-აღარ გიყვარვარ ტასია? აკანკალებული ხმით შეკითხა გოგონას
-არა! უპასუხა და ყელში გაჩხეილი ბურთის გადაყლაპვა ცადა
გაღიზიანებული დემე ტასოს ეცა და კოცნა დაუპირა თუმცა პირველი მცდელობა ტასომ თავისუფლად მოიგერია ამან დემე უფრო გააღიზიანა და ტასოზე ძალა გამოიყენა ტასო ყვიროდა შველას ითხოვდა მაგრამ არავინ ჩანდა ბოლო რაც იგრძნო ტუჩიდან ჩამოსული ცხელი სითხე იყო და იქ დაკარგა გონება გოგონამ როცა თვალები გაახილა თავზე ნია ადგა და ცრემლებზ იწმენდდა
-ის .. ის სადაა?
-ვინ ის ტასო?
-ნია დემე სადა ან როგორაა?
-ამ მდგომარეობაში კდევ დემეზე როგორ ფიქროობ ალბათ სადმეა და ერთოობა შენ კიდევ შენი გასაჭირის ნაცვლად დემეზე ფიქრობ კარგი რა ტას
ტასო ცრემლებად იღვრებოდა ხმას აღარ იღბდა ბოლოს ისიც კი გააკეთა რომ დაქალი ოთახიდან გააგდო მას მერე ორი კვირა ნია სახლიდან არ გასულა აღაც აღარაფერს ჭამდა თითქოს შეწყვიტა ცოვრება უამრავი ადამიანი სტუმრობდა მის ბიოლოგიურმა მშობლებმაც კი მოინახულეს, თუმცა ტასო არავის არ ენახებოდა
..დემე...
-დილით ტასო ვნახე უნივერსიტეტს ეზოში მონატრებას ვეღარ ვუძლებდი მისვლა დავაპირე მაგრამ ფღიზელ მდგომარეობაში ვერ გავბედე გავბრაზდი და დასალევად წავედი შემდეგ მახსოოვდა როომ ცოტა მოსაწევი მქონდა გადამალული და ასე უგონოდ საღამოს 11 საათზე წავედი ქუჩაში საბოდიალოდ აი აქ კი სულ გავითიშე ტასია დავინახე შინ მიმავალი და დავუძახე რომ მიუახლოვდი ის ისეთი ლამაზი იყოო ვერ მოვითმინე და უსიტყვოდ ჩავეხუტე თუმცა ტასოს გულ გრლობამ გამაოცა ზედმეტადაც გავღიზიანდ თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი და მე მას .... ისეთი ტკივილი მივაყენე ჩემ თავს ვერასროს ვაპატიებ აზრზე რომ მოვედი უკვე ქაალაქ გარეთ დანგრეულ შენობაში ვიყავიი თავზე გეგა და ლაშა მადგენენ ხმას არ ვიღებდი ან რა უნდა მეთქვა როგორ მეთქვა რომ საყვარელი ქალი ასე გავამწარე სიცოცხლე აღარ მინდოდა ხელები სულ დასისხლიანებული მქოონდა მეტი კედელზე რტყმევით ახლა რაღა აზრი აქვს ჩემს სიცოცხლეს სახლში ჩავიკეტე აღარც ოჯახის წევრებს ველაპარაკებოდი და ძმაკაცებსაც ავუკრძალე მოსვლა, ტელეფონიც იმ დღეს დავამტვრიე და ყველასთან ყველანაირი კონტაქთი გავწყვიტე. ორი კვირის მერე ლაშა მოვიდა ჩემთან
- აქ რა ჯანდაბას აკეთებ ლაშა ხომ ვთქვი არავის დანახვა არ მინდა თქო?
-დემეტრე ! უნდა მომისმინო ტასოზე უნდა გელაპარაკო
- არაფერია სათქმელი წადი !
-დემეტრე ტასო გააუპატიურეს
-რა შენ საიდან იცი ეგ ამბავი ვინ გითხრა ?
-მთელი უნივერსიტეტი მასზე ლაპარაკობს ორი კვირა ჩაკეტილი ზის და ოტახშიც კი არავის უშვებსოო აზე ხარ ნიასაც კი არ ელაპარაკება. თუმცა დამნაშავის ვინაობას კარგად მალავს არავის ეუბნებაოო არც ჩივილს აპირებს. მგონი ეგ ჩვენი ვალია უნდა გავარკვიოთ და სატანადო ადგილას მოვსვათ ეგ ნა....
გაბრაზებულმა დემემ კომპიუტერის მონიტორი დაამსხვრია
-ჯანდაბა ამის დე.. შე... ის ის არაკაცი მე ვარ ლაშა მე ... ტკივილ ნარევი ხმიით ჩაიბურტყუნა და ცრემლები წამოუვიდ ერთი შეხედვით ძლიერ მამაკაცს
- რა დემე... რას მეუბნები ტოო რა შენ სულ გაუბერე შენ ტასოს.. გაგიიჯდი ბიჭო ეგ შენ ... როგორ
-იმ ღამეს მთვრალლზე მოვწიე კიდეც და.. არა ვერაფრით ვამართლებ ჩემს საქციელს ან რა გამართლება ვუპოვო ლაშა მე ტასოს იმხელა ტკივილი მივაყენე სიკვდილიც კი შვება იქნება ჩემთვის
მას მერე დემემ არსებობა კი გააგრძელა მაგრამ ცხოვრება მისთვის დამთავრებული იყოოო ცოცხალი გვამი დაიარებოდა ყველგან..
..ტასო..
ტასო გულის რევის შეგრძნებამ გამოაღვიძა და ამ ხნის განმავლობაში პირველად იგრძნო შიმშილი, ძალა გამოცლილი ადგა და სამზარეულოსკენ წავიდა მისაღები ისე გაიარა არც შეუმჩნევია იქ მოყფი მშობლები ბიოლოგიურიც და ამღზრდელი თავისი დედმამიშვილები და მეგობრები, პირდაპირ სამზარეულოში შეაჭრა და მაცივრიდან ძეხვი გამოიღო მადიანად მიირთვა, მაშინღა შეამჩნია კარებთან მდგარი ნიკა და ნია გახედა უბრალოდ გაუღიმა და მშვიდი ნაბიჯებით დააპირა ოთახისკენ გასვლა მაგრამ გულის რევის შეგრძნებამ აიძულა გაქცეულიყო პირდაპირ სააბაზაანოში შევიდა 10 წუთიანი ტანჯვის შემდეგ პირი დაიბანა და მისაღბში გამოვიდა ახლა შეამჩნია თავისიანები სრულიად მშვიდი გამომეტყველებით შეხვდა მათ მიესალმა კიდეც და თბილადაც მოიკითხა ყველა ბოლო ლუკმად კი ბიოლოგიური მშობლები შემოინახა მათაც თბილად ჩაეხუტა
ხმას არავინ იღებდა თითქოს ვერავნ უბედავდა ეკითხა თუ როგორ იყო. მერე სიჩუმე ისევ ტასომ დაარღვია
-დიდი მადლობა ყველას მართალია არავის გელაპარაკებოდით მაგრამ თქვენი აქ ყოფნა ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს დაგღალეთ ალბათ ძალიან. დროა დაისვენოთ მე კარგად ვარ ცხოოვრება არ მთავრდება
ტასო საკმაოდ ჭკვიანი გოგონა იყო ზოგადად ყველაფერში ერკვეოდა რადგანაც დედა საუკეთესო ექთანი იყო არც მედიცინა ყოფილა ტასოსთვის უცხო ხილი
-გთხოვთ დაისვენეთ აღარ არის საჭიროო აქ ყოფნა ... ეხლა მე უნდა წავიდე ნია წამომყვები?
-სად ტას აბა რას ვიზავ როგორ ფიქრობ მარტო გაგიშვებ?
-ძალიან კარგი ნიკა შენ შეგიძლია წაგვიყვანო
-ნიკამ უსიტყვოდ აიღო მანქანის გასაღები და კარებში დადგა აბა სად მივდივართ?
ტასომ მხოლოდ მაშინ გასცა კითხვაზე პასუხი როცა მანქანაში მოთავსდა
-საავადმყოფოში
შეშინებულმა ნიკამ ისე სწრაფად დაძრა მანქანა ვერცკი გაიაზრეს ისე აღმოჩნდნენ საავადმყოფოს ეზოში. ტასომ ნიას ხელი მოკიდა და ნიკას დაუბარა
-შენ აქ დაგვიცადე მალე დავბრუნდები
გოგონამ ძამიკოს ნაზად აკოცა ლოყაზე და გინეკოლოგიის განყოფილებისკენ გაემართა 1საათში უკვე ყველა ანალიზის პასუხი მზად იყოო
ტასო მოსაცდელში სიმშვიდეს ძლივს ინარჩუნებდა ნიას უფრო ეტყობოდა აღელვება უკვე ისიც კი ხვდებოდა რა ანალიზსაც ელოდა ასე მოუთმენლად ტასუნა უკვე ნიკაც გოგონებთანი იყო და ტასიას თმებზე ეფერებოდა როცა ექთანი დაადგა თავზე
-ქალბატონო ანასტასია გამომყევით
ანასტასიამ ნიკას ხელი მაგრად ჩასჭიდა და წაყოლა თხოვა ნიაც უკან გაყვა ექიმის კაბინეტისკენ
-გისმენთ ბატონო მალხაზ გთხოვთ მითხარით სწრაფად ანალიზის შედეგი
-ნუ ღელავთ დაბრძანდით
ანასტასია ნიკამ ისე დასვა რომ მისთვის ხელი არ გაუშვია
-გოგონავ თქვენ უკვე სამი კვირის ორსული ხართ მალე დედა გახდებით
ტასომ ინსტიქტურად მუცელზე ხელი მოისვა და თვალებიდან ცრემლებმა იწყეს დენა მას არ გაკვირვებია ელოდა კიდეც თითქოს ამ პასუხს ნიკა და ნია კი ერთმანეთს გაოცებულები უყურებდნენს
-აბა არ მომილოცავთ მომავალ დედობას ?
ყველანაირად ეცადა მხიარულად ეთქვა და ჯერ ძმას მოხვია შემდეგ კი მეგობარს. სახლში მისულს ყველანი ადგილზე დახვდა ტასოს სულაც არ მორიდებია ახალი განცხადების გაკეთება და თამამად განუცხადა რომ ის დედა ხდებოპდა ყველა გაოცებული უყურებდა შემდეგ კი ყველა თავის აზრს გამოხატავდა ამ მდგომარეობაზე ზოგი ურჩევდა რომ უნდა მოეშორებინა ზოგი კი პირიქიით... ტასომ არავის გასცა პასუხი თავის ოთახში გავიდა და ნიაც თან წიაყვანა კარი ჩაკეტა და ნიას მიუტრიალდა.
-გინდა გიამბო რა მოხდა?
-კი .. შეშინებული ხმით უპასუხა
-კარგი მომომისმინე, დაბადების დღიდან მალე წამოვედი უხასიათოდ ვიყავი და არავინ წამოვიყოლე მარტომ გადავწყვიტე გასეირნება სახლს ვუახლოვდებოდი როცა დემეს ხმა გავიგონე გავჩერდი რომ მომიახლოვდა ეგრევე ჩამეხუტა მე მოვიშორე შემდეგ პატიებას მთხოვდა მთხოვდა რომ შევრიგებოდიი ვუთხარი აღარ მიყვარხარ თქო მან კოცნა დამიპირა მე გავაჩერე გაღიზიანდა და... ერთი კი ვიცი ის დემე არ იყო როომელსაც მე ვიცნობდი დარწმუნებული ვარ საღ გონებაზე არ იყოო ჩემი დემე ამას არრ გააკეთებდა ის ძალიან ცუდად იყოო ვიციი ახლაც ჩემზე უარესად იქნება რო გაიაზრებდა რაც გაკეთა
-რას ამბობ ტასოო კიდევ მას იცავ ასე არაკაცულად მოგექცა და კიდევ იცავ ნუ მაგიჟებ
-არ ვამართლებ, დღემზე ის ვბრაზობდი მინდოდა მომეკლა მაგრამ დღეს როოცა გავიგე რომ იმ დღის წყალობით დედა გავხდები თან ბავშვის მამა დემეა ყველა ტკივილი დამავიწყდა დღეს მე ყველაფერს ვპატიობ მასე თუმცა სადღაც არც დემეს ბრალი არა ის საღ გონებაზე ამას არ გააკეთებდა და ვიცი რომ ნანობს კიდეც.
- მაპატიე მაგრამ არ მესმის ანასტასია შენი როგორ უნდა აპატიო ეს დემეს
-კაი ამაზე საუბარი აღარ გვინდა ვერავინ უნდა გაიგოს ამ საუბრის შესახებ შენ ის მიტხარი სახლში როგორ აღმოჩნდი თვითონ არ მომიყვანდა არ იცოდა სახლი
- ხოო სახლში მე და თოკომ მოგიყვანეთ გირეკავდი რომ არ მპასუხობდი ხატიას დავურეკე მან მითხრა დიდი ხანია წავიდა აქედანო და გადავწყვიტე სახლში მოვსულიყავი თოკო წამოვიყვანე და გზაში გიპოვეთ ამ მდგომარეობაში მოგიყვანე მოგაწესრიგე და დანარჩენი შენც იციი. იმ დღიდან ტასომ მხოლოდ თავის შვილს დაუთმო ცხოვრება მშვიდად გააგრძელა .. უნივერსიტეტშიც დადიოდა კიდეც სეირნობდა და ერთი სიტყვით დააბრუნა ძველებური მშვიდი მხიარული ტასო თან ყველა გააფრტხილა რომ არავიინ ყოფილიო ამ ამბის გამო უხერხულად ასეც მოხდა ყველა ეფერებოდა ტასოოს ცოტათი ჭირვეულობდა მაგრამ მძიმე ორსულობა ჰქონდა ნერვიულობის გამო 1 კვირაში ნიკამ საოცნებო მანქანა ჩამოუყვანა ლექსუსის ჯიპი და გააფრთხილა რომ ფეხით არ ივლიდა და არ გადაიღლებოდა ასე გადიოდა დღეები ამ დღეების გადატანაში კი ძმა ეხმარებოდა სამი კვირით იყო მასთან ჩამოსული და მარტო წამითაც არ ტოვებადა უნიში თვითონ დაყავდა არაფერს არაკლებდა და არც და-ძმას აკლდა ყურადღება უნივერსიტეტის ბავშვებიდან ზოგს ტასოს დანახვა ბიჭთან უკვირდა ზოგს ნიკა მოწონდა და ცდილობდა დაახლოებას.როცა კი ნიკა დარწმუნდა რომ ტასო მშვიდად გრძნობდა თავს მხოლოდ მაშინ დაუბრუნდა სამსახურს ტასომ კი ჩვეულებრივად გააგრძელა ცხოვრება, სულ რაღაცა უნდოდა ამიტომც სულ მაღაზიაში იყოო ხან შოკოლადიო ხან ბანანიო და ასე ებერებოდა მუცელი უკვე ორი თვის ორსული იყოო მუცელი სულ ოდნავ თითქმის შეუმჩნევლად ეტყობოდა
შუადღით კარგად გამოძღა ხილით და ჩაეძინა კიდეც რამდენიმე საათში ტელეფონის ზარმა გააღვიძა
-გისმენთ
-გოგო რა მისმენთ ნიკა ვარ შენი ძმა
-რაა? ნიკაა? დაბრუნდი მივლინებიდან? და არ ვიცოდი მე?
-ხო დავბრუნდი და შენთან მოვედი მომენატრეთ შენ და ჩემი პაწაწინა დიშვილი
-მმმ ჩვენც მოგვენატრე ნიკა ბიძია
-ხო და გარეთ გამოდი ქვემოთ ვდგავარ და გელოდებიი გავისეირნოთ
ტასომ ჟაკეტი მოიცვა და კიბეებს მშვიდად დაუყვა მონატრებულ ძმას ჩაეხუტა როგორც იქნა
-ჩემი ტასუნა როგორ შეცვლილხარ გიხდება პატარავ ეს მდგომარეოობა გინდა სადმე წავიდეთ გემრიელი რაგაცეეები ვჭამოოთ
-აუ კი კი ძალიან მინდა შოკოლადის ტორტი ნამდვილი ძმა ხარ ჩემს გულში იჯექი
-ხო ან ბავშვის სურვილებიი გამოვიიცანი დაო. ნაზად გაუღიმა და შუბლზე აკოცცა შემდეგ კი მანქანაში დასაჯდომად დაეხმარა. რამდენიმე წუთში ტასოს საყვარელ კაფეში აღმოჩნდნენ. გოგონამ შესვლისთანავე იგრძნო ნაცნობი სუნი მაგრამ ყურადღება არ მიაქცია ორსულობას დააბრალა. ლაღად დასკუპდა მაგიდასთან და ძმას დაელოდა რომელიც მალევე დაბრუნდა ორი შოკოლადის ტორტით ხელში
-ვაიმე როგორ მიყვარხაარ?
-მეც მიყვარხარ დაო... ხო მართლა გილოცავ დაბადების დღეს ჩემო საყვარელო არ დამვიწყებია ეს ლამაზი დღე მინდა სულ ბედნიერს და გახარებულს გხედავდე ჩემო ნამცეცა
-რა დღეს 13 დეკემბერია სულ გადამავიწყდა სულ ამერია დღეები ამ ძილისგუდობის გადამკიდე
ნიამ საჩუქრად ტელეფონის ყუთი გაუწოდა გახარებული ტასუნა ძმას ჩაეხუტა
-ტასუნა ვიღაცას გაჩვენებ მაგრამ არ შეიმჩნიო გთხოვ
-ვინ ნიკა ვინმე უნდა გამაცნო?
-არა ჩემო ლამაზოო არაზდროს მიკითხავს იმ ბიჭზე ჩემს გამოჩენამდე რომ დაგშორდა მაგრამ ვიცი მასზე ყველაფერი და სახეზეც ვიცი ვინაა სურათებით ახლა კი მგონი ის შენს უკან ზის
ტასოს გული აუჩქარდა თითქოს ცხელი წყალი გადაავლო მთელს ტანზე ვიღაცამო და ნელა შეტრიალდა ძმის სიტყვებში დასარწმუნებლად იქ ნანახმა კი ცოტათი გულიც ატკინა არ მოელოდა მაგრამ რას გაიგებ ის გოგო რომელიც დემეს გვერდით იყო რას წარმოადგენდა