მთვარის შუქზე სავდიოდით , ჩვენს სამარისებულ სიჩუ ეს , მხოლოდ ჭრიჭინას დამღლელი ჭრიჭინი თუ არღვევდა . ვუსმენდით ბუს მოსაბეზრებელ "გუგუნს" .... ბოლოს კი ეს სიჩუმე მე დავარღვიე .
-კოლ , რა ხდება ? რა არსება ვარ ?
-ლივ , შენ ჯერ კიდევ სუსტად ხარ და შენთვის ....
-როგორმე გადავიტან ...
-beneturos queentonson .
-წარმოდგენა არ მაქვს ეგ რას ნიშნავს ...და ჩემი შესაძლებლობები ?
-ეს არსებები რამდენიმე მილიონი წლის წინ დაიხოცნენ და მათზე დიდი იმფორმაცია არ გვაქვს . მხოლოდ ის რომ მათ ტელეპორტაცია , გაქრობა ასევე სხვისი ემოციების კონტროლი შეეძლოთ ...
-კარგი , გასაგებია . -ვთქვი მე - ვფიქრობ ის ისევ დაბრუნდება და მე მომზადრბული უნდა დავხვდე .
-კი , მაგრამ ....
-არა საკმარისი იყო რაც შენ დაგიჯერე , ახლა ჩემი ჯერია . -წამოვიყვირე მე და ტრიალ მინდორზე გავედი .
----------------
მეორე დღეს , ვიოლტემა გამაღვიძა და სავარჯიშო მოედანზე გამიყვანა .
-მზად ხარ ? -მკითხა ვიოლეტმა და ღრმად ამოისუნთქა . -ფეხი ისევ გტკივა ?
-ცოტა მტკივა , ამგრამ მზად ვარ .
-კარგი , შეთვის ახლ ამთავარი თავდაცვაა ჟესტიკულაცია . -ეს პირველადი თავდაცვაა . -თქვა ვიოლეტმ ადა რაღაც მოძრაობები მანახა .

ქმ ჟესტების გაკეთებისას ხელების გარშემო ისეთივე გამჭირვალე ნივთიერრბა ჩნდებოდა , როგორიც მაშინ როცა ჩემს იდიდეს მტერს ვებრძოდი .
რამდენიმე საათში მეცადინეობას მოვრჩით და სახლში წავედით . ვიოლეტმა მე და ბრაიანს ყყავა მოგვიტანა და სავარძელში ჩაეფლო .
-ლივ , კარგად განვითარდი , მაგრამ იმდენად ვერა რომ ხვალე მას შეებრძოლო . ამიტომ მე და ვრაიანმა გადავწყვიტეთ რომ ჩვენ სამნი შევებრძოლებით .
-რაა ? ! -წამოვიყვირე მე .
-ხოო ლივ , ასეა ... 1 ვამპირი და 1 ჯადოქარი მას ალბათ მოერევა ... -თქვა ბრაიანმა .
- საწმეც მაგაშია რომ "შეიძლება " დაზუზპსტებით არ ვიცითტ არაფერი .
-ხო და კიდევ ერთი ჰიბრიდი -კარები რასაც ქვია შემოგლიჯა კოლმა და ჩემს გვერდით დაჯდა .
-არა არ მინდა რომ ჩემს გამო საფრთხეში თქვენ აღმოჩნდეთ .
-კარგი რა ლივ , სხვა გზა არარის ! -დაიბუზღუნა ბრაიანმა .
-მე შელოცვას გავაკეთებ და თუ რამე მოხდება გავცოცხლდებით -ამიხსნა ვიოლეტმა .
-მე კიდევ , მე , მე , მე მას შევებრძოლები და ჩემი დამარცხება მერწმუნე ძალიან რთუკია ! -ამაყად თქვა კოლმა , მე კი უყმაყოფილოდ გავკარი მხარი .
-ოოო ! ჯანდაბაც კარგი , კარგი -დავნებდი მე და მობუსხულმა მკვსვი ყავა .
რამდენიმე წუთში დასაძინებლად წავედით ,მათ შორის შორის რათქმაუნდა მეც . ღამის პერანგი ჩავიცვი და ფეხშიშველი გავიარე იატაკი . ძლივს თუმცა მაინც ჩამეძინა , თუმცაღა ნეტავ ეს არ მომხდარიყო .
უცნაური სიზმარი ვნახე , თითქოს ტრიალ მინდორზე ვიყავი , ირგვლივ სულ სიბნელე იყო . მე კი გრძელი სავი კაბა და ამავე ფერის მოსასხამი მეცვა . უეცრად ჩემს წინ ნეიროტი გაჩნდა და სრუოიად უბრალოდ , ძალიანმარტივად წამაქცია .რამდენიმე წამში კი ყელი გამომჭრა .....
ამ დროს გამომეღვიძა , წამოვფრინდი და სამზარეულოში გავედი . მხოლოდ მაშინ შევამჩნიე რომ გრძელი შავი კაბა და შავი მოსასხამი მეკეთა . საშინლად შემეშინდა , დავიძაბე და ავცახცახდი .
-აჰჰაჰაჰჰა!-საშინელი , თუმცა ჩუმი სიცილის ხმა მომესმა , მიუხედავად იმისა რომ საშინლად მდშინოდა ხმას გავყევი .
რამდენიმე წუთში კი აღმოვაჩინე , რომ სწორედ იმ ადგილას ვიდექი სადაც სიზმარი . უეცრად გაქცევა დავაპირე , თუმც აუკვე გვიანი იყო .
-მოგენატრე საყვარელო ? -ზურგს უკან არასასიამოვნო , ნაცნობი ხმა მომესმ ა, მივიხედე . -ალბათ დიდი ხანი მელოდი არაა ? ჰაჰ !kvitunos anus . - ნეიტორმა შელოცვა წაიკითხა , თუმცაღა მე ხელის მარტივი ჟესტებით შევაკავე მისი გამოსროლილი "ტყვია" .
-როგორც ჩანს გავძლიერდი ! -ვთქვი მე და როგორც შევატყვე გავქრი , დიახ უბრალოდ გავუჩინარდი და მეთვითონაც არ ვიცი ეს როგორ გამომივიდა . -manutas delatos . -ვთქვი მე და მცირე მიწისძვრა მოვახდინე , რის შედეგადაც მე ც და ნეიტორიც წავიქეცით .
- anunos jatpbatas hanas butos . -ნეიტორმა შელოცვა წაიკითხა , მე კი მუცლის არეში ჭრილობა გამეხსნა და სისხლდენა დამეწყო .
-ლიივ ! -მომესმა კოლის ხმა და სულ მალე მისი გაღიზიანებული სახეც გამოჩნდა . უცბად გარდაიქმნა და ბრძოლისთვის მოემზადა .
-ძვირფასო კოოლ , და აი კიდევ ერთი მსხვერპლი ? არადა აშკარად მინდოდა რომ ცოცხალი დარჩენილიყავი , ამგრამ რას ვიზამთ . -ჩაილაპარაკა ნეიტორმ .
-არა მგონია ოცნება აგიხდეს ! -სიმწრით ვთქვი მე , ძლივს წამოვდექი და ფეხი მიწას დავარტყი .
-დამცველი რგოლი , ახლა მის შიგნით ვერპღარავინ შევა . ოო არა ! -კოლის უკან უეცრად ვიოლეტი გამოჩნდა .
-აბაა მზად ხარ ?
-ბინძური მკვლელის გასანადგურებლად ყოველთვის მზად ვარ !
-pretenios alugos (ამ შელოცვამ წამაქცია )
laviotar narutos (კვლავ გამეხსნა მეორე ჭრილობა )
საწყალო ლიივ , არადა რა კარგად ცხოვრობდი ლოს -ანჯელესში არა ? თუმცა ეს ერთისმხრივ კარგიცაა , ახლა შენს მშობლებთან იქნები . არაა ?
-ლივ არა , არა ადექი ! -ყვიროდა გარედან ბრაიანი .
-ლიივ ! ლიივ ! ადექი ! ლიივ ! გთხოვ ! -უკვე ცრწმლები მოსდიოდა ვიოლეტს .
-მე ამას უკვე აღარ გავუძლებ ! -წამოიძახა კოლმა და წრესთან მივიდა , მთელი ძალით შეეხეთქა და წინ მიიწევდა , ვიცოდი რომ სტკიოდა , მაგრამ მაინც წინ და წინ მოდიოდა .
-მაპატიე კოლ , შენ რომ ვერ დაგელოდები , თორემ დიდი სიამოვნებით მოვგკლავდოთ ორივეს ერთდროულად , ტუმცაღა ესეც კარგია . აბაა , მზად ხართ ქალბატონო ოლლივია ოარკერ დასასრულისთვის ?
-იოცნებე საყვარელო ! -ვთქვი ემ და ბოლო ხმაზე ვიყვირე "აკრძალული შელოცვა " . -duraz az gornigalas . -წამოვიყვირე მე და შავი "ბინდი მთელ არემარეს მოედიო .
სისხლი ჩემი სხეულიდან ისევ და ისევ ჟონავდა , ვხვდებოდი რომ გონებას ვკარგავდი , თუმცა ბედნიერი ვიყავი , ბედნიერი მივდიოდი ამ ქვეუპყნიდან რადგანაც ვიცოდი , რო ჩემი საყვარელი ადამიანები დაცუდპლად იქნებოდნენ , არ ექნებოდათ არანაირი პრობლემები არც ჩემგან არც ჩემი მტრები და ჩემი დაცვის გამო დაიხოცებოდნენ ან დაშავდებოდნენ ...
თვალები მეხუჭებოდა , და ამ დროს დაბინდულად დავინახე კოლი , რომელმაც მითხრა უკანასკნელი სიტყყვები , რომლებიც ჩემს ყურს უნდა გაეგონა :"ლივ , მიყვარხარ ! " .
მთვარის შუქზე მლამაზად ჩანდა 2 ადამიანის ჩრდილი :ჩემი და კოლის აჩრდილი , რომლებისპც ისევ და ისევ უყურებნდნენ ერთმანეთს და ტკბებოდნენ წუთებით , ჩემი უკანასკნელი წუთებით ....