მეორე დღეს გიგამ კიდევ ეტთი ტყუილი მოიფიქრა და ბესო გაგზავნა ელესთან .
ბესომ ეს აზრი არმოუწონა , ბევრი კამათის შემდეგ ბესო მივიდა ელესთან და დარცხვენილმა დიდი ბოდიშის მოხდით გადასცა გიგას დანაბარები.
- ნატა უნდა მიშველო- აცრემლებული თავს ვეღარ იკავებდა ელე.
- მოხდა რამე? დედაშენი ხომ კარგადაა- ნატაც აფორიაქდა-გამოგივლი და წაგიყვან სახში , უფროსს დაეტხოვე და ორეუთში მანდ ვარ.
ელე გასასვლელთან იჯდა და ტიროდა , საკუთარ ცხოვრებას იგლოვდა.,, როგორ გაგრძრლდებოდა მისი სიცოცხლე , გიგას რომ რამე დამარტოდა, გმერთს ეხვეწრბოდა , ნუ მომიკლავ და თუნდაც ნუიქნება ჩემსგვერდითო ,,
ტირილი?! ეს არიყო ტირილი . ეს ბევრად მეტი იყო , დასამატება ყველაფრის დაკარგვა და გარდაცვალება. მოგონებების გარეშე წასვლა , ტკივილი დიდი ტკივილი ,
სახლში მისვლის თანავე ოს გააკეტა , რაც წლებია არ გაუკეტებია, ხელში ლოცვების წიგნი აიგო და კიბოთი დააავადებულების ლოცა წაიკითხა . კითხულობდა დგედაგამე , ტიროდა და წინასწარ გლოვობდა .
გოგოები ისე ნერვიულობდნენ ლამის დესამისს დაურეკეს და ჩამოსვლა თხოვეს .
ბეოსთან ლაპარაკის შემდეგ ორიკვირა გავიდა და უცხოვნომრიდან ზარი გაისმა ელეს ტელეფონზე.
- ერთ საათში ყურადღებით იყავით თქვენთვის სიურპრიზი კეთდება.- ვიღაც უცხოს ხმა ზარივით უმეორდებოდა ელეს
- ვინ ხართ?- დაბნეულმა ძლოვს გადააბა სიტყვები.
- მაგი არა საჭირო იცოდე- ხმა გაითიშა და ელეს მოლოდონოთ გული აუკანკალდა.
გიგა , კი გიგა იქნება.
ერთი საათი საუკუნედ გადაექცა. წამებს ითვლიდა , მერე წუთებს და ბოლოს როგორც იქნა კიდევ ზარი იყო და ის მონატრებული ხმა , რომელიც ბოლო ტვეებში ლამის დაავიწყდა.
- ელე გიგა ვარ აივანზე გამოდი.
ხმა?! რა ხმა .... ცრემლებიი ?! კი უამრავი.
ბოლოს გიგას რომ ელაპარაკა , ხუმრობით უთხრა , რომ მე ისე მიყვარხარ , რომ ჩემს გულში ცეცხლად გიზგიზებო. თუკი ოდესმე ამ ცეცლს განახებ , მხოლოდ მანქანაზე დანტებულსო...
კი ეს ასე იყო.... ბესოს X 5 ზე , მანქანის ჭერზე გულს ცეცხლი ეხატა და იწვოდა ,
ელეკი ტიროდა გიგა მასთან იყო და მის გულს , აალებულ გულს უყურებდა....
,როგორ ჩაირბინა კიბეები როგორ მოძებნა წამში გიგა და ჩაეხუტა ვერ გაანალიზა, მაგრამ ის იქ იყო ცოცხალი , ფეხზე იდგა , ელეს გულში იკრავდა და ესეც საკმარისი იყო....



-----
ვიცი პატარაა , მარა ძან ,, მომაწვა,, და არ შემეძლო , რომ არ დამეწერა.