*****16****
ერთ კვირაში ჩვენს გარდა ყველა მზად იყო გურიაში წასასვლელად.
-აუ გიო მომეხმარე რაა. დაკეცილი.ტანსაცმელი ჩააწყვე რა მოგივაა. -საწოლზე მთელ რიგ ტანსაცმელებზე მივუთითე.
-კარგი . -ლოყაზე მაკოცა და ჩალაგებას შეუდგა. - ქალბატონო გვანცი, მაპატიეთ სიტყვას რომ გკადრებთ, მაგრამ გურიიდან რომ მთაში მივდივართ ხომ არ დაგავიწყდათ?
-უიმეე გიო მაიმუნობის დროა? არ დამვიწყია.
-მერე ჩემო დედოფალო იქ ხომ ცივა? ვინ გაგათბობთ?- ისევ თავისას აგრძელებდა.
-ბატონო გიორგი, მე მყავს მეუღლე და ის გამათბობს. -მეც ავყევი და დავინახე როგორ გაუნათდა თვალები.
-ეგ თავისთავად ჩემო სიცოცხლე, მაგრამ მთლად ჩემს იმედზე მოდიხარ?
-იცი მე აქ არ მაქვს თბილი ტანსაცმელი. ერთი შემოსაცმელი კახეთში დამრჩა და დანარჩენები დედასთან.
-მერე არ უნდა თქვა? რომ გამიცივდე? კაი არაუშავრს ვიყიდით. - ჩემოდანი შეკრა და დაბლა ჩავედით.
-ლედი... ლედი სად ხარ? -ბოლო ხმაზე ვკიოდი მაგრამ არსად ჩანდა.
-ვაიმეეე... მიშველეეთ. -სანდროს ყვირილი ისმოდა ეზოდან. ისეთ განწირულ ხმაზე კიოდა გეგონება მონსტრი მოსდევდა უკან. გარეთ რომ გავედით მონსტრის რა გითხრათ მაგრამ ჩემი პაწუა ლეკვი კი მოსდევდა. -გაიყვანეთ ეს არსება აქედან.
-ხო სანდრო თორემ შეგჭამს არაა?
-ცოლი რომ მაგას გეტყვის. შემჭამა და ეგ არის. აააააა გაუშვი პირი შარვალს , გადი მეთქი რომ გეუბნები. -ფეხი ისეთი მოუქნია კიდევ კარგი არ მოხვდა.
აქ უკვე ვეღარ მოვითმინე და ლედი ხელში ავიყვანე.
-კარგი სანდრო რაა ვერ ხედავ რა პატარაა ესეთი უნდა ჩაარტყა. სად აქვს ჯერ კვილები ეხლა ამოსდის. რა უნდა ექნა? -ძალიან გავბრაზდი ჩემი ლედი ჩემი პატარა გოგო. სახეზე ენას მისმევდა და მეც გავმხიარულდი.
...
ლედისთვის კალათა მოვამზადე და მძღოლის გვერდითა სავარძლის წინ დავდე. სანამ წავიდოდით მე და გიომ ჰიგიენური ნივთები და ტანსაცმელი ვიყიდეთ. შემდეგ ყველა ერთად კაფეში დავსხედით. ხო მართლა ჩვენთან ერთად დაჩი, დათუნა, დათო , ხატია და მაიკოც მოდიოდნენ.
კაფეში რომ მივედით უკვე ყველა იქ იყო. ჩემსკენ დაჩი წამოვიდა და მეც მთელი ძალით მოვეხვიე კისერზე.
-ჩემი პატარა დაიკო, როგორ მომენატრე...
-მეც მომენატრე დაჩი . -ხელში აყვანილი ვყავდი და დოყებს მიკოცნიდა, მაგრამ თავისი ჩვევა ვერ დაუვიწყებია და ცხვირზე მიკბინა. თურმე პატარა რომ ვყოფილვარ სულ ცხვირზე მკბენდა-ხოლმე.
-აუ დაჩი რატო მკბენ სულ? არ გეცოდები? -ამოვიბუზღუნე და ცხვირზე ხელები სავისვი.
-მეცოდები მაგრამ მე შენი კურნისა ჩხვირი მიყვარს.
-ისევ გიკბინა არა ჩემო პატარა ? - ფეხზე ადგა დათი და ჩამეხუტა. -მოდი მოგირჩინო. -მეც ცხვირი მივუშვირე და მაკოცა. ბავშვობიდან ესეა. დაჩი მკბენს დათი მარჩენს.
..
კაფეში დიდხანს არ ვყოფილვართ. ცოტა წავიხემსეთ და მანქანებში გადანაწილება დავიწყეთ. დათა, მაიკო დათი და დაჩი ერთად დაჩის მანქანით ხოლო მე, გიო, ლიკა, სანდრო, ჰავშვები და ლედი ერთად ჩავსხედით. ნახევარი გზა გიო იჯდა საჭესთან შემდეგ სანდრო დაჯდა და ლიკა წინ გადავიდა.
-დასვი ეგ ძაღლი და მოდი ჩემთან.ხომ გითხარი არ მაეჭვიანოს-მეთქი არა? -ჩემს კალთაში მჯდარ ლედის ხელი დაავლო და თავის კალათაში ჩასვა. მე კი გულზე მიმიკრა.
-მეძინება... -თვალები თავისით მეხუჭებოდა, წარმოუდგენლად დაღლილი ვიყავი.
გიომ ერთი ხელის მოსმით თავის კალთაში გადამსვა და მეც რბილად მოვკალათდი. თავი მის ყელში ჩავყავი და ხელები შემოვხვიე. თმაზე მეფერებოდა და თავზე მკოცნიდა.
-დაიძინე ჩემო სიცოცხლე. -თბილად მომეხვია და მეც მალე ჩამეძინა.
.......
გიორგი
.......
-გამორთე სანდრო ეგ სიმღერა და რამე წყნარი ჩართე არ შეიძლება? -უკვე გაბრაზებული ვეუბნები სანდროს რომელიც რაღაც სულელურ ჯაზს უსმენდა.
-კარგი ხოო თორე კნეინა გაიღვიძებს. -ჩაიფხუკუნა და ნაზ მელოდიაზე გადართო. -კმაყოფილი ბრძანდებით ბატონო გიორგი?
-მოგკლავ დიდი სიამოვნებით.
ჩემი პატარა , ლოყები სულ აწითლებული ჰქონდა და მშვიდად სუნთქავდა. მთელი გზა ეძინა.
-გვანციი, პატარაა გაიღვიძე მოვედით.
-მმმ ცოტა ხანს რაა. ძალიან მეძინება. - ჟრუანტელმა დამირა ყელში რომ ააცმაცუნა ტუჩები. ხელები უფრო მჭიდროდ შემომხვია და ცხვირი გამიხახუნა.
გადავწყვიტე აღარ შემეწუხებინა და ხელში აყვანილი გადავიყვანე.
-დაჩი სად არი ამის ოთახი შეგიალია მაჩვენო? -მივუბრუნდი იმ წუთას შემოსულ დაჩის და გვანცაზე მივუთითე.
-წამო და გაჩვენებ. -არ ვიცი ეს ბიჭი რატო მიბღვერს სულ. არაფერი დამიშავებია. ხო კაი ერთადერთი და მოვტაცე მაგრამ ეხლა ხომ ხედავს რომ ბედნიერია ჩემთან ერთად. გვანცა თავის ოთახში დავაწვინე და ეზოში ჩავედი.
სახლი ორსართულიანი იყო, დიდი მწვანე ეზოთი და მეზობლებისაგან მოშორებით იდგა. ცალკე მისასვლელი ჰქონდა და სოფელთან საცალფეხო ბილიკი აკავშირებდა მიუცლხედავად იმისა რომ სულ რამოდენიმე მეტრში იყო სახლები. ეზოში უამრავი ნაძვები იდგა და ისეთ შთაბეჭდილებას ქმნიდა რომ დიდ ლამაზ პარში ვიყავით. ჩვენდა გასაკვირად სახლი დალაგებული იყო. ეზოსაც ეტყობოდა რომ ვიღაც უვლიდა. დაღლილმა გოგოებმა დასვენება გადაწყვიტეს და ოთახებში განაწილდნენ. ბიჭები ეზოში ჯოკერს თამაშობდნენ. მე გადავწყვიტე ჩემ სიცოცხლესთან ავსულიყავი. გვერძე მივუწექი ხელები მოვხვიე და მისი სურნელით გაბრუებულს მეც ტკბილად ჩამეძინა.