.სანამ მასზე ვფიქრობდი თითქოს მეორე მხარეს მომისროლეს..წამიერად სხვა ადგილას გავჩნდი..ტყე,შუაგული ტყე..მაგრამ არ მეშინია..წინ მივიწევ და რაღაცას ვეძებ,თუმცა მეც ვერ ვხვდები რას.ხეებს იქით სახლს ვხედავ და შიგნით სევდივარ..რამდენიმე კაცს ვხედავ მაგრამ ისინი ვერ მამჩნევენ,თითქოს იქ არც ვიყო. მე მათ ლაპარაკს ვისმენ..
-ის გოგო როგორ უნდა ვიპოვოთ..ეკითხება შავგვრემანი ქერას..
-არ ვიცი..მისი კვალი ვერსად ნახეს. კბილებში გამოსცრა და კედელს მიეყუდა..
-გგონია რომ ისიც მაგია?ისევ კითხვით გამოდის შავტუხა და ვისკის ბოთლს ათამაშებს ხელში..წარბებს მაღლა წევს და ქერას შესცქერის..
-დაასხი თუ ასხავ..არვიცი ლინკოლნ არვიცი..არამგონია მაგი იყოს..მითუმეტეს სჯეროდეს ამის..
"ხო კი აბა არ მჯერა"გავიფიქრე ჩემტვის..
-ხო მაგრამ არ არსებობს ჩვეულებრივად აზროვნებდეს ან რაიმეში არ ყოფდეს ცხვირს..როგორც გავიგეთ გოგოა და ერთი ჩერჩეტი, სულელი ტიპი იქნება..ადვილადჩავიგდებთ ხელთ..ბოროტულად ჩაისისინა და ვისკი მოწრუპა..
"ადვილად არაა? მაგასაც განახებთ" გაბრაზებული გარეთ გავრბივარ და სწორედ ამ დროს მეღვიძება..ეს რა სიზმარი იყო??ანუ ისინი არარსებობენ..ჰმმ არადა ყველაფერი ისეთი რეალურიი იყო..
"ეს სიზმარი არ ყოფილა ლეა" მომესმა ხმა..ახლა გავგიჟდი კიდეც..
"არ გაგიჟებულხარ..ხილვა იყო,ისინი მართლა არსებობენ"
შენ ვინხარ,რატომ ვერ გხედავ..
"ვერ მცნობ?"
ურიელ? პასუხი აღარ დაუბრუნებია..გაქრა..ჯანდაბა სულ უპასუხოდ როგორ მტოვებს..გაბუსხული მივეყუდე საწოლს და ოთახის თვალიერება დავიწყე,როცა ალექსისი შემოვიდა ოთახში:
-მე მეძებ??


ალექსისი*
ლეას ჩაეძინა მე კი მის თვალიერებას შევყევი..ეს გოგონაა ის ვისთვისაც ამდენი იბრძვის?ნეტა ამ ვითარებაში არ შევხვედროდით პატარავ ერთმანეთს..არ მეგონა ოდესმე რაიმეს თუ ვიგრძნობდი..ჯერ კიდევ 23 წლის ვიყავი როცა ადამიანობას გამოვემშვიდობე..მყავდა ოჯახი,საცოლე..მას შემდეგ გავცივდი.ვკლავდი,ვაწამებდი..10წლის უკან გავიგე მის შესახებ და სად აღარ ვეძებე..ბოლოს კი მაინც მივაგენი..ბოლო 7წელია ვაკვირდები..ის ისეთი ლამაზია..შემდეგ სპეციალურად კაფეში დავიწყე მუშაობა..კაფეში სადაც ყოველდღე დადიოდა,იმ იმედით რომ დავუახლოვდებოდი..ასე დავასწრებდი "ცუდებს" და შემეძლებოდა მისი დაცვა..მაგრამ მან თვითონ მიხმო..სულელი ნეტა არ შეეშინდა სასაფლაოზე ღამით ასვლა?მაგრამ რას შეეშინდებოდა გოგო უძლიერესია..ერთი შეხედვით ანგელოზია მაგრამ თუ გაბრაზდა თავს ვეღარ აკონტროლებს..გუშინ,გუშინ რაც გააკეთა საოცრება იყო..
ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაცრაღც ვიგრძენი..რაღაც არა ვიღაც..უკან სწრაფად შევტრიალდი..
-ვინ ხარ..ხმა მეხის გავარდნას უფრო ჰგავდა..კაცი ისევ უთქმელად შესცქეროდა მძინარე ლეას..
-დაგიმარცვლო თუ დაყრუვდი..ვინ ხართქო..გაბრაზებისგან ძარღვებდაბერილმა იღრიალა და საყელოში სწვდა..მაგრამ ამაოდ..ძვრა ვერ უყო..
-ურიელი ყმაწვილო..მთავარ ანგელოზი ურიელი..
-მთავარანგელოზიი?
-რამე არასწორად ვთქვი?მისი ხმა შეუვალი იყო..
-კაი ჯანდაბას..არ აქვს მნიშვნელობა ფრთიანი ხართუ ვინ ხარ მარამ ლეასთან რა კავშირი გაქვს..
-მე მას ვიცავ..ისევე როგორც შენ ყმაწვილო.მე ვასწავლი..მინდა ყველანაირი ცოდნა გადავცე..შელოცვები,ლოცვები..ამა თუ იმ სექტებისა და მლოცველთა შესახებ..რაც შეეხება ფიზიკურ სიძლიერეს ამას შენ მიხედავ..ალბათ არ იცი ჩვენი გუშინდელი შეხვედრის შესახებ
-რა? წამოენთო ვამპირი
-ტონს ნუუ უწევ და ნუ მაწყვეტინებ..ბიჭო.! დაიბუბუნა ფრთიანმა და განაგრძო...
დიახ.მე მას ვიცავ,მის სიახლოვეს რამდენიმე "ჩემი ჯარისკაცი" ტრიალებს შესაბამისად ვამპირები მას ვერ იპოვნიან,თუ ვინმემ არ ჩაუშვა..ამაზე კი ალექსის თვალებში ჩახედა..
-ჯანდაბას შენი მკაცრი ტონი მოხუცო..ისე ნუ მელაპარაკები თითქოს პაიკი ვიყო რომელიც სიცოცხლის ნაცვლად ვინმეს გაწირავს..ვიცანი ეგ მზერა ვიცანი..გგონია მათთვის ვმუშაობ ან ვიმუშავებ?არასდროს.! დაიღრიალა და მუშტი კედელს ძლიერად მიარტყა..ურიელს კი წარბიც არ შეუხრია..სწორედ ეს უნდოდა მასაც.უნდოდა თავისი ყურით მოესმინა,რომ ლეას არ გაწირავს და სიცოცხლის ფასად დაიცავს...ერთი ჩაიცინა და ალექსისს მიუტრიალდა.
-მისმინე ბიჭო.! ახლა რასაც ლეა ხედავს ის სიზმარი არ არის..ის სიზმრებს არ ხედავს..იის ძილში პარალელურად საჭირო დროს საჭირო ადგილას არის,თუმცა მას ვერავინ ხედავს გარდა მაგეისა..ანუ მარტივად რომ ვთქვათ ხილვები აქვს..იცოდე მე ყველაფერი მესმის..ეს ტქვა დ ააორთქლდა..

როგორ მეზიზღებიან ეს ფრთიანი იდიოტები..ჩაისისინა ალექსისმა და ლეას ოთახისკენ გასწია..კარი შეააღო და წამომჯდარი ლეა დაინახა თითქოს ვიღაცას ეძებდა..მეც არ დავაყოვნე და კომენტარი გავაკეთე..
-მე მეძებ?
-ხოოო აბა რა..მის ხმაში ირონია იგრძნობოდა..
-იციი?..საუბრის გაგრძელება სცადა ლეამ მაგრამ ვამპირმა დაასწრო..
-ვიცი..წარბებშეკრულმა უპასუხა ალექსმა და ლურჯი თვლაები მიანათა..ვიცი რაც ნახეე..ნუ გავიწყდება,რომ შენი აზრები მესმის..მაგრამ ერთი ამინტერესებს რატომა რ თქვი იმ ბებერი ფრთიანის შესახებ.?მკაცრად განაცხადა და ომლოდინე მზერა მიაპყრო გოგონას..
-და უნდა მეთქვაა?გაიკვირვა ლეამ.
-სულ გადაირიე გოგო შენ? ვცდილობ დაგეხმარო და რას მეიაზვები..მასე აპირებ ომს?მასე გინდა მათ შეეწინააღმდეგო? ჩემთან სწერვობით?რის მიღწევას ცდილობ ლეა რის..შენ გგონია რახან სწერვობ ფეხქვეშ გაგეგები და შენ გულს მოვიგებ? არა..მე გული არ მაქვს .მე მკვდარი ვარ.ეს ტქვა და უკანმოუხედავად გავარდა გარეთ..

ღმერთო რა სულელი ვარ..თვითონაც არ ვიცი რა მჭირს..რატომ ვერ ვაჩერებ ენას..ღირსი ხარ ლეა ხირსი..მეშინია..რომ აღარ დაბრუნდეს და ჩემ საქციელის გამო დამტოვოს რა მეშველება..სულ ცოტა ხანია ვიცნობ მაგრამ მივეჩვიე..მომწონს მასთან,მიუხედავად იმისა რომ მკვდარია..ამას არსსებითი მნიშვნელობა არ აქვს..მე მომწონს ის..რა? ეს მე ვთქვი? ოოო ჩემ თავთან ჩხუბიც მომბეზრდა და სამზარეულოში გავედიი..სტოპ..ეს არ წასულა? მნაამ რაკარგი სუნი ტრიალებს..ვაუუ ალექსის ბრავოო..კულინარი ვამპირი..ღმერთო ჩემო აღმოჩენა ვარ რაა..ჩემს ფიქრებზე მეცინება დ სამზარეულოში სევდივარ..
ალექსისი ყურადღებას არ მაქცევს რაც ნერვებზე მშლის..სკამიდან რასაც ქვია ვხტები და მაცივრიდან წყალს ვიღებ..სულმოუთქმელად ვსვამ..ის კი საჭმელს თეფშებზე იღებს და მაგიდას აწყობს..სერიოზული გამომეტყველება უჭირავს,რომელიც ასე თუ ისე მაინც მაშინებს..ამაზ ეუფრო ვბრაზდები,მაგრამ ესეც ჩემი ბრალია.გამეჩერებინა ენა და ვიქნებოდით მეგობრები ახლა კი თავი მოლეკულა მქონია..სულ მავიწყდება ის ფაქტი,რომ ვაჟბატონს ჩემი ფიქრები ესმის და ტუჩის კუთხეში შეპარულ ღიმილს ვხედავ..ამას არ ვიმჩნევ და გერიელად ვილუკმები..საჭმელს ვასრულებთ და ჭურჭელს ვრეცხავ..ის კი კართან დგას და მიყურებს..ვგრძნობ მის მწველ მზერას,ლამისაა ჩავიკეცო მაგრამ ვცდილობ გავუძლო და თეფშები არ დავლეწო..რეცხვას ვრჩები და მისკენ ვტრიალდები..ისევ მიყურებს გვერდის ავლას ვცდილობ მაგრამ არ გამომდის..მიჭერს.
-გამიშვი..ვლოღლუღებ და გათავისუფლებას ვცდილობ.
ის კი ახლოს მწევს და კედელს მაკრობს..
-ალექსს..ჩემს ხვას ვერ ვცნობ..რა მემართება.
.
-ჩუუ..ყელტან იწევამგონია რომ უნდა მიკბინოს მაგრამ არა..მკოცნის..ჟრუანტელი მივლის და მუცელში პეპლებს ვგრძნობ..ოღონდ ეს არა..
-ეს..ეს არასწორია..ვბუტბუტებ და ოთახში შევრბივარ..ისევ ფანჯრები მხვდება ღია..საწოლზე კი წერილი..
"როგორც ჩანს ვამპირთან ერთობი ძუ***..მაგრამ გაერთე,გაერთე ისედაც მალე მოკვდები..იცი რა? სულელი ბო** ხარ..გეგონა ვინმე დაგიცავდა ჩემგან?მე გამოგრჩით საყვარლებო..იქამდე სანამ თქვენ თავებს იმტვრევთ თუ ვინ ვარ, მე თქვენით გავერთობი..ტიიკ ტოკ თამაში დაიყო პატარა ბო**.!"
ამის წაკითხვისას გავშრი..დავმუნჯდი..შემეშინდა.მომაგნეს.ნეტავ ვინ არის.რას მერჩის.თუმცა ეს არასწორი კითხვა რა თქმა უნდა
მერჩის,ყველას ჩემი სიკვდილი უნდა.მაგრამ ვინ არის?
ოთახში ალექსი შემოდის და წერილს მართმევს..გამწარებული კედელს ხელს ურტყამს და ბოლო ხმაზე ყვირის
-ჩამოეთრიე ბებერო და ამიხსენი რა ჯანდაბა ხდება აქ..აბა ვიცავო? და ვერაავინ მოაგნებსო? მატყუარა ნაბიჭ****..
-სიტყვები..სიტყვები შეარჩიე ყმაწვილო..არსაიდან ურიელი ჩნდება და შუბლშეკრული შეჰყურებს ვამპირს..ხომ გითხარი თუ ვინმემ არ ჩაუშვათქო..ამშემთხვევაში კი ნაცნობთან გვაქვს საქმე..გირჩევნია ყურადღებით იყო ბიჭო.!მასზე იზრუნე მე მხოლოდ სწავლება მევალება..სამ კაცს გამოგიგზავნით რათა გოგონამ ბრძოლა ისწავლოს შემდეგ კი შენს საქმეს გააკეთებ..უემოციოდ ამბობს ფრთიანი და უჩინარდება..
-ჯანდაბა..იღრინება ვამპირი და საწოლზე ანერვიულებული ჯდება..ახლაც გინდა რომ გავიდ?ახლაც გინდა რომ დაგტოვო?
-ბოდიში..ვლუღლუღებ და მასთან ახლოს ვიწევი..თვალებში ვუყურებ და მასში ვიძირები..მომწონს ძალიან მომწონს..მაგრამ არა ეს მოწონებაზე მეტია..ვიცი,ვიცი რომ ეს გრძნობა ზიანის მეტს არაფერს მომიტანს მაგრამ დაე იყოს ასე..
-რას მიშვრები ლეა..ყურთან ჩურჩულებს ალექსი და ცხვირს უხახუნებს..რაზეც გოგონას სასიამოვნოდ აჟრიალებს..
მზერას ისევ ლეას უსწორებს და ნელ-ნელა ტუჩებისკენ აპარებს თვალს..მმ რა მადისაღმძვრელია..სისხლისფერი ტუჩები..ვამპირს სასიამოვნოდ სცრის და მზერით თუჩებს აკვდება..სისხლი..მხოლოდ ეს უტრიალებს ტავში..ოღონდ ეს არა..ოღონდ ახლა არა..ყურადღებას იკრებს და ლეას თუჩებში კოცნის..გული უჩქარდება..სისხლი ავიწყდება..გოგონას კედელზე აკრობს და ხელებს მაისურის ქვეშ უცურებს..ლეაც გამოუცდელად ყვება..ღმერთო რა ტკბილია..წამით ჩერდება ვამპირი და ლოყებაწითლებულ გოგონას თვალებში უყურებს..
მის სიმორცხვეზე ეღიმება და კიდევ ერთხელ სინჯავს სისხლისფერ ტუჩებს..


უკვე თენდებოდა.."წყვილი" ისევ ერთმანეთის ყურებით იყო გართული..გოგონამ დაღლილობა იგრძნო და საწოლზე გაიშოტა..ალექსიც მიუწვა და მს თავში დაიწყო ხეტიალიროცა ერთი მაგარი იდეა მოუვიდა თავში..შექმნა სიზმარი სადაც ერთმანეთის ალერსით იყვნენ დაკავებულები..აინტერესებდა ლეა რას იგრძნობდა ან რას იფიქრებდა..უკვე აგიჟებდა პატარა გოგონა..თავადაც არეჯერა რომმ შეუყვარდა..მაგრამ იცოდა თუ რამხელა დაბრკოლებას შექმნიდა მისდამი სიყვარული..
ალექსი და ლეა სიზმრით იყვნენ გატაცებულნი,როცა ტლეფონი ამღერდა..
-ააუუუ სიმრის ნახვასაც არ გაცდიაან..უკმაყოფილოდ დამანჭა სახე ლეამ და ტელეფონი მოძებდა..
-ხო მია..
-სად ხარ გოგო დაკარგული,ხვალ შემხვდი აუცილებელი საქმე მაქვს..
-რაღაც მეუცნაურები შენ.არ გამოჩენილხარ..ხომ მშვიდობაა?
-კი კი გოგო არ მეცალა და ვერ დაგირეკე..ერთი სიტყვიტ ხვალე გელოდები..
ტელეფონი უღიმღამოდ მოისროლადა საწოლში დაბრუნდა..
-რა ხდებოდა სიზმარში გაღვიზება,რომ გეწყინა? წარბები ეშმაკურად აათამაშა ალექსმა და სირცხვილისგან აწითლებულ ლეას სეხედა..
-ისეთი არაფერი..როცა გაახსენდა მისი სექსუალური სიზმარუ ჟრუანტელმა დაუარა..რა თქმა უნდა მიხვდა ვამპირიც რაში იყო საქმე და მასთან ახლოს მიჩოჩდა..
-ჩემი გეშინია?თითქოს დათბაო..სევდიანი ხმით ჰკითხა ლეას..
-არა..
-ატომ მატყუებ.
ლეამ ვეღარ მოითმინა და ჩაეხუტა..ვერ უძლებდა მის მზერას..ასე ჩახუტებულებს ჩეძინათ.

დილით ტელეფონის ხმამ გააღვიძა..უცხო ნომრიდან წერილი იყო ფოტოსურათით..
"სანამ შენ ვამპირთან ერთობი ტვალები გაახილე კიდევ ვინმე ხომ არ გყავს ისეთი ვისი სიცოცხლეც ძვირფასია სენთვის ბო**."
ოღონს ეს არა..დედა ოღონდ დედა არა..ფოტოზე მოკლული ამანდას ცხედარი იყო აღბეჭდილი..
"გეშინოდეს ლამაზო..მე ისე ახლოს ვარ შენთან" კიდევ ერთი წერილიმოდის და ტელეონს კედელს ვანარცხებ..

დედა დედა ჩემო დედიკო..რატომ...გამწარებული ვღრიალებ და ყველაფერი იმსხვრვა.აოთახში ქარიშხალი ტრიალებს,მეკი სულიერად მკვდარი ვდგავარ ოთახის შუაგულში და ყველაფერს ვანადგურებ..



გამარჯობა ჩემო საყვარლებო..იმედია მოგეწონებათ..ყველას ძალიან გთხოვთ დააკომენტაროთ რას ფიქრობთ..ნელ-ნელა დავხვეწ და უკეტეს თავებს დავდებ..პატარა ტავისთვის ბოდიშით..მიყარხართ ვინც კითხულობთ