ესეც შემდეგიიიიი

მოყოლას განაგრძობს ნაილი:
თავიდან ეს გოგო ძალიან მხიარული მომეჩვენა.. სახლს ძალიან საყვარლად ალაგებდა,მაგრამ მერე ძალიან უხეში გამოდგა.. ძალიან კიარა უაზროდ.. აი მეტი უხეშობა,რომ არ შეიძლება ისეთი... მაინც ვერ ვხვდდები ასეთი რა დავუშავეთ..ტუმცა არ მიკვირს ათასობით ჰეითერი გვყავს..
-აუ ამ ჩანთებს რა ჯანდაბა ვუყოთ?(ლუი)
-ან ჩვენი ოთახები სადარის?..(ზეინი)
-ავიდე ვკითხო?...(მე-ანუ ნაილი)
-ხოო მიდი.. ოღონდ მაინც რაიმე წაიღე ან აიფარე არ გამოგიქნიოს რამე.. სიცილით თქვა ლუიმ
მე კიბეებზე ავედი და გავიგო ყვირილი
მეეე შენთან მინდა და მორჩა.. არც ეს იდიოტი ბიჭები მინდა არც ეს აგარაკი... არც ეს ფული არაფერი არ მინდაა.. დაანებე სამსახურს ტავი და იყავი ჩემთან.. ვსოო...
ქეითის ხმა იყო?...ხოო.. ვის უყვუროდა.. ოღონდ დედამისს არა რაა... თავი რაღაცნაირად დამნაშავედ ვიგრძენი.. ცოტაარიყოს მეუხერხულა კარებზე დაკაკუნება,მაგრამ მაინც დავაკაკუნე...
მოყოლას განაგრძობს ქეითი
ვაიმე რომელი იდიოტია ახლა რა უნდათ?... ავდექი და კარები გავაღე.. ის ქერა მგონი ნაილი იყო..
-რა გინდა?.. ვკიტხე უხეშად..
-ისა.. კი არ მინდოდა შეწუხება,მაგრამ
-გეყო აფერისტობა რა გინდა?..
-არ ვაფერისტობ..
-რა გინდათქო?..
-რატო ხარ ასეთი უხეში?..
-ნაილ! უკვე გავბრაზდიი..
-კაი კაი დამშვიდდი... ჩვენი ოტახები გვაინტერესებს..
-აუუ ოთახები... მოიცა დედას დავურეკავ..
ნაილმა თავი დამიქნა.. ავიღე ტელეფონი და ჩავრთე..20 შემოსული ზარი იყო.. აქედა 9 მაიკის,... უი მაიკი.. სულ დამავიწყდა.. არც დამირეკავს... უცებ ავკრიფე ნომერი და დავრეკე..
ყვება ნაილი:
რას აკეთებს?...ვინარი მაიკი?... ჰეი დავავიწყდი?.. გაგამგიჟბს ეს გოგო
-მეც მომენატრეე.. ხო აქ ისეთი ამბებია... ხოო მეც...(ქეითი)ჰმმ შეყვარებულიაა?...ტუმცა რაში მაინტერესებს.. ჰეი ჰეიი... გავახსენო თავი?... არაა რო დამცოფოს?.. ვაიმე ნაილ რა დღეში ხარ.. მარა ესეც არ აპირებს ლაპარაკის დამტავრებას... უნდა ვქნა რამე ასე დილამდე ხო ვერ ვიქნებიი?...ვაიმე და რო მომახტეს?..ტან რა უშნო ენააქვს რაიყო.. კაი ხო მართლა ვსო ნაი... ჰეე მიდი ნაილ.. ჰეეე.. ნაილთქო.. კაი ვსო მართლა ახლა... ჰე ნაილ მიდი!! ჩავახველე..
ყვება ქეითი:
უიმე ნაილი სულ დამავიწყდა...
-კარგი მაიკ წავედი ახლა.. მიყვარხარ..
-მეც მიყვარხარ ჩემო პრინცესა... მიდი და მომწერეე..
-ხოო.. ბოდიში ნაილ.. უცებ გავერთე ვუთხარი ნაილს და მისმა სახემ უაზროდ გამაკვირვა.. რა ვუთხარი ასეთი..
-რაიყოო?.. ვითხე გაკვირვებულმა..
-ბოდიში?..(ნაილი)
-რა მოხდა მერე?..(მე)
-ააა არა არაფერი.. გამიკვირდა.. მიტხრა ღიმილით...
ისე მეც გამიკვირდა.. რატომ მოვუხადე ბოდიში?.. ვინ მექაჩებოდა ენაზე?... რავიცი.. მოკლეთ დავურეკე დედას..
-დედა შენს სელებრითებს აინტერესებთ სად უნდა მოისვენონ?...
-ქეით ისინი ჩემი სელებრითები არ არიან..
კაი გემრიელად ვეჩხუბებოდი დედაჩემს ნაილი იქ რო არ ყოფილიყო..
-კაი ხოო.. სად დაწვნენ?..
-ქვემოთ როა ორი დიდი ოტახი იქ და შენს წინ როა სამი ოტახი იქ...
-კაი..
-მოიცადე არ გათიშო.. ლოგინები დაუგე?.
-რავქენი?.. ვიკიტხე საოცრად გაკვირვებული ხმით და სახეზეც აშკარად დამეტყო იმიტომ,რომ ნაილმა რაღაც ძალიან უცნაურად გამომხედა...
-რადა ტუ დაუგე?..
-უნდა დამეგო?.. უფრო გაბრაზებული ხმით ვიკითხე..
-აბა რა უნდა გექნა ქეით?... მოიცა მოიცა ბიჭებს აქამდე არ დაუსვენიათ?..
-კიი როორ არა ლუისი იყო გაშხლართული ჩემს საყვარელ სავარძელში..
ამაზე ნაილს გაეღიმა..
-იმედია არ ააგდე..
-აბა რაა..
-ქეიით..
-დედა ვსოო..
-დაუგეე...
-ხოო აბა რას ვიზაამ..
-ქეით მეთქი..
-დედააა..
-ქეით შენი სტუმრები არიან და ისე უნდა მიიღო როგორც ეკადრებათ..
-ესენი ჩემი სტუმრები კიარა შენი კლიენტები არიან.. და რანაირად არ ვთვლი ტავს ვალდებულად,რომ მათ მოვემსახურო..ნაილს სახე უაზროდ შეუწუხდა.. ეს აშკარად შევამჩნიე ამიტომ დედას უცებ მივაყარე..
-კარგი დავვუგებ დდა მოვემსახურები.. მათ მსახურად მიგულეთ.. და ტელეფონი იქეთ მივაგდე...

-ისა არარი საჭირო მართლა... მიტხრა ნაილმა..
-ჰააჰ... არა გმადლობ.. თავიდანვე გითხარი,რომ მომსახურე პერსონალად უნდა მიგეღეთ,... ხოდა მეც დავოკდები და დაგემორჩილებით.. ოგინებახლა გაგიშალოთ?..
-ქეით..
-არა არაა... მიტხარით თეთრეული წამოღებული გაქვთ თუ საკუთარით გაგიმასპინძლდეთ.
-წამოღებული გვაქვს და ქეით გთხოვ ნუ იქცევი ეგრე.. როცა ამანდამ გვითხრა,რომ შვილი ყავდა ტან თითქმის ჩვენხელა ძალიან გაგვიხარდა და იმედი გვქონდა,რომ დავმეგობრდებოდით..
-უიმე არ გამაგიჟო სელებრითები ჩვეულებრივ გოგონასთან?.. ვერ ვიჯერებ.. აუ შეიძლება თვითერზე დავწეროო?.. ან თქვენტან სურათი გადავიღოო?.. არა გმადლობ..
ვთქვი და ოტახის კარები გავუღე..
-გტხოვთ მისტერ ჰორან..
-ქეით მაპატიე არ მინდოდა მეთქვა,მაგრამ ჩენ არაფერ შუაში ვართ.. დედაშენი მუშაობს და ამ საქმით შენ გარჩენს ამიტომ ნუ იქცევი ეგოისტი პატარა ბავშვივით და ცოტათი დაფიქრდი..
ტქვა ნაილმა და გავიდა.. თან საშინელი ტვალებით მიყურებდა... ამ სიტყვებმა გული საშინლად მომიკლა და კკიდევ უფორ დიდი ზიზღით განმაწყო ბიჭებისმიმართ.. ტირილი მომინდა,მაგრამ მე ხომ არასოდეს ვტიროდი.. ხოდა თავი შევიკავე,ოთახის კარები მივაჯახუნე და ქვემოთ ჩავედი..
-აქ ქვემოთ ორი ოტახია.. დანარჩენი 3 ზემოთ.. აირჩიეთ ოთახები მერე თეთრეული მომეცით და 5 წუთში ტავისუფლად მოეწყობით.. ვჲტხრი ბიჭებს ყალბი რიმილით..
-არარის საჭირო მითხრა ნაილმა ძალიან გაბრაზებული სახით,მის ცანთებს ხელი მოკიდა და ზემოთ აიტანა.. ქვემოთ ლუი და ერთი სათამაშოებიანი ბიჭი შევიდნენ.. დანარჩენები ზემოთ... ნაილმა აშკარად ყველას ყველაფერი უთხრა... ლოგინებიც თვითონ დაიგეს და იმ საღამოს არცერტი ოთახიდან არ გამოსულა..აქეთ მე მიბრაზდებოდნენ?.. ფუუ ვერ გიტაანთ.. საზიზღრად ატხრილმა დავურეკე ენის...
-ალო..
-ალოო კიარაა ამთხარეეს..
-რა ქნეს?..
-რადა ნაილმა ამომაკითხა ოთახში სად დავწვეთო დავურეკე დედაჩემ ისიც იქ იყო და დედაჩემმა დაუგე ლოინებიო.. მეთქი ხო არ გააფრინე დამლაგებელიც გამხადეთქო და ასეთები და ეს ნაილი გაბრაზდა და მოდო ყველას და მოკლეთ ახლა ქეთ ჩემზე არიან გაბრაზებულები..
-ისე ცხოვრებაში როგორები არიან?..
-იდიოტი უჟმურეებიიი!!
-ვისტან გვლანძღავ ასე ძალიან?... მკიტხა მწვანთვალებამ და თან კიბეებიდან ჩამოხტა..
-ოოჰ ჩამობრწყინდა ერთერთი.. უხეშად ვუთხარი ენის..
-ჰარი.. მიტხრა და გამიღიმა..
-ვაიიმე რომელიიი?...(ენი)
-ჰარიო(მე)
-ხო ხოო მე ვარ.. მეუბნებოდა სიცილით
-ვაიმე რაგინდა?...(მე)
-რამინდა?(ენი)
-არა შენ არა(მე)
-არაფერი(ჰარი)
-აა კაი აბა ვიის?(ენი)
-ჰარის(მე)
-რა ჰარის?(ჰარი)
-არა შენ არა(მე)
-ქეით გავიგე ჰარის(ენი)
-ჰოო ჰარის..(მე)
-რაა ჰარისს?.. ჰეიი(ჰარიი)
-ვაააიმეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეე გაჩერდიიი ენიიი!(მე)
-მე გაჩერებული ვარ..(ეენი)
-მაშინ ჰარი შენ გაჩერდი(მე)
-მეც გაჩერებული ვარ(ჰარი)
-ვაიმე დამღალეთ ხახლო..(მე)
-რატო?(ორივე რთად)
-ააააააააააააა!! გაჩერდიიით.. ენი ჰარია აქ და იმას ველაპარაკებოდი.. ჰარი ჩემს დაქალს ველაპარაკები ტელეფონზე!! უუუხ გაარკვიეეთ?...(მე)
-კაი.. მიტხრა ჰარიმ ღიმილით..
-ხოდაა ენი.. უნდა გამეგრძელებინა ლაპარაკი,მაგრამ ჰარი ჩემს წინ სავარძელში მოკალათდა და ადგიმას არ აპირებდა... რამენჯერმე გავხედე წარბაწეულმა ის მაინც არ დგებოდა...-ჰარიი?!(მე)
-გისმენ...(ჰარი)
-მგონი ვლაპარაკობ...
-ტელეფონი დაგიკავო?...(ჰარი)
-გადი...(მე)
-რატოო?...(ჰარი)
-სხვისი ლაპარაკის მოსმენა უზრდელობაა..ვუთხარი და ენა გამოვუყე..
-ჰააჰ მე არ ვიტყუები მაინც,რომ არ ვუსმენ.. მითხრა ძალიან უხეშიი სახით,მერე ადგა და სხვა ოთახში გავიდა..
-მე უფრო ვერ გიტაან.. მვაძახე უკან..
-ხოდაა ენი მოკლეთ უფროდაუფრო მიშლიან ესენი ნერვეებს..!! გაუხმეთ ტავები...
-ვაიმე ქეით,ჰარის ხმა მესმოდა..
-ხოდა?..
-რადა ცხოვრებასი უფრო საყვარელია..
-არცერთი არ მესაყვარლება მე.. გაუხმათ თავი..
-კაი რაა ქეით.. შენს ადგილას მილიონობიტ გოგო ოცნებობს ყოფნას.. შენც შეირგე რაა..
-აარაა!! უნდა გავაქციო აქედაან..
-ააუ შენ სუულ გააფრინე.. მიტხრა სიცილით...
-კაი კაი წავედიი ახლა გვიანია უკვე დავიძინო უნდა... ვუთხარი და გავუთიშე.. მაგრამ დასაწოლად არ ავსულვარ.. ყურსასმენები ავიღე და ისევ the scriptis მოსმენა დავიიწყე...

ვერც მივხვდი ისე ჩამეძინა.. ბოლოს სიმღერების ხმამ გამაღვიძა..the script ვინ უსმენს?... ჩემი სიმღერებია.. უცებ ვუიგრძენი როგორ ამიყვანა ვიღაცამ ხელში..როგორ მიმიხუტა.. თვალები გავახილე..
-ჩუუუ.. დაიძინე...მიტხრა ჩურჩულით და ისევ მიმიხუტა..
მეც ისე მეძინებოდა ყურადღება აღარ მივაქციე არაფერს და მივეხუტე.. ხმა ვერ გავარჩიე...
მან ოტახში შემიყვანა და ლოგინზე მიმაწვინა.. თმები სახეზე ჩამომეყარა,მან ხელით გადამიწია და ხელი ჩემს სახესთან ძალიან ახლოს დადო.... თვალები გავახილე..-დაიძინე,დაიძინე..
ნაილი იყო..დავამთქნარე და რატომღაც ხელი ხელზე დავადე... მალევე ჩამეძინა,მაგრამ მივხვდი როგორ ნაზად გამოაცურა მან ხელი ჩემი ხელიდდან ისე,რომ არ გავეღვიძებინე და კარები ჩუმად დაკეტა...
დილიტ 9 საატზე გამეღვიძა.. უცებ გამოვიცვალე წინა დღის ტანსაცმელი.. ტმებიც ძალიან უცებ ავიწიე კოსად და ქვემოთ ჩავვარდი იმ იმედით,რომ დედა დამხვდებოდა..
დედა არ ჩამოსულა.. ჩქარა ავიღე ტეელეფონი და დავურეკე
-დედა არ მიტხრა,რომ დღესაც არ მოდიხარ..
-დამშვიდდი ქეით სამშვიდდი..ნახევარ საატსი წამოვალ და ტან შენ საყვარელ შოკოლადის ტორტსაც წამოგიღებ..
-მართალია ერთი დიდი ნაჭერი შოკოლადის ტორტისა მაცივარსია მაგრამ მაინ,დედა მიყვარხარ..
-ხოო საჭმელების გამო კი..
-არა არა დეე მართლა მიყვარხარ..
-მეც ჩემო გოგონა.. ბიჭები როგორ მოეწყვნენ?..
-ძინავთ და ალბად კარგად..
-იმედია ცოტა წესიერად იქცევი..
-მასე მიცნობ?.. ვკიტხე სიცილით
-საერრთოდ არ გიცნობს... გავიგონე სამზარეულოდან ნაილის ხითხითი..
-კაიი დე წავედი ახლა და მალეე ჩამო..
-მიდი ცემო გოგონა..
დედას დავუკიდე და სამზარეულოში გავედი.. ნაილი ზურგით იდგა..
-გმადლობ გუშინდელ(ის შემობრუნდა) ღმეერთოოო ნაიიიილლლ!!!!! არ მიტხრა რომ ჩემი შოკოლადის ნამცხვარის ბოლო ნაჭერი შემიჭამეეეეეე!!!
მას ტვალები გაუფარტოვდა.. ლუკმა ძვლივს გადაყლაპა.. მერე ჯოდღურულ პირზე ხელი მოისვა დამეკრიჭა და მიტხრა
-არაფრის..
-ნაილლ რასოკოლადი გაქვს წასმული თითქმის მთელ სახეზე?..
-აა სად?.. არაა ეს შოკოლადი კიარააა..
-ააბაა რაარიი?... უკვე ვწუწუნებდიი.. ღმერთო როგორ შემიჭამაა!!!
-ისა რაქვიაა.. კბილის პასტაა.. ხოო კბილის პასტაა...წავედი მე მოვიბან..
მითხრა და გასვლა დააპირა,მაგრამ ვეერ მივარტვი.. ხელი მაიკის ყელში ჩავავლე ჩემსკენ მოვწიე და თითი სახეზე მოვუსვი.. მერე თითი პირსი ჩავიდე..
-კიიი კბილის პასტაა კიი!! კარგი რაა ნაიიილ!! როგორ შემიჭამეეეე!!
-ააუ ქეით ოღონდ ახლა არ გაბრაზდე რაა..არ ვიცოდიი..
-აუუუუუუუ.. ახლა რა ვჭამოო?..
-რავიცი გინდა კარტოფილს შეგიწვავ..
-საად კარტოფილუიი და სად ცემი შოკოლადის ტორტიი..ნაიიილლლ!!
ვუთხარი და მოთხვრილ მაგიდას შევხედე.. პირველი რაც თავში გავიელვე იყო :ფეთხუმი!!
-რანაირად ჭამ?..ვკითხე სიცილიტ..
-რანაირად?.
-ბინძურად..
-სამაგიეროდ მერე ლამაზად ვალაგებ.. მიტხრა და ამაყად გამომხედა...და ხო კიდე არაფრის...
-რა არაფრის?..
-მადლობაო და..
-შენ ჯობია შენი კბილის პასტა ჩამოიბანო.. ვუთხარი და საპურე ავიღე შესანახად..
-ააააააააააარ მეეეეეეეეეეესსროოოოოოოოლოოო!!! დაიწყო ყვირილი ნაილმა..
-რაა უნდა გესროლო შენ მე ფსიქოპატი გგონივარ?.. ვკიტხე და სიცილი ავტეხეე..
-არ მესვრიი?..
მე ცალი წარბი ავუწიე და უცებ დავსერიოზულდი..ავალაგე მაგიდა.. ნაილი იდგა და მიყურებდა..
-რაიყოო?... ვკიტხე ისევ წარბაწეულმა...
-ისე შენგან კარგი დამლაგებელი გამოვიდოდა.. უცებ მომაყარა და გაიქცა...-ამანდააა როგორ გვიხარია შენი ნახვა(ჰარი)
-ოოჰ ბიჭებო...(დედა)
-ჩანტბი სადარიი?...(ნაილი)
-უკან.. ნელე შოკოლადის ტორტია არ გააფუჭოთ...
-ტორტიიი?//(ნაილი)
-შეეენ ტოორტიიი სირცხვილით ვეღარ უნდა ახსენოოო უნაამუსოოო!! დავუწყე ჩხუბიი..
-ქეით დამშვიდდი რაიყო?.. სტუმარია ქეით... მეუბნებოდა დედა...
-ხოდა სტუმარი როა მორიდებაა საჭირო.. ტორტის ბოლო ნაწერი შემიჭამა..
-და დანარჩენი ტორტი ვინ შეჭამა?..(დედა)
-მეე...ვუთხაი დარცხვენილმა..
ნაილი სასიამოვნო სახით იკრიჭებოდა... ფუუუ.. როგორ ვერ ვიტაან იდიოტიი...

-უი ახალი მეზობლები გვყავს?... იკიტხა დედამ და ჩვენგან ცოტა მოშორებით მდგომ სახლს შეხედა.. ამ სახლთან მართლაც მანქანა იდგა... კარებიც ღია იყო..
-ხო ჩამოვიდნენ ალბად .. ვუთხარი და ბიჭებს ერთერთი პატარა ჩანთა გამოვართვი,მაგრამ მალევე დავაგდე და ვიყვირე
-ნაააილლლ!! ტორტი მე მომაქვს გაუშვი ხელი!
ნაილმა შეშინებული სახით ტორტი გამომიწოდა..
-დავრჩით მშივრები ამათ ხელში.. ტქვა ლუიმ და სიცილი ატეხა..
-ამ ტორტს ვჩამ მარტოო მეეე!! ვსოოო!! ვყვიროდი და ბედნიერი სახით შემქონდა ტორტი სამზარეულოში..
-და როო გასუქდებიი?(ნაილი)
-აჰაჰ არ ინერვიულო... მაინც არ მოგცემ ტორტს..
-აუ მომე რაა..
-და მერე შენ რო გასუქდებიი?... ფანუშკები რას იტყვიაან?..
-ქეით ჩვენ თუ არ მოგწონვართ ფანებს მაინც ნუ აყენებ შეურაცყოფას... გაბრაზდა ნაილი..
-აუუ გეხვეწები მითხარი შეურაწყოფა სად გაიგონე?..
-აბა ფანუშკები რაიყოო?..
-ნაილ მოფერებით..
-ისე კარგად ჟღერს ფანუშკები... გამოვიყენებ.. ტქვა და სიცილი ატეხა.. მერე უცებ დასერიოზულდა და ძაღლის ტვალები მითხრა
-აუ მომაკბეჩინე მაინც რააა..
-აჰაჰაჰააჰ.. ავტეხე სიცილი...( ტორტი ხელში მეკავაა.. )მოგაკბეჩინოო?...აჰაჰაჰა... არააა მაგასაც არ ვიზაამ.. ვთქვი და უცებ ჩავიკეცეე..
-ქეიიიითთთ ტოორტიიი!!
ვაიმე ეს რა ვქენი....
მოყოლას განაგრძობს ნაილი:
შტერიაა შტეერიიიიი!!!! რა ტორტი გააფუჭააა!!!
-ვაიმე ეს რა ვქენიი.. ჩემი ტორტტიიიიი(ქეითი)
-აი აი აიიი!! მოგეცა რამოხდებოდაა...
-აუუუ გადიი რაა... ჩემი ტორტიი.. შენი ბრალიაა...
-მე რა შუაში ვარ?..
-შუაში კიარა ტავში... რო არ შეგეჭამა პირველი ტორტი ახლა მოგცემდი... და თუნდაც რო შეგეწამა და სასაცილო რარაცეების კეტება არ დაგეწყო ჩემი ტორტი ახლა ცოცხალი იქნებოდაა..
-კაიი კაიი დამშვიდდი ტორტია უბრალო..
-შოოკოლადიის ტორტი ნაილლლ!!
დედა რა უცნაური ოგოა რაიყო?... კაი ჭამაზე არ ვამბობ ან მე რა უნდა ვტქვა,მაგრამ ტორტზე ამდენი ამბავი?... ვაიმე ნაილ რეებს ბოდიაალოოობბბ!!
-ტოოოორტიიიი!!! დავიწყე ყვირილი მეეც..
-ჩვეენი ტორტიიიიი(ქეითი)
-ჩვენიიი?.. გამიკვირდა..-აააჰ კაიიი.. ჩემი და ქეითისს ტოორტიიი...
-გასაჭირში ტანადგომა მჭირდება.. მიტხრა სიცილით.
-აააჰ კაიიი.. ჩემი და ქეითისს ტოორტიიი... .
-ჩვეენი ტორტიიი... ვბღაოდით მთელს ხმაზე...
-რა ხდება?.. ვაიმე რა ქენიიით?.. სამზარეულოში შემოვიდა ამანდა..
-რადა დამივარდაა ტორტიიი...აწუწუნდა ქეითი..
-აჰაჰაჰაჰაჰაა. უარესის ღირსი ხარ..(ლუი)
-ბოდიში?..(ქეითი)
-რადა ღორებს არაფერი კარგი არ მოუვათ...(ლუი)
-ლუი გაჩერდი დავუბღვირე მე..
-არა ნაილ მართალს ამბობს.. თქვა ქეითმა და გავიდა..
-მე ავწმენდ ბიჭებო.. ტქვა ამანდამ..
-არა დედა,შენ დაღლილი ხარ.. მე მივხედავ... გავიგონეთ ქეითის ხმა ის პოლისჯოხითა და ასაღებიტ შემოვიდა სამზარეულოში..
-ღოროოო(ლუი)
-გეყო ლუი.. დაგეხმარო ქეით?...(მე)
-არა გმადლობ..
-რამ მოგალბო ასე უცეებ?... მართლა ძალიან ტავაზიანი გახდა უცებ..
-ეეჰ ნაილ ამხელა ტრაგედდიიის შემდეგ... ეჰჰ..
-აა უი... გითანაგრძნობ ქეით.. გითანაგრძნობ...
-ტანაგრძნობა არა ისა.. მოკიდე ასაღებს ხელი...
ძველი ქეითი დაბრუნდა.. გავიფიქრე ღიმილით...
მოყოლას განაგრძობს ქეითი:
რაა ტორტიიი გავაფუჭეე ღმეერთოოოო... ეს რა გავაკეთე.. ნაილის ბრალია.. თუმცა ის რა შუაშია.. არ უნდოდა ჩაკეცვები და ისტერიკული სიცილი.. მარა მაინც გაუხმა ტავიიი..!!
-ისე შენს მაიკას კი შეჭამდა კაცი.. მიტხრა ნაილმა სიცილით...
-რაა?.. მე მაიკაზე დავიხედე.. ისიც სუულ შოკოლადში იყო..
-ფუ ჯანდაბა!აუუუუუ.. დავიწყე წუწუნი...
-კაიი კაიი დამშვიდდი.. ესეც უბრალოდ მაისურიაა... მიტხრა და გამირიმა..
-ტყუილად მეკრიჭები ვუთხარი,ენა გამოვუყე და ზემოტ ავედი გამოსაცვლელად...
როცა ჩამოვედი სამზარეულო მთლიანად დალაგებული დამხვდა..
-ყოჩაღ ნაილ.. ვუტხარი სიცილიტ...
მანაც გამირიმა..
-დედა სადარი?..
-ამანდა ახალ მეზობლებს ეცნობა.. მიტხრა სავმა ბიჭმა..
-აა კაი...
-ისე ჩვენთან მეგობრობა რატომ არ გინდა?.. მკიხა ნაილმა..
მე უბრალოდ გაკვირვებული სახე მიიღე..
-ხოო რაიყო ღოროო?... ასეთი უხესი ღორი ჩემს ცხოვრებაში არ მინახავს...(ლუი)
-ნუ შენ ღორებს საიდან ნახავდი.. შენ ხომ სელებრითი ხარ.. სელებრითი რომელიც არასდროს წუხდება.. რომელსაც ყველა ყველაფერს უსრულებს.. რომელსაც არ უწევს რიიგში დგომა,პირიქით მოხუცებიც კი ატარებენ იმ მიზეზით,რომ მის შვილიშვილებს უყვარხარ.. სენ არასოდეს განგიიცდია ისეთი გრძნობა როგორიცაა დედის მონატრებაა.. და დედა მხოლოდ იმიტომ გენატრება რომ ვიღაც იდიოტმა სელებრითმა რაღაც არასწორად გააკეთა და ახლა დედაშენი მათი საქმეების გამოსწორებისთვის დარბის... ხოო შენ არასოდეს არ გინახავს ღორეები რადგან არ ჩაგივლია ქალაქის ყველაზე რარიბ ქუჩებში.. შენი მანქანები ისეთ ვიწრო ქუჩებში ვერ გავა.. შენ დადიხარ ცენტრალურ ქუჩებში,იძლევი ავტოგრაფებს,ეხუტები ფანებს.. შენ არ გაქვს ნამდვილიი ცხოვრება.. შენი და არა მარტო შენი თქვენი ცხოვრებაა ილუზიაა.. თქვენ შეგქმნათ იმ მილიონობიტ ფანებმა რომელთათვისაც მღერიხართ,...თქვენ შეგქმნათ იმ პაპარაცება რომლებიც წინდა უკან დაგსდევენ.. აბა მითხარი ნორმალური ადამიანი უარს იტყვის სიამოვნებაზე მხოლოდ იმიტომ,რომ მას პაპარაცები დააფიქსირებენ?.. ტქვენ არაბუნებრივებიხარტ... არ ხარტ შეჩვეული ცხვრებისეულ ტანჯვას.. ყველაფერი მზად გაქვთ.. მაგრამ იმაზე არასოდს ფიქრობთ,რომ ამ მომზადებისთვის უამრავ ადამიანს სახლში 5 წლის მშიერი უდედო გოონა ელოდება,რომელიც ხან ერთ მეზობელთანაა ხან მეორესთან.. და ესეც მხოლოდ იმიტომ,რომ მისმა ფულიტგატენილმა უფროსებმა მოისვენონ..
თვალები ცრემლებიტ ამევსო.. ბიჭები გაშრნენ..ყველა მე მიყურებდა..
მოყოლას განაგრძობს ნაილი:
არა.. ნამდვილად არ მეგონა ქეითი ასეთ თემებზე თუ ფიქობდა.. არასოდეს არ დავფიქრებულვარ...ახლა მივხვდი თუ რატომ იყო ქეითი ასეთი უხეში.. მას არასწორი წარმოდგენააქვს სელებრითებზე.. მას გონია რომ ჩვენ ფეხგადადებულებვბი ვზივარტ.. გონია,რომ ჩვენ ვთვალთმაქცობთ.. არადა ეს არარი ასე.. მე და ბიჭებს უაზროდ გვიყვარს ჩვენიფანები ისინიი,რომ არა ცვენ ხომ არაფერი არ ვიქნებოდით..
-ქეით არარის ასე...(მე)
მას არაფერი უთქვამს იქეთ ოთახში გავიდა...
-მემგონი ზედმეტი მომივიდა...(ლუი)
-კიი ნამდვილად ლუ..(მე)
-სულ სხვანაირი მეგონა..(ლიამი)
-ვაუ... გავშტერდი..(ზეინი)
-მეკიდე უბრალო ჰეითერი მეგონა...(ჰარი...)
- 5 წლის ბავშვი ელოდება სახლშიოო და იმედია მასზე არ ტქვა ხოო?..(ლუი)
-იმედია,მაგრამ მემგონი მაზე ტქვა...(მე)
-აუუ ცოდოა...(ზეინი)
-ხოო...(ლუი)-წარმოიდგინეთ...5 წლიდან ასე ენატრება დედამისი...(ჰარი...)
-აუუ ღორი ზედმეტი იყო.. ტავს საშინლა ვგრძნობ დამნაშავედ...(ლუი)
-ხოო,მაგრამ მარტლა ასე არ იქცეოდა?... ახლა გამოაჩინ მისი ნამდვილი სახე...(ლიამი)
-ხოო მაგი კიი...(ლუი)
მოყოლას განაგრძობს ქეითი...
აუუ ეს რაა ვილაპარაკეე... რატო ვერ ვაჩერებ ენაას.. ახლა ამაზე ცალკე გაბრაზდებიან და დედა ე მეჩხუბება რაა.... ენის უნდა დავურეკო..
-ეენიი!!
-ხოო რა ხმაგაქ რა გჭირს?..
-რადა ამოვანთხიე ბოლოს ყველაფერი...
-რაქენი?..
-რადა ვუთხარი რასაც ვფიქრობნ სელებრითებზე..
-უიმე ასეთი რა ქნეს..
-დედაჩემი ხო ჩამოვიდა.. და ტორტი ჩამოიტანა.. და ნაილს არ ვაძლევდი და მომაკბეჩინეო და სიცილი ამიტყდა და დამივარდა და ლუისმა ღოროო და ასეთეი და მივაყარეეე..
-ააუუუფ...
-შენ რა გჭირს?..
-მეტს დავშორდი..
-რა ქენიიი?..
-ხოოო...
-ვაიმე ენიიი.. რატოო?..
-დავშორდი რა დამშორდა.. არარ მიყვარხაროო?..
-რაოოო?..
-ხოო... გამინელდა გრზნობაო.. სხვა შმიყვარდაო..
-სამანტა?!
-ხოო..
-ააიიი ვიცოოდიიი!!!! უშნოდ ელოლოავებოდაა.. ფუუ იდიოტიი... გადატეხოს ღმერთმა ხერხემალში..
-აჰააჰ ეს ახალი წყევლა ისწავლეე?..
-ექსპრომტად..ვუტხარი სიცილით..
-ააჰ... ქეით ძალიან მჭირდები..
-მეეც ძალიან ძალიან ენი.. და მენატრებიი...
-მეეც...
-ქქეიიიიით.. ჩამოდიიი(დედა)
-აუუ ენი დედა მეძახის.. ეტყობა იმ დებილებმა მოუთხრეს ყველაფერი...
-კაი მიდი მიდი.. საღამოს სკაიპში დამირეკე კაიი?..
-ხოო აბა რას ვიზამ.. მიყვარხარ...

-ნახეე ვინ მოვიყვანეეე.... დედას ხელში პატარა ძალიან საყვარელი ბიჭუნა ეკავა...
-ვაიმე რა საყვარელიაა?.. ვინარიი?... ვკითხე მე..
-ჩვენი ახალი მეზობეი ბილი..
-ჰეეი ბიიილ.. რა საყვარელი ხაროო შენოოო?.. შემოგეევლეეე... დავუწყე ტამაში ბავსვ..
-წლნახევრისაა... ისეთი კარგი ოჯახია ქეიტ.. აი ძალიან კარგი.. ახალგაზრდა წყვილია.. ვანესა და ლუკასი... აი ძალიან საყვარლები არიან.. ბავშვი გამოვართვი ცოტახნით...
-ძალიანაც კარგი გიქნია.. გამამხიარულებს ცოტას.. ვუთხარი დედას და ბავშვი გამოვართვი..
-დადიის?..(მე)
-ფოფხავს...(დედა)
-ვაიმე ძალიან საყვარელიაა...(მე)
-ხოო.. ბიჭები სადარიან?..(დედა)
-არვიცი მე აქ დავტოვე...(მე)
-ბიიჭებოოო!(დედა)
ყველანი ლუისის ოთახში იყვნენ...
-გისმენტ ამანდა...(ჰარი)
-ნახეთ რა პატარა სიხარული მოვიყვანე...(დედა)
აუუ ამატ გარეშე არაფერი არ მოხდეს არაა...
-ჰეიი პატარავ... მოვიდა ლუი და ბავშვს ტამასი დაუწყო..
-რაქვია?(ლუი)
-ბილი(მე)
-ძალიან საყვარელია...(ლუი)
მე ბავშვი მას მივეცი და სამზარეულოსკენ წავედი..
-კიარ ვიკბინები.. მითხრა სიცილით..
-მეშინია ჩემი ღორობით რაიმე არ გავაფუჭო.. ვუტხარი ისე,რომ არც მივბრუნებულვარ..
-ღორობით?.. გაუკვირდა დედას..
-გაატაარეე.. დავუზახე და მაცივარი გამოვაღე.. რარაც შოკოლადი არ მინდოდა.. არც ეს ხილი მეხატებოდა გულზე... ავდექი და 6 ცალი სტაფილო ავიღე... საკმაოდ დიდები შევარჩიე სპეციალურად...გავრეცხე,დავთალე სიდიდის მიხედვიტ დავდე და ჭამა ყველაზე პატარათი დავიწყე..შევჭამე ერთი.. ავიღე მეორე...
-ააბა ვნახოთ რას სვება ყველაზე ლამაზი ღორიი.. გავიგონე ლუის ხმა...
-უი სტაფილოს ჭამს... რას ჭამს?... რას ჭამ?..
მე ძალიან გაკვირვებლი სახე მივიღე..
-სტაფილოს..
-რაას?..
-ვაიმე ლუის მაშინებ..
-სტაფილო გიყვაარს?..
-რახან ვჭამ ანუ კიი.. ვუთხარი ღიმილით..
-ჰააარიიი!!!გამომარტვი ბილიკო!! ჰარი შემოვიდა და ბავშვი გაიყვანა
-აბაა ბიილ ძიძა გამოიცვალეე... ვაიმე მემგონი პამპერსიც უნდა გამოიცვალოო ამაანდაა!!(ჰარი)
ამაზე საშინელი სიცილი ავტეხე..ლუი კი მაგიდაზე შემოჯდა და ყველაზე დიდი სტაფილოსკენ წაიღო ხელი.. მე ხელზე ხელი დავარტყი
-ტუუუტ!
-ვაიმე მართლა ღორი ხარ..მიტხრა სიცილით...მე საკმაოდ სერიოზული სახე მივიღე..
-კაი კაი ვხუმრობ... ავიღებ რა(ლუი)
-მიდი..(მე)
-ყველაზე დიდი ხოო?..(ლუი)
მე ცალი წარბი ავუწიე..
-გავიგე.. მიტხრა სიცილით... ბოდიში მინდა მოგიხადო..
-რისთვის?//(მე)
-ღორი რო დაგიძახე...(ლუი)
ბოდიში?.. რატო მიხდის ბოდიშს?.. ახლა ხო უნდა გარაზებულიყოო და დაეწყო სისულელები?..
-აფერისტო..(მე)
-აუუუ კაიი რაა... ძალიან არასწორად ფიქრობ ჩვენზე..
-რას ვიზამთ.. ყველას საკუთარი აზრი გააჩნია.. ვუთხარი და სტაფილოს ვუკბიჩე...
-ეეგ კიი,მაგრამ არასწორი აზრი გამოსასწორებელია..
მე არაფერი მიტქვამს.. სტაფილოს ჭამა გავაგრძელე..
-მომცემ საშუალებას?..
-რის საშუალებას?..
-იმის რომ არასწორი აზრი გამოგისწორო...
-შენი აზრით შეძლებ?..
-რატო ვერ უნდა შევძლოო?..
-რავიცი ღორები ჯიუტებიც არიან..
-შენ განსაკუტრებული ღორი ხარ.. მიტხრა და სტაფილო ძალიან ხმამაღალი ხამუნით დაღეჭა...
-კარგით შეეცადეთ მისტერ ლუის..
-აჰაჰ.. თქვენობით მოგმართოთ?..
-როგორც საჭიროდ ჩატვლით..
-ხოდა ქეით ადექი ახლა და ჩაიცვი...
-რავქნაა?..
-ღორები ყრუებიც არიან?..
-კიი ვართ კიი... ვუთხარი სიცილით..
-შენ მე სტაფიილო გამიყევი ამიტომ ამოიშალე ღორთა სიიდაან..
-ოოო ღმერტოოოო!! ეს იმხელაა პატიივიაა..ავტეხე ხიტხიტი..
-პატივი კიარა ჩაიცვი ჰეე.. მიტხრა და გასასვლელისკენ მსუბუქად მიბიძგა... თვითონ კი ბილთან მივიდა..
ავედი... ამოვიცვი ჯინსი..კედები და დიდი პერანგი..
ამ დროს ტეეფონმა დარეკა.. მაიკი იყო...
-ქეეით შეგიძლია სკაიპში შემოხვიდეე?..
-ააუუ ახლაა?..
-ხოო მე და ენიერთად ვარტ და..
-აა კარგიტ ოღონდ ორი წუტით მივდივარ..
-ხოო მიიდიი.. მიყვახარ..
უცებ ცავრთე სკაიპი..
-ვაიიიმეეე ბაავსვეებოო როგოორ მომენაატრეეეთ..
-ჩვეეეეეეეეეეენცცც!! რაღაცა შეცვლილი ხარ ქეიტ(მაიკი)
-ხოოო?.. რა მხრივ?(მე)
-ტუჩები გაქვს გადიდებული და უფრო გავარდისფერებული.. აი კაი საკოცნელია რაა...(მაიკი)
-მეე ხო ა გავიდეე?.. სიცილით იკითხა ენიმ..
-არაა არაა დარციიი...(მეეე)
ბავშვებტან ლაპარაკით ისე გავერთე ბიჭები სულ დამავიწყდა.. გავი 15 წუთი..20...30...
-მე მოვალ წყალი მინდა(მაიკი)
უცებ კარებზე დაკაკუნეს..
-ვაიმეე ბიჭები.. ვტქვი ჩემთვიის..
-ჰაა რააა?.. საად?.. რ აბიჭები?..(ენი)
-რადა ლუიმ ჩაიცვიო და ტქვენთან ლაპარაკში სულ დამავიწყდა...
კარებზე ისევ დააკაკუნეს
-ქეიით კარგად ხოო ხარ?..(ჰარი)
-ვაიმე ჰარის ხმააა.. ჩქარა ჩაკეცე ჩქარა!(ენი)
-რა ჩავკეცოო?...(მე)
-რადა სკაიპი... არ მინდა დამინახოოს(ენი)
- ოოო მოიცა ერთი.. ღიააა(მე)
-ქეით რას შვებიი?...(ჰარი...)
-დაქალს და შეყვარებულს ველაპაარაკებოდი და გავერთე.. დავემშვიდობები და ჩამოვალ...(მე)
-ააა ამ დაქალთან გამომლანზღე ხოო?...(ჰარი)
-ხოო.. ვუიჱხარი ღიმილით..
-არ ვარ მე მასეთი... არ დაიჯეროო.. სიცილით უთხარა ენის ჰარიმ..
ენი უბრალოდ იღიმოდა...
უცებ ტეკეფონზე მესიჯი მომივიდა...
“woow you have beautiful bestfriend.. want to know her better… so tell her that I’m harry sts.. and tell me her name”
მე სიცილი ავტეხე..
-რაიიყოო?(ენი)
-არაფერი არაფერი... ტელეფონი ავიღე და ჰარის მივწერე
„noway.. you’ll hurt her…”
ენის გავუტიშე ჰარის არაფერი უტქვამს... ქვემოთ ჩავედით...
-ოოოჰ როგორც იკნა(ლუი)
-შენც ახლა ერთი სული არ გქონდეს როდის გამართობ რაა.. ვუთხარი სიცილით
-ცდებიით...მითხრა სიცილიტ და კარები გამიღო..
ბიჭები შეფუთულები იყვნენ.. პაპარაცებიი ფუუ...!! კიდევ კარგი არავის არ დავუნახივართ.. საჭესთან სატამაშოებიანი ბიჭი დაჯდა გვერდიტ ჰარი მიუჯდა.. მე და ბიჭები უკან ვისხედით..
-ქეით ვიცი,რომ სადაც წაგიყვანთ და იქ რაც იქნება არაფერი არ გაკლია,მაგრამ მაინც წაგიყვანტ.. თქვა შავმა ბიჭმა..
-კარგი გმადლობ.. უიმე რაქვიაა?.. დედა რაქვიაა..
-ზეინი.. მითხრა ღიმილიტ..
-ხოო ხოო ზეინი.. ვაიმე როგორ შემრცხვაა...და საჭესთან ვინ ზის?... აუუუფ... გაგეცნო უნდა ჯერ ქეით გაგეცნო...
-აჰაჰა ამან ჩვენი სახელები არ იცის?.. სიცილი აუტყდა საჭესთან მჯდომ,სათამაშოებიან ბიჭს..
მე უხერხულად გავიღიმე..
-ლიამი მეე.. მიტხრა სიცილით..
-ჩვენ გვიცნობ ახლა კიმედია მითხრა ნაილმა სიცილით..
-შენ როგორ არ უნდა გიცნობდე, ტორტიიი!! ავტეხე სიცილი..
-ნუ ახლა მე როგორ არ უნდა მიცნობდეე... სტაფილო გამიყავი და... მოიცა ჩქარა ჩემი სახელი! მომახტა ლუისი..
-ლუისი... ვუთხარი სიცილით..
-ეს მომწონს...(ლუი)
-აბა ჰარი გეცოდინება.. ალბათ პირველი მას დაადგი თვალი(ზეინი)
მე სიცილი ამიტყდა..
-რაა არაა?...(ჰარი)
მე ტავი გავაქანე..
-ნელ-ნელა უფრო და უფრო მაოცებ.. შენ კევინი უნდა გაგაცნო.. კარგად გაუგებთ..(ლუი)
-არაა გმადლობტ შეყვარებული მყავს.. ვუთხარი სიცილით..
-არ მჯერაა! პირი დააღო ლუიმ..
მე გაკვირვებული სახე მიივიღე
-შენ ვინმეს უყვარხარ?.. (ლუი)
ბიჭებს სიცილი აუტყდათ..
-შენ წარმოიდგინე ყველასთან ასეთი არ ვარ..(მე)
-კაი კაი ვხუმრობ ,მაგრამ ქეით, შენ არ იცი რას კარგავვ.. ოოხ კევინი ისეთი ჯელტმენიაა. ოხ კევინ,კევინ..(ლუი)
-ტუ ასე ძალიან მოგწონს იქნებ შენთვის დაიტოვოო?.. ვუტხარი და ნაგლად გავუღიმეე..
ბიჭებს ისევ გაეცინათ..
-მეც მყავს შეყვარებული (ლუი)
-კარგი ლუის,მაგრამ შენ არ იცი რას კარგავ.. ოხ კევინი ისეტი ჯელტმენია.. ოხ კევინ კევინ.. ვტქვი და სიცილი ავტეხე.. ყველა ამყვა.. ლუისიც კი...
-არა ქეით.. კევინი შენთვის მინდა... (ლუი)
-არაა ლუი ასეთ ძვირფას საჩუქარს ვერ მივიღებ... (მე)
-ქეით,შენ ეს უნდა გააკეთო... უნდა მიიღო.. დამიჯერე ასეთი შეყვარებული ჯერ არავის არ ყოლია(ჰარი)
-ნუ თოლიების გარდა(ნაილი)
-ჰაა?. რა შუაშია კევინთან თოლიები?..გამიკვირდა მეე.
-ვააიმეე ხანდახან რა კარგია როცა გოგომ ჩვენზე არაფერი არ იციის... სიცილი ატეხა ლუიმ..
-რააიყოო?..(მე)
-რადა დაგცინის(ლიამი)
-რაატოოო?... საერთოდ დავიბენი..
-იმიტორო კევინი თოლიააა(ზეინი)
სიცილი ავტეხეე.. ვაიმე რამდენი ვიცინეე.. ჩემს გვერდით ნაილი იჯდა.. გადავაწექი.. აი ჰაერი აღარ მყოფნიდა...

-უიმეეე უიმეე უიმეეეე... რა კარგააად ხაართ ტქვეენ.. ვიძახდი კისკისიტ... აჰაჰაჰაა... თოლიას მაცნობდაა ვაიმეეეეე...
-აუუ ეს მართლა არ გვიცნობს...(ზეინი)
-ნამდვილად,თორე არ გაბრაზდებოდა ტორტი რომ შევუჭამე(ნაილი)
მე სიცილი უცებ შევწყვიტე და ნაილს სერიოზული სახით ვუთხარი
-ეს რა გამახსენე! რაც არ უნდა ნაილ ჰორანი იყო არასოდეს გაეკარო ჩემს საჭმელ გესმიის?.. ვუთხარი და საჩვენებელი თიტი ახლოს მივუტანე..
-უუუ რა დაძაბაა(ლუი)
-აჰააჰა... სიცილი დაიწყო ნაილმა,მგრამ ნელ-ნელა სახე დაუსერიოზულდა და შეშინებული ტვალებიტ მკითხა
-და რომ გავეკარო?..
-ააჰ... ვერც წარმოიდგენ(მე)
-ნააილლ! დიეტაზეე(ჰარი)
-ვერ შეგელევი ძმაო(ლუი)
-ჭკვიანად მოვიქცევი სიცილიტ მიტხრა ნაილმა.. მეც გამეცინა...
-ხოდა არარ მეტყვით სად მივდივართ?(მე)
-ტანსაცმელები უნდა გიყიდოთ რას გავს შენი ჩაცმულობა(ლუი)
-ვაიმე დედა!(მე)
-რაიყო?(ლიამი)
-თქვენ რაა მართლა ამბობთ?.. ერკვევით გოგოების ჩაცმულობასა და მოდაში?...(მე)
ამაზე სიცილი ატეხეს..
-ვხუმროობ გოგო!(ლუი)
-გაგართობთ რაა(ნაილი)
-აა გარტობა კარგი.. და უშოკოლადოდ არსად არ მოვდივარ.. ვთქვი და ყურსასმენები ამოვიღე.. აბურდული იყო და გახსნა დავიწყე..
-უიი მარტლა ქეით.. the scriptს უსმენ?..(ნაილი)
-ხოო.. მერე?..(მე)
-არა არაფერი..(ნაილი)
-და შენ საიდან იცი?..(მე)
-აა მაშინ,რომ ჩაგეძინა მობილური ძირში ხო დაგივარდა და ხმა გავიგე.. მაგან გამაღვიძა..(ნაილი)
-აა.. და შენც უსმენ თუუ?..(მე)
-ხუმროობ?... (ნაილი)
მე გაკვირვებული სახით შევხედე..
-კიი ვუსმენ.. ძალიან მომწონს.. უპირველეს ყოვილსა იმიტომ რომ მათი სოლისტი დენიც ირლანდიელიაა..(ნაილი)
მე სიცილი ავტეხე..
-ხოო რაიყოოო.. აბა შენ რატოღა უსმენ?..(ნაილი)
-ძალიან აზრიანი ტექსტებიაქვთ და იმიტო...(მე)
-ხოო.. ტექსტები მეც მომწონს(ნაილი)
მე გავურიმე...

მივედით დიდ სავაჭრო ცენტრსი..
-ესეიგი ქეით... ახლაა ჩვენც უნდა ვიყიდოთ რარაცეები.. ფანების არ შეგეშინდეს მოვლენ ავტოგრაფებს მივცემთ,სურათებს გადავიღებთ,ჩავეხუტებიოით და წავლენ..(ლუი)
-მთელი გულიტ ეხუტებით არაა... ვკიტხე ცინიკურად..
-ვაიმე არ ვართ მასეთები თქ.. ჩვენ გვიტყვარს ჩვენი ფანები..(ნაილი)
მე გამეცინა..
-რაა გჭირს ჰაროოლდ?...(ზეინი)
-არაფერი არაფერი.. ვფიქრობ რა ვიყიდო..(ჰარი)
-ოღონდ ასეთი წვეტიანები არა გეხვეწები.. ვუტხარი და სიცილით მივუთითე ფეხსაცმელებზე..
შევედით... ჩვენი შესვლა და გიჟი გოგოების კივილი ერთი იყო... ვაიმე რა სიგიჟეა ღმერთო... ხალხოო ადამიანები არიაან ვაიმეეე ეს რაარი! რაუბედურებაა!
-ჰარიმ ხელი მოკიდააა.!! ყვიროდა ერთი გოგო და იმ ადგილს ეხუტებოდა..
-მიიიყვარხაარ ნაილლლ!!1 კიოდა მეორე..
მე საზიზღრად გავღიზიანდი,ბიჭერბი კი პირიქით.. მთელი გულით უღიმოდნენ ფანებს.. ეხუტებოდნენ.. თან ეს ჩახუტება ძალიან თბილი ჩანდაა... რაღაც უფრო სხვანაირები იყვნენ.. მემგონი მართლა არ იყვენ ისეთივე თავშიავარდნილები როგორც სხვები...
ვაიმე ეს უკვე სიგიჟეაა... რა უბედურებააა რაა!! გოგოებოო!! რამ გამოგაშტერატ ასე ხახლოო... ჰააჰ სასაცილოა უბრალოდ... ვაიმე რა გატირებთ!! დედა ეს გოგო ისტერიკებშიაა... უიმეეეე...
დაახლოებით ნახევარ საათში ბიჭები ჩემსკენ გამოვიდნენ... რატომღაც მეგონა,რომ მაინც თვალთმაქცობდნენ..
-ვაიმე რა სიგიჟეაა! არც გიცნობენ და რა დღესი არიან(მე)
-ნუ რას ვიზამთ ასეთები ვართ.. სიცილით მითხრა ლიამმა...

-ესეიგიი.. წადი ახლა შენ გოგობის სექციაში..ჩვენ ცოტას ჩვეენებურად... ხოდა გასახდელტან მოვალთ...(ლუი)
-ჰოოო კაი...(მე)
-ანდა შენ რისი ამრჩევი ხარ.. წავყევით ბიჭები...(ლუი)
სიცილი ავტეხეე...
-რააა ყველაფერზე იცინი შეენ?!...(ნაილი)
-ნაილ კარგად ხო ხარ?... ეს არ იყო რო დაგვბრდღვნა კინაღამ სუყველაა?...(ლუი)
-ხოდა მაგიტო უკვირს ლუ უთხრა სიცილით ლიამმა.
შევედით გოგონების სექციაშიც.. აქაც იფგივე ფანების ვარიანტი განმერდა... მიახტნენ ბიჭებს.. ეფერეს,ეხუტეს,კოცნეს.. დაბიჭებიც არაფერზე უარს არ ეუბნებოდნენ... რარაც უფროო სხვანაირად შევხედე მათ.. მაგრამ მაინც იდიოტებიი...:დ
-აჰაამ ესეიგი.. ვაიმე გოგონებს უყურე რა კაი რარაცეები აქვთ(ლუი)
-ააჰ მოგეწონაა?...(მე)
-საკმაოოდ(ლუი)
-მერე ჩაიცვი... (მე)
-შენ თუ გგონია ჭკუა დაუშლის..მიტხრა ჰარიმ სიცილით..
-ესეიგი.. ეს ავიღეთ..ესეც..ესეც.. ეს ქუსლები..ქეით ქუსლებზე ხო დგები.. ნუ მაინც დაგაყენებ.. ჯევინს უნდა შეგახვედრო და აბა კეტებით გაგიშვებ?.. ესე,ესეც,ესეც....(ლუი)
რაღაც ძალიან საეჭვოდ იქცევიან... ბიჭბი ერკვევან მოდაში.. ეხუტებიან ერთმანეთ.. ოო არააა ღმერთოოო!!1 ოღოოონდ ეეგ არაა!! უიიიმეეეე! აქამდე როგორ ვერ მივხვდი... უცებ უაზრო სიცილი ამიტყდა..
-რაიყო?(ნაილი)
-არა არაფერი...(მე)
-რა გაცინებს აბა დებილი ხარ?.. მკითხა სიცილით
-ოოჰ ნაილ ახლა გაიგეე?(ლუი)
-ხოოო... იცინოდა ნაილი..
არაა არ იქნებიან..!! თუ კი.. არა არაა... შეყვარებულები ყავთ.. თან ლიამს არაფერი ისეთი არ ეტყობაა.. ჰარი და ზეინი ძალიან კი იფრონცკებიან,მაგრამ მაინც....
-ჰეე ახლა გამომარტვი ესენი და შედიი.. პოოდიუუმ(ლუი)
-ლუი 4 ზომით დიდი ტანსაცმელია... ვუთხარი სიცილით..
-არ გამაგიჟო მართლაა?.. მიდი ჰეეე... მიტხრა და სიცილით შემაგდო გასახდელში.. მომსახურე პერსონალს სამები მოატანინა და გასახდელთან ისე დაალაგა გეგონებოდა მართლა მოდების ჩვენებააო... ამაზე უფრო და უფრო მეცინებოდა... ტან 4 ზმოით დიდი ტანსაცმელი უნდა ჩამეცვაა... მოკლეთ ტანსაცმელში ჩავვარდიი! სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით.. თავისუფლად შემეძლო ამ ტანსაცმელში მეცხოვრაა.. უი ისე ესენიც ასე ჩაძვრებიან, აჰაა ახალი სახლი გიშოვეთ... პირველი „ნარიადი“ 4 ზომით დიდი შლაქსები... ასევე დიდი ზედა და 42 ზომა ქუსლები(ჩემი ფეხის ზომა 37ია..)რასაც ქვია გავჩანჩალდი:დ
-ააჰჰჰჰაააააააააჰაჰაჰაჰაჰაა ატეხეს სიცილი...
-ჩააანჩურაააააა(ლუიიი)
-უგეემოოოვნოოოო(მე)
-ეე ამას უყურეე.. მე უგემოვნოო?.. შენი ზომა არ იიცი.. რას იცმევდიი?(ლუი)
მე ცალი წარბი ავუწიე და გაკვირვებული სახით შევხედე..
-ვაიმე ლუი ბრაზდებაა(ჰარი)
-ooopss(ლუი)
-რა მიხვედრილი ბიჭი ხარ ჰარი შენ...ვუტხარი და ლუის დავუბღვირე... ლუი სკამიდან გადმოხტ,მუხლებზე დაეცა და დაიწყოო
-ოოოო დიიიაადოო ქეეიიით!! მეეე მომიტეეევეეთთთ!! არ გამიბრაზდეეთ! გამოიჩინეთ ტქვენი გულმოწყალებააა..!! კევინის ხათრიით მააინც.. ქეეითთ!!
ამას ამბობდა და ტან კისერში ხელს იკიდებდა და წელავდა(ეს არ ვიცოდი როგორ ამეხსნა,მიხვდით იმედია...:დ)
ამის შემხედვარე როგორ არ უნდა გამეცინა.. ხოდა ამიტყდა სიცილი... ჩავიკეცე.. ეს შარვალი დიდი მქონდა და ჩამძვრაა,მაგრამ ეგ არაფერი ზედა იმსიგრძე იყო სარაფანასავით მქონდა,მაგრამ ნაილს აშკარად შეეცვალა სახე..
-იიიფ რა ფეხეებიიი... ტქვა ლუიმ... ის ჩემ წინ იყო დაჩოქილი..
მე სიცილი ავტეხეე, შარვალი უცებ ამოვიწიე და გასახდელში შევეედი...
გამოვედი და ნეტა არ გამოვსულიყავი...
ლუი გამოწკეპილა მასზე დიდ იუბკაში.. ეცვა ქუსლები და აქეთ იქეთ დაბოდიალობდაა მოდელივით.. ვაიმე ისეთი სასცილო იყო.. თავიდან ცავიკეცე.. გვერდით ლიამი ედგა დიდი სარაფნით.. მეორე მხარეს ზეინი ისიც ასეთივე სარაფნით.. ნაილი კი დაჩოქილი თხოვდა ლუის ხელს..
-არა.. მე ასე ვერ დავეცემი.. ვერ გამოგყვები პედრო... წვრილი ხმით ლაპარაკობდა ლუი.. და უცებ კუთხიდან გამოვარდა ჰარი.. ცოცხზე გადამჯდარი და ყვიროდა
-აჩუუუ!! მიდი ცენო აჩუუუ!!მოვედი სანტამარია ლუსია დომინგეს... გამომყევი...!!
-ოოოჰ დიეგო!! იყვირა ლუიმ და ჰარის უკან მოუჯდაა... ამაზე იმდენივიცინე აი ჩავიკეცე კიარა დავგორდი... უიმეე კიდე ისე ეხუტებიან ერთმანეთს.. აუ ენი უნდა ვაცინო.. მეტის გამო ისედაც ცუდად იყო და გამხიარულდეს ცოტა...
-ალო..
-ეეენიიიი რას შვებიი?..
-რავიცი..
-გოგო ახლა ბიჭებთან ერთად ვარ სავაჭრო ცენტრშიი.. ისეთი სასაცილოებიარიაან.. უნდა გაცინოო..
-კაია..
-და ტან უნდა გკითხო.. ესენი შემთხვევით გეები ხო არ არიან?..
-არა..
-ენი რა გჭირს?..
-არაფერი...
მითხრა და გამიტიშა..
-ბიჭებოოო!!
-მაცალე არ მცალია სალმინია.. ვთხოვდები..(ლუი)
-წავიდეთ რაა..
-რახდება?..(ნაილი)
-რაღაც დაალია ცუდად და...
-იის გოგო?(ჰარი)
-ხოო(მე)
-შენც ცუდად ხარ?...(ნაილი)
-უკვე კი...
-წწავიდეთ წავიდეთ.. მითხრა ლუიმ ტანსაცმელი გაიხადა და რაღაც ცელოფნები მომაჩეჩა..
-ეს რაარიი?...(მე)
-შენი ზომებია ყველა.. ნუ დარდობ.. მიტხრა და გამიღიმა..
-ლუი არ იყო საჭირო.. გმადლობ..
-ვაიმე ჩვენ ეს მოვათვინიერეთ ხოიცი.. მადლობაო.. ტქვა და სიცილი ატეხა...

ეს მაღაზია ცოტა შორს იყო ჩემი აგარაკიდდან... წინ ისევ ლიამი და ჰარი ისხდნენ... მე ნაილის გვერდით ვიჯექი.. მერე ზეინი,ბოლოს ლუი..
-ვაიმე დავიღალე.. ტქვა ლუიმ,დაამტქნარა და ფანჯარას მიეყრდნო..
-მეეც... ზეინი ლუის...
-მე არა მარა არ დავარღვევ მაინც კანონზომიერებას.. იცილით თქვა ნაილმა და გამომხედა... მე ყურსასმენები ამოვიღე..
-კანონზომიერება დარრვეულია.. ტქვა სიცილით და თვალები დაუწა.. ცოტა ხანში მეც ჩამეძინა..
სიცილის ხმმამ გამაღვიძა.. რცა გავირვიძე ძალიან უცნაურ პპოზაში ვიწექი.. ნაილს ჩემზე ხელი ქონდა გადმოხვეული,მე მის მკერდზე ვიყავი მიხუტებული... ნაილი ზეინზე იწვა:დ ზეინი ლუიზე.. ლუის სახე კი ფანჯრის მინაზე იყო აშხლართული..
ჰარი და ლიამი კიდე სიცილით კვდებოდნენ..
-რააიყოო?...(მე)
-უი გაგაღვიძეთ ბოდიში...(ჰარი)
ლიამმა ისევ სიცილი ატეხა..
-რახდება?(მე)
-შეხედე(ლიამი)
გზაზე ასვალტი ქვაფენილმა შეცვალა,მანქანა აჯაყჯაყდა... ლიამმა სიჩქარეს მოუმატაა..
-ახლა ლუის შეხედე.. სიცილიტ მიტზხრა ჰარიმ.. მე მას გავხედეე და სიცლი ავტეხე.. მანქანა იმდენად ყანყალებდა ლუის ტავი ვერ ჩერდებოდა ხოდა მინას ეხეთქებოდა.. ბრახ!ბრუხ!ბრახ! მერე ლიამმა უცებ დაატორმუზა.. ლუის ტავიც 180 გრადუსით გადმოიწია და მერე მთელი ძალით მიეხეთქა მინას... ყველაზე გასაოცარი ის იყო,რომ ვერაფერს გრძნობდა...ისევ ისე მშვიდად ეძინა... ჩემს სიცილზე ნაილსაც გაეღვიძა..
ლუის დანახვაზე მასაც იგივე დაემართა... უცებ ლუიმ ხვრინვა დაიწყო.. ამაზე ოხივე გადავბჯირდით... ლიამმა მანქანის საჭე ვეღარ დაიმორჩილა ამიტომ ძრავა საერთოდ გამოღტო.. მანქანა შუა ქუჩაში იდგა...ვიიცინოოდით ბოლო ხმაზე.. ზეინმაც გაიღვიძა.. ლუი არ ექანებოდა..
-ვაიმე კარგად ხოა?.. ძვლივს ამოვიბჟუტურე მე..
-იმედია.. სიცილით მითხრა ზეინმა..
-ვაიმე მუცელი ძალიან მტკივა აღარ შემიძლია(ნალი)
-ჩვენც ეგრე ვართ.. ტან სანამ შენ გაიღვიძედი მანამდე ასე ნახევარი სააათი ვვიცინეთ(ჰარი)
-აააჰმ რა გჭიირთ..? მთქნარებით ტქვა ლუიმ..
-ვაიმე რახან შენ გაიღვიძე არარაფერი.. ხითხითით უთხრა ლიამმა..
-რა ხდებაა?...(ლუი)
-ლუის ტავი არ გტკივაა?..(მე)
-უიმე შენ საიდან იციი?.. დამესიზმრა ვითო ჯასტინ ბიბერმა გვცემა და ტავი სულ კედელზე მარტყმევინა.. ნაილი ტიროდა არ იცოდა ვისკენ ყოფილიყო და ბოლოს ჯასტინიო და ქეით მერე შენ გაეკიდე,შოკოლადი არ მამყოფინეო თუ რაღაცა..
-დაამტავრე?..(ზეინი)
-კი...
-აჰაჰააჰაჰჰაჰაჰაჰაჰააა.. ყველამ სიცილი ავტეხეთ..
-აუუ მეტყვით რახდებაა?...(ლუი)
-კევინმა ცაიფრინა.. ძვლივს ამოვილუღლუღე მე..
-ააა ჩემი კევინი?.. კაით ჰეე ლიამ რატო ვართ შუაქუჩაში?.. წადი ბიჭო..(ლუი)
-უიმე მანქანა... თქვა ლიამმა და მანქანა უცებ დაქოქა..
სახლში მალევე მივედით.. მე ცელოფნები ქვემოთ მივყარე და ჩემს ოტახში ავვარდი.. სასწრაფოდ ჩავრთე სკაიპი.. ენი შემოსული იყო.. დავურეკე.. არ მიპასუხა.. მივწერე,..
“Anny.. are you okay?.. answer me please..”
“no…”
“what no?..”
“I’m not okay…”
“answer me please…”
“I can’t…”
“but why?..”
“I’m crying…”
“oooh gosh… answer me!”
ენიმ მიპასუხა..
-რაა გჭირს?..
-არაფერი..
-ენი ვიდეო ჩართე..
-ქეით წითელი თვალები მაქვს..
-ააუუ ვინარი ეს.. ჩქარა ტქო..
-კაიმოიცა...
-რამოხდა?..
-სამანტა შემხვდაა..
-მეტის შეყვარებული?..
-ხოო ის..
-მერეე..?
-მერე შენ მახინჯოო და სეთო და ისეთოო.. შენ ვინ შეგიყვარებსო.. და მეტმაც მაგიტომ ამირჩია,რომ მე გჯობივარო.. და ნანობს როსაერთოდ შენთან ერთად იყოო.. და კკიდე კაი ტალები გაახილაო და საერთოდ ვერ ვხვდები შენთან რროგორ იყო..
-ენიი და სენც დაიჯერე არაა?
-ხო..
-კარგიი რაა..!! მაგ სამანტას თუ უსმინე კარგად ყოფილა შენი საქმე.. მაშინ მიდი ჩადრი სემოიხვიე და გადაიხვეწე. კარგი რაა..
-მაგას ვაპირებ ზუსტაად!!
-ენი!.. ამშვიდდი ახლა... აიღე სარკე.. აიღე ჩქარა.. ჩაიხედე.. ნახე რა ლამაზი ხარ ენი კარგი რრა... შენზე როგორ უნდა ტქვას ვინმემ მახინჯიაო.. ტან სხვატაშორის გუშინ ჰარის მოეწონე გამაცანიო მითხრა..
-აბაა კიი..
-მართლა,მართლა..
-ჰააჰ ერთი ღამისთვის..
-ენი ლამაზი ხარ! და ნუ უსმენ სამანტას... მაგ.. არ მინდა ის სიტყვა ვიხმარო.. ხო მიხვდი არაა... აი ვეშოკლაზე დაიკიდე ყველაფერი.. მაინც რამდენი გაქ..
მას გაღიმა..
-აი ასე არ ჯობიაა?..
უცებ კარებზე დააკაკუნეს..
-ღიაა.. ვთქვი და სკაიპი ჩავხურე..
ჰარი იყო
-შეიძლება?..
-რაიყო?..
-გცალიაა?..
-იცი დაქალს ველაპარაკები და მერე რომ იყოს?.. საჩქაროაა?...
-არაა არაა... იმ დაქალს?..
-ხოო...
ჰარი მომიჯდა.. თან ისე,რომ ადგომას არ აპირებდა..
-ჰარი?!
-გისმენ..
-რაგინდა?..
-მიდი გახსენი სკაიპი... მაინტერესებს..
ენის სიცილის ხმა გავიგეთ..
-უიმე ჩართულია?(ჰარი)_
მე ტავი დავუქნიე..
-მერე ვერ გამაფრთხილებ?(ჰარი)
სხვა რა გზა მქონდა სკაიპი გავხსენი..
-მოიცა შენ რა ტირი?...(ჰარი)
-ააუუუ ქეეიით კარგიი რაააა!(ენი)
-ჰარი გადიიი!!(მე)
-მითხარით რა ხდება შეიძლება დაგეხმაროთ(ჰარი)
-ააუუ რომელი ჩვენი ძმაკაცი ხარ რო?...(მე)
-ბიჭს ეხება?(ჰარი)
ენიმ ტირილი დაიწყო..
-კაი კაი დამშვიდდი.. რაქვია?.. ჩურჩულიტ მკითხა ჰარიმ..
-ენი..(მე)
-ხო დამშვიდდი ენი... ვინც მიგატოვა იდიოტია... დამშვიდდი..
ენიმ კიდევ უფრო ძლიერად დაიწყო ტირილი..
-ჰარი გადი რააა..(მე)
-ბოდიში მე დახმარება მინდოდა.. ტქვა ჰარიმ დ აგავიდა... ​