ცარიელ სკვერში იჯდა გოგონა,სახეზე ლურჯი ფერი დაკრავდა,სიცივიზგან მობუზულიყო,უყურებდა დათოვლილ თბილისს და ეღმებოდა,იგრძნო როგორ დაჯდა მის გვერდით ვიღაც მაგრამ დიდი ყურადღება არ მმიუქცევია
-რა ლამაზია არა?გაიგონა ბიჭის ბოხი ხმა
-ძალიან.სიჩუმე ისევ ბიჭმა დაარღვია
-აქ რატომ იყინები ნი ცა? გოგომ გაკვირვებული შეხედა
-საიდან იცი?
-კარგი რაა,პატარაა ნუცუბიძე,ნიცა ლატარია,დაიბადე 1997წლის 20ივლისს,ხარ დედისერთა,და გყავს 7საუკეთესო მეგობრები 4ბიჭი და 3გოგო მეოთხე შენ ხარ ხო?თვალებ გადიდებული უყურებდა ნიცა ბიჭს
-რა იყო უშიშრობაში მუშაობ?
-რასაც ვხედავ იმას ვამბობ,გაუღიმა ბიჭმა,ლოყაზე სწრაფად აკოცა და სანამ ნიცა მაის გააზრებას მოასწრებდა ადგა და წავიდა, თან, ჭკვიანადო მიაძახა,ნიცა ცოტახანს კიდევ იჯდა,გიჟია ვიღაცაო ხმამაღლა ჩაილაპარაკა და ნელი ნაბჯებით დაუყვა სახლის გზას.
დილით კივილმა გამაღვიძა,ნინო იყო ჩემი საუკეთესო მეგობარი,ლუკასთან წამოდიო გინდა თუ არაო,კივილით რას მაღვიძებდი რო გამიხეთქე გული ისედაც წამოვიდოდი მეთქი,(მოკლედ აგიხსნით სამეგობრში სულ ვართ 8 სანდრო,ანდრო,ნიკა,ლუკა,მე,ნინო,მარი,ანა)საღამოს 12-ი იქნებოდა რომ დავიშალეთ,ბიჭებმა გაგაცილებთო და ერთად წამოვედით,სანდროს ქონდა ხელი გადახვეული ჩემზე და ანეგდოტებს მიყვებოდა რომელზეც თვითონ იცინოდა,ბიჭებს ჩავუარეთ,ჩვენი ბიჭები გაჩერდნენ და რამოდენიმე ბიჭს მიესალმნენ,ჩვენც ცოტა მოშორებით გავჩერდით,ბიჭებს თვალი მოვავლე,გუშინდელი გიჟად შერაცხულიც იქ იდგა,იდგა და ეწეოდა,თან მე მიყურებდა,ნინომ გადმომილაპარაკა რატომ გიყურებს ასეო,არაფერი არ მიპასუხია,ან რა უნდა მეთქვა,ბიჭები წამოვიდნენ,სანდრომ კვლავ ხელი გადამხვია და დაიწყო ანეგდოტების მოყოლა გაუჩერებლივ,არაფერი არ მესმოდა მხოლოდ ჩემ გიჟზე ვფიქრობდი,ნუ ჩემზე რაა
დილით ჩვეულებრივ სკოლაში მივედი,ანი და მარი იყვნენ რაღაც ზედმეტად აცანცარებულები,მასწავლებელი გააგიჟეს,როგორ მიბედავთო მასწავლებელმა და კლასიდან გამოყარა,მე და ნინომ გავაპროტესტეთ დაქალების გაგდება და ჩვენც უკან მივყევით,ქვევით სანდრო,ლუკა და ნიკა იდგნენ
-ანდრო დაკარგეთ?-ანი
-ჩაჯექი მანქანაში ანდროსთან მივდივართ
-რაგჭირს შენ?
-არ ვარ ხასიათზე
ანდროსთან ასულებმა იმდენი ვიცინეთ, ბოლოს ნიკაც მოვიყვანეთ ხასიათზე,კვლავ გვიან დავიშალეთ,ლუკამ გაგაცილებო,გავივლი მეთქი და უარი არც უთქვია,იცოდა როგორ მიყვარდა მარტო სიარული,"ჩემ" სკამზე დავჯექი,კვლავ ვიღაც ამომიჯდა,გამეცინა გიჟის დანახვაზე,პირველი კვლავ თვითონ ალაპარაკდა
-რაშვებიი?
-გიყურებ,შენ?
აშკარად არ ელოდა ასეთ პასუხს
-მეც. გაეღიმა
ჩუმად ვიჯექით,თოვლი დაიწყო ისე გამიხარდა სიხარულისაგან შვკივლე და მერე პირზე ავიფარე ხელი,გაეცინა რა საყვარელი ხარო და ლოყაზე მიჩქმიტა,თან ისე გემრიელად,გავგიჟდი კინაღამ,გემრიელი ჩქმეტა რაღაა ნეტა
-რა გინდა გამოხვიდე?
-ჟურნალისტი
-აუუუფ ცუდია
-რატო ვითომ?
-ჩემთვის და ჩევნი ბავშვებისათვის დრო აღარ გექნება.
ისე შევხედე სიცილი ვერ შეიკავა.ისე ლამაზად გაეღიმა კინაღამ შმიყვარდა(კინაღამზე დავფიქრდები)
-იქნებ არ მინდა შენი ცოლობა?
-გინდა,გინდა იღიმის კვლავ
-იოცნებე
-ახდენილ ოცნებებზე აღარ ოცნებობენ, ნიცა
ისე ლამაზად თქვა ჩემი სახელი დედაჩემს უნდა გადავუხადო დიდი მადლობა ნიცა რომ დამარქვა და არა სხვა რამე დებილობა,ფიქრებში ვიყავი როცა პირველმა ისევ მან ამოიღო ხმა
-რაზე ფიქრობ?
-ისეთზე არაფერზე.ვიღიმი
-ძალიან ლამაზი ხარ როცა იღიმი
-მადლობააა.კვლავ გავიღმე
ტელეფონმა დარეკა,დედა იყო
-ხო დე,კიი,არა,არვიცი,არამგონია,მოვდივარრ,კიი,კაიიი,მოვდივარ,გკოცნიი
-უნდა წავიდე.ღმერთო სულ როგორ იღიმის
-წამო გაგაცილებ
ჩემს სახლთან ისე აღმოვჩნდით ვერც კი მივხვდი,თვალები გამიფართოვდა ეს საიდანღა იცოდა,გაეცინა,ტკბილი ძილიო და ლოყაზე ისე მაგრად მაკოცა კინაღამ იქვე დავლიე სული.11საათზე გამეღვიძა,ამიტომ ძილი გავაგრძელე,პირველი საათისთვის კვლავ გამეღვიძა,გოგოები გაკვეთილზე იქნებოდნენ ამიტომ ნიკასთან წავედი,ამასაც ეძინა,ძლივს გავაღვიძე,თვალი გაააღო,ერთი ხელის მოსმით ლოგინძე დამაგდო,დაიძინეო და თვალები კვლავ დახუჭა,ბოლოს მაინც გავაღვიძე,გაბრაზებულმა შემომიბღვირა და ჩაცმა დაიწყო,ლუკასთან წავედით,ისევ ბიჭებს ჩავუარეთ,ვგრძნობდი მზერას და ვიცოდი ჩემი ბიჭიც იქ იქნებოდა,მაგრამ არ შემიხედავს,ანდრო და სანდრო ლუკასთან იყო როცა შეუვარდით
-ჰააა მოგვტეხეთ ხო პონტიდან?გავიბუტე,ლუკამ ტახტზე დამაგდო და იმდენი მიღტინა სიცილისგან ცუდად გავხდი,ცოტახანში დავიჩემე შოკოლადი მინდა მეთქი და ლუკა ჩავიდა ქვევით,დავიწუნე მე ალპენ გოლდი მინდოდა მეთქი,მე აღარ ჩავალო,სანდრომ მარტო მეზარებაო,ანდრომ თუ ძმა ხარ მოგცლიაო,ნიკამ უცებ თავი ამტკივდაო,ბოლოს კვლავ სანდროზე შვაჩერე მზერა,ვეხვეწე ჩადი მეთქი,მარტო მეზარებაო,მეც მეზარებოდა, ბოლოს ერთად ჩავედით,გარეთ გავედით თუ არა დაიწყო ლექციები ყინავს რა შოკოლადი გინდაო,ბიჭებს ჩავუარეთ,სანდრო მლანძღავდა და თავის სტიქიებში იყო და ყურადღება ბიჭბისთვის არც მიუქცევია,ამჯერად შევხედე ბიჭებს და მზერა სასურველზე გავაჩერე,არ მიყურებდა მაგრამ ვიცი გრძნობდა როგორ ვუყურებდი,იღიმოდა,10შეკვრა ალპენ გოლდი ვიყიდეთ სულ სხვადასხვა ფერის,სახლში შევდგით თუ არა ფეხი ნიკამ და სანდრომ ხელიდან გამომტაცეს
შოკოლადები,ამათ ვეჯუჯღუნე,მერე გოგოებიც მოვიდნენ,ნინომ ჩემთან დარჩიო და დავუყევით ფეხით დაღმართს,სკვერს ჩავუარეთ,ვიღც იძახოდა ნიცა,ნიცაო,ხელში ჩემი გიჟი არ შემრჩა?ნინომ გაკვირვებული თვალები მომაბყრო
-როგრო ხართ გოგოებო?გაგაცილოთ? როგორც ყოველთვის იღმოდა,ნინომ პირი დააღო და ვერ დახურა
-არაა მადლობა ახლოს ვართ.
-წამო წამო გაგაცილებთ,ათასი გადარეული დადის,წინ წავიდა ნინომ ისეთი მიჩქმიტა ეს ვინააო ხორცი ამომიღო
-ნინო ხო?მოუბრუნდა ნინოს
-ხო
-ნიცას არ მოუყოლია ჩემზე ხო?უარყოფის ნიშნად ნინომ თავი გააქნია
არაუშავს ამსაღამოს მოგიყვებაო და კვლავ გაიღიმა,გულში ვფიქრობდი ეს სულ როგორ უნდა იღიმოდეს მეთქი,ნინოს კორპუსთან მალე მივედით,ნინოს კარგადო უთხრა, ჩემთან მოვიდა,კისერზე ორივე ხელი მომკიდა და არც არც ლოყაზე და არც ყელზე,აი სადღაც შუაში ,ძალიან,ძალიან მაგრად მაკოცა
გავგიჟდი,
გადავირიე,
ეხლა ვიგრძენი რას ნიშნავდა პულსის ვარდნა,
გულმა ორმაგად დაიწყო ძგერა,
რის პეპლები,რაის პეპლები,მუცელში ზოოპარკი მყავდა,
გამაჟრიალა,
გონს ნინოს ჩქმეტამ მომიყვანა,იქ აღარ იყო.
ნინოს ყველაფერი მოვუყევი.
-ღადაობბ? მაგარი ბიჭია.შეაქო ნინომ.
-ნუ ახლაა,გავიწელე.
-დაიცა და რა ქვია?აი აქ კი გავიგუდე სიცილით,ბიჭი საცაა შემიყვარდეს და სახელიც არ ვიცი
-აუ როგორ გაკლია.თავი გააქნია ნინომ და დაიძინა
ღამე ჩემი ქორწილი მესიზმრა,იმედია მიხვდებით ბიჭი ვინც იყო.
დილით გოგოებს გავუარეთ,კაფეში დავჯექით და ყველაფერი მოვუყევი,გამომლანძღეს აქამდე როგორ არ გვითხარიო,ანა წერდა ვიღაც დებილს და ჩუმ-ჩუმად ესემესებს ვკითხულობდი,გულში ვიცინოდი,ნინო მეძახოდა შემოიხედეო,მოიცა მეთქი და ყურადღება არ მიმიქცევია,ისეთი მიბრწკინა სიმწრისგან გავწითლდი.
-რა ჭირი გინდა გოგო?თავით წინ მანიშნა,ჩემი ბიჭი იჯდა თავის ძმაკაცებთან ერთად,მე მიყურებდა,რათქმაუნდა იღიმოდა,ხელი ოდნავ აწია და თითები შეარხია,დამბურძგლა,გავუღიმე, მარიმ დაიჩემა ჩემთან წავიდეთო,ჩემი ბიჭის მაგიდა უნდა გაგვევლო როცა ხელზე მსუბუქი შეხება ვიგრძენი,ინსტიქტურად შევიხედე,თვალებში მიყურებდა და მიღიმოდა,მეც გამეღიმა,ხელი სწრაფად გავაშვებინე და გოგოებს დავეწიე,დღესაც ფეხით წავედი სახლში,არსად არ დავმჯდარვარ მაგრამ მაინც კარგად ვიგრძენი როგორ ამომიდგა გვერძზე ვიღაც,შევიხედე და ინსტიქტურად გამეღიმა,რა გაცინებსო ხელი გადამხვია და თავზე მაკოცა,კორპუსთან გაჩერდა.
-დედაშენს როდის გამაცნობ?
-კარგი რაა.გამეღიმა, კაი ჭკვიანადო და წავიდა.
დილით ნინოს ზარმა გამაღვიძა აგვიანებო ჩამყვირა,მეც მაშინვე მოვედი გონს,სწრაფად ჩავიცვი და სკოლაშიც სწრაფი ნაბიჯებით მივედი,გამომლანძღა გვიანობამდე იარეო,რომ ვუთხარი ვისთან ერთადაც ვიყავი გაჩუმდა. ისტორიის გაკვეთილზე კარი გაიღო,ოთახში ლუკა შემოვიდა,გაუშვით ჩემი გოგოებიო,ჩვენც წამოვფრინდით სკამებიდან და ოთახიდან გავვარდით,სანდროსთან ვიყავით,საღამოს ბიჭებმა ჩვენ გაგაცილებთო,დავიჩემე მე მარტო მინდა წასვლა მეთქი და ძლივს დავითანხმე ბიჭები,ანი რჩებოდა ჩემთან,ჩემს კორპუსთან ბიჭები იდგნენ,არ შემიხედია ისე ავიარეთ კიბეები და სახლში შევედით,დაწოლას ვაპირებდი როცა ესემესი მომივიდა უცხო ნომრისგან
<<<<<<<<<<დღეს ვერ გნახე,არაუშავს ხვალ ავანაზღაურებთ>>>>>>>>>>
ავტორს წამში მივხვდი,ბედნიერად დამეძინა,დღე უაზროდ მიიწურა კაფეში ვიჯექით ყველა,ბიჭებმა საქმე გვაქო და წავიდნენ,ანის დედამისმა დაურეკა,მარის სტუმრები ყავდა და ადრე წავიდა, დავრჩით მე და ნინო,დებილობებს ვლაპარაკობდით და ვიცინოდით როცა კაფის კარი გაიღო და კაფეში არც მეტი არც ნაკლები ჩემი ბიჭი შემოვიდა,ნინომ მე წავედიო,არც გაბედო მეთქი მაგრამ უცებ ადგა,თვალი ჩამიკრა,ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა და კაფე დატოვა,ჩემ წინ დაჯდა ,თვალებში ვუყურებდით ერთმანეთს,სანდრომ დამირეკა ჩემთან გამოდიო,გაკვეთილები მაქვს სასწავლი მეთქი და გავუთიშე
-რატო მოატყუე?
-არ მომიტყუებია,მართლა სასწავლი მაქვს
-მაგრამ აქ ხომ ზიხარ?
-წავიდე? ადგომა დავაპირე როცა სიცილი დაიწყო და ხელით დამაბრუნა სკამზე
-წავიდეთ?
-რა ვი.
-რაგჭირს?
-რა ვი.
-ცუდ ხასიათზე ხარ?
-რა ვი.
-რავის მეტი იცი რამე?
-რა ვი.
-წავიდე?
-რა ვი.ადგა და წავიდა,ჩემ თავზე მომეშალა ნერვები,რა რავი ამიტყდა მეთქი,გაბრაზებულმა დავტოვე კაფე და სახლში წავედი,მაღაზიაში შევიარე და იმდენი შოკოლადი ვიყიდე ხელში ძლივს მეტეოდა,გამოვედი თუ არა ვიღაცას შევასკდი და პარკები დამიცვივდა,ჩემი ბიჭი იყო,მოკვდა სიცილით,რაიყო სკდებოდიო და აკრეფაში მომეხმარა,ვიცინოდით როცა უბანში ნიკას მანქანა შემოვიდა,ფანჯრიდან თავი გაღიმებულმა ნიკამ გამოყო და ღიმილი სახეზე შეახმა,აი ჩემი ბიჭი კი ჩვეულებრივად იდგა და როგორც ყოველთვის იღიმოდა,ნიკამ დამიძახა მოდიო,მანქანაში ჩავჯექი
-გოგო ხოარ გაუბერე შენ?
-რა გინდა?ავღშფოთდი
-რა რა მინდა იცი მაინც ეს ვინაა?
-ვიღაც ბიჭია,საწაული ღიმილი აქვს
-ხოდა ეს ვიღაც ბიჭი სასწაული ღიმილი რომ აქვს გეგაა ყიფიანი იყვირა ნიკამ
გამაჟრიალა,
ყურები დამიგუბდა,
თავი საშინლად ამტკივდა და თავბრუ ისე დამეხვა რომ არ ვმჯდარიყავი აუცილებლად წავიქცეოდი,
საშინლად მომინდა ამ მომენტის გონებიდან წაშლა
ვერ ვიჯერებდი
-რააა? ძლივს ამოვთქვი ერთი სიტყვა
-დიახ,დიახ და სასწაული ღიმილი აქვს კიარა მაგასთან გაკარებული არ გნახო
-სახლში წამიყვანე რაა
გეგა ყიფიანი,ბიჭი ნარკომანი,ნარკოტიკებით მოვაჭრე,ათასჯერ ნასამართლევი და ათასჯერ დაჭრილი.
ნიკას დავემშვიდობე და პირდაპირ კიბეებზე ავირბინე,ნერვები აღარ მყოფნიდა,წვიმა დაიწყო საშინელი,ფანჯარა გამოვაღე და დაორთქლილ მინაზე,ქვეყნად ისე რომ ვერავის ვერ ენახა დავწერე ჩემთვის ყველაზე საყვარელი გვარი "ყიფიანი",ტირილში ჩამეძინა,დილით ჩამეძინა ამოტიმ სკოლაში აღარ წავსულვარ,შოკოლადი მომინდა რაღაც სასწაულად,მაღაზიაში ჩავედი და ნეტა სულ არ ჩავსულიყავი,უბანში იდგა გეგა,მიყურებდა და როგორც ყოველთვის იღიმოდა,თვალი ავარიდე და მაღაზიაში შევედი,თვითონაც სიცილით შემოვიდა
-აეხადა ფარდა ჩემ ვინაობას?
-სულ როგორ უნდა იღიმოდე?
-მოგწონს ჩემი ღიმილი?
-ხო აი ვგიჟდები.სწრაფად ვიყიდე შოკოლადები და მაღაზიიდან გამოვედი,დამეწია,ხელი მომკიდა და შემომატრიალა თუ არა პირდაპირ ჩამეხუტა,დავიფიცებ გრძნობდა როგორ მქონდა გული აჩქარებული,ხელი გავაშვებინე და სწრაფი ნაბიჯებით შევედი კორპუსში.სახლში ასულმა ძალიან ვინანე კიდევ ცოტა ხანი რომ არ დავრჩი.საღამოს ნინომ დამირეკა,გამოდი ჩემთანო,სახლში მაინც არაფერს არ ვაკეთებდი,ჩავიცვი და ქვევით ჩავედი,ისე შემცივდა მევთქვი ავალ ზემოთ და გამოვიცვლი მეთქი მაგრამ დამეზარა და გზა გავაგრძელე,ქუჩაში გეგა დავლანდე,არმინდოდა ნახვა მაგრამ თვითონ წამოვიდა ჩემსკენ.
-გაგიჟდი?ამ სიცივეში სად მიდიხარ
-არ მცივაა
-როგორ არ გცივა იყინები
-არვიყინებიი.ჩემ ხელს ხელი მოკიდა.
-არა აშკარად გაგიჟდი,გაყინული გაქვს თითები.ჟაკეტი გაიხადა და მომაწოდა,შიგნით მოკლე მკლავიანი მაიკა ეცვა.
-არმინდა,გაიყინები
-არმომივა არაფერი ჩაიცვი
-აუ არა არმინდაა.ჟაკეტი მხრებზე მომაფარა,მალე გავყავი ხელები და შევიკარი,ღმერთოო რასუნი ქონდა გავგიჟდი,გაბრუებული ვიყავი,ბინამდე ხმა არ ამოგვიღია,მივედით თუ არა კორპუსთან ჟაკეტი გავუწოდე,გქონდესო,მსუბუქად გადამკოცნა და წავიდა.იმ დღეს ნინოსთან დავრჩი.ჩემდა საბედნიეროდ თუ საუბედუროდ გარეთ კვლავ ყინავდა,სკოლაში შემცივდებოდა,გეგას ჟაკეტი რომ მოვიცვი ნინოს პირი ღია დარჩა,ჩემსას მოგცემო მაგრამ უარი ვუთხარი,ამ შანს ნამდვილად ვერ გავუშვებდი ხელიდან,კვლავ გაბრუებული დავდიოდი,მაინც რა სუნამოს ხმარობს ეს დამპალი.გაკვეთილების შემდეგ ნინოს მასწავლებელმა დაუძახა,გარეთ დამელოდეთო ჩაგვყვირა,მედამარი გარეთ ვიდექით და წაქცევამდე ვიცინოდით რაღაცაზე როცა უკნიდან ძალიან ნაცნობი ხმა მომესმა
-გიხდება ძალიან.სად წავსულიყავი არ ვიცოდი,უცებ ძალიან შემრცხვა,გეგა იდგა და იღიმოდა,უბრალოდ გავუღიმე
-სად მიდიხარ?
-სახლში
-წამო გაგაცილებ.მარი გადავკოცნე და წამოვედი
-რატო ჩაიცვი?
-რა?.მართლა ვერ მივხვდი
-ჟაკეტი
-სხვა არ მქონდა და გავიყინებოდი.თავი ვიმართლე
-კარგი რააა,ნუ იტყუები,შეგეძლო ნინოს ჟაკეტი ჩაგეცვა
-ვაიმე დაგიბრუნო?
-ვჩუმდები,ვჩუმდები.სახლამდე მართლა არ ამოგვიღია ხმა,კორპუსთან გავჩერდით,გეგამ დაიწყო ლაპარაკი
-ჩემთან ურთიერთობაზე რას ფიქრობ?
დავიძაბე
-გეგა,არ გეწყინოს მაგრამ შენთან ვერ ვიქნები,ნიკამ საერთოდ შენთან ლაპარაკიც ამიკრძალა და შენ როგორ ფიქრობ ერთად რო ვიყოთ საერთოდ რას იზამს?იცი მაინც რა ჭორები დადის შენზე?
არ დამასრულებინა
-და შენც გჯერა ხო ჭორების?
-არა,მაგრამ ვერ ვიქნებით ერთად.ხმა როგორ ამოვიღე ძალიან მიკვირს
-გასაგებია.მკაცრად ჩაილაპარაკა და წავიდა.პირდაპირ დავწექი და დავიძინე.დილით სანდროს ზარმა გამაღვიძა
-სწრაფად ჩაჩავაში
-რეკლამებს იზეპირებ სააან?
-გოგო დროზე ნიკაა ნაცემი
-ღადაობ ხო?ლოგინიდან გადმოვვარდი
-ორ წუთში ქვემოთ იყავი.როგორ წამოვფრინდი არ მახსოვს,ჟაკეტის ჩაცმით ჩავვარდი ქვემოთ,სერიოზული არაფერი არ ჭირდა მაგრამ ექიმმა ერთი დღე მაინც უნდა დარჩესო,ეხლა კი უნდა გავსინჯოო და პალატიდან გამოგვყარა რასაც ქვია,გარეთ ვიჯექით როცა ერთ-ერთი პალატის კარი გაიღო და ოთახიდან გეგა გამოვიდა,გულმა ფეთქვა შეწყვიტა,კიდევ კარგი ვიჯექი,ცოტა ხანი კარებთან იდგა,ძლივს გამოფხიზლდა და გვერძზე ჩაგვიარა,თვალი არ მოუშორებია ჩემზე ,მეც გახვევებული ვიჯექი.გეგას აქ რა უნდოდა?თან ხელები შხვეული ქონდა.ნინომ მიბრწკინა ასე ნუ უყურებთ ერთმანეთსო,მეც ნინოსკენ შვტრიალდი და გეგას ზურგი ვაქციე,მხარი ამიწვა დაჟინებულმა მზერამ,ლუკამაც მკითხა ასე რატომ გიყურებსო,მერავიცი მეთქი და კვლავ გეგას გავხედე.ექიმი გამოვიდა შეგიძლიათ შხვიდეთო,პირველი მე შევვარდი.
-აბაა ვინ გაგალამაზა ასე?ლოგინზე წამოვჯექი
-კარგი რაა გამანებე თავი
-კაი რაა მიდი გვითხარი ვის ეჩხუბე?ხმა არ ამოუღია,ცოტაოდენი ფიქრის შემდეგ მითხრა
-რომ გითხარი ეგ ბიჭი გეგაამეთქი ხომ გახსოვს?მაგის შემდეგ კიდევ ელაპარაკე?
გავფითრდი,გული საგრძნობლად ამიჩქარდა
-არა! სად წამეღო თავი არ ვიცოდი
-მოიცა გეგას ეჩხუბე?თავი წამოვყავი,ხმას არ იღებდა
-ნიკა გეგასთან იჩხუბე მეთქი?
-აუ გოგოებო შეგიძლიათ გარეთ გახვიდეთ ცოტა ხნით?
-გვაგდებ ნიკა?
-გთხოვთ
კარგიიი,უდარდელად ჩავილაპარაკე და გოგოები გავატარე კარში,ბოლოს გავედი და კარი ისე მივაჯაუნე მგონი ჩამოვიღე,გეგა კვლავ თავის ადგილას იჯდა,გეგაზე უნდა ჩაგვევლო როცა მარიმ თქვა
-აუუ ვისთან იჩხუბა ნეტავ? ვფიქროობ ჩავილაპარაკე და გეგას შევხედე,გამიღიმა.სახლში ფეხით წავედი,ვიღაც გვერდით ამომიდგა,როგორც ყოველთვის გეგა
-აბაა მოგენატრე?
-შენ ეჩხუბე ნიკას?
-მადლობა მეც კარგად ვარ
-შენ ეჩხუბე ნიკას?
-მეც ძლიან მომენატრე
-შენ ეჩხუბე ნიკასთქო?
-როგორ ხარ ?
-გეგა,შენ ეჩხუბე ნიკას?
-მოიცა,ჩემ კითხვებს აიგნორებ?უკვე ნერვები მეშლებოდა
-გეგა სერიოზულად,შენ ეჩხუბე ნიკას?
-კი
-და ამას ასე მშვიდად მეუბენბი?რატო იჩხუბეთ?
-ოო ეგ უკვე შენ აღარ გეხება
-მე კი ვფიქრობ რომ ამ ჩხუბის მიზეზი მე ვარ
-ნუუ ნაწილობრივ
-რას ნიშნავს ნაწილობრივ გეგა?
-...
-ბოლობოლო ამოღერღავ რისგამო იჩხუბეთ?
-არა
-აბაკარგად.წინ წავედი როცა გამაჩერა
-ჩემთან ურთიერთობაზე რა მოიფიქრე?
-უკაცრავად?
-ნიცა,ბოლოჯერ გეუბნები,გინდა ჩემთან ურთიერთობა?
-მინდოდეს ბიჭთან ურთიერთობა რომელმაც ჩემი საუკეთესო მეგობარი ცემა,ნარკოტიკებით ვაჭრობს და ნახევარი ქალაქი ცუდად მოიხსენიებს?არა მადლობა ამდენსაც ვერ გავრისკავ.სახლში ასულმა გეგას ჟაკეტი ჩავიცვი და ისე დავიძინე,ხვალიდან მეცადინეობები მეწყება და გამოძინება მჭირდება.საღამოს ქართულიდან გამოვდიოდი,წვიმა დაიწყო საშინელი,ხის ქვევით დავდექი,შედარებით ნაკლებად ვსველდებოდი,ლუკას დავურეკე ქართულიდან მოვდივარ და მომაკითხე მეთქი, 10წუთში მანდ ვიქნებიო,წელზე ხელების შეხება ვიგრძენი,ძლიან ძლიან მაგრად ჩამეხუტა,სუნით ვიცანი გეგა იყო,გული ამიჩქარდა
-გამიშვი
-ვითო არუნდა ჩემი ჩახუტება
-გეგა გეყოს,ლუკას ველოდები და გამიშვი ხელი.წინ დამიდგა
-ლუკა როუნდა მოვიდეს იმიტო უნდა გაგიშვა ხელი?
-გეგა გეყოფა
-გოგო მომენატრე.ისე საყვარლად თქვა მომინდა მივსულიყავი და ძლიან ძლიან მაგრად ჩავხუტებოდი მაგრამ თავი შვიკავე
-მეც
გაეღიმა,მხარზე ხელები დამაწყო და თავი ყელთნ ძალიან ახლოს მომიტანა,ისე რომ ლაპარაკის დროს ტუჩების მოძრაობას ყელზე ვგრძნობდი
-გარისკე რა,
გარისკე,
გარისკე,
გარისკე,
გარისკე,
გარისკე,
გარისკე,
გარისკე,
გარისკე,
გარისკე,
გარისკე,
გარისკე.
-გავგრისკავ.
-რაა?
-გავრისკავთქო.
-არმჯერა ღადაობ ხო?ტელეფონი ამოვიღე და ლუკას დავურეკე,ნაცნობი ვნახე და იმან წამიყვანა მეთქი,კაიო,ტელეფონი გავთიშე და გეგას გავუღიმე
-წამო მანქნით გაგიყვან
-აუუ არა რა ფეხით წავიდეთ
-ანუ ერთად ვართ?
-ერთად ვართ
ათას სისულელეებს ვლაპარაკობდით,ბოლოს მოვიდა და კისერში ძალიან მაგრად მაკოცა,გამაჟრიალა,ეხლა ადიო და სანამ ავიდოდი კისრის მეორე მხარეს მაკოცა,მეორე მხარე ცოდვა არისო.დილით ჩემზე ბედნიერეი არავინ იყო,სიხარულით წამოვფრინდი,გოგოებს რო მოვუყევი გაგიჟდნენ,მესამე გაკვეთილი იქნებოდა ბიჭებმა მოგვწერეს გამოდითო,მასწავლებელი გადავრიეთ და გამოგვაგდო,ბიჭებს ვკოცნე და ვკოცნე,სანდრომ ხო კარგად ხარო,არაჩვეულებრივად მეთქი და გზა გავაგრძელე,ბიჭებმა სადმე დავჯდეთო,მედანინოს მეცადინეობები გვქონდა და წამოვედით,ისტორიიდან გამოვედით გადაღლილები,ფეხზე ძლივს ვიდექი,ნინოს ვეყრდნობოდი,მეჩხუბებოდა მხარი ნუ მომაწყვიტეო,6-7საათი იქნებოდა,ბიჭებზე უნდა ჩაგვევლო სადაც ჩემი ვარაუდით გეგაც იქნებოდა როცა ვიღაცამ დამიძახა,შევტრიალდი და ოღონდ ესარაააა,ჩემი უბნელი იყო ზუკა,მერე სადღაც გადავიდა და ერთი წელი იქნებოდა რაც არ მინახავს,ბავშვობიდან ვუყვარდი,კარგი ბიჭი იყო მაგრამ მე არ მომწონდა,ჩვენც ზუსტად ბიჭების წინ მოგვიწია გაჩერება,ვგრძნობდი მზერას,გეგაც იქ იჯდა ვიცოდი,ზუკა ჩამეხუტა
-როგორ გალამაზდი ეე,ასე უნამუდოდაც არ შეიძლება.თვალებით ვთხოვდი წასულიყო,მაგრამ ძანაც კი მიხვდებოდა
-მადლობა
-საით მიდიხართ?
-სახლში.
-წამო გაგაცილებთ
-არა არგვინდა მადლობა
-წამო წამო მეც იქით მოვდივარ
-არა არგვინდა მადლობა
-კაი რისი გრცხვენია წამო
-აუ ზუკა ხარ თუ ვინც ხარ,ხოგითხრა რო არ უნდა?გაგვანებე თავი თუძმახარ,იქნება სალაპარაკო გვაქვს?რას გვეჩხირები.აფეთქდა ნინო.კაი ბოდიშიო და წავიდა,ნინოს გადავხედე და ისეთი სიცილი ამიტყდა ძლივს მოვსულიერდი,რაგაცინებს ამსაღამოს დაგერხევაო და ბიჭებისკენ მანიშნა,სიცილი სახეზე შმეყინა,ეხლა ნინო გაიგუდა,გეგას შევხედე,მკვლელი მზერით მიყურებდა,ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე და თვალები ავარიდე,ნინო მივაცილე თუ არა გეგა ამომიდგა გვერძზე
-ის ბიჭი ვინ იყო?
-უბნელი იყო ძველი
-მეტი?
-მეტი არაფერი
-მეტი?
-ვუყვარდი ადრე
-მეტი?
-მეტი არაფერი
-მეტი?
-მეტი მართლა არაფერი შენთავსვფიცავარ.ხელი გადამხვია და ასე გავუყევით გზას,უბანთან იმდენი მკოცნა კინაღამ გავიგუდე,ასე გავიგუდები მეთქი,არმოგივა არაფერიო და თავზე მაკოცა.ვიღაც ბიჭმა გამოიარა და ჩვენთან გაჩერდა
-გამარჯობაა.დაიწყო მხიარულად
-გამარჯობა.გაკვირვებული მზერით შევხედე ჯერ ბიჭს შემდეგ გეგას
-ნიცუუ გაიცანი საბა, ჩემი ძმაკაცი,რავი საბა ისედაც გიცნობს და.გავუღიმე,ძალიან მხიარული იყო საბა,მალე დაუახლოვდი,ბევრი მაცინა,ძლივს მოვშორდი ბიჭებს და ვინებე ზევით ასვლა,კართან დედაჩემი დამხვდა ვინ მოგაცილაო შემჭამა,ბიჭმა მეთქი და ოთახში შევედი,მეწუწუნებოდა სახელიო მაგრამ მაგას ვეტყოდი?არამც და არამც.პარასკევი იყო ამიტომ დილით სკოლაში არ წავსულვარ,სამისკენ გავედი ანდროსთან,გზაში მელაპარაკებოდა ლიფტი არ მუშობსო და ფეხით მომიწია მეექვსე სართულზე ასვლა,საბა იჯდა კიბეებზე,გადავკოცნე,რა დღეში ხარო,ხო ლიფთი არ მუშაობდა და ფეხით ამოვედი ძლივს ვსუნთქავ მეთქი,როგორ წეღან მე ამოვედი ლიფტითო რო მითხრა თვალები შუბლზე ამივიდა,მომატყუა იმ რეგვენმა,უნდა შვიდე მეთქი და კარზე დავაკაკუნე,თან საბას ველაპარაკებოდი,ანდრომ გააღო თუარა კარი მოკვდა სიცილით
-შენამოწყდი ერთდღეს,აბა ლიფტი არ მუშობსო?გაგიჟდი??მოვკვდი კინაღამ რეგვენოოო
-კაი არგაწყენს ერთი-ორიი კილოს დაკლება.ისეთი სახით შევხედე კვლავ სიცილი აუტყდა
-გაიწიე ეხლა როდამაყუდე აქ.საბას ხელი ავუწიე და შიგნით შევედი,სადღაც ხუთ წუთში ნიკამ დარეკა მოვალო და სანდრომ ნიკაც მოატყუა ლიფტი არ მუშობსო,ზარის ხმა გავიგეთ თუ არა სიცილით გავვარდით გარეთ,საბა კვლავ კიბეებზე იჯდა უკვე გეგასთან ერთად,კარებში ნიკა,სანდრო და ლუკა იდგნენ ფერ წასულები,ისეთი სიცილი აგვიტყდა ჩავიტანეთ ქვედა სართული,წყალიო ერთი თქვა ნიკამ და შიგნით შევიდა,იგივე გააკეთეს დანარჩენებმაც,კარს სანამ დავხურავდი გეგას შევხედე,მიღიმოდა,თვალი ჩამიკრა,მეც გავუღიმე და ვუყურებდი ასე სანამ ნიკამ არ გამომძახა რაშვები ამდენხანსო და მეც კარები მივხურე,დავწყნარდით თუ არა ლუკამ შენთან სალაპარაკო მაქვსო,კარზე ზარი იყო,მე გავაღე,გოგოები იყვნენ,გეგა და საბა კვლავ კიბეზე იჯდნენ,შემოვუშვი თუარა გოგოები ნინოს ჩავჩურჩულე მგონი დამერხა მეთქი და ლუკას მივუბრუნდი
-რა სალაპარაკო?
-ხო რასვამბობდი და დედაშენი ვნახე დღეს.ფერები გადამივიდა სახეზე
-მერე?
-ვინ მიგაცილა გუშინ სახლში?
მარი გაფითრდა
ანა გალურჯდა
ნინოს საერთოდ მატკლისფერი დაედო სახეზე
-ბიჭმა.
-რასმელაპარაკები,მითხრეს რო ბიჭმა
-მერე?
-ამ შენს ბიჭს სახელი არ აქვს?არაფერი მიპასუხია
-ნიცაა
-ბატონო
-კაი გვითხარი აწი სახელი არ გეჩხუბებით.აჰაჰაჰაჰ ძალიან სასაცილოა,არ მეჩხუბებიან?რომ ვუთხრა გეგა ყიფშიძე ჩემი შეყვარებულია მეთქი ალბათ გადამდგამენ
-ბი-ჭმა.დავუმარცვლე
-აუ კაი რა მარტო სახელი გვითხარი.ნიკა
-გეგა.სამზარეულოში გავედი
-შეყვარებულია შენი?
-ხომ თქვით მეტს აღარ გკითხავთო?
-გნებდებით.ხელები მაღლა აწია სანდრომ
გვიან დავიშალეთ,ნინო რჩებოდა ჩემთან
-აუ წარმოიდგინე ბიჭებზე რო გეთქვა გეგა ყიფიანი არის ჩემი შეყვარებულიო და ამათი რეაქცია.ისეთი სიცილი ამიტყდა ბიჭების სახის წარმოდგენაზე ძლივს მოვსულიერდი.
-აბაა რაზე იცინოდით?გეგა და საბა დაგვეწია
-არაფერზე ისეთზე
-ეეე კაი გვითხარით რააა.ყელი გამოწია საბამ
-არანაირ შემთხვევაში
-ჰოკაი სად მიდიხართ?
-ჩემთაან.გავიწელე,გაგვაცილეს,დებილობებს ვლაპარაკობდით და ვიცინოდით,ბოლოს ძალიან მაგრად ჩამეხუტა,ჭკვიანადო და წავიდა.
დილით მაღაზიაში ჩავედი,გეგა დავლანდე და დავუძახე,ვიცინოდით როცა უბანში ლუკას მანქანა შემოვიდა,ფერები სახეზე გადამივიდა,გეგამ დამელოდეო და ლუკას მანქანაში ჩაუჯდა,რა დროს ააქვს ამ ლუკასაც ფანჯრები დაბურული,ვერაფერს ვერ ვხედავდი,ნერვიულობისგან კინაღამ გული წამივიდა,თითები გადავიჭამე,მანქიდან გაღიმებული გეგა გამოვიდა,ლუკამ ჭკვიანადო და წავიდა,პირი ღია დამრჩა,გეგა მოკვდა სიცილით
-რაუთხარი ასეთი?
-შენ ვინ გეკითხება?
-აუ მიდი რაა მითხარი
-...
-გეგუნაააა,მითხარი
-რა დამიძახე?მოკვდა სიცილით,მეც გამეცინა,არაფრით არ მითხრა რა უთხრა ბიჭებს მაგრამ ფაქტი იყო იმ დღის შემდეგ არაფერს ამბობდნენ ჩემ და გეგას ურთიერთობაზე.დღეები უაზროდ გადიოდა,
სკოლა,
გეგა,
მეცადინეობა,
გეგა,
სახლი,
გეგა,
მეგობრები,
გეგა,
გეგა,
გეგა,
გეგა,
და ასე დაუსრულებლად.
გეგა და ბიჭებიც ასე თუ ისე დაახლოვდნენ,ერთხელაც გეგამ გამომიცხადა მშობლები უნდა გაგაცნოო,ვიუარე,მრცხვენია მეთქი,მომავალ რძალს რისი გრცხვენიაო,გული გამითბა,დავთანხმდი,ძალიან ვნერვიულობდი,გეგა დამცინოდა რა განერვიულებსო,ათასჯერ ჩამოვიდოდი კიბეებიდან გეგა რომ არ ყოფილიყო,ხელს არ მიშვებდა,ჩემი საცოლეო,ასე გააცნო ჩემი თავი დედ-მამას,გამაგიჟეს,ისეთი თბილი ხალხი იყო,დედამისი გაგიჟდა ჩემზე,აქამდე როგორ არ მოგვიყვანეო გეგას ეჩხუბებოდა,მეც ძალიან თბილად შევხვდი,გეგა დამცინოდა რა განერვიულებდაო,თავისი მეგობრებიც გამაცნო და ნათესავებიც,ყველას ჩემი საცოლეაო ეუბნებოდა,მეც ბედნიერი ვუღიმოდი,ყველაზე თბილი ურთიერთობა გვქონდა,გიჟდებოდა ჩემზე და ვგიჟდებოდი მასზე,დედაჩემსაც გაეცნო და მამაჩემსაც,ძალიან მოეწონათ მომავალი სასიძო.ერთხელ წყნეთში აგარაკზე ვიყავით ყველა გეგას სამეგობროს ჩათვლით და ვსვავდით როცა გეგამ გამოაცხადა მე და ნიცა ვქორწინდებითო,გაგიჟდნენ ისე გაუხარდათ,გოგოები დამესივნენ ამას როგორ გვიმალავდიო,გავგიჟდი.
-ნიცა გამომყვები ცოლად?დამიჩოქა გეგამ
-კიკიკიკიკიკიკი.სიხარულისგან ვტიროდი და ვეხუტებოდი,პირველად მაშინ მაკოცა,ჯვარი დავიწერეთ და ხელიც მოვაწერეთ,შემდეგ იმდენი დავლიეთ ერთმანეთის სახელები არ გვახსოვდა,ყველაზე სასაცილო ის იყო დილით რომ გავიღვიძეთ სრულიად შიშველებმა და რა ხდებოდა რომ ვერ მივხვდით,ბოლოს რათქმაუნდა გაგვახსენდა ყველაფერი და კვლავ გათენებამდე სმა გავაგრძელეთ,თბილისში ჩასულები ყველა ჩვენზე ლაპარაკობდა,ქორწილზე უარი ვთქვით,მაგრამ გეგასთან გადავედი ბინაში,ყველაფერი ჩემ გემოზე მოვაწყვე,გეგაც ყველაფერს მისრულებდა,ნათქვამი არ მქონდა უკვე სახლში რომ მედო,ერთხელაც ჩემს მშობლებთან წავედი,კიბეებზე ჩამოვდიოდი და გეგას ველაპარაკებოდი ორი წუთში მანდ ვიქნებიო,ქვევით ჩავედი და სკამზე ჩამოვჯექი,ტელეფონში ვიყავი ჩამძვრალი როცა წინ ვიღაც დამიდგა,გეგა იყო მეგონა მაგრამ ხელში ზუკა შემრჩა
-ნიცაა როგორ ხარ?
-კარგად ზუკა შენ?
-მადლობა.გავიგე გათხოვილხარ
-ხოო
-ეს რატომ გამიკეთე ნიცა?
-რაა?ვერმივხვდი
-ხომ იცი როგორ მიყვარდი?არ შეგეცოდე?ბავშობიდან მზე და მთვარე შენზე ამომდიოდა მაგრამ შენ ყურადღებას არც მაქცევდი,გიფიქრია მაინც როგორ მტკენდი?ძალიან მიყვარდი,როცა მივხვდი რომ ჩემს მიმართ არაფერს გრძნობდი წავედი,იქნებ გადამიყვარდეს მეთქი მაგრამ იქაც ვერ დაგივიწყე და კვლავ ჩამოვედი აქ კი უკვე შეყვარებული გყავდა,გული არ გაგაჩნია?დღემდე მიყვარხარ.ძალიან შემეცოდა ზუკა და გადავეხვიე,მანაც მაგრად შემომხვია ხელები,მანქნის საბურავების ხმამ მომიყვანა გონს და ოღონდ ესარაა გეგა,უცებ გავუშვი ხელები,დავემშვიდობე და ტაქში ჩავჯექი,გეგას ვურეკავდი მაგრამ სულ ტყუილად,არ მპასუხობდა,ბოლოს საერთოდ გამორთო ტელეფონი,ცრემლები მახრჩობდა,არც შვიკავე ტაქსში ავბღავდი,გაკვირვებული მიყურებდა ტაქსისტი ვინ იცის რას ფიქრობდა მაგრამ ნაკლებად მაინტერესებდა,ჩამოვედი თუ არა ტაქსიდან მაშინვე სახლში ავვარდი მაგრამ სულ ტყუილად,გეგა არ დამხვდა,შემდეგ მაკას(გეგას დედას) დავურეკე,არ იცოდა სად იყო,ჩემმა ბიჭებმაც არ იცოდნენ სად იყო,ბოლოს საბას დავურეკე,რათქმაუნდა არ იღებდა,ჩავიცვი და საბასთან წავედი,აქაც სულ ტყუილად,არავინ არ დამხვდა,კინაღამ გავგიჟდი,სახლში წავედი და დაველოდე როდის მოვიდოდა,გოგოები მამშვიდებდნენ,ვერაფრით ვერ ვწყნარდებოდი,დავრჩებითო მაგრამ უარი ვუთხარი,ღამის სამ საათზე გაიღო კარები და როგორც იქნა გეგა შემოვიდა,გავვარდი და ნეტა სულ არ გავსულიყავი
-გეგაა აგიხსნი
-რას ამიხსნი?ვერ დაგინახე? ვერ გავიგე?ამას ვიმსახურებდი შენგან ?რამე გაწყენინე?გეკითხები რაამე გაწყენინე მეთქი?ხმას ვერ ვიღებდი ვიჯექი და ვტიროდი
-გეკითხებიიი.იღრიალა
-არა
-აბა რა გინდა?რა დავაშავე?
-გეგა არ არის ეგრე როგორც შენ ფიქრობ
-ზუსტად ეგრეა როგორც მე ვფიქრობ
-გეგა გთხოვ მომისმინეე.ცრემლებად ვიღვრებოდი
-გისმენ.იღრიალა
-შენ გელოდებოდი როცა მოვიდა,ბავშობიდან მიყვარდიო,და რაღაცეებს მელაპარაკებოდა,შემეცოდა და უბრალოდ ამიტომ გადავეხვიე,გთხოვ დამიჯერე
-აჰა თურმე რაში ყოფილა საქმე,მე კლოუნს ვგევარ?
-...
-გეკითხები!უფრო იღრიალა და ახლოს მოვიდა
-გეგა გთხოვ,გეგა მართლა არფერი არ ყოფილა ისე როგორც შენ გგონია
-რატო უნდა დაგიჯერო?უფრო ახლოს მოვიდა
-გეგა გეფიცები მართლა არაფერი ყოფილა,გეგა ,გეგა,გეგა, გთხოვ.კედელთან აკრულმა თავი გვერძზე გავწიე რომ გეგას თვალები არ მენახა
-არ მჯერა შენი.თქვა და დასაძინებლად გავიდა,მთელი ღამე ვტიროდი,ზუკა და ჭირი მაგას,არადა უბრალოდ გადავეხვიე,მაგრამ მართალია არ უნდა გადავხვეოდი,მაგრამ შემეცოდა,შეგეცოდა კიარა დებილი ხარ ნიცა დებილი.მეორე დღეს საერთოდ არ გვილაპარაკია,გეგა ტელევიზორს უყურებდა,ელენესთან(დედაჩემთან)გადავწყვიტე წასვლა,პატარა ზურგჩანთაში ტანსაცმლები ჩავყარე და გეგას წინ გადავუდექი
-ხელს მიშლი.ალაპარაკდა სრულიად უემოციოდ
-გეგა.ცრემლები მაწვება
-რაგინდა?
-ელენესთან მივდივარ
-რატომ?
-გეგა გთხოვ წავალ
-არა
-გთხოვ
-არა არ წახვალ
-გეგა
-გისმენ
-წავედი
-წახვალ და აღარ დაბრუნდები
-გეგა გთხოვ წავალ.თვალებიდან ცრემლი მივარდება
-არ წახვალ და არ იტირო ვერ ვიტან შენ ტირილს
-თითქოს განაღვლებდეს.ცრემლები მისველებს სახეს
-რა თქვი?
-ხო, არ განაღვლებს
-შედი ოთახში სწრაფად
-გეგა
-დროზე.იღრიალა.ოთახში შევდივარ და მთელი გულით ვიწყებ ტირილს,ვერც კი მივხვდი ისე ჩამეძინა,ექვს საათზე გამეღვიძა,გეგა ოთახში არ იყო,ესეიგი ან სხვა ოთახშია ან სადმე წავიდა,ტელეფონს ვიღებ და გარეთ გავდივარ,არც შევმცდარვარ კვლავ ტელევიზორს უყურებს,უთქმელად გამოვდივარ და ბინის კარებს ვაღებ
-სად მიდიხარ?
-ნინოსთან.პასუხს არ ველოდები ისე ვაჯახუნებ კარებს და სახეს კვლავ ცრემლები მისველებს,ნინო კარს მიღებს თუ არა მაშინვე ვვარდები და მთელი ძალით ვეხუტები
-ნინო აღარ შემიძლია
-კარგი რაა,დამშვიდდი,შერიგდებით
-ნიი ორსულად ვარ
-რააა.პირს აღებს გაოცებისგან
-აუუუ რამაგარიაა,ყვირილს იწყებსსს,ღმერთო ნათლია ვხდებიი,გეგამ იცის?
-არა
-უნდა უთხრა.კვლავ ჯდება
-ხო,დამალვას არც ვაპირებ
-ჩემი სიხარულებიიი.მუცელზე მკოცნის.საღამოს ვბრუნდები სახლში,გეგა კვლავ ტელევიზორს უყურებს,რადააჯენს ნეტავ მთელი დღე
-გეგა
-ბატონო
-რაღაც უნდა გითხრა
-გისმენ
-კარგი რააა გეყოფა,როდემდო უნდა იყო ასე გაბრაზებული?ხომ აგიხსენი არა?ხომ გითხარი?უბრალოდ მართლა შემეცოდა შენ თავს გეფიცები.კვლავ ტირილი მივარდება,არაფერს მეუბნება და ნერვები უფრო მეშლება
-გეგა ორსულად ვარ
-რააა?ტახტიდან ვარდება და ამ დროს ისეთი სასაცილოა სიცილს ვერ ვიკავებ,თან ვტირი და თან ვიცინი,ახლოს მოდის
-მატყუებ ხო?
-გეგა!!!!
-ზუკას ხომ აღარ.არ ვასრულებინებ
-აღარ
-ჩემი სიცოცხლეეე.ხელში ავყავარ და მატრიალებს
"მათ სიყვარულთან ომი მოიგეს"