„ როგორ მოქმედებს სიყვარული“
ვერ ვიტან გრძნობებს ისინი მაიძულებენ ვიყო ისეთი როგორიც არ მინდა რომ ვიყო! იმედგაცრუება,მარტოობა,სიძულვილი...სიყვარული...ისინი შენ არ გელოდებიან ისე მოქმედებენ.ვერ აზროვნებ იმ მომენტში როცა სიძულვილით ხარ სავსე გინდა რომ აიღო დაანარცხო ძირს ყველა ის საგანი რაც ხელში მოგხვდება, ისევ და ისევ...
მაგრამ როცა გიყვარს? ეს სხვა გრძნობაა მართალია ისიც სწორედ ისე მოქმედებს როგორც სიძულვილი მაგრამ სიყვარული ნაზია...ხელშეუხებელლი...იგი ქარივითაა, ვერ ხედავ მაგრამ გრძნობ...არ გესმის რატომ მაგრამ მაინც გიხარია და ყოველ წუთას უაზრო ღმილი გაქვს სახეზე აკრული. გძულს ის მომენტი როცა გენატრება. და გიყვარს ის მომენტი როცა მას ოდნავ მაინც მოკრავ თვალს.როდესაც ვინმეს აიძულებ რომ წამოგყვეს და შენთან ერთად გაისეირნოს რათა შემთხვევით მაინც შეხვდე და დაინახო ის...გამოლაპარაკებაზე ზედმეტია ლაპარაკი,მთელი სხეული გითრთის როცა შენი და მისი თვალები ერთმანეთს ხვდებიან.ეს შენ გაიძულებს დაიმორცხვო და გვერძე ღიმილიანი სახით გაიხედო.მომენტი როდესაც გიყურებს და შენ გინდა გონება სხვა რაიმეზე გადაიტანო თუნდაც ეს კატა იყოს რომელმაც ცოტა ხნის წინ გაირბინა შენს წინ.მომენტი როდესაც გარეთ წვიმს და შენ სასეირნოდ გადიხარ მხოლოდ იმიტომ რომ მასზე ცოტათი რომანტიკულ გარემოში იფიქრო. ყოველთვის როდესაც ოთახში შემოდის გრძნობ რომ ჭკუიდან იშლები.შენი გულის ხმაც კი გესმის თუ როგორ ფეთქავს ის. შემდეგ გვერძე გაიხედავ რადგან გეშინია მისი თვალების. ცდილობ რომ არც კი ისუმთქო და გლში ითვლი სამამდე (1...2...3...) ცდილობ რომ არ გაგიჟდე როდესაც ის გიყურებს!! გინდა რომ იმოძრაო მაგრამ ერთ ადგილას იყინები. ამ დროს კი მას მინიშნებაც კი არ აქვს თუ რა გაგიკეთა.ის გეხმარება რომ დაკარგო გონება.ამ დროს გინდა დაიჭირო მისი ხელი და არასდროს არ გაუშვა. როდესაც მასთან ერთად ხარ თთქოს შენი გულის ყველა დაკარგულმა ნაწილმა ერთმანეთი იპოვნა და რგორც იქნა გაერთიანდა,მის გარეშე კი შენ გატეხილი ხარ თითქოს შენი სული მხოლოდ ნახევარი ხარ.მის გარეშე არ გაქვს ხელი რომ ჩასჭიდო და არასდროს გაუშვა.მის გარეშე თავს გაბრაზებულად და განადგურებულად გრძნობ როგორც გემი შტორმში.მის გარეშე შენ უბრალოდ მწყენილი ხარ.როდესაც მასთან ერთად ხარ ხელს ჩასჭდებ და ფიქრობ რომ არაფრის და არავისი აღარ გეშინია.ის შენი ცხოვრების უსაყვარლესი ნაწილია.მაგრამ ახლა ის შენთვი იგივეა რომ ინატრო წვიმა შუა უდაბნოში.არ აქვს მნიშვნელობა რა გააკეთე ან რა თქვი შენ მაინც ყოველთვის ფიქრობ რომ ის შენს გვერდითაა სანამ შენ თავად არ წახვალ.ის კი შენ შეხების გარეშეც კი გიჭერს.როცა არასდროს გინდა რამე ზედმეტი შენთვის ისიც საკმარისი იყო ჩაძირულიყავი მის სყვარულში,და როდესაც ის გეხება ყოველგვარი დაძაბულობა გაქრა.და ერთადერთი რაც შენ ახლა იცი არის ის რომ ის შენ გიჭერს და არასდროს გაგიშვებს.როდესაც შენ გჭირდება მისი სიყვარული,გჭირდება მისი დრო.იცი რომ როდესაც ყველაფერი ცუდათ მიდის ის კარგისკენ შემოაბრუნებს.ყოველთვის როდესაც მის წინ უნდა გაიარო შენ ღრმად ჩაისუნთქავ,იცი რომ ის იქ არის მაგრამ შენ მისი დანახვა აღარ შეგიძლია,სწორედ ეს არის მიეზი რომ ის შენთვის სიბნელეშია.უყურებ საკუთარ თალებს და ხედავ რომ ის სავსეა შიშით.და შენ გჭირდება მან გითხრას რომისიც იმავეს გრძნობს რასაც შენ და მეს მკავებში მოგაქციოს.ახლა ვოცნებობ, რომ ოდესმე მაინც გიპოვო დავდივარ წრეზე, მაგრამ ვერასდროს ვხვდები,რას ნიშნავ შენ მისთვის და გიღირს თუ არა მისთვის ბრძოლა,მაგრამ ამავდროულად იცი რომ ასეთი ძლიერიც არ ხარ. და თავს დაუცველად გრძნობ.მაგრამ ამდენი წლის შემდეგ ამდენი დროის შემდეგ შენ მას აღარ კიცხავ,ახლა შენი თვალების არაჩვეულებრივად არიან და სწორედ ახლა იხურება შენი გული