სანდრო და ბიჭები ძებნას აგრძელებდნენ ,რამოდენიმე დღის განმავლობაში ,თუმცა თითქოს მიწამ ჩაყლაპაო.მათი გზა-კვალი არსად ჩანდა.
იმ ახალგაზრდა კაცს კი ამ დროს კლიენტის სახლში შეკვეთა მიჰქონდა და გიორგის გადააწყდა ,რომელმაც მანქანა ერთ მიყრუებულ ქოხთან გააჩერა.და გაახსენდა სანდრო და მაშინვე დაურეკა მას
-გამარჯობა შვილო ბატონი ალექსანდრე ბრძანდებით?
-დიახ თქვენ ვინ ხართ?
-ის კაცი ვარ ვისაც თქვენი ნომერი მიეცით რამის გაგების შემთხვევაში ,რომ უნდა დამერეკა
-დიახ დიახ.რამე გაიგეთ
-კი შვილო.ის კაცი ვნახე ერთ მიყრუებულ სახლთან გააჩერა მანქანა.მისამართა მოგწერ
-დიდი მადლობა ახლავე წამოვალთ.
*გვანცა*
-მოვედი გვანც
-როგორ გამახარე(ირონიულად შევხედე)
-ნუ მენაგლები გოგო(მკაცრად მითხრა)
-ოხ სიმკაცრე დავიწყეთო?შენ სხვანაირი ლაპარაკის ღირსი არც ხარ
-ნუ მაღიზიანებ თორემ...
-თორემ რა?დამარტყამ?მიდი დამრატყი.მე შენი მაინც არასდროს არ გავხდები გაიგე?სიკვდილი მირჩევნია მაგას
-ვნახოთ ვნახოთ.როგორ იჭიკჭიკებ ,როცა მომაკვდავ სანდროს დაინახავ?
-რაა? რა დაუშავე?კარგადაა?მეზიზღები,ვერ გიტან ,გაეთრიე (ბოლოხმაზე ვკიოდი)მიშველეთ არავინ ხართ აქ.?დამეხმარეთ ვინმემ გთხოვთ.
-დაწყანრდი გვანც აქ არავინაა შენს ხმას ვერავინ გაიგებ(ლოყაზე მომიჭირა ხელი)
-ხელი გამიშვი ნუ მეხები.მეზიზღები.მე და სანდროს სიკვდილის მერეც ვერ დაგვაშორებ გაიგე?
-მაგასაც ვნახავთ
კარი გაიჯახუნა მე კი ხელების გახსნას შევეცადე.სულ გადამეხეხა ხელები.სისხლი მდიოდა უკვე.მაგრამ იმდენად მინდოდა მისგან თავის დაღწევა,რომ ტკივილსაც ვეღარ ვგრძნობდი უკვე.როგორც იქნა შევძელი ხელების განთავისუფლება.ახლა კი ფეხებს მივადექი მაგრამ ამ დროს გიორგის ერთი დამხმარე შემოვიდა ოთახში .ხელები უკან დავმალე ვითმც აქა რაფერიო.საჭმელი შემომიტანა
-მიირთვი.ეს დღეები არაფერი გიჭამია
-არც მინდა გაათრიე თქვენი არაფერი მჭირდება.მირჩევნია შიმშილით მოვკვდე,
გავიდა როგორც იქნა.და გავაგრძელე ფეხების განთავისუფლება.როგორც იქნა გავიხსენი და ახლა ფანჯრის ძებნა დავიწყე ,რომ გაქცევა შემძლებოდა.მივაგენი და გარეთაც გადავძვერი.გავრბოდი თავ-ქუდ მოგლეჯილი.უცბად სანდროს მანქანას მოვკარი თვალი და მისკენ გავიქეცი.სანდრომაც დამინახა და მანქანიდან გადმოვიდა ერთმანეთისკენ გავიქეცით .პოლიციამ იქ მყოფები დაიჭირა მაგრამ ყველაფრის თავი და თავი იქ არ იმყოფებოდა .ასე ჩხუტებულები ვიდქით მე და სანდრო
-გვანცა ჩემო სიხარულო როგორ ხარ(დაკვირვება დამიწყო რამე ხომ არ გჭირსო?)
-კარგად ვარ კარგად ნუ ნერვიულობ(ჩავეხუტე)
ჩახუტებულები ვიდექით.როცა ხის უკან მდგარი გიორგი შევამჩნიე,რომელიც სანდროს იარაღს უმიზნებდა.
-სანდროო(დავიყვირე და სანდრო მოვატრიალე და მისთვის განკუთვნილი ტყვია მე მომხვდა)
-გვანცაააააა(ღრიალებდა სანდრო)პოლიციამ გიორგი დააკავა მაგრამ ახლა რაღა დროის.გვანცა სიკვდილს ებრძოდა
საავადმყოფოში წაიყვანეს .მხოლოდ ლოდინიღა იყო დარჩენილი.ოპერაცია 10 საათს გაგრძელდა .და როცა ექიმი გამოვიდა სანდრო მივარდა
-ექიმო როგორ არის?(ცრემლ მორეული თვალები მიაპყრო მას)
-საბედნიეროდ ოპერაციამ წარმატებით ჩაიარა.მაგრამ მისი მდგომარეობა მაინც სტაბილურად მძიმეა.ჯერ არ გამოფხიზლებულა.მხოლოდ ლოდინიღა დაგვრჩენია.იმედი არ დაკარგოთ .ჯერჯერობით არაფერია გადაწყვეტილი
ამ საუბარში გვანცას მშობლებიც მოვიდნენ
-სანდრო.როგორ არის ჩემი შვილი(აცრემლებული დედამისი ტირილს ვერ იკავებდა)
-მხოლოდ ლოდინი დაგვრჩენია
-როგორ მოხდა როგორ?
სანდრომ ყველაფერი მოუყვა მათ.და ერთადერთი რისი გაკეთებაც ახლა მათ შეეძლოთ ეს გვანცასთვის ლოცვა იყო..

*სანდრო*
გადამირჩინე უფალო ჩემი საყვარელი ქალი გთხოვ.ოღონდ გადარჩეს ოღონდ გადარჩეს და ჩემი სიცოცხლე წაიღე გთხოვ.არ წამართვა ერთადერთი ნათელი სხივი ჩემს ცხოვრებაში.ერთადერთი ადამიანი ,რომელიც მაბედნიერებს .(ამ ფიქრებში იყო გართული სანდრო როდესაც მისი მშობლები მოვიდნენ.მათ ჩვენს ურთიერთობაზე ყველაფერი იცოდნენ და ძალიან გაუკვირდათ მტირალი სანდრო როცა დაინახეს,არ ეგონათ გვანცა მისთვის ამდენს თუ ნიშნავდა და ამდენეად თუ უყვარდა)
-სანდრო შვილო .
-თქვენ აქ რას აკეთებთ?
-გირეკავდით და რომ ერ დაგიკავშირდით რეზისთან დავრეკეთ და მან გვითხრა ,რომ აქ იყავი,ტირი შვილო?როგორ გყვარებია ის გოგო.არავისგამო არ გიტირია აქამდე
-მე კი არა მას როგორ ვყვარებივარ.ჩემთვის განკუთვნილ ტყვიას დაუფიქრებლად გადაუდგა წინ და ჩემს გადასარჩენად მისი სიცოცხლე გაწირა.
-ღმერთი არ გაგწირავთ შვილო.გადარჩება ნუ ნერვიულობთ.ჩვენ შენთან ვართ ამის ჩამდენი კანონის მთელი სიმკაცრით დაისჯება .განუცხადა მამაისმა(მისი მშობლები შეძლებული ადამიანებ იყვნენ და გიორგის ციხეში ჩასმაც არ გაუჭირდებოდათ მაგრამ ამით გვანცას რა ეშველებოდა ის ხომ სიკვდილს ებრძოდა და მისი ყოველი ამოსუნთქვა იმედის პატარა ნაპერწკალს აძლევდა სანდროს,მაგრამ ამავდროულად მისი გამოფხიზლების ლოდინში გასული საათები უკვე ტანჯვად ექცა ამ კლდესავით ბიჭს.გვანცას სიყვარულმა გაალღო მისი გული და მისი დაკარგვის ტკივილი გულს შუაზე უპობდა.ტიროდა და ეს ტირილი უფრო ასუსტებდა და ერთადერთი რისი საშუალებითაც ახლა დაწყნარდებოდა ეს ამის ჩამდენზე შურის ძიება იყო და ისიც გაეშურა მისკენ
-სანდრო სად მიდიხარ(დაედევნენ ბიჭები)
-უნდა ვაზღვევინო ამის ჩადენს,არ შევარჩენ გვანცას ტკივილს .მის გამო ახლა სიკვდილს ებრძვის.ნუთუ ამად ღრდა?
-არა სანდრო არ ღირს გვანცას მაგით არაფერი ეშველება
-გულს ვიჯერებ და მაგრად ვცემ ჩემი საყვარელი ქალის გაუბედურებისთვის.
წავიდნენ წინასწარი დაკავების იზოლატორში და დაკითხვის კაბინეტში შეეჩეხა გიორგის .დაინახა თუ არა მისკენ გაექანა და მთელი ძალით უთავაზა.რომ არ გაეშველებინათ ალბათ შემოაკვდებოდა ,სულ დაასისხლიანა .
-ეს რა გააკეთე?როგორ გაბედე?(გამწარებული ურყამს)
-შემეშვი შენი...
-რა შეგეშვა ბიჭო .?საყვარელოი ქალი მიკვდება.
-არ მინდოდა ის ტყვია შენთვის იყო განკუთვნილი.მას არაფერს დავუშავებდი.მიყვარს
-ესაა სიყვარული?სასიკვდილოდ გაიმეტე.
-არ მინდოდა არა.ძალიან იღბლიანი ადამიანი ხარ ასე ,რომ უყვარხარ შენთის სიცოცხლე გაწირა.
-იღბლიანს განახებ შენი დედა...
-სანდრო გაჩერდი სანდრო(პოლიცის ოფიცრები და ბიჭები მთელი ძალით ცდოლობდნენ გაეჩერებინათ მაგრამ ის იმდენად იყო გაშმაგებული ,რომ შურისძიებაზე მეტად არაფერი უნდოდა ახლა.მაგრამ ხვდებოდა ,რომ საყვარელი ქალი მის გამო იყო ამ მდგომარეობაში,რადგან გვანცამ მისი სიცოცხლე იხსნა და საკუთარი გაწირა.ამას საკუთარ თავს ვერ აპატიებდა)როგორც იქნა გაიყვანეს შენობიდან ბიჭებმა.სანდროც მაშინვე საავადმყოფოში წავიდა იმის იმედით ,რომ უკეთესობისკენ რაიმე ცვლილება იქნებოდა.მაგრამ ამის შანსი ნაკლებად იყო ,ახლა მხოლოდ სასწაულის იმედზე უნდა ყოფილიყვნენ
-როგორ არის?რამე შეიცვალა?(იმედიანი თვალებით შეხედა სანდრომ დედამისს)
-არა შვილო იგივე მდგომარეობაა.იმედი არ დაკარგო.ყველაფერი კარგად იქნება
-ჯანდაბა,ჯანდაბა.(დაიყვირა ,მუშტი კედელს დაარტყა და ჩაიმუხლა)
მარიამი და სალო იჯდნენ და ერთმანეთს ამშვიდებდნენ ,ორივე მწარედ ქვითინებდა.
-კარგად იქნება ხო(აცრემლებული თვალებით შეხედა სალომ მარის)
-კარგად იქნება კარგად.გვანცა ასე ადვილად არ დანებდება
-ღმერთმა გისმინოს.ვერ ვიჯერებ ,რომ ჩვენი გიჟი გოგო ახლა ასე უგონოდ წევს .ნეტავ ისევ გვეჩხუბოს და იწუწუნოს,იბუზღუნოს ოღონს გაიგვიძოს
გვანცას მშობლები და და ცალკე ისხდნენ და ცდილობდნენ იმედი არ დაეკარგათ.ლოცულობდნენ მისთვის და მწარედ ქვითინებდნენ.ბიჭები კი სულ მოუთქმელად დააბიჯებდნენ დერეფანში და სიახლეს ელოდნენ.....


იმედია საინტერესო თავი გამოვიდა.შეფასებებს ველი.მიყვარხართ ყველა.