შემთხვევითობა არ არსებობს! ყველაფერი გამოცდაა, ან დასჯა, ან ჯილდო, ან კიდევ წინასწარჭვრეტა.


დილით ადრე ვიღვიძებ და ყავის მოსამზადებლად მივდვარ..თუმცა ყავას ვერ ვასხამ ხელები არ მემორჩილება..წამიერად ყველაფერი შავდება და თითქოს პარალელურ სამყაროში ვხვდები..თითქოს ვიღაც მიხმობს..მეძახის..უცებ მოვდივარ გონს და რეალობას ვუბრუნდები..ყევალფერი მეუცნაურება..ერთი სეხევით სიწყნარეა..მაგრა არა..ჰაერდი დამძიმებულია..ვგრძნობ რომ ვიღაც კიდევ არსი აქ..მაგრამ ვინ? ან რატომ? ვერაფერს ვხვდები..შეშინებული სავარძლზე "მოკეცილი" ვჯდები და თავში აზრების დალაგებას ვიწყებ..კი მაგრამ რახდება..ორი დღეა აზრზებს ვერ ვალაგებ..კონცენტრირებას ვერ ვახდენ..ყავასაც კი ვერ ვასხამ..რა მემარტება..ს უაზრო გრძნობაც გულს მიღრღნის..ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს ვიღაცას ველი..თითქოს ახლა უნდა მოვიდეს..რატომ?ვინმეს შეუძლია ამიხსნას?გავგიჟდი,არა მართლა გავგიჟდი..ოთახში აურა მძიმდება..მეკი სუნთქვა მიხშირდება.არა რა ჯანდაბა ხდება აქქ? უკვე ვეღარ ვთოკავ ნერვებს და ბოლო ხმაზე ვყვირი..
-პასუხები გინდა?..მიიღებ..ხმაზე ციებიანივით ვტრიალდები და კაცს ვხედავ რომელსაც არაამქვეყნიური თვალები აქვს..ის კი ლაპარაკს ისევ აგრძელებს.
-ოდესმე გსმენია ბედსა და ბედისწერაზეე? არაფრის მთქმელი სახით მიყურებს და ნელ-ნელა ჩემკენ მოიწევს.
-კ..კკიი
-ნუ იბნევი გოგონა. მე არაფერს დაგიშავებ.მისი ხმა შეუვალი იყო..მიმიკა,მანერა ადამიანურს არ ჰგავდა.
-კი მაგრამ ვინ ხართ.?აქ როგორ შემოხვედით?რა ხდება ჩემს თავს..ჯერ ის უცნობი ვამპირი რომელსაც ახლა ყველაფერი ესმის ახლა თქვენ..ან რატომ მაქვს თქვენდამი ნდობა და რატომ არ მეშინია..ყველაფერი ერთად მივაყარე და ამღვრეული თვალებით შევხედე..
-ჩემი სახელია ურიელი..მთავარანგელოზი ურიელი.ჩემი მისიაა ცოდნა და გამოცდილება შეგძინო ამასთანავე გაგინათო გონება..
-ახლა მართლა გავგიჟდები..ანგელოზი?თქვენც არსებობთ?..ეს როგორ კიმაგრამ მე რატომ? ვერაფერი გამიგია..
-ლეა დაწყნაარდი და დაჯექი მე ყველაფერ მოგიყვები მაგრამ ამ ეტაპზე მცირედით უნდა დაკმაყოფილდე..თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და საწოლზე მოკალათდი..
-მე შენს დასახმარებლად გამომგზავნეს..ვიცი რაც გააკეთე და იმ ვამპირის შესახებაც ვიცი..როგორც იცი ისინი არარელიგიურ არსებებად მიიჩნევიან..თუმცა არსებობს ორი მხარე კარგი და ცუდი..ამ შემთხვევაში შენი "უცნობი" კარგ მხარესაა..მაგრამ აი ცუდებს კი..მათ შენი სისხლი სჭირდებათ..ანუ შენი სიცოცხლე..
-კი მაგრა,..
-ნუ მაწყვეტინებ..ოდნავ ტონს აუწია და მკაცრი მზერით გადმომხედა..მეთავი ჩავხარე მან კი ისევ განაგრძო..
-შენი წინაპრები,ოდესღაც,შავი მაგიით იყვნენ გატაცებულნი..თუმცა ამას გატაცებას ვერ ვუწოდებთ,ისინი უძლიერესები იყვნენ..მათ კავშირი ჰქონდათ ყველაზე საშიშ ვამპირულ სექტასთან,თუმცა როგორც იცი ასეთი კავშირები დიდხანს არ გძელდება.ვამპირებს მზეზე გსასვლელი აშუალება სჭირდებოდათ,მაგებს კი უკვდავება.ამის გამო დაირივნენ..არა დაირივნენ კიარა მათ გარშემო ყველაფერი გაანადგურს..დღეს კი ბოლო შთამომავალს ეძებენ ეს კი შენ ხარ..შენ უნდა ისწავლო ლეა..უნდა ისწავლო მე ყველანაირ ცოდნას მოქცემ..მაგრამ ფიზიკურადაც უნდა გაძლიერდე..ამ ეტაპზე მხოლოდ ამის თქმა შმიძლია..
-მოიცათ კი მაგრამ მია?მას რა ბედი ელის..ან მე რაუნდა ვქნა..როგორ ვივარჯიშო რა გავაკეთო...მაგრამ პასუხები არ არის ის გაქრა..სად წავიდა..ისე გაუჩინარდა თვალის დახამხამებაც ვერ მოვასწარი. როგორც კი გონზე მოვედი მაშინვე მიასთან დარეკვა ვცადე თუმცა ამაოდ..ტელეფონზე ისევ წერილი მოვიდა..
"არავისთან დარეკავ"
რატომ?
" უსაფრთხოებისთვის ასეა საჭირო"
დამენახე
"ჯერ ადრეა"
რატო,რატო რაატოო..ვიყვირე და კედელთან ჩავიკეცე..ანუ რაგამოდის ყველაზე ძლიერი "ვამპირთა დაჯგუფება" ჩემზე ნადირობს..ანგელოზები მელაპარაკებიან და ვამპირი ჩემს აზრებს კითხულობს..სისულელეა? გავგიჟდი? არა არა ეს რეალობა ვერ იქნება..მაგრამ რატომ.მეხომ მჯეროდა მსგავსი ამბების. მეც ხომ ეს მინდოდა..ხომ მინდოდა დამემტკიცებინა რომ არის რაღაც ზებუნებრივი..ახლა კი შანსი მაქვს..

ტელეფონსა და ყურსასმენს დავწვდი და სასეირნოდ გავედი..მოსაღამოვებული იყო..ისევ იმ კაფეში შევედი სადაც მე და მიამ ის უცნაური ბიჭი ვნახეთ..უცებ მესიჯი მოდის და მეც ფეთიანივით ვიღებ ტელეფონს "ლამაზი ხარ"
ახლა მეღადავება კიდეც..
"სულაც არა"
აუუუ..გაბრაზებული წამოვდექი და გარეთ გავედი..ნელ ნელა მივუკვებოდი გზას და ჩემს არეულ ცხოვრებაზე ვფიქრობდი..ჯერ კიდევ ორი დღის უკან ჩვეულებრივი სტუდენტი ვიყავი..ახლა კი?ახლა კი ჩემი იდიოტური ახირების გამო უამრავი თავსატეხი გამიჩნდა..მაგრამ ამ ყველაფრის მიუხედავად თავს ცუდად მაინც არ ვგრძნობ..თითქოს იქვარ სადაც ჩემი ადგილია..მაგრამ ისიც არ ვიცი ამ ყველაფერში რა ადგილი მიკავია ან რა სტატუსით ვარ..ურიელმა თქვა,რომ ჩემი წინაპრები მაგები იყვნენ ანუ მეც მაგი ვარ? აუ რამდენიკითხვაა რა არის ესს..ჩემს თავს გავუბრაზდი და სახლში ავირბინე..ისევ მარტო..ისევ უცნაური შეგრძნება..
სააბაზანოში დიდი ხანი ვნებივრობ..ბოლოს პირსახოცშემოხვეული გამოვდივარ და ბნელ ოთახში სხეულს ვლანდავ..
-ვვ..ვვინ ხარ..სიყვას ძლივს ვამბობ და ადგილზე ვშრები..
-მოდი პატარავ არ გინდა შეშინებები და გულის წასვლები კარგი?
-კი მაგრამ აქ როგორ შემოხვედი ანრაგინდა ჩემი მოკვლა?
-ვაიმე რა სულსწრაფი ხაარ. ეგ რომ მდომოდა აქამდე ვერ ვიზამდი?სიბნელეშიც ვხედავდი მის ლურჯად ანთებულ თვალებს..ხმა..ხმა ისეთი მამაკაცური იყო..ისეთი ბოხი..ვაიმე ლეა რაგჭირს..ჩემს ფიქრებს ჯანდაბაში ვგზავნი და ისევ უცნობს ვუყურბ..ის სავარძლიდან დგება და ჩემკენ მოიწევს..მე კედელს ვეკრობი და თვალებში ვუტყურებ..ის არაბუნებრივია..არაამქვეყნიური..ვუყურებ და თითქოს მასში ვიძირები,მითრევს.
უცნობი ჩემკენ იწევა და ცხვირს ყელზე მიხახუნებს..ტანში ჟრუანტელი მივლის..მას ეღიმება და ყურთან მიჩურჩულა
-ალექსისი..
-ჰა რა??? ააა ხო..ანუ ალექსისი გქვია
-დიახ.
-და..
-ხო.ეგ ვარ..
-კითხვა მაინც დამაცადე,..
-რა საჭიროა როცა ისედაც ვიცი რა გაინტერესებს..
-დიახ ლეა..მევარ ის ვინც მესიებს გიგზავნიდა და როგორ ვერ აბრუნებდი პასუხს იმაზე არაფერს გეტყვი./
-მის ასეთ პასუხზე ერთიანად გავშრი..
-მინდა დაგეხმარო..
-მეშენი დახმარება არ მჭირდება..
- ნუ მეუხეშები.განაცხადა მკაცრად.
-ვითომ რატომ. ირონიულად ჟღერდა ჩემი პასუხი..
-იმიტომ,რომ კარგად იცი ვინვარ და ისიც იცი რასსაც ვიზამ..მგონი შეიტყვე შენს შესახებ და ისიც იცი რომ ჩემთან ქაჯობა არ გაგივა. ასე რომ სწერვობას შეეშვი და შესაბამისი ზომები მივიღოთ..
- რა ზომები?გაკვირვებულმა შევხედე..
-ჯერ ის რომ მე უნდა დაგიცვა,შესაბამისად აქ უნდა დავრჩე..მერე მეორე ისიც გადასაწყვეტია ადამიანად დარჩები თუ არა..ბოროტულად ჩაიცინა და ერთი გვარიანად ამათვალიერა..
-გირჩევნია ჩაიცვა..
-ა ხო ისა..მე..ოოოო წავედი..მის გამოხედვაზე დავიბენი და უკანმოუხედავად შევვარდი აბაზანაში.
იქიდან გამოსულს ალექსისი საწოლზე გაწოლილი დამხვდა..
-სხვა ოთახებიც არსებობს და გირჩევნია მაქედან აბრძანდე..გაბრაზებულმა ვუყვირე..
-რაგაყვირებს ნორმალურად ვერ იტყვი.. და ხო არა მე აქ მინდა..
მის თავხედობაზე გავბრაზდი..არა როგორ ბედავს ჩემს საწოლში ძილს..მუშტი ძლიერ შევკარი და გაბრაზებულმა ფეხი იატაკს დავარტკი..|
- ლეა ეს რაქენი..გაოცებული მიყურებდა ვამპირი..
-რა? უცებ გონს მოვეგე და გაოგნებულ ალექსის შევხედე..
-უკან გაიხედე.
ღმერთო ჩემო ეს მე გავაკეთე? საწერ მაგიდაზე ყველა ნივთი ჰაერში ტრიალებდა..ვაიმე.აი თურმე რაშია საქმე..
-ლეა ლეა დაწყნარდი..ჩუუ
-ისინი მომკლავენ ალექს..
-რა დამიძახე?
-ალექსი..ნუ თუ არმოგწონს..
-არა არა ძალიან კარგია..მომწონს
-ალექს უნდა მომკლა? ჩემი ნათქვამი ამოტირებას უფრო ჰგავდა.
-რადგან გავიგეთ,რომ შენც პოტენციური მაგი ხარ, შეგვიძლია შენგან ძლიერი "არსება" შევქმნათ..ვამპირის სისხლი და მაგიური შესაძლებლობები დაგეზმარება დაამარცხო ყველა ვინც მომავალში გზად გადაგეღობება..
-აუცილებელია გავვამპირდე? რაღაცნაირად გული დამწყდა
-სხვა შემთხვევაში დაიღუპები პატარავ..
მისი ეს მიმართვა ძალიან მომეწონა..საწოლზე კომფორტულად მოვკალათდი და მორფეოსის სამყაროში გადავეშვი..ძილში მესმოდა ალექსი ვიღაცას როგორ ეკამათებოდა მაგრამ იმდენად დაღლილი ვიყავი თვალის გახელა ვერ მოვახერხე...



გამარჯობა..პატარა თავი გამოვიდა..იმედია მოგეწონებათ..ჩემი თხოვნაა კომენტარებში თქვენი აზრი დატოვოთ..ვეცდები უფრო მრავალფეროვანი და საინტერესო გავხადო..[