თავი-2
-ბიჭი შემოიყვანეთ!!!სწრაფად...
გასცა ბრძანება ერეკლემ და სავარძელში გადაწვა...გულზე ხელები დაიკრიბა და სიგარეტი გააბოლა..
მალე კაბინეტში ბორკილებ დადებული 15 წლის ბიჭი შემოიყვანეს რომელიც ჯერ კიდევ "შოკში"იყო...გონებიდან არ ამოდიოდა ის შემზარავი სანახაობა და გული უფრო და უფრო ეფლითებოდა
-დაჯექი....
ბიჭიც უხმოდ დაჯდა ირაკლის წინ და თვალი თვალში გაუყარა...ერთხანს სიჩუმე ჩამოწვა..ამ სიჩუმეს კი მხოლოდ
ბიჭის გახშირებული სუნთქვა და სრუტუნი არღვევდა...
-სახელი და გვარი...
ბოხი ხრინწიანი ხმით მიმართა ირაკლიმ და იდაყვებს დაეყრდნო.
-.........
-შენ გეკითხები..
ხმა გაიმკაცრა და უფრო გადაიწია მისკენ...
-ვლადისლავა კრაინჩეკო...
ძლივს ამოილუღლუღა და ცრემლები ხელის გულებით მოიწმინდა...
-ასაკი?
-15 წლის ვარ...
-მოტივი?
-ვერ ვხვდები რა მოტივზე მეკითხებით..
სიმწრია სიცილი აუტყდა და ეს სიცილი ტირილში გადაუვიდა..
-დალიე შვილო...
ხმა დაულბა გამომძიებელს და წყალი მიაწოდა....ვლადიკმა ხელისკანკალით დალია და ჭიქა მაგიდაზე დადგა..
-მე დედა არ მომიკლავს არა მე ჩემი დედიკო არ მომიკლავს