ისტორია მოგვითხრობს ორ ერთანეთზე უზომოდ შეყვარებულ წყვილზე.გოგონას,რომელიც მხოლოდ 18 წლის არის, საზღვარგარეთ მოუწევს სასწავლებლად წასვლა,მისი შეყვარებული ამაზე კატეგორიულ უარს აცხადებს და გოგონას არჩევნის წინაშე აყენებს...
,,-ან მე ან საზღვარგარეთ სწავლა" ვაჟის საქციელით გაბრაზებული გოგონა დაუფიქრებლად ისვრის სიტყვებს და ტერიტორიას ტოვებს.
,,კარგად იცი,ვერ ვიტან არჩევნის გაკეთებას რომ მაიძულებენ...მშვიდობით''
მომყევით და გაიგებთ რა ხდება 6 წლის შემდეგ.....

რა ცოტაა ადამიანის ბედნიერებისთვის საჭირო არა?
სულ ერთი ადამიანი თითქმის 7 მილიარდიდან...
და რა არის არა სიყვარული?
გრძნობა რომელიც ორს, ერთ მთლიანობად აქცევს.მართალია რომ ამბობენ, ყველაზე ტკბილი და ამავდროულად ყველაზე მწარეა...მაგრამ ერთი რამ დანმდვილებით შემიძლია გითხრათ,მისთის ბრძოლა ღირს და იცით რა ? ნამდვილ სიყვარულთან ბრძოლა არ უნდა წააგოთ,ფარ-ხმალი არ უნდა დაყაროთ და არ უნდა მიჰყვეთ ცხოვრების დინებას...
და თუ ის ნამდვილია,და თუ სწორედ ის არის თქვენი გულის მეორე ნაწილი თქვენ დიდი ბრძოლის შემდეგ, მოიგებთ ომს,ომს სიყვარულისთვის...

ამდენი წლის შემდეგ, პირველად დგამს მშობლიურ მიწაზე ფეხს...
-6 წელი
თავისდაუნებურად ამბობს ხმამაღლა.
გული უჩქარდება,გრძნობს როგორ აწვება თალებზე ცრემლები... მონატრებული ხმის გაგონებისას...
-კეთილი იყოს შენი ჩვენთან დაბრუნება
ეს მისი საუკეთესო მეგობარია, თათია,საუკეთესო და ერთადერთი გოგო მეგობარი...
ხმის მიმართლებით ტრიალდება და ცრემლები აწვება საყვარელი ადამიანების დანახვისას....ყველა მისთის ძვირფასი ადამიანი იქ დგა ...მოიცა...უცებ ჩერდება...თვალები უშეშდება,როდესაც მონატრებული ადამიანის სხეულს ხედავს,იღიმის ვითომც არაფერიო......ეს ისაა,ეს მისი ცოტნეა...ის მოვიდა და ახლა აქ დგას და უღიმის... თათია ხვდება მარიამის ფეთიან სახეზე რაც ხდება და სიტუაციის განსამუხტად მისკენ მირბის და მთელი ძალით ახტება....მარიამი პხიზლდება და რეალობას უბრუნდება...თათიას შეხტომა იმდენად მოულოდნელია ორივე ძირს ვარდებიან და ასე ერთმნეთზე ჩახუტებულები ,,გორაობენ'' თბილისის საერთაშორისო აეროპორტის გასასვლელთან.
ცოტახანში დგებიან და უკვე ყველას ეხვევა მარიამი
-ჩემი პრინცესა დამიბრუნდა
ეს მისი ძმად ნაფიცი,ბიძაშვილი ბექა ახვლედიანია
-ბექუუუუუუუუ
ყვირის მარიამი და ახლა მეორე ბიძაშვილისკენ იწევს
-გიორგიიიი
ყვირის და ტყუპისცალ ახვლედიანს ეხვევა
-როგორც იქნა ჩემი გოგო ჩემთანაა
და აი დაძაბული მომენტიც...ცოტნე....
-მარიამ
იღიმის ის და ისე ეხვევა თითქოს უბრალოდ მეგობრები იყვნენ,თუმცა ორივე კარგად გრძნობს იმ მუხტს რომელიც ერთმანეთის შეხებისას იგრძნობა....მარიამი შორდება......
მალევე იწყება ცრემლიანი სცენები როდესაც სახლში მიდიან....
-დედი,დე,ჩემო ანგელოზო როგორმენატრებოდი მარიამ დე შენ ხოარ იცი
-ჩემო სიხარულო მეც სიგიჟემდე დე
-აღარასოდეს გაგიშვებ ჩემო ოქროს გოგო
-კაი დე ნუ ტირი ხოიცი ცუდად ვხდები
-ბედნიერივარ დე ბენიერი
-დედი მეც უზომოდ ხოიცი-ეხუტება დედას და კართან მდგომი ბებიისკენ მიდის-ბებიკოოოოოოოო
-ბებოს სიცოცხლე და იმედო,ვერ ვიჯერებ რომ ჩამოხვედი ჩემო სიხარულო
-აღარ წავალ გპირდებით
მალე იშლება სუფრა და იწყება ქეიფი,საკმაოდ ნასვამები არიან უკვე ტყუპები...ცოტნე ცოტას სვამს,მგონი ზრდილობისთის...
-თა გამომკევი ორი წუთი მაღაზიში რა
ამბობს მარიამი და თათიასკენ იხედება რომელიც საკმაოდ ნასვამია..
-ხოიცი რო ყველას მირჩევნიხარ მარიამო? მარ აი ეხა რო ავდგე დავვარდები კუს გთხოვრა....
-აუუ კაი ჩავალ მარტო ჯანდაბას...
-რაგინდა მითხარი ამოვიტან
უცებ ლაპარაკში ცოტნე ერთვება
-იყოს გმადლობ
იღიმის და დგება....
-ღამეა მარტო ვერ წახვალ
უკან მიჰყვბა ცოტნე
მარიამი უკმაყოფილოდ ჭმუხნავს სახეს,მაღაზიში ხომ არ უნდოდა სინამდვილეში....გარეთ გადიან
-მოწიე და ავიდეთ
უცებ ამბობს ცოტნე და მარიამის გაფითრებულ სახეზე ეცინება
-ნუ გეშინია არვეტყვი ტყუპებს
-მე.... რა უნდა მოვწიო,რასისულელეა მაღაზიაში შოკოლადი მინდა
თავის დაძვრენას ცდილობს გოგონა
-იმაზე კარგად გიცნობ ვიდრე შენ შენსთავს ალბათ,შეგატყე ,,მეც მინდა'' სახე ბიჭები რომ ვეწეოდით
-მე...
იბნევა და გამოსავალს ვეღარ პოულობს სიგარეტს იღებს და უკიდებს...
-ადრე სიგარეტის სუნზე გული გერეოდა
თვალებში უყურებს დაბნეულ გოგოს და ცალყბად იღიმის
-ხოო.....-თვალებს ხუჭავს მარიამი და ღრმა ნაფაზს ურტყამს-ადრე ცოტნე,-თვალებს ახელს და კრიალა ცისფერ თვალებს ბიჭის ლურჯ თალებს უსწორებს- ბევრი რამ სხვანაირად იყო....
ორაზროვნად ამბობს და იღიმის....
ბიჭი ხვდება რასაც გულისხმობს მარიამი
-შეგეძლო მაგ ,,ბევრი' რამის გადარჩნა
-ანუ?
-ანუ არაფერი
-მე მაბრალებ?
სიმწრის სიცილით იცინის და ხვდება ნელ-ნელა როგორ უჭირს სიტყვების დალაგება...
-არაფერს გაბრალებ,მაგრამ არც გამართლებ შენ შეგეძლო დათმობა და ურთიერთობის გადარჩენა უბრალოდ ზედმეტად ამაყი იყავი ალბათ....
-და ამას შენ მეუბნები?-მწყობრიდან გამოსული ხმას უწევს გოგონა-სჰენ მეუბნები, ცოტნე ლაფაჩი რომ მე ზედმეტად ამაყი ვიყავი? შნ? მითხარი შენ არ შეგეძლო დათმობაზე წასვლა?
-შემეძლო მაგრამ ურთიერთბას მე ვერ გადავარჩნდი დავიღლებოდით ერთმანეთის მონატრებით,მივეჩვეოდით ერთმანეთის გარეშე ყოფნას და მინც დაინგრეოდა ...ამაზე ვიფიქრე მე ...დიდიხნის განმავლობაშ ვფიქრობდი შემეძლო თუ არა ამით ურთიერთობის გადარჩენა და იცი მივხვდი რომ არ შემეძლო
-გამოდის ჩვენი სიყვარულის იმედი არ გქონდა ამ ხნის განმავლობაშ რაც ფიქრს მოანდომე....შეყვარებული კაცი იცი რას იზამდა?სადაც არუნდა ყოფილიყო მისი მეორე ნახევარი მასთან გაემგზვრებოდა,ალბათ არიყო შენი სიყვარული საკმაოდ მყარი.
-ბოლომდე მყარი არ იყო? ეგ აღარასოდეს თქვა...
-6 წელი გაძელი ისე რომ ერთხელაც არ დამირეკე არ შემეხმიანე .... სართდ არ გიბრძოლია ჩემთვის ცოტნე,მიცნობ,ყოველშემთხვევაში მაშინ ხომ მიცნობდი? იცოდი ჩემი გულის მობრუნება რამდენად ადვილი იყო შეგეძლო გეცადა მაინც
-რომ გკითხო შანსი აღარ მაქ აღარც ერთითქო სიგიჟე იქნება?
-როგორ ფიქრობ?
-განელდა შენი სიყვრული?
-შენი?
-პირიქით იმაზე 100 ჯერ მეტად მიყვრხართქო რომ გითხრა არ დამიჯერებ ხო?
-ძნელი იქნება
-ბრძოლის უფლება მომეცი მხოლოდ ამას გთხოვ
-სიყვარულისთვის ბრძოლას უფლლება არ სჭირდება...უნდა ავიდე სახლში...
მეტი აღარ ულაპარაკიათ სახლშიავიდნენ,მათ და გასაკვირად არავინ დახვდათ სუფრაზე,არავინ და თითქმის არაფერი
სამზარეულოდან დედა გამოდის
-იყიდე დე რაც გინდოდა
-არა დე არ იყო ღია-მოატყუა უცებ-სადარიან?
-დავაწვინე თორე ლამის სუფრაზე დაიძინეს მაგიასთან,თათია შენთან წევს...
-კარგით მაშნ მე დაგემშვიდობებით ნინო დეიდა
-დარჩი ცოტნე შვილო ამ შუა ღამისას სად უნდა წახვიდე თან ნასვამიც ხარ
-არა მე ძალიან ცოტა დავლიე,წავალ მადლობა ყველფრისთვის..ნახვამდის მარიამ
-კარგათ
....წავიდა..
-მიყვარს რა ეს ბიჭი,მაინც ყველასგან გამორჩეულია ხო მარ
-დედაა...
-მაპატიე,დამავიწყდა შენთის ხომ ეს რთულია
-დე არმინდა მაზე ლაპარაკი გთხოვ
-კარგი რათქმაუნდა.ბოდიში..

***
აბა ჩემო საყვარლებო როგორია ღირს გაგრძლება? <3 მაპატიეთ ცოტა უფრო დიდი თავის დადება მსურდა მაგრამ ვერ მოვახერხე <3