავკარგავ შენს გარეშე!!!