თვალები რომ გავახილე თეთრ ოთახში ვიწექი აპარატზე შეერთებული, რომელიც წრიპინებდა. საავადმყოფოში ვარ. ოოი როგორ არ მიყვარს საავადმყოფოები. რეზის ჩემი ხელი ეჭირა და სკამზე ჩასძინებოდა. ლიზა და ირაკლი იქვე მდგომ დივანზე ისხდნენ და წყნარად ქშინავდნენ. ოთახში ექთანი შემოკუსკუსდა და წრიპინა ხმით დამიწყო ტიტინი.
-ქალბატონო ნია როგორ ხართ?
-ამ....ცოტა ჭრილობა მტკივა, მაგრამ გაძლება შეიძლება და რამდენიხანი მეძინა?
-ერთი დღე....ახლა შეგამოწმებთ და წამალს გაგიკეთებთ.
-გასაგებია და ეს აქ რამდენიხანია რაც ზის?
-რაც საოპერაციო ბლოკიდან გამოგიყვანეთ აქედან არ ამდგარა და ხელსაც კი არ გიშვებდათ.
-ოჰოოო....ექთანმა გამსინჯა წამალი გამიჯეთა და დამტოვა. რეზის ხელიდან განთავისუფლებას ვცდილობდი როცა თვალები ჭყიტა.
-ნია?...გაბრწყინებული სახით გამომხედა და ისე მაგრად ჩამეხუტა ჩრილობა ამტკივდა, ისევე როგორც ნთელი სხეული და გულში კი სითხე კი არ ჩაიღვარა ჩახრიალდა და მთელი სხეული ამიხურდა.
-რეზი რეზი რეზი...
-უი უი ბოდიში....იმდენად ბედნიერი გამომეტყველება ჰქონდა რომ აი არ ვიცი. უცბად ჩემთვის მოულოდნელად მაკოცა და აპარატმა უფრო სწრაფათ და ხმაურიანად დაიწყო. უცბად მომშორდა და ოთახიდან გავიდა. ხმაურზე კი ლიზას და იკას გაეღვიძათ.
-ნიაკოო...აწიოკდა ლიზა.
-თუ არ დამაყრუებ მადლობას გეტყვი.
- აუ ბოდიში. როგორ ხარ?
-კარგად. ილიას რა მოუვიდა?
-ციხეში ჩასვევს, ძველი საქმეებიც ამოუქექეს და ჩააყუდეს ციხეში.
-მაგარიაა.
-ლიზ შეგიძლია ნიასთან მარტო დამტოვო? სალაპარაკო გვაქვს..
-კარგი და რეზი რა იქნა?
-მერე მოგიყვები.
-კაი.
ლიზა გავიდა და ირაკლისთან მარტო დამტოვა.
-რაზე გინდოდა საუბარი?
-შენზე და რეზიზე.
-გასაგებია.
-ნიაკო რეზის უნდა შეურიგდე. მას ისევ უყვარხარ და უშენოდ ეს ერთი კვირა როგორ გადაიტანა არ ვიცი. ყიველ საღამო სვამს და სულ შენზე ლაპარაკობს. გუშინ როცა დაინახა როგორ დაგჭრა იმ ნაგავმა რომ მივარდა ისე სცენა ისე ისე რომ სამი ნაკერი იმას დაადეს სახეზე.
-ოუ...იკა არც კი ვიცი რა გითხრა...მე ის მიყვარს, მაგრამ არ ვიცი თუ ცოტა დროს მომცემ მე ყველაფერს გავაკეთებ რომ ჩვენ ისევ ერთად ვიყოთ.
-მეც მოგეხმარები რძალო. იცოდე მისი ცოლი შენ რომ არ გახდე მე სხვას არ მივიღებ და საერთოდ აღარ დაგელაპარაკები
-ოოოხხხ.
რამოდენიმე დღე ისე გავიდა რომ რეზი არ მინახავს. საავადმყოფოდან მეორე დღესვე გამომწერეს და დანარჩენ დღეებს ვფიქრობდი როგორ მეთქვა რომ მე ის მიყვარს. მესამე დღეს უბრალოდ მასთან მისვკა გადავწყვიტე. ასევ მივიქეცი კარზე დავაკაკუნე და კარი ვიღაც გოგომ გამიღო.
-გამარჯობა.
-გამარჯობა რეზი სახლშია?
-კი ბანაობს.
-თქვენ?
-მეკო დამიძახე. შენ?
-ნია მქვია.
-გასაგებია. ნია მისმინე რეზის გირჩევ თავი დაანებო ისეთი კაცი როგორიც ისაა გულს ბევრჯერ გატკენს და სჯობს თავი დაანებო და დამითმო.
-და ვინ გითხრა რომ მიყვარს? მე რეზის მეგობარი ვარ და მისთვის რაღაც უნდა მეთქვა და რახან აბანოშია არ შევაწუხებ და მერე ტელეფონზე მივწერ. აბა ჰე.
გული ნაკუწებად მექცა. რეზის სხვა ჰყავს მე კი სიყვარულში გამოტეხვას ვაპირებდი. რა სულელი ვარ. სახლში აცრემლებული შევბრუნდი.
-ლიზ ჩემს საყვარელ ადგილას მივდივარ!
-კარგი და როდის ჩამოხვალ?
-სწავლა რომ დაიწყება ალბათ მერე. უნდა დავისვენო ყველასგან. რეზისთან შევედი და ვიღაც გოგომ გამიღო კარი. რეზის ახალი შეყვარებული ჰყავს აზრზე ხარ? მე კიდევ უნდა მეთქვა მიყვარხართქო. რა სულელი ვარ. გამწარებულს ცრემლები უკითხავად წამომივიდა.
-დაწყნარდი პაწკუ უჯეთესს იპოვი. ახლა კი სიმშვიდე და მისგან შორს ყოფნა გჭირდება....ლიზამ ლოყაზე მაკოცა და ბარგის ჩალაგებაში დამეხმარა. მალე უკვე ჩემს საყვარელ ადგილას ვიყავი იქ სადაც მხოლოდ ჩემი სახკი დგას, იქ სადაც არავინა ნამყოფი ლიზას გარდა...


რეზისთან:

სააბაზანოდან გამივედუ და მეკო მომახტა თხასავით.
-რეზ დღეს რა გავაკეთოთ.
-აუ ძალიან გთხოვ ყოველ ორ წუთში კისერზე ნუ მეკიდები რა...ირაკლის გამო გითმენ და ყელში ნუ ამომიყვან თორემ დაგახვეინებ სახლიდან.
-ახლა იმ ვიღაც ნიაკოს გამო ყველა გოგოს უნდა ენაგლო?
-ნიაკო ვიღაც გოგო კი არა ჩემი სიცოცხლის აზრია.
-ხო ახლა შენს სიცოცხლის აზრს ჰგონია რომ მე და შენ ერთად ვართ.
-რა? ეგ საიდან მოიტანა?
-საიდან და წეღან აქ იყო რეზის უნდა ველაპრაკო. მე კიდევ ვუთხარი ბანაობსთქო და წავიდა.
-შენ მარტო მაგას არ ეტყოდი! კიდევ რა უთხარი?
-ის რომ შენ მისი შესაფერისი არ ხარ და ასე მითხრა მეგობრები ვართო და მერე აღარ ვუსმენდი.
-ამის დედაც....ოთახში შევვარდი უცბად ჩავიცვი ტანსაცმელი და ლიზასთან გავედი.
-შენ? აქ რა გინდა?
-ნიას უნდა ველაპარაკო.
-რატომ?/ისევ გული უნდა ატკინო? თუ შენმა გოგომ მიგატივა და ზამენა გჭირდება?
-კიზა ნუ ბოდავ რაღაცეებს. ის ჩემი შეყვარებული არაა.
-აბა ვინ ჯანდაბა? შემოდი და ნორმალურად მომიყევი რა ჯანდაბა ხდება. ხო მართლა ნია აქ არ არის.
!-სადა?
-ჯერ ყველაფერი ამიხსენი და თუ საჭიროდ ჩავთვლი გეტყვი სადაცაა.
-კარგი.ოთახში შევედით და მეც დავიწყე მოყოლა.
-მწკოს ხომ იცნობ იკას დას.
-კი სამწუხაროდ.
-მაგან გაუღო ნიას კარები და რაღაცეები მოატყა. ჩვენ არაფერი გვაკავშირებს ერთმანეთთან იმის თქმა მინდა რომ მე მეკო კი არა ნია მიყვარს.
-მერე სვანეთში რატომ დაშორდი? რატომ არ უთხარი რომ გიყვარს? ახლა ხომ შეიძკება ყველაფერი სხვანაირად ყოფილიყო?
-მეგონა რომ ნიას არ ვუყვარდი. ისე უხეშად მექცეოდა რომ ვიფიქრე ფეხებზე ვკიდივართქო.
-შენ შოკში ხომ არ ხარ? ნიას უკვე დიდი ხანია უყვარხარ, მაგრამ მას ეგონა რომ შენ არ გიყვარდა ხოდა მაგიტომ გექცეოდა ეგრე. სხვათაშორის ნია ყველას უხეშად ექცევა და თუ გინდა დაიბრუნო მაშინ გირჩევნია დუშეთისკენ წახვიდე იქ სადაც დასახლება არა მიხვდები სადაც უნდა მიხვიდე მთაზე მხოლოდ ერთი სახლი დგას ხოდა შენი ჯულიეტაც იქაა.
-დიდი მადლობა ლიზა.
-არაფრის.
კიბეებზე ჩავირბინე და მანქანაში ჩავხტი. ორ წუთში უკვე დუშეთის გზას ვედექი...


ლიზასთან:

მარტო ვიყავი და ტელევიზორს ვუყურებდი უცბად ირაკლი რომ შემივარდა სახლში.
-ლიზაააა
-რა?
-მიყვარხარრრ..
-სულელო მეც მიყვარხარ.
-ხოდა ძალიან კარგი. კითხვა მაქვს შენთან.
-რა კითხვა?...ცალ მუხლზე დადგა და ხელში პატარა კოლოფი დაიჭირა. ღმერთოოოო...
-ლიზა გახდები ჩემი ცხოვრების სამუდამო მეგზური? მზად ხარ უყო ჩემი ცოლი და მთელი ცხოვრება გიყვარდე მხოლოდ მე?
-რა? რათქმაუნდა მინდა.
-ლიზა გამომყვები ცოლად?
-კი კი კი კი...ხტუნაობა დავიწყე და ავტირდი. ირაკლი წამოდგა ულამაზესი ბეჭედი გამიკეთა თითზე და მაგრად ჩამეხუტა.
-მიყვარხარ ლიზა.
-მეც მიყვარხარ იკა....

ნიასთან:

სახლში უაზროდ ვიჯექი და ბუხარს ვუყურებდი. უცბად მანქანის ძრავის ხმა გაისმა და მეც გარეთ გავედი. ეს აქ რას აკეთებს? ჩემი სახლის წინ რეზი იდგა.ჩემსკენ ჩქარი ნაბიჯით წამოვიდა და ხელში ამიტაცა.
-დამსვი!
-არ დაგსვავ....ზურგზე გადამიკიდა და მანქანაში ჩამტენა.
-რეზი რას აკეთებ?
-იმას რაც დიდი ხნის წინ უნდა გამეკეთებინა.
-ჩემს ვითომ შეყვარებულს ვიბრუნებ. ნია ვიცი რომ მეკო ჩემი შეყვარებული გეგონა მაგრამ ტყუილია რაც მან გითხრა ყველაფერი ტყუილია. მე შენ მიყვარხარ გესმის უშენოდ მე არ შემიძლია ჩემი სიცოცხლის აზრი შენ ხარ და მეტი არავინ.
-დავიჯერე აი ზუსტად. მაგ ტექსტს რამდენი ხანი ამზადებდი? ერთი საათი? თუ ერთი დღე?
-ნია რატომ არ გჯერა ჩემი?
-იმიტომ რომ იმ გოგოს სიტვები უფრო დამაჯერებელი იყო ვიდრე შენი!...მანქანა დაქოქა და სადღაც წავიდა.
-ნია მე შენ მიყვარხარ გაიგე? თუ არ გჯერა ნუ გჯერა ფეხებზე . მე უშენოდ არ შემიძლია და უშენოდ არც ვიცხოვრებ!
-რეზი რას აპირებ?
-ვაპირებ არაფერს ვაკეთებ იმას რაც მინდა.
-რეზი ნუ მაშინებ.
-არ გაშინებ. გიტაცებ
-რას აკეთებ? გააფრინე?
-არა...სიყვარულმა გამაგიჟა და გიტაცებ. ამიერიდან ჩემი ცოლი იქნები.
-მე რატომ არ მეკითხები მინდა შენი ცოლობა?
-ნია ცოლად გამონყვები?
-კი...გაოცებული სახით გამომხედა.
-შენ რა თანახმა ხარ?
-კი თანახმა ვარ შენი სიტყვებით თუ ვიმსჯელებთ უჩემიდ ვერ იცოცხლებ ხოდა მე არ მინდა ვიღაც ჩემს გამო მოკვდეს და თანაც მე რეზი მიყვარს. ის სულელი ბიჭი რომელის მძულდა ახლა თავდავიწყებით მიყვარს.
-იმ სულელ ბიჭსაც უყვარხარ.
-რეზი თუ დაქორწინებას ვაპირებთ ასე როგორ გამოგყვე ცოლად?
-ნუ ნერვიულობ მაგაზე. უკან ლამაზი თეთრი კაბა დევს მართალია საქორწინო არაა მაგრამ მთავარია თეთრია. ხო და ჯვარს ახლავე დავიწერთ. გზაში ყველაფერი მოვაგვარე ცოტა იკაც დამეხმარა.
-და მეჯვარეები.
-შენი მეჯვარე ლიზა იქნება ჩემი კი ლაზარე. აბა იჯა რომ ოყოს დავღუპავ ბიჭს და დავტოვებ უცოლოდ.
-მოიცა მოიცა ახლა არ მითხრა იმამ ლიზას ხელი სთხივაო.
-კი სთხოვა.-ღადაობ?
-არა...ხო მართლა ბარდაჩოკი გამოხსენი.
-რატომ?
-ოოოო რამდენ კითხვას სვამ. ნაკლები ილაპარაკე და მეტი საქმე გააკეთე.
-კაი ხო. .ბარდაჩოკი გამოვხსენი და პატარა კოლოფი გამოვიღე. გავხსენი და ულამაზესი ბეჭედი სამხვდა შიგ.
-ეს როდისღა მოასწარი?
-მე არა იკამ იყიდა ჩემს რძალს ეს თუ არ გაუჯეთე სიცოცხლეს გამოგასალმებო.
-გასაგებია.
აშინ თითზეც შენ უნდა გამოკეთო....ბეჭდი გა უწოდე და მანაც თითზე გამიკეთა.მცხეთაში წავედით მე და რეზი. მცხეთაში ბენზინგასამართთან გააჩერა და მანქანიდან გადავიდა. მეც უცბად ჩავივი კაბა და გზა გავაგრძელეთ. მალე სვეტიცხოველში მღვდლის წინაშე ვიდექით და ფიცს ვდებდით. ხო თქმა დამავიწყდა სვეტიცხოველში დაგვხვდნენ იკა, ლიზა და ლაზარე. ჯვარი დავიწერეთ და მცხეთაშივე მოვაწერეთ ხელი ქორწინების სახლში. ახლა უკვე ოფიციალურად რეზის ცოლი მერქვა. ლიზამ და ირაკლიმ ერთი კვირის შემდეგ იქორწინეს.


ერთი წლის შემდეგ:

მოკლედ ერთი წელი მე და რეზიმ გადავწყვიტეთ ერთმანეთისთვის საგვეთმო და ბავშვი არ ვიყოლიეთ. ახლა კი პატარა გვეყოლება, მაგრამ ჯერ რეზიმ არ იცის. ლიზას და ირაკლის პატარა ტყუპები ჰყავთ ანი და დიტო. ძალიან საყვარელი ბავშვები არიან. რეზი მალე დაბრუნდა სახლში, მაგრამ არ იცოდა მე თუ სახლში ვიყავი რადგან დილით ვუთხარი ლიზასთან ვრჩებითქო. ახლა კი მე,ლიზა, ირაკლი და პატარა ტყუპები სახლში ვიმალებოდით. სახლი მივრთეთ და დიდი ბანერი დავდგით წარწერით მომავალი მამიკო...სახლში შემოვიდა შუქი აანთო და ჩვენც ვიყვირეთ.
-სიურპრიზიიიიი...გული გავუხეთქეთ ისე შეხტა რამის წელში გაფატყდა.
-ეს რა ბანერია?
-აბა წაიკითხე.
-წავიკითხე.
-მერე.
-რა მერე.
-აუუუ ნერვებს მიშლი სულელო ფეხმძიმედ ვარ მალე მამიკო გახდები ვაიმეე...
-მივხვდი, მაგრამ შენი პირიდან მინდოდა ამის მოსმენა...მოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა. მერე მუცელზე მომეფერა და ეს სასიხარულო ამბავი ავღნიშნეთ.

ცხრა თვის შემდეგ:

-რეზი ნახე რა პატარააა.
-ხო შენსავით. მამიკოს პრინცესაა.
-არა დედიკოს ანგელოზია.
-არა მამიკოსია.
-დედიკოსი.
-მამიკოსია.
-დედიკოსია...პატარა მარიამმა ტირილი დაიწყო.
-ხედავ გააღვიძე.
-რა მე არ გამიღვიძბია შენ გააღვიძე.
-მე კი არა შენ გააღვიძე.
-არა შენ.
-დედიკოს ნუ ეპასუხები თორემ დაგსჯი.
-არის დედიკო.
-მიყვარხარ რეზი.
-მეც მიყვარხარ პატარავ.
მოკლედ ბედნიერად ვცხოვრობდით. არაფერი გვაწუხებდა არავინ გვირღვევდა მყუდროებას გარდა მარიამის ტირილისა ერთი წელი ნორმალურად არ გვეძინა, მაგრამ ამათ ღირდა. ჩვენ არაჩვეულებრივი პატარა გოგო გვყავს. ლიზას და იკას უსაყვარლესი ტყუპები და მოკლედ რომ ვთქვათ ყველა ბედნიერად ვცხოვრობდით....

დასასრული...



აბა როგორია? მაპატიეთ ასე ძაან რომ დავაგვიანე დიდხანს ვფიქრობდი როგორ დამესრულებინა ეს ისტორია. მადლობა რომ კითხულობთ სა მიყვარხართ....გამიზიარეთ შთაბეჭდილება..
პ.ს. იმედია მოგეწონათ.