-დე,იქნებ მითხრა რა სასიხარულო ამბავი გაქვს ? -ამ კითხვის დასმის შემდგომ დედა მაინც დადუმდა..მისი დუმილი საზღვრებს სცდებოდა..ძალიან მაინტერესებდა თუ რახდებოდა და ერთი ტონით ხმას ავუწიე და გავუმეორე დედას კითხვა.
-დედა,რახდება?-მომეჩვენა,რომ ძალიან უხეშად გამომივიდა საჭიროდ ჩავთვალე ბოდიში მომეხადა.
-ბოდიში,დე არ მინდო... შემაწყვეტინა საუბარი.
-კარგი,არაფერია შვილო ჩემი ბრალია...-დედა ყოველთვის ეგრე იყო ყველაფერზე ბოდიშს იხდიდა დამნაშავე იყო თუ არა..ალბათ სიმსივნის ბრალია ექიმმა თქვა,რომ სიმსივნის გვერდითი მოვლენებია.
-მოკლედ,ერთ დღეს,როდესაც ვალაგებდი,ერთ-ერთი სერიალის გადასაღებ მოედანს გავიგე ორი რეჟისორის საუბარი,რომ სჭირდებოდათ 16 წლამდე ასაკის გოგონა,რომელიც დამტკიცდებოდა მთავარ,როლზე..ამიტომ გადავწყვიტე შენი მონაცემები გამეგზავნა.. დედა დადუმდა.. მე კიდევ შევკრთი..ვიცოდი რაც მოხდა თანხმობა მიიღო და გასაუბრებაზე უნდა წავიდე,მაგრამ მაინც ვკითხე,რომ სიურპრიზი არ ჩაშლოდა.
-მერე?რამოხდა?
-თანხმობა მივიღე და ივლისის თვეს იქნება გასაუბრება.არავის უთხრა, არ დაითარსო.
-დედა!-მკაცრი ხმით მივმართე..ჩემ გარეშე რატო გადაწყვიტე? მე რატომ არ მკითე?
-სიურპრიზი მინდოდა,რომ ყოფილიყო,მაგრამ,როგორც ჩანს არ გამომივიდა-დანაწყენებული ხმით თქვა და გავიდა ოთახიდან..მე მას გავყევი:
-კარგი,დე,ნუ გწყინს..უბრალოდ,უბრალოდ ხომ იცი რომ არ მიყვარს ჩემ გარეშე,რომ წყვეტ რამეს? თნაც იცი,რომ მსახიობობა ჩემი საქმე არაა,და ვერ გავართმევ თავს.
-არვიცი,როგორც გინდა აი გადახედე ეს შინაარსია სერიალის..დიდი დრო გაქვს დასაფიქრებლად. ივლისის ოცდასამშია გასაუბრება.თანაც შანსები დიდია..ლამაზი ხარ და ბავშობიდანვე მონაცემები გაქვს. -ვიგრძენი,რომ დედას კიდევ რამის თქმა უნდოდა,მაგრამ არ დავაცადე და ჩავეჭერი
-ოცდასამი? ეს ხომ...ეს ხომ შენი დაბადების დღეა?
-დიახ..მოხარული ვიქნები თუ წახვალ .-მითხრა და ჩაიცინა.
-დედა..ნუ მანიპულირებ ..დავფიქრდები- ვუთხარი ,გავუღიმე და ჩავეხუტე.. -დედის ჩახუტება ძალიან მიყვარს,იმწამსვე მავიწყდება,ყოველგვარი დამცირება და .პრობლემა .
სადღც ერთი წუთი ჩახუტებულები ვიყავით...დუმილი და ეს სასიამოვნო დრო დედამ დაარღვია სასიამოვნო ფრაზით
-დღეს მთელი დღეა გძინავს ..წადი გაკვეთილები იმეცადინე.-თავი დავუქნიე და წავედი სამეცადინოდ..საკმაოდ ბევრი მქონდა,თან გამუდმებით იმაზე ვფიქრობდი რამექნა წავსულიყავი თუ არა გასაუბრებაზე..თან არმინდოდა,მაგრამ დედას,დედას უნდა და მე მას ვერ ვაწყენინებდი, ხუთი დღით ადრე ოპერაციას უკეთებენ და არვიცი,როგორ დასრულდება..
-ემილიი..ჩამოდი საჭმელი მზადაა. -საჭმლის ხენების შემდეგ მივხვდი,რომ მშიოდა და სირბილით ჩავედი სამზარეულოში..
-მოვედი..-ვუთხარი და მივუსხედით ორივე მაგიდას..
-აბაა,მოყევი შენი სკოლის ამბები.. როგორი მეგობრები გყავს? ამ ბოლოდროს საერთოდ აღარ მესაუბრები..
-ბევრი სამეცადინო მაქვს უბრალოდ ,დე და მაგიტომ...კარგი მეგობრები მყვანან,ვუყვარვარ და მაფასებენ,როგორც მე..-მოვატყუე..მაგრამ სხვა შანსი არ მქონდა ..ინერვიულებდა და მერე სკოოლებში დაიწყებდა სიარულს ამიტომმ ამ პატრა ტყუილის თქმა მომიწია.
-კარგიი..მაშინ მითხარი თამბაქოთი და ნარკოტიკებით ხომ არ მაიმუნობ?
-დედა..კარგი რა...-არასდროს გამისინჯავს თამბაქო,არც ნარკოტიკი-მაგრამ ძალიან მინდოდა და მაინტერესებდა თუ რაიყო თამბაქო..მაგრამ ვერ ვბედავდი...
საჭმლის ჭამა დავასრულე თუ არა წავედი ჩემს ოთახში..ავიღე სერიალის შინაარსი და დავუწყე კითხვა ძალიან ჩამითრია. ეს ეს იყო რომ უნდა ბოლო სიტყვა წმაეკითხა დედას ძახილი გავიგე ქვემოდან..
-ემილიიი...ემილი..ემილ...
-ჩავირბინე ქვემოთ და რას ვხედავ ..კიბეებთან დედა ძირს იწვა..ძალიან შემეშინდა ფეხები ხელები მიკანკალებდა არვიცოდი რამექნა.... მივუახლოვდი.პულსი გავუსინჯე.ვეერ ვიგრძენი ალბათ ხელების კანკალისს,გამო...თან ვტიროდი და თან სასწრაფოში ვრეკავდი..ძლივს ავკრიფე 911
-911 გისმენთ.
-გგამარჯჯობათ...დედადჩემიი ცუდათ არის და იქნებ სასწრაფო გამოიძახოთ.
-კარგით მისამართი გვითხარით
-გარდენ სთეითი 52..პირველივე ბინა.
-კარგით სასწრაფო უკვე მოდის..თვქენ ხაზზე იყავით დედათ ქვენის ასაკი და მდგომარეობა გვითხარით.
-34 წლის ...მარჯვენა მკერდის სიმსივნე..ოპერაცია თვრამეთ ივლისსა დანიშნული..
-რა მოუვიდა?
-არვიცი ზუსტად გული წაუვიდა მე ზევით ვიყავი,რომ დამიძახა...ვთქვიდა ზარი გასიმა გავაღე..სასწრაფო შემოვიდა დაიწყეს დედას სასწრაფოს მანქნაში გადაყვანა..მეც ჩავჯექი..დედას ხელს არვუშვებდი. ცრემლებსაც ვერ ვერ ვიკავებდი..
-პულსი არ ისინჯება.გულის გაჩერება..სასწრაფოდ დავიწყოთ მობილიზება .
-არის სერ.-თქვა ერთმა ახალგაზრდა ქალმა.ეტყობა ახალია და გამოუცდელია ხელებზე ეტყობოდა ნერვიულობისგან ძლივს ეჭირა სამედიცინო მოწყობილობა.
-დავიწყეთ გულის მასაჟი..ერთი.ორი..სამი.. თავიდან ერთ,ორი,სამი .....არის პულსი იგრძნობა..
მივედით ...სავადმყოფოში შევედით.. მეც სწრაფი ნაბიჯით მივყვებოდი მაგრამ დედა სადღაც შეიყვანეს და ხელის გაშვება მომიწია...დიდიხანი მეჭირა მისი თბილი და ნაზი ხელი რომელიც ძალით გამაშვებინეს..დედა ნელ ნელა თვალთ ხედვიდან გაქრა მე მას ვერ ვხედავდი...უამრავი ცუდი აზრი დადიოდა თავში..რომ მოკვდეს? რავქნა რა? ის ერთადერთი ადამიანი,რომელიც მიყვარს,რომელთანაც ბედნიერი ვარ...ყოველი წუთი მასთან გატარებული...იქვე მდგარ სკამთან ჩამოვჯექი,თავი დავხარე და ჩუმად ვქვითინებდი..დროთა განმავლობაშ კარებს შევცქეროდი საიდანაც ექთანი უნდა გამოსულიყო და ეთქვა დედის ამბავი... ორი სააათი გავიდა..ნერვიულობამ კვლავ იმატა და ამ ნერვიულობასთან ერთად ტირილიც უფრო მინდოდა და რაღაც ყელში მახრჩობდა.უცბათ მხარზე ხელი დამადო ვიღაცამ...ძლიერი ხელი იყო,ეტყობოდა მამაკაცი იყო..ავწიე თავი და...
-გამარჯობა!
-მამა? აქ რაგინდა? რატომ მოხვედი?
-გამარჯობა ,შვლო .მეგონა ვერ მიცნობდი .მე ერთადერთი ნათესავი ვარ დედაშენის,როელსაც უფლება აქვს ოპერაციაზე თანხმობა მივვცე..
-რა ოპერაციაზეა საუბარი?
-სიმსივნეე გაიზრდება 18 ივლისამდე და უფრო მცირე შანსები იქნება დედაშენის გადარჩენა ამიტომ საჩქარო ოპერაციაა საჭირო..
-კი,მაგრამ ფული არ გავქვს ჯერ საკმარისი....როგორ?..
-ნუ ნერვიულობ ჩემო კარგო..ყველაფერი დავფარე..
-მადლობა..რატომ მაინცდამაინც ახლა?
-რას გულისხმობ ვერ მივხვდი?
-6 წლის წინ მიგავტოვე..არც შეტყობინება არც არაფერი..რატომ მოხვედი ახლა? ხო შეგეძლო არ მოსულიიყავი?
-მამა..ნუ ამბობ მასე.მეც მქონდა რაღაც პრობლემები...თქვენი მიტოვების შემდეგ ავარიაში მოვყევი და 2 წელი კომაში ვიყავი..ახლაც ვმკურნალოდ...არვარ ისეთი,როგორიც შენ წარმოგიდგენივარ..მიყვარხარ და დღემდე მაქვს დედაშენის მიმართ გრძობები.
-და რატომ მიატოვე?შენი ბრალია ის ახლა აქ რომ წევს და სიკვდილს ებრძვის.
-მართალიხარ,შვილო ცუდად მოვიქეცი.-მამა თქვა თუ არა ექიმი გამოვიდა იმ კარებიდან ,რომელსაც 3 საათის განმავლობაში შევცქეროდი.
-გამარჯობათ,თქვენ ელენას ნათესავები ხართ?
-დიახ მეუღლე და შვილი..-გამიხარდა მეუღლე,რომ თქვა.ტანსი ჟრუანტელმა გაიარა
-ოპერაცია წრმატებით დასრულდა..მაგრამ მაქვს ერთი სამწუხარო ამბავი...ერთ ან ორი თვე შესაძლებელია ხელოვნურ კომაში იყოს,რადაგან გამოჯანმრთელებას ხელს შეუწყობს..თუ თანახმახართ წამობრძანდით ხელის მოსაწერად.
მამა მე შემომხედა მე თნხმობის ნიშნად თავიდავუქნიე მამა ექთანს გაჰყვა ..მე კიდევ სკამზე ჩამოვჯექი...ნერვიულობა,სევდა სიხარული ეს ყველაფერი ერთად შუაზე მგლიჯავდა.



გთხოვთ დაწეროთ თქვენი შთაბეჭდილებები!