- ხო ტასო ვიცი რომ ენდობი და არაფერს უმალავ ასე რომ არც მე მომერიდება. ვიწყებ და მომისმინე გთხოვ ვიცი რთული იქნება მაგრამ უნდა შეძლო და ბოლომდე მომისმინო. იცი ჩემო გოგო მე 24 წლის ვარ, სამი წლის ვიყავი როცა დედაჩემის კივილი გავიგოონე ნიკა ჩქარა მამაშენს დაუძახე სახლში მოვიდესო პატარა ვიყავი არაფერი მესმოოდა დედა ექიმებმა გაიყვანეს სახლიდან დიდი მუცლით 13 დეკემბერს და სამი დღის შემდეგ დაბრუნდა თავისი ფეხით არც მუცელი ჰქოონია და არც არავიინ მოუყვანიათ ალბათ ხვდები უკან ბავშვით ხელში უნდა დაბრუნებულიყო და არ დაბრუნებულა. დღემდე მახსოოვს მისი ცრემლიანი თვალები გადაღლილი საახე თითქოს ამ სამ დღეში დააბერესოო ჩმი დედიკო შემეშინდა და ჩემს ოთახში გავიქეცი მეორე დღეს ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი ცხოვრება დავიწყეთ სამივმ მაგრამ მესმოოდა ღამ-ღამოობთ დედაჩემის ტირილი და საჭმლის კეთებისასაც ხშირად ვამჩნევდი ცრემლებს მე პატარა, იმასაც კი ვერ ვბედავდი მეკითხა მიზეზი ასე გავიიდა სამი წელი. ერთ დღესაც სულ შემთხვევით მოვისმინე ჩემი მშოობლების საუბარი როგორ ამშვიდებდა მამაჩემი დედაჩემს და ორიივენი ტიროოდნენ „-როგორ დავმშვიდდე საყვარელო როოგორ დღეს ხომ 13 დეკემბერია დღეს ჩემი პატარა გოგონა სამი წლის გახდებოდა დღეს ის ჩემთან უნდა ყოოფილიყოო და მოოვფერებოოდი ახლა.. ახლა რა ვქნაა ვის მოოვეფეროო...“
აი აქ კი უკვე მიივხვდი რაც ხდებოდა მიივხვდი როომ ჩემი პატარა დაიიკოო ანგელოზად იქცა და სამუუდამოოდ წავიდა ჩვენგან ამიიტოომაც იყოო დედა სულ თვალცრემლიანიი. ხმას ისევ ვერ ვიღებდი ვერ ვბედავდი ამ თემაზე საუბარს. ჩემი მშობლები გამოვიდნენ ოთახიდან მამამ დამიძახა და მანქანაში ჩამსვეს, სამ საათიანი მგზავროობის შემდეგ სასაფლაოზე აღმოვჩნდით იქ სადაც ჩემი ციცქნა და იყო დაკრძალული დედა ეფერებოდა წარწერას ჩვენ ხომ მისი სურათიც კი არ გვქოონდა.ასე ვატარებდით ყოველი წლის 13 დეკემბერს სანამ ერთი მოხუცი ქალი გამოგვეცხადებოდა მე უკვე 23 წლის ვიყავი. სამსახურიდან ახალი მოსული ვიყავი როცა კარზე ზარი გავიგოონე კარი ძიძამ გააღო და მოკრძალებით შემოიპატიჟა უცხო ქალბატონი არ ვიცი რატომ მაგრამ ამ ქალმა ჩემი ყურადგება მიიქცია და სასტუმრო ოთხში დავრჩი ჩემი მშობლებიც გამოოვიდნენ ქალბატონი დაჯდა მდივანზე და დაიწყო საუბარი,
-ალბათ ვერ მიცანით გეტყვით რომ მე ვარ ექთანი რომელიც 21 წლის წიინ ქალბატონო მედეა ტქვენს მშობიარობას ვესწრებოდი კი მართლაც თქვენ გოგონა გეყოოლათ მაგრამ ის სრულიად ჯანმრთელი დაიიბადაა სწორედ მაგ დროოს იმშოობიარა ქალბატონმა როომელსაც ერთი შვილი დაკარგული ყავდა და მეორეც მკვდარი გააჩინა ის ქალი ჩემი ახლობელი იყოო და ასე უბრალოდ გადავწყვიტე ბავშვები შემეცვალა რათა მისთვის ის ტკივილი ხელ მეორედ არ განნმეცდევინებიინა. საშინელი ცოოდვა ჩავიდიინე დიდ ბოოდიიშს გიხდით ვიცი არ ვარ პატიების ღირსი მაგრამ დღეს ამდენი წლის მერე მოვედი და გეუბნებით სიიმართლეს, ჩემი დღეები დათვლილია არ მიინდა დამძიმებული სუულიით წავიდეე. ...... გაოოგნებულებიი ვუუყურებდიით ექთანს, დედაჩმი ცემლებს ვერ იკავებდაა თუმცა გაოოცებიისაგან ხმასაც ვერ ვიიღბდიით
-კიდევ დავამატებ რომ გყავთ არაჩვეულებრივი გოოგოონა ულამაზესიია ნამდვილად უფროს ძმას ჰგავს ჭკვიანიია სწავლოობს კიიდეც სამცხე-ჯავახეთის სახელმწიიფო უნიივერსიტეტშიი ანასტასია მესხი ნამდვილად საამაყოო გოგოონა. მეტი დახმარება არ შემიძლია ჩემი წასვლის დროაა. იმდენად გავოცდიით ვერცკი გავიგონეთ როგორ წავიიდა ის ქალი ჩვენგან და საამუდამოოდ გაუჩინარდა
აი ახლა კი მე ვიიყავიი გაუგნებულიიი ვტიროოდი და ჩემთვის ვბრუტყნებდი -ნანა დეიდა არა ნუთუ ეს თქვენ ჩაიდიინეთ არა არ მჯერაა...
ნიკა აგრძელებდა საშინელი ისტორიის მოოყოოლას
-იცნობ ხო ტასო იმ ქალს?
-კი ვიცნოობდი. ჩუმად ვთქვიი ჩემთვის ის როომ თავი ხელებიდან არ ამოომიწევიაა და ტიირილს ვაგრძელებდი
-არ დამიმთავრებია გთხოოვ მომისმინე კიდევ.... იმ დღიდან ჩემი ცხოოვრება სრულიად შეიცვალაა მიხაროოდა რომ ცოცხალი მყავდიი და შემეძლო შენი გულში ჩაკვრაა. იმ დღეს დედას პიროობა მიივეციი რომ თავის შვილს დავუუბრუნებდიიი. ყველა ინფორმაცია მოოვიიძიიეე საუკეთესოოდ შეგიისწავლეეე და ვცდილოობდიი შემერჩია დრო სწოორედ, შენთან მოოსასვლელად როომ შენ არ დატანჯულიყავიი ახლა კი როოცა გავიიგე როომ ცუდად ხარ ვითმენნდი მაგრამ ვეღარ გავუუძელი შოორიდან შენი ტანჯვის ყურებას და მოოვედიი როომ გვერდში დაგიიდგე
ხმას ვერ ვიიღებდი ნიკაც აღარაფერს ამბოობდა იიჯდა და მელოდა, ჩემს რეაქციას ელოდა მე კი არ ვიიცი რატო ან როოგოორ მაგრამ სურვილი გამიიჩნდა ჩავხუტებოდი. კი ასე უბრალოდ ავდექიი და მთელი გრძნობით ჩავეხუტე ამ ერთმა ჩახუტებამ მთლიანად შეცვალა ჩემი ცხოვრება უკვე ძმა მყავს , ძმა როომელის როცა მჭირდება გვერდში მეყოლება და დამიცავს თავს მშვიდად და დაცულად ვგრძნობ ნიკუშა უკვე ჩემი ძამიკო მეფერებოდა და ცრემლიან თვალებს მიკოცნიდა
-ჩემი პატარა დაიკოო ჩემი გოგო ხარ მე... მე გაგიიფრთხილდები ჩემო პატარა. ასე ერთმანეთის ფერებაში და სიყვარულში სულ დაგვავიწყდა რომ კაფეში ვიყავიი მხოლოდ ნიაკოს ნამტირალებმა ხმამ გამოგვაფხიზლა
-მგონი წასვლის დროა
-ხო წავიდეთ თქვენ სადაც მეტყვით იქ დაგტოვებთ მე ისევ თბილიში წავალ სამსახურში უნდა ჩავიდე უამრავი საბუთი მელოდება ხელ მოსაწერი და პარასკევს ისევ დავბრუნდებიი . და მერე ვილაპარაკოთ დანარჩენზე ეხლა მთავარია დაგიიბრუნეე და როგორც იქნა ხმამაღლა შემიძლია ვიყვირო რომ ჩემი დაიკოო ხარ .
ნიკამ მაღაზიასთან გაგვიიჩერა ჩვენ მაღაზიაში შევედიით თვითოონ კი თბილისის გზას დაადგა
-ნია გესმის ვერ ვიიჯერებ ნუთუ ეს ყველაფერი ჩემს თავს ხდება ეს შეუძლებელია მეე სულ სხვა ვააარ ..... გიკვირთ ალბათ ჩემი რეაქცია ამ დროს როოგორც წესიი ისტერიკებს აწყოობენ ტირიან და ყვირიან როო არასდროს შევიყვარებ და მსგავსი რაგაცები მაგრამ არა მე არა ასე არ მოვიიქცევიი ღმერთმა ასე ინება ყველაფერს გავაკეთბ როომ ჩემს ბიოლოგიურ მშოობებს ეს 21 წლიანი ტკივიილი დავავიიწყოოო ჩემი სითბოთი და სიყვარულიით თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს რომ იმ ხალხს ვინც ამ ხნის განმავლობაში საუკეთესო მშოობლები იყვნენ დავივიწყებ არა ჩემი სიყვარული ორივე ოჯახს ეყოოფა როგორ დავივიწყებ ხალხს რომელთაც ამხელა სიყვარული მასწავლეეს არა ამას თამამად ვაცხადებ დაქალის წიინაშე თუმცა კარგად ვიაზრებ როომ წიინ საკმაოოდ მძიმე დღები მელის სულ გადამავიიწყდა ამ ამბის შემხედვარე ჩემიი სიიყვარუულიი ამ მხრიბვ კი როოგორც იტყვიან ზოგი ჭირი მარგებელიაოო ასე დაიწყო ჩემი ახალი ცხოოვრებაა....
როცა სოფელში დავბრუნდი დედას და მამას ყველაფერი ვუამბეეე ისხდნენ და ჩემს მონაყოლს აცრემლებული თვალებით ისმენდნენ მათგან კი ასეთი პასუხი მიივიღ
-ჩემო ტასოო ჩემო სიყვარულო ჩვენ ისევ საკუთარ შვილად გთლით და ისევ ისე გვიიყვარხარ როგორც წინათ. ნანა დეიდამ ეს ამბავიი რომ გვითხრა საშინლად განვიიცადეთ მაგრამ არ შვიმჩნიეთ შნთან არ გვინდოდა თავი ცუდად და მარტოდ გეგრძნო არ გვეგონა თუ შენი ბიოლოგიური მშობლებიც გაიგებდნენ და მოგძებნიდნენ ვინაიდან ვითარება ასე წარიმართა ჩემო ლამაზო უნდა გაძლიერდე გონება მოიკრიბო და გადაწყვეტილება მიიღო ჩვენ არ გვაქვს უფლება რამე დაგიშალოოთ თუ სურვილი გექნება იყავი მაათთანაც და გაახარეე, ის ტკივილი შუმსუბუქდებათ რასაც აქამდე განიცდიიდნენ ოღონდ ერთი პირობით ჩვენ არ მგვატოვო უშენოოდ ვერ ვიცოცხლებ და კიდევ შეგიძლია თხოვნა შგვისრულო როცა მათ დაუუახლოვდებიი წამიყვანე მათთან მინდა ჩემი შვილის საფლავი ვნახოო
მივუცუცქდი ჩემს დედიკუნას და მისი სახე ხელებში მოვიქციე
-ნუ ტირი დე გთხოვ ნუ ტირი მტკივა დე შენი ცრემლები კპირდები ყველაფერი კარგად იქნება მეხო შენი გაზრდილივარ და კარგად მიცნობ ხომ იცი ჩემი გული ყველას სიყვარულს დაიტევს ოღონდ თქვენ დამშვიდდით და კიდევ კპირდები ჩვენ სუყველანი ერთად წავალთ ჩემი დის სასაფლაოზე და ერთად ვიიტირებთ მთელ ტკივილს ერთად დავცლიით. ორივეს მაგრად ჩავეხუტე და დავიცალე ემოციებისგან როგორც იქნა.
ჩემი დაულაგებელი ცხოვრება კიდევ უფრო აირია თუმცა მე ეს არ მადარდებს პირიქიით მომწოონს კიდეც რაღაცნაერად. ამყველაფრით გადაღლის როოგოორც იქნაა საწოლამდე მივაღწიე და ბალიშზე თავი დავდე ფიქრებმა გამიტაცა -ნეტავ დემე რას ფიქროობს მე არ ვპასუხობ შეტყობინებებზე ალბათ ჰგონია რომ აღარ მიიყვარს ?
..დემე..
-აგარ შემიზლია ცუდად ვარ ეს რაჩავიდინე ვინმეს თუ არ გავუზიარე ეს ტკივილი მოოვკვდები
ტელეფოონი მოძებნა სასწრაფოდ და თავის უახლოეს ძმაკაცს დაურეკა
-გეგა ძმა როგორ ხარ ? გცალია რომ მნახოო დავლიოთ რა სადმე მხოლო ჩვენ
-დემე კარგად ხარ რა გემართება ხმაზე რა გჭისრ
-შგიძლია თუ არა დმეხმარო და უბრალოდ დასალევად გამომყვე
-ხო ხო რა პრობლემა გამოოგივლი მანქანით და გავიდეთ სადმე.
- კაი გელოდები
ვინაიდან დემე პრავას არ იღებდა ყოველთვის ძმაკაცების იმედიით დადიოდა. სულ ასე ამბობდა პირადი მძღოლი მყავს პრავა რათმინდაოო სინამდვილეში კი თავის ხასიათიდან გამომდინარე ეშინოდა სიმთვრალეში თავი რომ ვერ ვაკოონტროლოო ან გაბრაზებულზეოო საჭეს შევეწირები დ არ მიინდაოო
10 წუთი არ გასულა საუბრიდან დემეს გეგა თავზე დაადგა ვინაიდა დემე უკვე მზად იყო დაუყვნენ კიბებს და მის საყვარელ ადგილას ქალაქის გარე უბანში წავიდნენ მყუდრო ადგილია ტასოც ხშირად მოყავდა ერთადერთი ადგილია საიდანაც ქალაქის ნებისმიერი ქუჩის დანახვა შეგიძლია პირდაპირ ქალაქს გადმოჰყურებს. გზად რამდენიმე ბოთლი ლუდი იყიდეს. გააჩერეს მანქანა და ბოთლებით ხელში გამოოვიდნენ, იქვე მაქნანის წინ მინდორზე დასხდნენ გეგა ხმას არ იღებდა უცდიდა თავად დემე როდის შეძლებდა საუბრის დაწყებას და აი სიჩუმეც დაარღვია
-გეგა ცუდად ვარ .. საშინლად ასე სუსტად ჯერ არ მიგრძვნია თავი, დავცარიელდი გულში სიცარიელეს ვგრძნობ ჩემი ტასო მენატრება. ეს რა გავაკეთე ჩემი ხელით გავუშვი დავკარგე და მხოლოდ ახლა მივხვდი რომ ცხოვრება მის გარეშე ვერ წარმომიდგენია ის არის ჩემი ერთადერთი მიზანი ჩემი ტასო ჩემი სიყვარული..
უსიტყვოდ უსმენდა გეგა მეგობარს მაგრამ ხმას ვერ იღებდა არ იცოდა რა უნდა ეთქვა ძმაკაცისთვის ან როგორ დაემშვიდებინა..
-ნეტავ სადაა ახლა ჩემი ტასია ან როგორა ალბათ ძალიან სტკივა და ამაში დამნაშავე მე ვარ. ნებისმიერის სისხლში გავისვრიდი ხელს თუ მისი ცრემლის მიზეზი გახდებოდა ახლა კი თავად მე ვატირე და ვერაფერს ვერ ვშველიი ნამდვილი იდიოტი ვარ მას შემდეგ დემე ყოველდღე სვამდა ვეღარც ძმაკაცები შველოდნენ მისი ტანჯვის შემხედვარე წმაკაცებიც კიი სმაში უყვებოდნეენ
..ანასტასია..
გოგოონა დილით ტელეფონის ზარმა გააღვიძა
-ტასო ჩემო დაიკო აბა როგორ ხარ? სად ხარ დღეს მოვდივარ შენთან ხო მნახავ
-მმ ჩემი ძამიკო ჩამოდის ახალციხეში ვარ ნიკუშ არ იციი ორ დღეში უნი მეწყება და გადმოვბარგდი ხო მალე ჩამოხვალ უკვე მომენატრე კი ჩამოვალ ჩემო გოგონა და გაგახარებ კიდევაც
რამდენიმე საათში ნიკა გოგონებს პირდაპირ სახლში დაადგა
და-ძმის შეხვედრა? საოცრება იყო ვინ იტყოდა ამ ორზე რომ სხვადასხვა ოჯახში არიან გაზრდილებიო ისეთი თბილი იყოო ნიაკოსაც კი ცრემლები მოადგა თვალზე
-ტას ყავას დამალევინებთ ? საშინლად დაღლილია შენი ძმა
-დატკბით თქვენ ერთმანეთით ყავას მე მოვადუღებ .. თბილად გაუღიმა ნიამ ორივეს და სამზარეულოში გაცუნცულდა...10 წუთში კი ყავით ხელში დაადგა და-ძმას.
ყავა დალიეს ისაუბრეს ტასომ უამრავი კითხვა მიაყარა ძამიკოს, პასუხებით კი გაიგო რომ მამა ბიზმესმენი ყოლია ახლა კი მის საქმიანობას ძმა აგრძლებს სურათების ნახვაც კი სთხოვა ...და აი საღამოც მოვიდა
-წამოხვალ ტას დგეს ტბილიში მშობლებს ძალიან უნდათ შენი გაცნობა გთხოვ წამოდი და ხვალ უკან დავბრუნდებით....ტასომ პასუხად ტავი დაუქნია ხმა არ ამოუღია როცმ გაიაზრა რამდენიმე საათშჰი მსჰობლებს ნახავდა ტვალზე ცრემლი მოადგა შეუმჩნევლად მოიწმინდა და საძინებლისკენ წავიდა ნახევარ საათსი ნიკას თავზე დაადგა მე მზად ვარ შეგვიდზლია წავიდეთ......ტასო მოთავსდა მანქანის სავარძელში თავი მინაზე მიაყრდნო და ტვალები დახუჭა... სიჩუმენიკამ დაარღვია
-ნერვიულობ ტას?
-მეშინია...
-რისი სულელო ისინი შენი მშობლები არიან ეს გაიაზრე რომ უახლოესი ადამიანები არიან შენთვის და მათ ძალიან უყვარხარ ასე რომ დამშვიდდი ყველაფერი კარგად იქნება
-ხო მაგრამ ნიკა რომ ვერ გავამართლო მათი მოლოდინი რო არ აღმოვჩნდე ისეთი როგორიც მათ სურდათ რომ ვყოფილიყავი?
-ტასო მომისმინე საყვარელო მათ ისეთი უყვარხარ როგორც ხარ თან დარწმუნებული ვარ გაამართლებ მათ მოლოდინს იმიტომ სწორედ ასეთი შვილი უნდოდად როგორიც შენ ხარ
-კარგი კარგი ვჩუმდები.. ჩაიბურდღუნა და ტუჩებიც საყვარლად გაბუშტა როოგორც სჩვევია ხოლმე...
როგორც იქნა ჩააღწიეს თბილისამდე გრძელი და დამღლელი გზის მიუხედავად ტასო მაინც მხნედ იყო. ნიკამ მანქანა დიდი სახლის ეზოში გააჩერა საოცრად ლამაზი ეზო და საუუცხოო სახლი... ფრთხილად და აუჩქარებლად გადმოვიდა ტასო მანქანიდან თითქო და უნდოდა მოესწრო ამ სილამაზის დათვალიერებაო... ნიკამ ხელი მოკიდა შუბლზე აკოცა და სახლისკენ წაიყვანა
-ყველაფერი კარგადა ნუ გელავ დაო
კარი რომ შეაღო ნიკამ გაოცეისაგან დავმუნჯდი ნამდვილი სასახლე ვაგიარებ ასეთი სახლი მხოლოდ ფილმებში მაქვს მე ნანახი ნამდვილად გემოვნებიანი ადამიანს მოწყობილია საოცებაა... და აი შევედით დიდ ოთახში სადაც ჩემი მშობლები ისხდნენ ჩემს დანახვაზე კი სწრაფად წამოდგნენ და ჩემსკენ გამოემართნენ... დედაჩემი ვაუუ ის ულამაზესია როგორ საოცრად გამოიყურება... მან გულზე მიმიხუტა თუმცა მოვასწარი აცრემლებული თვალების დანახვა ორივენი ვტიროდით ვგრძნობდი დედის სითბოს აღარ ვცილდებოდით ერთმანეტს... მამაჩემი მაღალი საოცრად სიმპატიური ოდნავ ჭაღარა შერეული კაცი მოვიდა და მედა დედას ჩაგვეხუტა... დროის შეგრძნება დავკარგე არ ვიცი რამდენ ხანს ვიდექით ასე... ნიკას ხმამ გამოგვაფხიზლა...
-დავსხდეთ ნუ ნერვიულობთ ტასუნას აწი ხშირად ნახავთ
დივანზე ჩამოვჯექიტ მე და დედა გვერდიგვერდ მამ კი მოპირდაპირე მხარეს დაჯდა და ტვალს არ გვაშორებდა ცრემლებს კი დიდი გაბუშტული მუჭიტ იშორებდა მე დედა მეფერებოდა თუმც ის სულაც არ მალავდა ცრემლებს
-ჩემი ერთადერთი ჩემი გოგოო დედას ბედნიერება ხარ ტასო ჩემო ლამაზო შვილო
-კარგი არ დედა უკვე მაეჩვიანებთ ნუთუ მე აღარ გიყვარვარ (ვითომ და გაბუსხული ნკა გვედით მიუჯდა დედას მან კი ორივენი მიგვიხუტა

-ჩემი ორი გახარება ჩემი ორი სიამაყე მხოლოდ თქვენთვის მიღირს ცხოვრება
ასე ტკბილად და დფილად ჩაიარა საღამომ დედამ ჩემს ოთახამდე მიმაცილა....
-ძილინებისა ჩემო ტასუნა
-ტკბილი ძილი >>დედიკო<< აკანკალებული ხმით ძლივს წარმოვთქვი თუმცა შაშინლად მესიამოვნა ისეთი გრძნობა დამეუფლა თითქოს პირველად ვთქვი ეს სიტყვა.ვაკოცე დედას და ოთახში შევცუნცულდი.... ოო ეს ჩემი ოთახია.. ნუთუ ამათმა იცოდნენ ჩემი ხასიათი როგორ მოახერხეს ამ ოთააის ასე მოწყობა ასე კარგად რომ ჯდება ჩემს ხასიათში ვაუუ მაგარია სწორედ ისეთი როგორიც შეიდზლებოდა მქონოდა მყუდრო მშვიდი და ამავდროულად გიჯურიი.....
ახალციხეში მოსაღამოვებულზე დავბრუნდით უკვე საკმაოდ გრილოდა
-ცოტა დავისვენოთ ყავა დავლიოთ და მერე ჩემი სიურპრიზი სანახავად წაგიყვანთ.
-სად...რა გვინდა?.. რა უნდა ვნახოთ?