არ ვიცი რამდენად გაგიკვირდებათ, მაგრამ მეორე დღეს ისევ ტიტებით ხელში ისევ ჩვეულ ადგილას ვიდექი და ვუყურებდი როგორ მოძრაობდაა ამჩემფეხება უსულო ხალხი.
დიაახ დიახ მხოლოდ საკუთარ თავზე, რომ ფიქრობენ და დალშე მაგრად ჰკიდიათ.
აღარ ვაპირებ იმ ბებერს თვალში ისევ გავეჩხირო ამიტომ თავის დროზე ვტოვებ მეტროს და "ნათელი ცისკენ"
მივდივარ.
-ჭინკა აქ მოდი.
გაბრაზებული სახით ლუკას ვეძახი და თან დედამისს თვალს ვუკრავ.
ისიც თითქოს ხვდება, რომ უნდა ვეჩხუბო და წინასწარ იკრავს აფერისტულ ღიმილს. იცის მის ჩაჩუტულ ლოყაზე, რომ ვგიჟდები და მაგიტომაც აკეთებს ასე.
-შენით დაფრქვავ ახლა რა გჭირს ვაჟკაც თუ მოგცხო უკანალზე.
-ნიკე კარგი რა დიდი ამბავი ერთხელ სკოლა გავაცდინე და რუსულში ორიანი მივიღე.
-კიი ხოოო, ესეეგი დიდი ამბავი კარგი მოსულა, დიდი ამბავი სტადიონზე? რომ აღარ მოგიშვებ და მომდევნო ორი კვირით უბანს შენ თუ დაასუფთავებ.
-კარგი არც სტადიონზე მოვალ და უბნის მენაგვეც ვიქნები.
წარბებ შეკრული მეუბნება და წასასვლელად ემზადება. ოო აქ რაღაც ხდება საქმე სერიოზულადაა.
-ეე მუხბეს ხალატ ნუ ჩამოგტირიც ცხვირ პირრი წამო შოკოლადის ნაყინი ვიყიდოთ და კაცურადაც ვისაუბროთ.
-დაიფიცე, რომ არავის ეტყვი.
-კაი ბიჭურ სიტყვას გაძლევ.
-ნუცა ხომ იცი ჩემი პარარელი, მოკლედ მიყვარს და ვერ ვეუბნები, იმ დღეს სკოლა, რომ გავაცდინე ნუციკომ ფეხი იტკინა და სახლამდე მივაცილე. რუსულის მასწავლებელმა ორიანი კი იმიტომ დამიწერა რომ მის გაკვეთილზე ნუცაზე მეფიქრებოდა და ვერ ვაზროვნებდი.
ღმეეეერთო როგორ მინდოდა ბოლო ხმაზე გამეცინა, მაგრამ მივხვდი ძალიან, რომ ეწყინებოდა და ვამჯობინე სერიოზული სახე შემენარჩუნებია.
-პირველი ეგ შენი ნუციკო ცხოვრობს შენს მეზობლად და შეგიძლია ხშირად იტრიაალო მის წინ ოღონს ისე, რომ მხოლოდ შენ აამჩნევდე. თავს ნუ მოაბეზრებ ინტერესს დაკარგავს შენს მიმართ.
ან შეარჩიე დღე აი ისეთი რა სკოლის პერიოდი, რომ არ იყოს ძალიან მაგარი იქნება თუ ნუცას ოჯახს დააკვირდები, როცა სახლში არ იქნებიან მიდი ნუცასთან დაუკაკუნე კარებზე და ზუსტად ასე უთხარი.
"გელოვანის ქალო მიყვარხარ და მაინტერესებს შენთვის რას წარმვადგენ პასუხის გასაცემად4წუთი გაქვს ახლა კარები დახურე და ზუსტად ოთხ წუთში გააღე მე აქ ვიქნები"
თუ დადებითი იქნება პასუხი ხომ კარგი და თუ არა მერე ყურადღება არ მიაქციო რამდენიმე დღე უბრაალოდ დააკვირდი როგორი დამოკიდებულება ექნება შენს მიმართ თუ მოსწონხარ დიდხანს ვერ გაძლებს მერწმუნე.
-ნიკეეე იცი რა არ გეწყინოს და ხან და ხან ვფიქრობ, რომ ყველაზე დიდი სუსულელე შენი გოგოდ დაბადება იყო, იმენაა გოგოს ბიჭზე უკეთ შეაბამ თუ მოინდომე.
მოკლედ ახლა მეჩქარება უნდა ვიმეცადინო მადლობა რჩევისთვის და ნაყინისთვისაც.
-ეს მაიმუნი სულ რაღაც 14წლისაა და რა დღეშია ნახეთ რა ნწნწნწნწწ სად მეცალა მე ამ ასაკში ბიჭებისთვის.
ჩემს ფიქრებზე მეცინება და თან ჩემი სახლისკენ მივდივარ სადაც გაბუტული ბებო მელოდება რძიანი ყავით ხელში.
იცის სიგიჟემდე მიყვარს და სულ მახვედრებს.
-ნიკე ბეე როდემდე იქნები ასე 18წლის ხარ და მუშაობის მეტს არაფერს აკეთებ, მე არ მინდოდა ასეთი ცხოვრება შენთვის ჩემო პატარა.
-აუ ბებუცი კარგი რა მე ძალიან ბედნიერი ვარ და თან დიდი ამბავი ნასწავლი თუ არ ვიქნები თანაც სულ მიმეორებდი დიპლომი მხოლოდ ქაღალდის ნაგლეჯია და მეტი არაფერიო.
ხო და მე ასეთი ხცოვრება მახარებს და მიყვარს ახლა მოდი წნევას გაგიზომავ და დალიე მერე ეგ შენი კარდიომაგნინი.






სტადიონზე მთელს ბანდას მოეყარა თავი და რაღაცაზე გამწარებული კამათობდნენ, მეც მათკენ წავედი და როცა გავიგე აამხელა ხალხი რაზე კამათობდა შემი საფირმო ხარხარით მთელი უბანი ავწიე.
ნუ მოკლედ სოფოს სადღაც პატარა ლეკვი უპოვნია და ვერ მოიფიქრეს რა დაერქვათ, უფრო სწორად რომ ვთქვანთ დემეტრე აღიზიანებდა სოფოს და ცდილობდა მწყობრიდან გამოეყვანა.
-კარგი რა დემე რა სახელია ბალუ მე მინდა ჩაპლინი დავარქვა ბალუ სიმბა ლესი და სისულელეები არა რაა.
-სუ ასეთი იყავი სელებრითებს ააფანატებ ამხელა გიგი და ისევ ოცნებებში დაფრინავ. იქნებ შემთხვევუთ დიკაპრიოს ცოლობაძეც იცნებობ რა ვიცით. ისე შენ დიკააპიო კი არა ჩვენი მეჯართე ნუგზარაც არ შეგიშვებს ოჯახში.
ახლა იგიქრებთ ზურას ადგილზე არ დავანებებდი დის ასეთ გალანძღვასო, მაგრამ ზურამ იცოდა რაშიც იყო საქმე ისიც იცოდა დემეს სოფო სიგიჟემდე რომ უყვარდა და იმასაც აცნომიერებდა,რომ დემე ამ უხეში ქცევით გრძნობების დამალვას ცდილობდა.
სოფომ უსმინა უსმინა დემეს და ბოლოს, რომ მიხვდა თავს ვეღარ შეიკავებდა და ტირილს დაიწყებდა საწყლად გაიღიმა"ბოდიში, რომ ვარსებობო თქვა და სახლში წავიდა"ერთი მხრიდან მარიამმა და მეორე მხრიდან დამიანებ უთაავაზეს უფროს ქალდანს, არ ამდგარა დემე და არ გაკიდებია არც მომდევნო დღეებში მოუხდია ბოდიში, მაგრამ სოფოს ცრემლები ყველაზე მეტად მაინც მას სტკიოდა.





შუა ღამე იყო აშკარად, რომ ვერ ვიძინებდი ავიღე ჩემი ჩაჩაჩული შარვალი და მამას მაისური ჩავიცვი და დავუყრვი ქუჩებს.ვერ გეტყვით რაზე ვფიქრიბდი, არ ვფიქრობდი არც დაკარგულ მშობლებზე, არც უპერსპექტივო მომავალზე და არც ჩემს ბებიზე, რომელიც აშკარად ამ ბოლო დროს წნევას უჩიოდა.
უბრალოდ მივდიოდი ქუჩაში და ვცდილობდი როგორმე დრი მომეკლა.
ამ სეირნობაში დამათენდა და ისევ ტიტებით ხელში ისევ ცნობილ მეტროში ისევ ცნობილ ადგილას ველოდებოდი ადამიანს რომელიც ერთ ტიტას მაინც იყიდიდა, რომ როგორმე ბებოსწამლისთვის ფული მეშოვა.

ჯანდაბა და ისევ ჯანდაბა გარეთ გამოსულს ვიღაც მაისურში ხელს მავლებს და ძლიერად მანარცხებს კედელზე, შემიტრიალებულს საშინლად გამწარებული უცნობი მხვდება შავ თვალებს, რომ მიბლიალებს, ახლა ჩავუფერფლები ეს რა სიმპათიური ვიღაცაა, ააი ეს ისაა იმ დღეს ჩემი თავი ბებერ კუს, რომ.ჩაუგდო კლანჭებში და უცებ მის უკან ის კუ ჩნდება.
მესმის როგორ მლანძღავს კუ, მაგრამ მე შავ სფეროებს ვერ ვაშორებ თავს და რეალობაში მხოლოდ ბოხი ბარიტონი მაბრუნებს.
-ამხელა ბიჭს არ გრხხვენია ბაბუის ტოლა კაცს ამდენ შენიშვნას რომ აძლევუებ, როდემდე გდიოს ორი ხელი გაქვს და ორი ფეხი წადი და კაცური სამუშაო იპოვე და შეეშვი ქალივით ყვავილებით ხელში დგომას, იცოდე ახლა გიშვებ, მაგრამ აქ ისევ თუ დაგინახე მერე ჩემი ხელით მიგათრევ პოლიციაში.
ხმა არ ამიმაღებია ისე გამეცალა და ის კუც ნასიამოვნები სახით უკან აედევნა.
მოიცა მოიცა მერე რა, რომ ყვავილებს ვყიდი, როდის ააქეთ არის პატიოსანი შრომა სირცხვილი თუნდაც ბიჭი ვიყო, მაგრამ ასეთებმა რა იციან როგორ გვიჭირს, მამიკოს ფულით გატუტუცებული ლაწირაკი, ჩაუცვამს აქ კარგად და სამყარო თავისი ჰგონია ნრტავ მართლა ბიჭი ვიყო მიგინაყავდი ცხვურ პირს.
არა და რა სიმპათიური იყო.
ჯანდაბა რაზე ვგიქრობ, რაც მთავარია დანებებას არ ვაპირებ სუ არ ვივლი ვიღაცის დაკრულზე.


როგირც ყიველთვის ხუმრობის ხასიათზე მყოგი ანდდრონიკე სასტავს რაღაც სისულელეს უყვებოდა და თან ლილეს თმებზე ეფერებოდა, საიდანღააც ვიღაც გოგო, რომ გამოუხტა სახეში სილა გააწნა და ისტერიკები მოუწყო.
-შენ რა კაცი ხარ ერთი კვირის წინ სიყვარილს მეფიცებოდი და ახლა ამ მახინჯს ეფერები იციდე ესეც მოგბეზრდება და მერე ნაახავ ჩემთან მოსვლა დაგვიანებული იქბება.
რა დაემართა ლილეს? გაფითრდა მთელი შიგნეულობა ჩაეწვაა და აღარაფერი ესმიდა ანდრო რაღაცას უხსნიდა, მაგრამ ერთი ხელის გარტყმით გააჩუმა.
-არაკაცი ხარ მასხარა, რომელიც ვერასოდეს დასერიოზულდება, ჩამოუყალიბებელი პირროვნება და გულისს ამრევი ლაზღანდარა, არასოდეს გამეკარო, როგორ დაგიჯერე და როგორ გენდე უნდა მიმხვდარვიყავი, რომ შენთვის სერიოზული ურთიერთობა არ არსებობს.
იმდენდ იყო მაგწარებული.არც იციდა რას ამბობდა მაგრამ უნდო ანდროსაც ისე სტკენოდა როგორც მას და ატკინა კიდეც.
აღარაფერი უთქვამს ანდრონიკეს ადგა და წავიდა მომდევნო სამი კვირა არც გამოჩენილა მხილოდ ნიკემ და დამიმ იცოდნენ სად იყო და არც ამბობდნენ.
რა მიხდა სინამდვილეშიი? ის გოგო ანდრონიკეზე იყო შეყვარებული, მაგრამ ანდროსგან, რომ უაარი მიიღო გადაწყვიტა გაემწარებია და როგორც ხდეავს 100%გამოუვიდა.
ლილემ,რომ სიმართლე გაიგო უკვე გვიანი იყი და თანაც სიმართლის გაგებამდეც ნანობდა თავის სიტყვებს მაგრამ ბრაზი არ ახლევდაა აღიარების უფლებას.
სამი კვირაა ანდრონიკე მარტო ლილეს კი არა მთელ უბანს დააკლდა ყველას ენატრებიდა მუდამ მხიარული ბიჭი, რომელსაც არავუნ ჰყავდა საერთოდ არავინ თავისი "ბანდის" და პატარა სალოშ გარდა პატარა რა ქალბატონი კი იყო უკვე 16წლის და მასზე ანდრონიკე ზრუნავდა.
იჯაახიი? ანდროსთვის ყველაზე მტკივნეული თემაა ის და თავისი და ამ უბნის ბავშთა სახლში გაიზარდნენ და. რაც არნდრო 15წლის გახდა დატოვა ბავშვთა სახლი და თავისი ჩალო გოგოც წამოიყვანა, მის მერე მუშაობს და სალოს არაფერს აკლებს შეძლების და გვარად.
აი ასეთია სინამდვილეში ჩვენი კლოუნი.




საღამო იყო ყველა ერთად ვიყავით ანდრონიკეს გარდა და ხმას არავინ იღებდა.
ლილე ამ სამ კვირაში მოსიარულე გვამს დაემსგავსაენატრებოდა ის სულელი ბიჭი და თავისი თავი სძულდა ასე რომ ატკინა გული.
-ვაიმეე ეს რა ხდება არ ცხვირ პირრი ჩამოგტირით ტოოოო რა იყო მოჩვენება ნახეეთ? აუ მეც მანახეთ რა ძმურად.
-ანდროოოოოო მთელ ხმაზე გაჰკიოდა მარიამი და ძმაკაცისკენ მირბოდა ყველა გადაეხვია მონატრებულს გარდა ლილესი, იციდა უფლება რომ არ ჰქონდა და თვალსაც ვერ უსწორებდა ბიჭს.
-ქალბატონო ლილე თუ ნებას მომცემთ ცოტახნით დავრჩები, ნუუ თუ რათქმაუნდა დისკომფორტს არ შშეგიქმნით ჩამოუყალიბებელი პიროვნება.
ეს სიტყვები ისეთი ირონიით თქვა ლილე მაშინვე ფეხზე წამოხტა და ბოდიშის მოსახდელახ ანდროსთან მივიდა ებოდიშებოდა და ეხუტებოდა ანდრო კი არ ინძრეოდა.
-ქაალბატონო ლილე ნუთუ ისეთი უთავმოყვარეი ხართ, რომ ჩემნაირ როგიე მიწოდეთ მაშიინ აა გამახსენდა გულის ამრევ ლაზღანდარაშ ბოდიშა მიხდით და თან მეხუტებიით? რაშია საქმეე?
არ წყვეტდა ირონიულ ლაპარაკს და ლილეს მაისურს უწმენდდა.
-ეს მაისური გადააგდეთ წეღან ჩამეხუტეთ და არ გიმდათ მაინც რა იცით ამ გულის ამრევმა რა შეიძლება გადმოგდოთ.
ნელ ნელა თვალებში ბრლყვიალები.იმატებდა და უკვე ჯებირებსაც აარღვევდა ჩუმად შეტიარლდა და დატოვა ირონიულოად მომზირალი ბიჭი.
-შენ ბიჭო შიგ ხომ არ გაქვს.
მთელა ხმაზე უღრიალა ნიკემ და თავში წამოარტყა.
-არა არ მაქვს, ამ სამ კვირაში შევძელი და დავივიწყე ეს ქალბატონი ასე, რომ ამ თემაზე აღარ გვინდა.
არც არავის დაუჯერებია ანდროს სიტყვები, მაგრამ აღარ გააპროტესტეს და სიჩუმე არჩიეს.





ისევ ტიტას ყიდდა ნიკე
ისევ რომ მაისურჩი ჩაავვლეს ხელი და და ძირს დააგდეს.
მკლავი მთელს სიგრძეზე გაეფხაჭნა და სისხლმაც დენა დაიწყო ეტკინა ბოლო ბოლო გოგო იყო და ბოლო ბოლო მართლა ბიჭივით მომთმენი ვერ იქნებიდა.
ჩუმად ამოიკვნესა და წამოდგომა სცადა.
ისევ ის ბიჭი რომ დახვდა.
-ახლა ვეღარავინ გადაგარჩენს მორჩა ერთი წელი გარანტირებული გაქვს ციხე,როგორ ვერ ვიტან ლაწირაკ ზარმაც ბიჭებს შრომა რომ ეზარებათ და მეტროში ლაზღანდარობენ.
მარტო ციხე კი არა ერთი გემრიელად უნდა გცემოს კაცმა.
ნიკე ისე იყო გაბრუებული ფეხის და მკლავის ტკივილით, რომ ვერც წინააღმდეგობის გაწევა შეძლო და ვერც იმის თქმა, რომ გოგოა.
უცნობმა მთელი ძალიმ მოუჭირა ნატკენ ხელზე და მანქანაში ჩაატენა.
მთელი გზა ფიქრობდა არ უნდოდა ამ ბიჭს მისგან და რას გადაეკიდა და აცნობიერებდა, რომ შარში იყო.
როგორც კი პოლიციის შენობას მიუახლოვდა ისევ ძალით გადმოათრია მანქანიდან და შენობაში შეუყვანა.
-მათე პატიმარი მოვიყვანე შეავსე საბუთები და წინასწარი პატიმრობის საკანში ჩასვი მერე რამდენიმე შეკითხვა მაქვს და დაკასითხ ოთახში მომიყვანე.
2საათი იჯდა საკანში და და ფეხის ტკივილი უფრო უმძაფრდებოდა.
-ბიჭი გამომყევი ბატონი თორნიკე გელოდებათ.
აჰაა ესეგი იმ ურჩხულს თორნიკე ჰქვია გაიფიქრა და ბედიც დაიწყევლა ფეხზე წამოდგომა, რომ სცადა, მაგრამ მაინც დინჯად გაიარა მანძილი სვანმა.
როგორც კი კარები შეაღეს დაინახა ურჩხული და გაფუთრებული ჩამიჯდა მის წინ.
-იცი რომ ყვავილებს აკრძალულ ადგილას ყიდი?
-არა
ნიკეს ხმა ტკივილისგან მართლაც ჩახლეჩვოდა და ვერც ვერავინ შეამჩნევდაა ბიჭის ხმა რომ არ ჰქონდა.
-რამდენი წლის ხარ?
-18
-ამხელა კაცი ხარ და არ გრცხვენნია თავი გოგოსავით რომ გაგაქვს?
არ სწავლობ ან არ გისწაბლია?
-ორი წლის წინ დავანებე თავი.
-დარწმუნებული ვარ გამოგაგდეს ხოომ?
უკვე მართლა ძალიან სტკიოდა ფეხი და ხელი ტკივილისგან პირი გაუშრა და ხმა ვერ ამოიღო ეს თორნიკემ თანხმობად ჩათვალა და დამცინავად ჩაიცინა.
-ახლა მე შენ საქმეს სასამართლოს გადავცემ დაა ისინი გადაწყვიტავენ რას იმსახურებ და რისი ღირსი ხარ.
რა გქვია?
მთელი ძალა მოიკრიბა და თითქმის ჩურჩულით უპასუხა.
-ნიკე საღლიანი.
-ნიკაა?
-ნიკე
გოგოს სახელის გაგონებაზე თორნიკეს ყბა კინაღამ ჩამოუვარდა მაშინვე წამოხტა და ქუდი მოხადა ნიკეს წელამდე თმა მხრებზე დაეყარა და აშკარაა გახდა რომ ეს აარსენა არა ბიჭი არამედ გოგო იყო
-შეენ რა გოგო ხაარ?
გაოცებული ძლივს აბამდა სიტყვებს ერთმანეთს და თან მის წინ გაფითრებულ არსებას აკვირდებოდაა.
-ჰეი კარგად ხარ?
-წყალი
ძლივს აამოიხავლა და ცრემლებსაც გასაქანი მისცა.
მაშინვე გაიქცა თორნიკე წყლის მოსატანად და როცა ნიკემ ხელი შეაგება ჭიქას სისხლით გასვრილ თითეებს მზერა გააყოლა.
გაახსენდა რა ხლიერად დააგდო ძირს, მაგრამ არ იცოდა გოგო თუ იყო თორემ ამდენ შეურაწმყოფასაც არ მიაყენებდა და არც აქ მოიყვანდა.
მაშინვე მოიტანა პირველადი დახმარებისს ყუთი დაა ჭრილობის დამუშავება სცადა ნიკემ უხეშად, რომ მოიცოლა.
-არ მჭირდება თქვენი დახმარება თუ დაკითხვა დაასრულეთ დამაბრუნეთ საკანში.
ადგა და კარებზე დააკაკუნა პოლიციელმა ის ისევ თავის საკანში დააბრუნა, გაშეშებული თორნიკე კი ვერ იაზრწბდა, რომ ეს არსება მართლა გოგო იყო.

თორნიკემ ექთანი შეუგზავნა და ჭრილობაც დაუმუშავა ძილის წამალიც დაალევინეს და ნიკეც გადაეშვა მორფეოსის სამყაროში.
დიდხანს ითმინა დაშნიანმა, მაგრამ ბოლოს მაინც მივიდა ნიკეს საკანთან და მშვიდად მძინარე ქალბატონს საკმაოდ დიდხანს უყურა.