არვიცი რამდენი წუთი გავიდა რაც ჩახუტებულები ვიდექით. მერე ვიგაც მიგვიახლოვდა და ხელები გავუშვი.
-წამოდი გიგა , სახშიც გელოდებიან- ვერ ვიცანი , ან როგორ ვიცნობდი გიგას მეგობრებიდან მხოლოდ ბესოს ვცნობდი...
- მიდი რიმა , ორწუთში მოვალ- რომაწავიდა და ისევ შემომხვიახელები.
გიგა- მისი სახელი ისე მესიამოვნა მთელი ცხოვრებარომ მემეორა არასდროს მომწყინდებოსა. - ხომ კარგადხარ?!
- კი ელე შენ ..... შენროგორ ხარ?!- ნიკაპი ამაწევინა და თვალებში ჩამხედა- ეს რაარის ტო?! რადგეში გაქვს ტვალები ელე! ტიროდი .....ელე ტიროდი?!??- ხმა გსიმლაცრდა ხელი გამიშვა და განზე გაიწია.რამიდენიმე წუთი მათვალიერებდა მერე უცებ მიმიკრა გულში და ძლიერად ჩამეხუტა . მის სუნთქვას არტერიასთან ვგრძნობდი და მაშინ მივხვდი თურაიყო ბედნიერება...
- გიგა არასდროს დამტოვო.-ტირილითამივისლუკუნე და მუსი სუნი ხარბად შევისუნთქე.
- არა ელე ,, ყველაფერს გავაჯეთებ , რომ სულ შენთან ვიყო. არვღურვარ შენს ცრემლებად . არვიმსახურებ ასე არმინდოდა ელე - გიგა მიხვდა , რომ ელე სერიოზულად განიცდიდა გიგას ვითომდა ავადმყოფობას , პირველად ნანახი ელესგან სულიღა იყო დარჩენილი და ისიც ქრებოდა. თვალსადახელშუა დნებოდს და ეს მხოლოდ გიგასა და მისი შეთხზული ტყუილების ბრალი იყო.
უსიტყვოდ ვიდექით , მანქანა მინელდა გული ჩაქრა და კვამლი აუვიდა. შორიდან ისევ დაუძახეს გიგას და მანაც წასვლა გადაწყვიტა.
- ელე ეს გული ჩაქრა მაგრამ იცოდე, შენ რაც მე გამიკეთე, როგორც ამინთე დიდიხნის მინელებული და დაშავებული გული , არასოდეს ჩაქრება და მინელდება. მავსებ ელე . მიყვარხარ ელე.....- პირველი სულპირველი მიყვარხარ .
- მეც ...... გიგა....
სადარბაზომდე მიმაცილა კიბეზე შეგნებულად არ ვატარე , მეშძIნოდა არ გადაღლილიყო დავემშვუდობე და სახლშიავედი..

- გიგა ბარბი გელოდება - რომამ მანქანუდან ნამწვავები გადაყარა და მალევე წავიდნენ.
- ასე მალე როგორ ჩამიხვედი ბიჭო?!-ბესო გახარებული იყო გიფას დაბრუნებით, იქნებ ელესთვის სიმართლე მოეყოლა და რაიმე გადაწყვეტილება მიეღო, თუმცაღა რაც რამოდენიმე წუთის უკან თავისი თვალებით მოიხილა აშკარად ცუდად განვითარდებოდა მომავალი.
- დამადეპირტეს. - გიგამ ელეს ესენესი მიწერა ,, ძილინებისა. ხვალ გნახავ''
- ეგროგორ ბიჭო!-რომას გაუკვირდა საბუთებით წავიდა და დეპორტი როგორ ....
- დედაჩემი ძალით მაჩერევდა ერთი ომი გადავიტანე და მოვიპარე, ისერომ სხვაგამოსავალი არდამუტოვა . ძალიან კარგირომ ასე მოხდა . ელე ნახეთრადღეშია?!თავს ცუდად ვგრძნობ ტყუილებით რომ ვსპობ მაგ გოგოს. მეცოდება მარა მიყვარს და არშემუძლია უარი ვთქვა მასზე.
სახლამდე კიდევ ბევრი ილაპარაკეს. გიგა ძველ ჩვევწბს ვერივუწტებდა და ბიჭებს დღე დაუთქვა სათამაშოდ.
ბესომ მანქანა დაუტოვა ეს დღეები გყავდესო და სახლში ტაქსით გავიდა.
ლალუს წინასწარ დაერეკა ლანასთვის და გიგას ჩამოსვლის ამბები უთქვია. ლანაც სულოუთქმელად ელოდებიდა საყვარელ ქმარს.
შესვლისთანავე დიდი ივაციევით შეეგება ცოლი ჩაეხუტა აკოცადა ერთიორი ცრემლიც აგება, ძალიან მინენატრეო. ელეს მერე რთული იყო ლანას ჩახუტება , მარა რას იზავდა ....
- ბაბის სძინავს , გელოდა გელოდა და ჩაეძინა . იციროგორ ნიენატრეე , სულ გკითხულობდა და ძალიან დარდობდა.
- აწი აღარსად წავალ და სულაქ ვიქნები. - გიომ სახლს მოავლო თვალი. - ჩანთაში დასვრილი ტანსაცმელია და ხვალისთვის დამურეცხე კაი- ლანას კართან დატოვილ ჩემოსანზე მიუთითა , და სავარძელშI მოწყვეტით ჩაეშვა.
- ეხალავე გიფა- ცოლმა კუდევ ერთხელ აკოცა მეუღლეს და ჩემოდანს დასწვდა.
- სახლი - გიფამ კიდევ ერთხელ მოავლო თვალი ინტერიერს.- მეზუზღება ეს სახლი, რამიხდებოდა ლანას მაგიერ ელე ყოფილიყო, დიდი თეთრი კიბე , დუდი ფანჯრები. რაიტო აქ გიოს ხელით შექმნილი არცარაფერი, უაზროდ გადაყრილი ლალის ფულები , ათას სუსულელეში ათას უაზრობაში . ლანა არ იყო ის გოგო , რომელიც შეედრებოდა ელეს, მაგრამ იყო არაჩვეულებრივი დედა და ცოლი. სიყვარული? მხოლოდ ელე თუიქნებოდა თვით სიყვარული. დასაბამუს აზრი , განთუადის სხივი და ფილტვებში ნიკიტინი , რიმელიც გულამდე მიდის და ტვინამდე აგწევს გაბორიალებს და სადგაც შორს , უკიდეგანო მომწვანო მოზღვისფერო მორევში გითრევს.... .
უყვარდა -კი რათქმაუნდა როგორარ ეყვარებოდა , ისვინც გამეები ტირილში გაუთენა შეწირა ის სილამაზე რაშიც ლანა ათასობით ფულს ტენიდა, ეყყვარებოდა- კი!!! ის მას ეკუთვნოდა არა გულით არამედ სულით ხორცამდე.
სანამ ლანა გიგას ნივტება აწესრიგენდა , გიგან დაღლილობა მოიმიზეა და ბარბის ოთახში შევიდა.
ისე უდარდელად სა საყვარლად ეძინა ამ პატარა გოგობას , რომ გიგამ თავი ვერ შეიკავა და ლიყაზე მოეფერა.
- როგორ გაზრდილხარ მამას გოგო!....- კიდევ რამოდენიმე წუთი უყურა შვილს და დასაძინებლად დაწვა. მალე ლანაც მიუწვა, ქმარს ხელები შემოხვია და მოფერება დაუწყო.
- შენხომარიცი როგორ მენატრებოდი გიგა. შენ არმოგენატრე?!- ლანა არჩერდებოდა , მას ქმარი აკლდა , არყიფნიდა მისი სიყვარული, უფრო მეტი უნდოდა და ვერ იღებდა . მართალია მიეჩვია გიგას გილცივობას მარა მაინც უჭირდა .... თუმცა იმაში დარწმუნებული იყო , რომ გიგა მას არდატოვებდა , შეიძლება ბარბის გამო მარა მაინც არ დატოვებდა.

დილით ბარბიმ გააღვიძა გიგაა . მათ თამაშს და სიცილკისკისს ლანა შორიდან უყურებდა და ტკბებოდა . მეტი ბედნიერება რად უნდოდა . მისი ორი საყვარელი ადამიანი გვერდით ყავდა მეტი რაღა ეთხოვა უფლისთვის.
შუადღეს სახლიდან გამოვიდა მანქანაში ჩაჯდა და ელეს სახლისკენ წავიდა.

ელე დილიდან ბედნიერად ელოდა გიგას. გოგოებს მოუყვა წიხანდელი ამბები და გოგოებსაც ცოტა გულზე მოეშვათ , რთული იყო ბოლოთვეებში ელწს ყურება და განსაკუტრებით ბოლო კვირაში.
- დღეს გიგა მოვა აქ. უნდა ვილაპარაკოთ და იცოდთ რაა მაინც.- ელე საყვარლად იმანჭებოდა.
- და სამსახურში არმიდიხარ? - ნატამ ჩანთა დაუდებრად გადაიკიდა და კარებისკენ წავიდა
- არა ნატ .... დავრეკე დილით და რამიდენიმე დღე გავენთავისუფლე.
- მეც მოვდივაარ ნატაა- თიაც გარმზაა და ელე მარტო დატოვეს. .
- იმედია მალე გაგვაცნობ შენს ბიჭს- - ნატამ დაქალს ენა გამოუყო და კარები მიიხურა.

ელე მიწესრიგდა სახლი მიალაგა . საჭმელები მოამზადა და გიგამაც დაურეკა.
- ელე სადარბაზოსთან ვარ გაემზადე სადმე გავიდეთ.
- შენ ამოდი აქ.
- ტეხავს ტო!!! რაპონტია .
- რატომ ტეხავს? მარტო ვარ გოგოები წავიდნენ და თან იციან რომ აქ უნდა ამოხვიდე , მეუთხარი.
გიგამ კიბეები სწრაგად აირბინა და ელეც კართან დახვად.