"ზაფხული მალე გავიდა. ხვალ სკოლა დაიწყება... ერთი წელიც და სკოლა მორჩება...ღმერთო ჩემო! არ მჯერა..."— ამ ფიქრებში გართულს ჩამეძინა.
რვის ნახევარზე საათმა დარეკა. ადგომა საშინლად მეზარებოდა,მაგრამ მალე დედაც შემოვიდა და ძალით ამაყენა...
"როგორმე ერთი წელიც გაძელი მარიამ"— გავიფიქრე.
კლასელებისგან შევიტყვე რომ ჩვენს კლასში ვიღაც ახალი ბიჭი გადმოდის. გოგოებმა თქვეს რომ მის შეყვარებულად ყოფნას ყველა უბნის გოგო ოცნებობსო,მაგრამ მე ამ ბიჭის
შესახებ აქამდე არც კი მსმენოდა...
სკოლა დაიწყოო...პირველი გაკვეთილის დაწყებამდე დერეფანში მოვდიოდი და თან ტელეფონში რაღაცას ვეძებდი და უეცრად ვიღაც შემეჯახა...
–ღმერთო ჩემო! ცოტა ფრთხილად რომ იაროთ არ შეიძლება—აღმომხდა მე
–ეს თქვენ იყავით ტელეფონში ჩამძვრალი მე კი არა
–თქვენ საით იხედებოდით,რომ ვერ შემამჩნიეთ?
–თქვენს ლამაზ სახეს ვუყურებდი და ვერ შევამჩნიე როგორ მომიახლოვდით—მითრა სარკაზმით და დამცინავი გამომეტყველებით და მეც გაბრაზებული კლასისკენ წავედი და თან ისევ ამ სცენაზე ვფიქრობდი. კლასში გრძელი დერეფნიდან წავედი,რადგან იმ ბიჭმა მოკლე დერეფნისკენ შეუხვია...კლასში შევედი და უეცრად თვალები გამიფართოვდა...