ლილე ფანჯარასთან იდგა და უყურებდა ანდრონიკე როგორ ელაპარაკებოდა ვიღაც გატყლარწულ გოგოს, მაგრამ ხვდებოდა ახლა ეჭვიანობის უფლება აღარ ჰქონდა და ეს ანადგურებდა. უყვარდა ეს სულელი ბიჭი და სიგიჟემდეც ენატრებოდა თუმცა ვერაფერს აკეთებდა. თვალი ანდროზე ჰქონდა გაშტერებული უცებ მანაც, რომ შემოხედა და ირონიულად გაუღიმა, ისიც მაშინვე მოშორდა ფანჯარას და აწყლიანებული თვალების შემშრალება დაიწყო.

მეორე დღეს ნიკე ისევ საკანში იყო, არ ნერვიულობდა საკუთარ თავზე უბრაალოდ ნერვიულობდა ბებოზე, ჯაანდაბა რას წამოიდგენდაა იქ ყვავილების გაყიდვა თუ მართლა აკრძალეს, რა არის ამაში ცუდი, ჯანდაბა ჯანდაბა ჯანდაბა.
ხელზე დაიხედა და აშკარად ცუდად ჰქონდა, მაგრამ დიდად არ სტკიოდა აი სამაგიეროდ ფეხი იმდენად ჰქონდა ნატკენი, რომ სიარულს ნაკლებად შეძლებდა.
საკნის კარები გაიღო და კარებში მათე შემოვიდა.
-ნიკე გამარჯობა მე მათე ვარ, მოკლედ მე და შენ ასე მოვიქცეთ ახლა შენ სახლში გაგიშვებთ, მაგრამ იმ ადგილას ყვავილების გაყიდვას ვეღარ შეძლებ, ბოტონი თორნიკე ბოდიშს გიხდის დაზიანებების გამო,
სახლში ის წაგიყვანს.
-დიდი მადლობა როგირმე თვითონ მოვახერხებ სახლში წასვლას არ იდარდოთ.
პოლიციის შენობა წვალებით დატოვა და ტროტუალს გაუყვა.არც ტაქსის და არც მარშუტის ფული ჰქონდა ამ ნატკენი ფეხით კი სიარული უჭირდა.
ერთი გაფიქრება იფიქრა დამის დავურეკავო, მაგრამ მიხვდა სასტიკად გაცოფებული დამიანე თავს ვერ შეიკავებდა და არ ღირსო გადაწყვიტა.
პოლიციის შენობას საკმაოდ, რომ მოშორდა იქვე ხის ძირში ჩამოჯდა და ნატკენ ფეხზე ხელი გადაისვა.
მთელი ამ დროის მანძილზე თორნიკე უკან მიჰყვებოდა ეღიმებოდა გოგოს სიჯიუტეზე და სხვა სიტუაცია, რომ ყოფილიყო სიცილით გაიგუდებოდა იმის. გამო რომ ეს გოგო ბიჭი ეგონა.
ბოლოს მანქანიდან გადმობიდა და ნიკეს მიუახლოვდა.
-ჰეი გამარჯობა
ნიკემ ნაცნობ სხეულს ერთი შეუღრინა და ფეხზე წამოდგომა სცადა.
-მისმინე ბოდიში, რომ ასე მოგექეცი მართლა ბიჭი მეგონე, მომეცი უფლება დაგეხმარო.
-არ მჭირდება არც თქვენი ბოდიში და არც დახმარება.
სადღაც ხუთი წუთის მანძილზე უკან მიჰყვებოდა ბოლოს მოთმინების უნარი, რომ ამოეწურა ერთი აამოიგმინა.
-კარგი აასე იყოს არ გინდა და ნუ გინდა.
ნიკეს, რომ ეგონა მოვიშორეო უცებ ჰაერში აიტაცეს და მხარზე გადაიკიდეს.
-სამაგიეროდ მე მინდა პატარა ქალბატონო.
ეს თქვა და მანქანაში ძალით ჩატენა.
-რა უფლება გააქვთ! საერთოდ რაას გადაამეკიდეთ სხვაა საქმე არ გაქვთ? ახლავე გააჩერეთ მანქანა არ მჭირდება თქვენი დახმარება არაააა!
მთელს ხმაზე ყვიროდა ნიკე და მანქანის გაღებას ცდილობდაა, თორნიკე კი იღიმოდა და სულ ფეხებზე ეკიდა გოგოს ლაპარაკი.
-იცით რააა ერთი გატუტუცებული მამიკოს ბიჭი ხაართ და მეტი არაფერი, საკუთაარ თავზე დიდი წარმოდგენის მქონე იდიოტი, ხეპრე გაუზრდელი პიროვნება.
- ძალიან სექსუალურიც და სიმპათიურიც
-ხო ეგეც
ამაზე თორნიკეს სიცილი აუტყდა და თავისი ქათქათა კბილებიც გამოაჩინა.
ნიკემაც ახლა მარტო გაიაზრა რა თქვა და საშინლად შერცხვა, მაგრამ არ შეიმჩნია, მისამართი უკარნახა და ფანჯარისკენ შეტრიალდა.
თორნიკე სიცილს არ წყვეტდაა თან აწითლებულ ქალბატონს უყურებდა, დიდი თვალები ლამაზი იდნავ კეხიანი ცხვირი სახეს, რომ.უხდებოდა დაა ძაალიან დიდი მიმზიდველი წითელი ტუჩები, აი აქ მზერა გაეყინა.
მანქანა სწრააფად გადააყენა დაატურმუზა და გოგონა ერთი ხელის მოსმით თავის კალთაში გადმოისვა.
ნიკემ ერთი შეკივლება მოასწრო და მერე უკვე პირველი კოცნაც მოპარეს.
ჰკოცნიდა მთელი გრძნობით ჟინით და ვნებით, თან ხელებს მაისურის ქვეშ უცურებდა, უცებ ლოყებზე სისველე, რომ იგრძნო და იძულებული გახდა თვალები გაეხილა.
ტიროდა იმიტომ, რომ პირველი კოცნა მოპარეს, იმიტომ, რომ არაარაობად დაა ნივთად ჩათვალეს, რომელსაც ისე მოექცეოდნენ როგორც გაუხარდებოდათ.
სასწრაფოდ გადავიდა მანქანიდან და სწრავი ნაბიჯებით სცადა გზის გაჩერება თორნუკემ მკლავში, რომ ჩააავლო ხელი და შემოატრიალა.
-ბოდიში მე აარ ვიცი რა და..
სიტყვა არ დაამთავრებიაა ლოყაში ისე მწარედ დაარტყა მუშტი.
-რა დაგემართათ და გკიდიათ მათხოვარი გოგო რომელსაც არავინ ჰყავს, როგორც გინდათ ისე მოექცევით, მაინც ვერავინ დაიცავს მას, მაგრამ ცდებით მე თქვენზე.მეტი ერთგული ხალხი მყავს და რომ მოინდომონ.საერთოდ გაგაქრობენ დედამიწიდაან.
არაკაცი ხართ და არც აღარაფრის თქმას აღარ ვაპირე.



როგორც იქნა მიაღწია სახლამდე ათასი ტყუილი მოიგონა და როგორც იქნა ბებოც დააწყნარა და მეგობრებიც.
თითქოს დაივიწყა ეს ინციდენტი, მაგრამ როგორ ფიქრობთ ადვილიაა გოგომ დაივიწყოს კაცი რომელმაც პირველ კოცნა მოპარა.

ერთი თვე გავიდა და თითქოს არააფერი შეცვლილა ისევ ამწარებდა დემეტრე სოფოს და ისევ არ შერიგებულან ანდრო და ლილე.

ძალიან ენატრებოდა ლილეა თავისი მასხარა, ამფიქრებში იყო გართული თავვის საყვარელ ადგილას იჯდა და ლოყებს ცრემლები უსველებდაა გვერდით ანდრო, რომ მიუჯდა.
-წესით ჩემს გამო არ უნდა ტიროდე, მე ხომ არარაობა ვარ.
არაფერი უთქვამს ლილეს თავი მუხლებში ჩადო და ჩუმად ტირილი გააგრძელა.
გაღიზიანებული აანდრო ფეხზე წამოხტა და ლილეც ძალით ააყენა.
მთელი ძალით მიიკრო სხეულზე და თვალებში ჩააშტერშა.
-მიყვარხარ!
ლილემ მხოლოდ ერთი სიტყვა თქვა და თავი გულმკერდზე მიადო აბა მეტად ვეღარ სწვდებოდა და.
აზროვნების უნარი ხომ დაუკარგა ლილეს სიახლოვემ მაგრამ მოსმენილი იმდენად ესიაამოვნა, რომ გადაწყვიტა თავისი ველური კატის გარეშე წამითაც აღარ გაჩერდებოდაა.
თავი წამოაწევინა და თხელი და ლამაზი ტუჩები დაუკოცნა.
-მე მაშინ რაც ვთქვი ასე არ ვფიქრობ ანდრო დედას გეფიცები ასე არაა.
სლუკუნებდა ლილე და თან შეძლების და გვარად ლაპარაკობდა.
-ჩუ ჩემო სულელო მე გიხდი ბოდიშს ასე რომ გაგაწამე.
უცებ ჰაერი დაიგუდა ლილეს მოხვეული ხელი ანდროს სუნთქვას უკრავდა ახლა გაანალიზა რა ძალიან ახლოს ჰყავდა და უფრო მონდომებით უფრო ვნებიანად დააკვდა გოგონას ტუჩებს.
-მენდობი?
-ყველაზე მეეტად!
ჰო და სწორედ აამ ღაამეს ვარსკვლავების ქვეშ ლილე ანდროსი გახდა.
ნელ ნელა შემოაძარცვეს ტანისამოსი ერთმანრთს და სამუდამოდ დაუკავშირდა ორი განუყოფელი ადამიანის სიცოცხლეც.
იყო ცოტა ტკივილი, მაგრამ იყო უფრო დიდი სსიყვარული და განცდილის ბედნიერება.
მეორე დღეს ლილემ ანდროს საწოლში გაიღვიძა და იგრძნო ვიღაც უკნიდან, რომ ეცუტებოდა.
გუშშინდელის გახსენებაზე გააჟრჟოლა და თან გაეღიმა.
-რა ეღიმება ჩემს ფერიას?
უფს არ იცოდა ანდრო თუ უყურებდა და ლოყებიც საყვარლად აუღაჟღაჟდა, თავი სააბანში ჩამალა ანდროს სიცილიც გამოიწვია.
-კარგი რა არ მითხრა, რომ გრცხვენია.
ჩემი გრცხვენია გოგოო? იცინოდა და თან ხელებს ურცხვად დაატარებდა ლილეს სხეულზე.
-ანდროო გაჩერდი, ხმაჩამწყდარი ძლივს აბამდა სიტყვებს, მაგდამ ანდრო გაჩერებას არ აპირებდა.
ისევ სიყვარული და ვნება , ისევ ორი ბედნიერი ადამიანი.


ზურა მარტო დაიარებოდა უბანში და გასართობს ეძებდა, რომ დაინახა ლიზა როგორ ეჩხუბებოდა ვიღაც ბიჭს და აშკარად თავიდან მოშორებას ცდილობდა.
(ლიზა ის გოგოა ნიკემ, რომ გითხრაათ ზუკა მოსვენებას არ აძლევსო).
ვერ გაიაზრა როგორ მიუახლოვდა მათ და როგორ სწრაფად აიკრა ლიზი სხეულზე.
-პატარა სად ხარ ამდენი ხანი ჩვენი ფერია დედიკოს ეძებს და მამიკოსაც ძალიან მოენატრე.
დაბნრული გოგო საწყლად აცეცებდა თვალებს და ორი წამის შემდეგ იმ ბიჭის კვალიც აღარ ჩჩანდა.
-თქვენ.....თქვენ რავუფლებით...
-კარგი რა პატარა ჭინკა მე დაგეხმარე ასე რომ მადლობასაც ველოდები......ორი წუთით ჯიუტად უყურებდნენ ერთმანეთს თვალებში სიჩუმე ზუკამ, რომ დაარღვია.
-კარგი, როგორც ჩანს მადლობის გადახდას აარ აპირებ, მაშინ მე.თვითონ გადავუხდი ჩემს თავს მადლობას.
უეცრად სხეულზე აიკრო და ლიზას რომ ეგონა ახლა მაკოცებსო ტუჩები ნიკაპზე მიაკრო ირონიულად გაუღიმა თვალი ჩაუკრა და გაქრა.
გამწარებული გოგო კი ადგილიფან ძლივს დაიძრა.

საღამოს ლილე და ანდრო სტადიონზე რრომ ერთად მუვიდნენ აარცერთის სიხარულს არ ჰქონდა საზღვარი, იყო შეძახილებიც და უხამსი შენიშვნები დამის მხრიდან რაც ანდროს ამხიარულებდა და ლილეს აწითლებდაა.
-ანდროო რადგან შერიგდით შეგიძლიათ უკვე დაიწყით ჩემს ნათლულზე მუშაობა.
-აუ დაამი გაჩუმდი რაა.
-არა რატომ მე მომწონს ლილიტო მშვენიერი იდეა მოგვაწოდეს.
-ხეპრე.
-გიჟდები შენ ამ ხეპრეზე.
და ტუჩებში მოწყვრტით აკოცა.
-ფუუფ ბავშვი ვარ და მსგავს რაღაცეებს ნუ მაყურებიებთ რაა.
მარი თან.იცინოდა და თან ლაპარაკობდა.
ახლა მკითხავთ ყველას, რომ.ჰყავს თავისი სატრფოოო მარიმ და დამიმ რა დააშავესო?
არააა ეს ორი ერთად არ არიან არც უყვართ ერთმანეთიი..უფრო სწორად უყვართ და თან სიგიჟემდე მაგრამ როგორც და ძმას და არაფერი მეტი.
უბარალოდ არ გამოჩენილა ისეთი არავინ ამათი.გულები, რომ გააანათოს.
უზომოდ ბედნიერი შეჰყურენდა ნიკე საძმოს და თან იმ საზიზღარ პოლიციელზე ფიქრსაც ვერ ანებებდა თავს.