ჩვენი გართობა ღამის საათებში დასრულდა და თანდათან დავიშალეთ.
სახლებში მიგვიყვანეს ბიჭებმა და არდადეგების დაგეგმვაც დავიწყეთ, რადგანაც უნივერსიტეტის სემესტრი დამთავრდა და მეც თანდათან უცხოეთში წასვლის დროც მიახლოვდება,სულ დამავიწყდა მშობლებისთვის არ მითქვამს ,დარწმუნებული ვარ ძალიან გაუხარდებათ.სახლში მივედი თუ არა დედაჩემს მაშინვე დავურეკე.
-ალო დე როგორ ხართ რას შვებით სახლში?
-რავი შვილო,როგორც აქამდე ისე.ახალი არაფერია.შენი სწავლის საქმე როგორ მიდის?
-ამაზე კარგად არ შეიძლება.სასიხარულო ამბავი მაქვს თქვენთვის.
-მართლა? მიდი თქვი მიკროფონი მაქვს ჩართული
-უცხოეთში მიშვებენ სასწავლებლად.
-რაა?(კივიან)მართლა დედი როგორ გამიხარდა,უფროსწორად გაგვიხარდა
-მა რა კარგია სად გიშვებენ?
-ინგლისში
-გილოცავთ ყველა.როდის მიდიხარ?
-იქითა წელს
-ძაანაც კარგი.დე მერე მეგობრების დატოვებაზე და მითუმეტეს სანდროს დატოვებაზე რა აზრის ხარ?
-არ ვიცი დე გამიჭირდება ალბათ.მაგრამ რა ვქნა ამ შემოთავაზებაზე უარს ხომ ვერ ვიტყვი?
-არა რას ამბობ უარი რატომ უნდა თქვა ამხელა შანსზე?
-კაი აბა დროებით დედიკო.გვიანია და ხვალ მეგობრებმა უნდა გავისეირნოთ .ხო მართლა შეჯიბრშიც გავიმარჯვეთ და საგზური მოგვცეს თურქეთში ჯილდოდ.
-ძალიან მაგარია მიულოცე ყველას ჩვენგან.
-აუცილებლად .კარგად უნდა გავემზადო მანამდე კი თქვენთანაც ჩამოვალთ.
-კაი დე აბა დროებით.
გავუთიშე და დასაძინებლად ვემზადებოდი.როდესაც სანდროს სმს მომივიდა.
-გძინავს?
-არა.რა მოხდა?
-არაფერი მოგიკითხე ჩემო სიცოცხლე.
-მიყვარხარ
-მეც გიჟო(დარწმუნებული ვარ ეცინება)
-ემზადები თურქეთისთვის?
-რათქმაუნდა მანამდე კი რაღაც საქმე მაქვს შენთან უფროსწორად საქმეები?
-მაიინც რა?
-ხვალ გაიგებ.სანამ წახვალ 2 წლით მინდა ,რომ ერთად რაც შეიძლება ბევრი მოგონება დაგვიგროვდეს და ამიტომ რაღაც რაღაცეები მაქვს ჩაფიქრებული.
-რაა?მითხარი გთხოვ/
-არა მერე სიურპრიზი არ იქნება.აბა დროებით.პირველი სიურპრიზი მოულოდნელი იქნება.
გავუთიშე და მალევე დამეძინა.დილით 5 საათი იქნებოდა ,როდესა ჩემი ტელეფონი ბოლო ხმაზე აწკრიალდა.სანდრო იყო ალბათ პირველი სიურპრიზის დრო დადგა(გამეღიმა)
-ხო სანდ.
-ქვევით ჩამოდი
-ჯერ დილამშვიდობისა მაინც გეთქვა .ამ დილაადრიან რამ შეგაწუხა?
-ჩამოდითქო
-რატო?
-ბევრ კითხვას ნუ სვამ ჩამოდი.
-კი მაგრამ რატო
-გვანცა არ ამომიყვანო თორემ ძალით ჩამოგათრევ
-ხო კაი კაი მოვდივარ.ქვევით ჩავედი და გაღიმებული სანდრო დამხვდა ,რომელიც მოტოციკლს ეყუდებოდა.
-ეს რა არის?
-ვერ ხედავ რა არის?მოტოციკლია
-ვხედავ მაგრამ რად გინდა?
-შესაჭმელად(იღიმის)რად უნდა მინდოდეს უნდა გაგასეირნო მძინარე თბილისში
-სხვა ვინ მოიფიქრებდა ასეთ კარგ საჩუქარს(ვთქვი და მთელი ძალით მოვეხვიე)
-აუ სანდროო(მუდარის თვალებით შევხედე)წინ მე დავჯდები რა.
-ჯერ ცოტახანს მე დავჯდები მაინც ,რომ შეეჩვიო და მერე გპირდები შენ დაგსვამ(ამის ღიმილმა უნდა მომკლას)
-კაი ჩემო მზრუნველო(ლოყაზე ვაკოცე)
-მიდი დაჯექი
-ჩაფხუტები?აქ არის.გაიკეთე ?დავძრა?
-ხო(ხელები წელზე მოვხვიე და მის ზურგს ავეკარი მთლიანად.სახეზე ღიმილი მქონდა აკრული და ამ დროს ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო ალბათ.ჩემს საყვარელ ადამიანთან ერთად ვარ და ვტკბები ცხოვრებით.გული მეკუმშება ,როდესაც მახსენდება ,რომ ამ ადამიანს ორი წლით უნდა მოვშორდე.ჩემი სანდროს ღიმილს 2 წლით ვეღარ ვნახავ,ვეღარ ჩავეხტები და ლოყაზე ვეღარ ვაკოცებ.მის სურნელს ვერ შევიგრძნობ .რა გავაკეთო აღარ ვიცი.
-სანდრო .ახლა ჩემი ჯერია დამსვი წინ.(მბრძანებლური ტონით განვუცხადე)
-მოიცა გავაჩერებ..აჰა დაჯექით ქალბატონო ოღონდ ავარია არ მოაწყო თუ ღმერთი გწამს.
-სხვათაშორის მამაჩემი მასწავლიდა მოტოციკლის მართვას ასე ,რომ გაოცდები
დავჯექით და სანდრომ თავისი ძლიერი ტორები შემომხვია წელზე სუნთქვა საშინლად გამიხშირდა,გულს ბაგაბუგი გაუდიოდა.მიყვარს ეს გიჟი საშინლად(სევდა მომერია)
-ყოჩაღ გვანცა
-უფრო სწრაფად გინდა
-არა არ მინდა მოუხვიე და წავიდეთ უკან.საკმაოდ შორს წამოგიყვანე
-კაი რა რატომ ნერვიულობ?
-იმიტომ რომ გეუბნები გააკეთე
-ხო კაი
მოვაბრუნე და 7ის ნახევრისთვის სახკთან ვიყავით,
-დღეს კიდევ გამოგივლი გვანც(ესთქვა შუბლზე მაკოცა,მოტოციკლს მოაჯდა და წავიდა)ჩემი გადარეული.12 საათი იქნებოდა მაღაზიაში ,რომ ვაპირებდი წასვლას და გზაზე გადასვლისას პატარა ბავშვმა გამაჩერა წერილი გამომიწოდა ვიღაც ბატონმა გამომატანაო თქვენთანმსანდრო ვიფიქრე ,ნეტავ რა აქვს ჩაფიქრებული ამჯერად?გავხსენი წერილი და რას ვხედავ.
-გვანცა გამარჯობა გახსოვარ?მე შენ შემიყვარდი და არ დაგთმობ.სანდროზე კი შურს ვიძიებ.ფრთხილად
ამის წაკითხვისას სახიდან ფერი გადამივიდა ,ტანში გამცრა.ამ დროს კი სანდროც გამოჩნდა თუმცა მისთვის არაფერი მითქვამს ,არ მინდოდა ენერვიულა და გაჩუმება ვამჯობინე
-გვანც წამო გავისეირნოთ
-კაი წამო(შევეცადე ხალისის დამბრუნებოდა ,რომ არაფერი შეეტყო ჩემთვის მაგრამ რას გამოაპარებ.)
-რამე მოხდა?სახეზე ფერი არ გადევს(სახეზე ხელი მომისვა)
-არა არაფერი გადავიღალე ალბათ
-თუ გინდა გადავდოთ გასეირნება(გამიღიმა)
-არა არ მინდა.შენთან ყოფნა ყველაფერს მირჩევნია
-კაი წამო მაშინ
მთელი დღე ვისეირნეთ და მალე სახლშიც დავბრუნდი.ვფიქრობდი გიორგის მუქარაზე და საშინელი წინათგრძნობა მქონდა.ამ ფიქრებში ვიყავი გართული და გამახსენდა ,რომ სახლში პური არ მქონდა მაღაზიაში გადავწყვიტე ჩავსულიყავი.სადარბაზოდან გავედი და უცებ ჩემს ფეხებთან შავი მანქანა გაჩერდა ორი ტიპი გადმოვიდა ,პირზე ხელი ამაფარეს,გავითიშე და გონს სადღაც მიყრუებულ სახლში მოვედი.ტახტზე ვიწექი და ხელები და ფეხები დაბმული მქონდა.ამ დროს კი კარი გაიღო და .........
--------------------------

ბოდიში ამ მოკლე თავისთვის შემდეგში უფრო დიდს დავდებ..მიხარია ,რომ კითხულობთ.თქვენი კომენტარებიც დატოვეთ მე მხოლოდ გამიხარდება