მეორე დღეს უნარებზე როცა მივიდა ელენე ნაირა მასწავლებელმა ახალი მოსწავლე გააცნო.

-ელენე, საყვარელო,გაიცანი ზუკა კიტოვანი.ამიერიდან შენთან ერთად იჯდება ხოლმე.

ყველაფერს მიხვდა.მიხვდა ,რომ მოწყობილი იყო ყველაფერი.ყველაფერი ზუკას დაეგეგმა,მაგრამ ბოლომდე მაინც არ უნდოდა ლენუკას დაჯერება.ყველაფერს ხომ ვერ დაიჯერებდა...არ დაიჯერებდა...

-გამარჯობა,-თავი მოვიკატუნე და გავიღიმე.
-ძალიან სასიამოვნოა შენი დაცნობა ელენე,-მითხრა და გამიღიმა.

პირველად ალბათ მართლაც აქ მოეწონა ზუკა.სასიამოვნო,პოზიტიური პიროვნება იყო ,რომელმაც მაშინვე გაუგო ელენეს.შეძლო შეხებოდა მის შინაგან სამყაროს და თავი შეეყვარებინა ელენესთვის....

ამის შემდეგ მე და ზუკა უფრო დავახლოვდით.ყველაგან ერთად დავდიოდით.ნელ-ნელა მიყვარდებოდა და ვატყობდი ,რომ ეს სიყვარული ბოლოს მომიღებდა,გამანადგურებდა,თუმცა არ შემეძლო თავი ამერიდებინა...





***

-გამარჯობა ელენე,-გამიღიმა ნაცნობმა.

-გამარჯობა გაგი,-გამიხარდასავით ამ ბიჭის დანახვა.თითქოს სითბოს ასხივებდა.
-შეიზლება დავჯდე?-გამიღიმა და ჩემს პასუხს დაელოდა.
-რათქმაუნდა დაჯეხი,-რიმილიტ მივუთითე დაჯდომისკენ და საუბრის დაწყების მოლოდინში გავირინდე.
-როგორ ხარ ელენე?-კიდევ გამიღიმა და სახეზე მომაჩერდა.ოო ღმერთო მემგონი ეს ბიჭი მაბრუებს.როგორ იღიმისს
-კარგად ვარ.შენ როგორ ხარ?
-არამიშავს მეც ,-აქ რომ დაგინახე ძალიან გამიხარდა.მინდოდა შენთან შეხვედრა მაგრამ ასე მოსვლაც მერიდებოდა ახლა კი მაქვს მიზეზიც,-ჩამომირაკრაკა და მომაჩერდა პასუხიის მოლოდინში.
-მეც გამიხარდა მართლა,-გავუღიმე მეც.






მე და გაგიმ ცოტა ვილაპარაკეთ,ნომრები გავცვალეთ და დავიშალეთ.კაფიდან პირდაპირ უნივერსიტეტში წავედი,ლექციებს დქავესწარი შემდეგ კი სახლში წავედი ,სადც კიდევ ერთი ჩხუბი მელოდა წინ თუმცა შევცდი.ირინა და გიორგი კაბინეტში იყვნენ .მეც ჩემი ოთახისკენ ავიღე გეზი .

კაბინეტთან ჩავლის წინ კი საბედისწერო სიტყვები გავიგონე

-მართალია გიორგი?მართალია რაც გავიგე?

-კი მართალია ირი,მართალი ზუკა მართლა გამოუსვეს...




თითქოს ცხოვრება თავზე დამექცა,ყველაფერმა ბრუნვა დაიწყო.ის კედლები რომელიც მე თვითონ ავაშენე საკუთარი მეს დასამალად თავზე დამფშვნა.ზუკა,ზუკ,ზუკა..რატომ ახლა რატომ როცა ყველაფრის დალაგებს ვცდილობ,როცა გაგი გამოჩნდა,როცა იმედი გამიჩნდა,როცა ძალა ვიგრძენი და შევძელი ,რომ გზა გამეგრძელებინა...