ახალი სახლი, ახალი გარემო, მეზობლები. იდეალურია! მანქანა დანიშნულების ადილზე გავაჩერე, გადმოვედი და საბარგულიდან ჩემოდნები გადმოიღე, გარშემ მიმოვიხედე და "პადიესდში" შევედი, მეორე სართულზე ავედი ჩემი ჩემოდნებიანად, გასაღები კარებს მოვარგე და სახლში შევედი ჩემოდნები იქვე კუთხეში მივდე და სახლის დათვალიერებას შევუდექი, აღფრთოანებულმა ხმამაღლა წამოიძახე
-იდეალურია!
პატარა და კომფორტული, ჩემმა მშობლებმა საჩუქარი გამიკეთეს და ახალი ბინა მიყიდეს სასწავლებელთან ახლოს. ჩემოდნები საძინებელში გაიტანე, ავეჯი საყიდელი არ მაქვს, ძალიან კარია. ანსაცმელი ამოვალაგე ამას დაახლოებით 1 საათი მოვუნდი, ცოტა სახლიც დაალაგე საღამოს 9 საათზე კი დაღლილი მდივანზე მვესვენე. წყალიგადავივლე და გამოვიცვალე, მანქანის გასაღები ამოვიღე და კარფურის მარკეტშ გავეშურე. მოკლედ ყველაფერი დავიმარაგე დაღლილზე მდივანზე მიმეძინა. ლენა 19 წლის, მყავს დედა(ანა) და მამა( ირაკლი). საუკეთესო მგობარი: ნუკა 20 წლის. ბიზნეს მართვაზე მაქვს ჩაბარებული. 12 წლიდან ვვოცნებობ. დილი ადრე ავდექი კარებზე კაკუნმა გამომაღვიძა, თმა აბურძგნლმა უცბად ხალათი მოვიცვი და კარრბში ნუკა შემეჯახა
-მომენატრეეეეეე
-მეეც ნუუკიტოო
-ეგრე ნუეძახი
-კაი ხო_გამეცინა მან კი თვალები სასაცილოდ გადაატრიალა
-მოკლედ საქმე მაქვს ლენა შენთან
-მშვიდობაა?
-ჰო, ნიკას ეხება
-კარგი რა! დაიხურა ეგ თემა!
-გთხოვ მომისმინე
-კარგი დაიწყე...
-ვიცი რო გაწყენინა, ჰიყვარს ა მართლა უყვარხარ,გეფიცები, ყველაფერ ძვირფასს გეფიცები უყვარხარ!
-მოიცა... მე შენი მჯერა მაგრამ არა მისი, არ შევურიგდები, ეყო რაც გააკეთა, დაიღალე იციი? მეც ადამიანი ვარ! მიყვარს იცი როგორ? არა ამქვეყნიურად, სიცოცხლეს გავწირავ მისგამო, ყველაფერს გავაკეთრბ მაგრამ ღალატს არც მას და არც არავის ვაპატიებ.
-ლენა...
-გავიგე ნუკა , და შენ მხლოდ ამის სათქმელად მოხვედი?
-არა რათქმაუნდა
-აბა?
-დღეს ღამე კლუბში წამოხვალ?
-დრო და ადგილი
-მოგწერ, ვგიჟდები შენზე მაგრამ ის იქნება...
-არაუშავს, ცხოვრება გრძელდება.
-ჰო მართალია, კარგი წავედი და შეგეხმიანები
-მე გამოგივლი და ერთად წავიდეთ.
-კაი სიყვაა
ნუკა გავაცილე, ყავაც დალიე, ინტერნეტიც მოვიარე ახლა გავზადები. მგონი ნუკამაც მომწერა. ნამდვილად. 3 საათი დარჩენილი მქონდა, მაგრამ მანც დავიწყე კაბის აეჩევა.
აუ რაჩავიცვა? ეს წითელი კაბა? არაა, ყველას ეცმევა წითელი, კარგი მაშინ ეს ნაცრისფერი? ჰმ...არაა არ მმიხდება ან კლუბისთის შეაფერისი არაა... აჰჰჰ ვიც რომელიც! კარადიდან ფირუზისფერი კაბა გამოვიღე, ოქროსფერი ქამრით და სალტეებით, მუხლზე კარგად აცდენილი,მოკლე მკლავებით, ფეხზე კრემისფერი მაღლები, პატარა ასევე კრემისფერი ხელჩანთა სადაც ტელეფონი და ფლი ჩამეტეოდა მხოლოდ , ხელზე სამაჯური მოვირგე ყელზე კი უბრალო და სადა ყელსაბამი რომელიც ძალიან მოუხდა კაბას, საყურეებიც ასევე, თმა გაიშალე და მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე ამასობაში ნუკამაც დამირეკა გამომიარეო მანქანის გასაღები ავიღე და დაბლა ჩავედი, მალევე მივედით კლუბში შესვლის თანავე ვიგრძენი კვამლისა და ალკოჰოლის არეული სურნელი, არ მესიამონა რაღაცნაირად, აი ჩვენებიც დავინხე. ო, ღმერთო ნიკა... ისევ ისეთი საყვარელია, სიმპატიური, მიყვარს ღმერთო! არაა გაჩე ლენა მან შენ გიღალაა ვსო! შენი ღირსი არაა! ჩემთავს ვამშიდებ და ვცდილობ ღიმილით შევეგებო ბავშვებს
-ვააუუ ლეენ_ანამ დამიძახა- სად დაიკარგე?
-რავი, ახალ ბინაშ გადავედი და დალაგებაში გავერთე.
-ვაა გილოცავთ_სანდრო
ლაპარაკშ გავერთეთ არ მახსოვდა ნიკა თან ხმასაც არ იღებდა უბრალოდ მის დაჟინებული მზერა მაწუხებდა.
-მე გავალ
-კარგიი_ნუკა
საჭირო ოახში გავედი, ცოტა ამოვისუნთქე, კარების ხმა იყო ყურადღება არ მიმიქცევია მალიაჟს ვისწორებდი მაგამ ხმა რომ გავიგე გავშეშდი
-ლენა
-გოგოების საჭირო ოთახია
-არაუშავს
-კარგი
-მიყვარხარ!
-საკმარისია!
-რატომ არ გჯერა? ვიცი შეცდომა დავუშვი. ვნანობ შეგიძლია მაპატიო?
-ახლა არა!
-ოდესმე მაპატიებ?
-კი
-და როდის?
-ამას ვერ გაიგებ!
-ლენა გთხოვ, არ შემიძლია.
-არც მე შემიძლია ვიყო იმ ადამიანთან ვინ უკვე მიალატა ერხელ, იმის შიშში არ მინდა ვცხოვრბდე რო შეიძლება მეორედაც გაიმეორო, ერთხელ თუ გაპატიებ და შეგირიგდები, მეორედაც გაიმეორებ.
-ლენა მე...
-არა გთხოვ არაფერი თქვა, კარგად!
-კარგად.
კარები გამოვიხურე ცრემლები მომაწვა და სირბილით გავედი კლუბიდან. სახლში მივედი კარები ჩავკეტე და ტირილი განაგრძე. არ ვიცი რა გავაკეთო, ვაპატიო? არაა არ შემიძლია. იგივე რომ გაიმეოროს? არააა!... როგორც იქნა ჩამეძინა მეორე დილით თვალები გავახილე და თავზე რაღაც მძიმე ვიგრძენი, ოუ როგორ მტკივა თავი. ავდექი მაცივრიდან ნაბეღლავი გამოვიღე კიდევ კარგი მქონდა, თორე ჩემი საე ცუდად იქნებოდა. მერე დედას დავურეკე დიდხანს ვეჭორავე, ნუკაც მოვიდა ჩემთან.
-ლეენნ
-კუხნაში ვარ ნუკა
-ჰოომ, როგორ ხარ?
-თავი მისკდება როგორ ვიქმები.
-გუშნ სად გაიქეცი?
-უბრალოდ მომბეზრდა და წავედი.
-კარი ყველაფერი გასაგებია.
თვალებში მიყურებდა ვერ გავუძელ და ცრემლები წამომივიდა
-ნუკა მიყვარს.
-ლეენნ არ იტირო გთხოვ!
-არ შემიძლია რა ვქნა?
-აპატიე გთხოვ ამ ერთხელ
-იგივე რომ გაიმეოროს?
-არ გაიმეორებს.
-კარგი, რა გავაკეთო ახლა?
-მიდი გადაივლე, მალე მალე _სიცილი შემაგდო აბანოში მალევე მოვრჩი გამვედი და გამზადებული დამახვედრა ტანსაცმელი
-ნუკააა აქ ხარ?
-ხო რახდება?
-არაფერი ესენი ჩავიცვა?
-ხო მიდი მალე გვეჩქარება.
-კარგიი
ოთახში ავედი და ზებრა მთლიანი გაშლილი კაბა ჩავიცვი ფეხზე მაღლები, მა ავიწიე მხოლოდ, ტუჩსაცხი და ლანერი წავისვი!
-ნუკაა მზად ვარ!
-ვაააუუუ ჩემი ლამააზიი!
-კარგი ნუ გამაწილე.
-აჰაჰაჰა, მეც მზად ვარ წავედით
-სად მივდივართ?
-წამო რა.
ბარში მივედით ყველა იქ იყო ნიკაც,ხიარულობდნენ,
ქეიფობდნ, მეც ღიმილით მივედი ყველა მოვიკითხე, ნიკას თავი ახრილი ჰქონდა და ვმად იცინოდა, ნუკას მოვკლავ, უკვე უთქვია...ახლა რა ვქნაა? ვაიმეე!! ოხ ნუკა ენას ვერ აჩერებ! ნეა სწორედ ვიქცევი რომ ვპატიობ? არვიცი... მაგრამ მიყვარს, სიცოცხლეზე მეტად, უნდა ვაპატიო. წყნარი მუსიკა იყო ჩართული, წვილები ცეკვავდნენ სანდროს ვეცეკვებოდი მე თან ვიცინოდით, ყველაზე მაგარი ტიპია და ყველაზე მხიარული...
-სანდრო ძმა_ნიკა ეძახდა გვერდიდან, გული ამიჩქარდა, პელებმა დაიწეს ფრენა მუცელში, პეპლები კი არა მგონი მთელი ზოოპარკი აქ არის!
-მეწყვილეს ვერ გამიცვლი?
-კი ძმა მოდი.
ნიკა შემეხო, ტანში ელექტრონივით დამიარა, ისეი სასიამონო იყო, დამაჟრიალა და დამიბუსუსდა კანიც, იგრძნო და გაეღიმა, უბრალოდ ამ მომენტში სიტყვები ზედმეტია, თითოეულ შეხებაზე ვრწმნდები რ ჩემი მეორე ნახევარია, მისი ღიმილი მეც მაბედნიერებს, სასწაულად საყვარელია, ყოველთვის სითბოს გადმოსცემ, არამარტო ჩემთან არამედ ყველა ადამიანთან ვისთანაც თავს ლარგად გრძნობს...სიმღერა დამავრდა მაგრამ მანც ვცეკვავდით უბრალოდ თვალებში მიყურებდა და ვბედმიერდებოდი, სამყაროს მვწყდი, მხოლოდ მე და ის, რამაგარიაააააააა! ნელა ვირხევით, მეორე ირთვება მუსიკა, უკან ნუკას ვამჩნევ იღიმის! მოთმნება მეკარგება ხელებს დაბლა ვწევ, მგონი ჰგონია, რომ არ ვპატიობ და ადგილზე ვბრუნდები, უკნიდან ნუკაც და სანდროც გაკვირვებულებიბიყურებიან მაგრამ, ყველა გაოცებულ სახეს იღებს როცა ნკას მოულოდნელად ვეხუტები, ისიც ხელებს მხვევს და გულში მიკრავს. ამ ამბის მერე 1 თვე გავიდა, ბედნიერი ვარ და ვიცი სწორად მოვიქეცი მე მჯერა ამის! საღამოს მე და ნუცა მდივანზე ვიჯექით და კიმლს ვუყურებდით , ტელეზე ესემესი მომდის:

უცხო ნომერია, მაგრამ ვიცი ეს ნიკაა. ვემზადები მისამართიც მომდის ნუკა მპრანჭავს თბილისიდან მოშორებით იყოვრესტორანი... გამიკვირდა ასე შორს რატომ წამომიყვანა, რესტორნის წინ გავაჩერე მანქანა, ჩავკეტე და შიგნით შევედი წინივიქევ და იქვე კუთხეში ვხედავ ნიკას, გვერძე კი გოგოს რომელზეც ხელი აქვს გადახვეული და იცინის... ვშესდები, ვუყურებ თვალებში, არაა! არ უნდა მეპატიებინა, ნუკასთვის არ უნდა დამეჯერებინა, ხომ ვამბობდი მეორედაც გაიმეორებსთქო, ნიკა ვარ ხვდება რახდება ნელ-ნელა დგება მე ცრემლებ მმდის ჩანთას ვაგდებ და გავრბივარ... სად? უსასრულობაში! არ ვიცი სად ვარ... მივრბივარ... მარჯვმივ ვიხედები, უეცრად სნათლეა, მერე ტკივილი, სიბნელე, სულ ძილი,ძილი და ძილი...
'მე არ მვმკვკვდარვარ რდავიცვალე, უსასრულობის შევცურე ძღვაში...
მე მხოლოდ ბინა გამოვიცვალე,
დედამიწიდან გავფრინდი
ცაში...
მე არ მოვმკვდარვარ გარდავიცალე,
ვიცი, დავწყვიტე უამრავს გული...
მაგრამ მე მხოლოდ სხე ვიცვალე,
თქვენში დავტოვე მე ჩემი
სული...'


*****************************************************************
ჩემი პირველი ისტორიაა, გთხოვთ შეაფასოთ და ყველა შენიშვნა კომენტარებში დაწეროთ, შემდეგში აუცილებლად გამოვასწორებ! დზალიან დიდი მადლობა ყველას!...