შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

სიყვარულის შიშის სინდრომი (11)


24-09-2016, 20:15
ავტორი Genius))
ნანახია 3 203

დილით ადრე გავიღვიძე , ინსტიქტურად ფანჯარას გავხედე და ბნელოდა , მზე მხოლოდ ახლა ამოდიოდა...
ჩემი თავის გამიკვირდა რადგან შუადღემმდე მეძინა ხოლმე და ახლა მზესთან ერთად მეც გავიღვიძე...
ძილის მობრუნება ვცადე მაგრად ამაოდ , ვტრიალებდი და თავს კომფორტულად ვერ ვგრძნობდი...
ბოლოს გაბრაზებული წამოვდექი და სააბაზანოსკენ გავემართე , ვიბანავე , მოვწესრიგდი და ჩემს კარადას მივეყრდები
ხელში სპორტული შარვალი მომხდა ამიტომ მისი შაცმა გადავწყვიტე და მას შავი უბრალო მაისური შევუხამე , შლოპანცები ამოვიცვი და როგორც ყოველთვის შემდეგ გაჩერებაზე წავედი , ანუ სამზარეულო!
როგორც ადრე დილა ყავით დავიწყე , აპარატთან მივედი და ჩავრთე , პულტი იქვე იდი ამიტომ ტელევიზორში მუსიკალური არხი ჩავრთე მაგრამ ხმა ისე დავუწიე რომ ვიბლიანი არ გამეღვიძებინა...
გუშინდელის შემდეგ მისი თავი საერთოდ არ მქონდა , მართალია ძალიან მაინტერესებდა დღეს რას მეტყოდა მაგრამ იგივე რომ გაემეორებინა მერე მე რა უნდა მექნა?..
გუშინ მთვრალი იყო და ამიტომ ჩავთვალე რომ მატყუებდა , ამ საქციელით ჩემი დამცირება უნდოდა ,თუ უნდა მაგრამ მაგას შემდეგ გავიგებ...
უბრალოდ თავს ვერ მივცემ უფლებას ეს დაიჯეროს , თავს ვერ მივცემ უფლებას შემდეგ მის გამო ცრემლები ღვაროს და გული ეტკინოს...
ჩვენ ხომ ერთმანეთით ვთამაშობთ?..
ჩვენ ხომ განსხვავებულები ვართ?..
ამ ფიქრებში ისიც დამავიწყდა ყავას რომ ვაკეთებდი , ვიდექი ერთ ადგილას და ტელევიზორს მივშტერებოდი , წრიპინმა გამომაფხიზლა და აპარატი სასწრაფოდ გამოვრთე რომ ვიბლიანს არ გაღვიძებოდა...
ყავა ჩამოვასხი და მაგიდასთან ჩამოვჯექი... თავი ხელზე ჩამოვდე და ფანჯარას მივაშტერდი...
-გამისკდა თავი! - გავიგე ვიბლიანის ხმა და მისკენ გავიხდე , კართან იდგა და ხელები ჰაერში გაეშალა , ტელევიზორს გახედა შემდეგ კი ჩემკენ გამოიხედა
მე არაფერი მითქვამს , თავი გავატრიალე და ყავას ჩავაშტერდი
ვგრძნობდი რომ სამზარეულოსკენ მოდიოდა და თანდათან მიახლოვდებოდა...
ისე შემოვიდა რომ ჩემთვის არც ჩემოუხედავს , ყავის აპარატი ჩართო და ჩემკენ მოტრიალა , ფეხები გადააჯვარედინა , ხელებით დახლს დაეყრდნო და თვალები მე მომაპყრო
მისი მზერა მწვავდა და მძაბავდა , ფინჯანს ისე ვუჭერდი ხელეს მეგონა რომ შემომატყდებოდა , ყავას ყოველ წამს "ვწრუპავდი" და ვცდილობდი სხვა რამეზე გადამეტანა ყურადღება , მაგრამ რამდენად გამომდიოდა არ ვიცოდი...
მთელი სხეული დაძაბული მქონდა და ეს შეუმჩნეველი არ დარჩებოდა ვიბლიანს , მაგრამ არც ხმას იღებდა და არც მზერას მაშორებდა...
აპარატს ვთხოვდი ყავა მალე გაეკეთებინა და მას ყურადღება სხვა რამეზე გადაეტანა...
ასეც მოხდა და სიხარულისგან ხტუნაობა მომინდა , ჩავიღიმე და გავსწორდი , სკამის საზურგეს მივეყრდენი და ამაყად ავწიე თავი , მართალია მას არ ვუყურებდი მაგრამ რატომღაც ვიცოდი რასაც აკეთებდა , თვალების გაპარვის გარეშე ვნახე როგორ აიღო ფინჯანი , ჩამოასხვა ყავა და ჩემკენ მოტრიალდა...
სხეულმა ისევ დაიწყო პანიკაში ცავარდნა მაგრამ მთელი ძალით ვეცადე გამეჩერებინა , მას გავხედე და ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეეჩეხნენ...
მზერა ამარიდა და ჩემ წინ ჩამოჯდა...
არაფერს ამბობდა , უბრალოდ მიყურებდა...
მეც ესე ვიჯექი და მას ვუყურებდი...
ვინმეს რომ ვენახეთ ესე სიცილისგან მუცელი ასტკივდებოდა , ორივე ისეთი დაძბულები ვიჯექით და რაღაცას ველოდით...
ჩემთვის კი ეს სიჩუმე გაუსაძლისი გამოდგა , ფეხზე წამოვდექი და ოთახიდან გასვლა დავაპირე
-აქ იმისთვის არ შემოსვულვარ რომ გამეგდე - მშვიდად ჩაილაპარაკა და ყავა მოსვა , ჩემთვის არც შემოუხედავს
-მაგაში დარწყმუნებული ვარ - მეც გავეცი პასუხი და მას მივაჩერდი , რატომ გავჩერდი ვერ ვხვდებოდი მაგრამ ჩემს სხეულს სამზარეულოდან გასვლა არ უნდოდა
-მაშინ დაჯექი და ნორმლურად დალიე ყავა - ხელი სკამისკენ გაიშვირა მაგრამ ჩემკენ გამოხედვაც არ უცდია
-და რამე მნიშვნელობა აქვს ამას? - ჩემს სიტყვებზე გამეცინა ისეთი დებილური იყო
-არანაირი , უბრალოდ ფაქტია ჩემ გამო მიდიხარ და ეს არ მსიამოვნებს - მზერას მარიდებს
მაგიჟდებდა ის ფაქტი რომ ერთხელაც არ გამომხედა! მელაპარაკებოდა მაგრამ არ მიყურებდა , რატომ იქცეოდა ესე? რატომ მაწამებდა?
-ეგ არაფერ შუაშია - ჩავილაპარაკე ისე ვითომც არაფერი მომხდარიყო
-მაშინ წინ დამიჯექი! - უემოციოდ ჩაილაპარაკა
მხოლოდ იმის დასამტკიცებდა რომ მის გამო არ მივდიოდი ისე ჩემი ადგილი დავიკავე და ყავა მოვსვი...
როგორც იქნა შემომხედა! სახე გამისწორა და შესამჩნევად გაეღიმა...
მეც გავუღიმე , რადგან ირონია ყოფილიყო , რადგან ამ ყველაფერს ეთქვა რომ მასზე საერთოდ არ ვნერვიულობდი...
-ხელი როგორ გაქვს? - დუმილის შემდეგ ძლივს ამოიღო ხმა ვიბლიანმა და დანაღვლიანებული თვალებით შემომხედა , შემდეგ ხელს დახედა და თავი გაატრიალა
-კარგად , ისე აღარ მტკივა როგორც გუშინ - მოკლედ გავეცი პასუხი და თვალები ავარიდე
-მაპატიე რა კატო - მითხრა მაგრამ თავი არ აუწევია , თვალებს ვერ მისწორებდა და ხმაც შესცვლოდა
ამაზე მეტად კი ის გამიკვირდა რომ "ხუჭუჭა" აღარ დამიძახა
ანუ მართლა შეიცვალა!
მართლა შეიცვლა ჩვენს უერთიერთობაში რაღაც , მაგრამ საითკენ?
ეს კარგია თუ ცუდი?
მისთვის არაფერი აღარ მითქვამს , გაჩუმება ვარჩიე , მინდოდა მისგან კიდევ მომესმინა რამე...
რამე რაც დამეხმარებოდა მეპატიებინა , რადგან ეს ნამდვილად მინდოდა...
-როცა მთვრალი ვარ ზოგჯერ თავს ვერ ვაკონტროლებ , განსაკუთრებით მაშინ როდესაც რაღაცაზე ან ვიღაცაზე გაბრაზებული ვარ , იმ დღეს მართლა არ მინდოდა მაგრამ ვერ შევძელი თავი გამეკონტროლებინა , გეფიცები არასდროს არაფერს დაგიშავედბი , ვიცი რომ ძალიან დავაშავე და მაპატიე გევედრები - უეცრად ამომხედა და მისი თვალები სხვანაირი იყო , შავი მაგრამ თითქოს უფრო გაშავდა , თითქოს სიბნელემ დაისადგურა
კვლავ არაფერი მითქვამს , მაგრამ იმიტომ რომ არაფერი მქონდა სათქმელი , სიტყვებს თავი ვერ მოვუყავირე , ვერ ვეტყოდი რომ ვაპატიე რადგან ეს ესე ნამდვილად არ იყო... ისევ ნაწყენი ვიყავი მასზე და ეს ნამდვილად არ იყო საკმარისი...
ბოდიშები ვერასდროს ვერაფერს განკურნავს , განსაკუთრებით მაშინ თუ იარა დიდია...
-კატო მაპატიე - თავი გააქნია , გაეღიმა იმაზე რომ არაფერს არ ვეუბნებოდი
-კატოს რატომ მეძახი? - შეიძლება სისულელეს გავდა კითხვა მაგრამ მთელი გულით მაინტერესებდა
-რა? - დაბნეულმა მკითხა , არ ელოდა რომ ამაზე ყურადღებას გავამახვილებდი
-რაც გაიგე - უემოციოდ ვუთხარი და თავი მაღლა ავწიე
უეცრად ჩაფიქრდა , მგონი თვითონაც გაუკვირდა , შემდეგ ჩაეცინა და თავი გააქნია , ეს კი რას ნიშნავდა არავინ არ იციდა...
-არვიცი - ღიმილით მიპასუხა - ამ კითხვაზე პასუხი ნამდვილად არ მაქვს - მხრები აჩეჩა და ღიმილით გამომხედა
-ყველა კითხვაზე არსებობს პასუხი! - მეც ახლა მომინდა ფილოსოფოსობა , ალბათ უბრალოდ საუბრის შეცვლას ვცდილობდი
-და შენ გინდა რომ ხუჭუჭა დაგიძახო? - ღიმილით მკითხა ვიბლიანმა რადგან ისევ ჩიხში მომაქცია
-ჩემთვის ეს სულერთია , უბრალოდ არ მოგიმართავს სახელით - გავუღიმე და ვხვდებოდი რომ წყენა თანდათან უკან რჩებოდა , ეს კი არ მომწონდა
-მაპატიებ ხუჭუჭ? - ნაღვლიანად ჩაიღიმა და ჩემკენ გადმოიხარა - ერთი შანსიც მომეცი და გპირდები რეალურად გაგაცნობ დატი ვიბლიანს - თითქოს მიჩურჩულა და ჩაიცინა
-არარეალურს გიცნობ? - წარცდურად ვკითხე და ცალი წარბი ავწიე
-სხვებთან ნამდვილად ისეთი ვარ როგორსაც მხედავ მაგრამ მაქვს მეორე მხარეც - დაბნეულმა ჩაილაპარაკა , რადგან უკვირდა მე რატომ მეუბნებოდა ამას
-და მე განსაკუთრებული ვარ რომ უკეთესი გაგიცნო? - ჩავიცინე და გაღიმებული მივაშტერდი
"რა მალე აპატიე შე უტვინო გოგო" - გაიელვა ამ აზრმა თავში მაგრამ გადავწყვიტე მისთვის ყურადღება არ მიმექცია , მე მომწონს ვიბლიანის შემოთავაზება და უარის თქმას არ ვაპირებდი
-კი - დაუფიქრებლად მიპასუხა და თვითონვე გაკვირვებულმა გამომხედა
მეც შემეცვალა გამომეტყველება , თავი დავხარე და გავიღიმე , თან ვცდილობდი მას ეს არ შეემჩნია
-არ ველოდი - თავი ავწიე და ირონიულად ჩავილაპარაკე
-არც მე - ის კი სულ დაიბნა და თავდახრილი რაღაცაზე ფიქრობდა
-კარგი მაშინ მინდა გავიცნო რეალური ვიბლიანი - ვუპასუხე მაგრამ ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა რომ ჩემი სიტყვები არც გაუგია
მას არც უპასუხია , მე კი არ ჩავთვალე საჭიროდ მისთვის სიტყვები გამემეორებინა
-რაც შეეხება გუშინდელს - უეცრად გონს მოვიდა და თავი გაასწორა , ცოტახანი გაჩუმდა და მომაშტერდა - არაფერი არ მითქვამს ტყუილი - გამიღიმა და ჩემს რეაქციას დაელოდა
სიმართლე რომ ვთქვათ ჩემი რეაქცია გავდა გიჟის მოქმედებას , თვალები გამიდიდგა და ტუჩებს უაზროდ ვათამაშებდი .თვალებს ვერ ვუსწორებდი და სხვადასხვა მხარეს ვიხედებოდი , ის კი იცინოდა და მელოდებოდა...
მელოდებოდა სანამ რამეს ვიტყოდი...
მაგრამ რა უნდა მეთქვა?.. რომ მეც მომწონდა და უნდა გვეცადა?... ეს ხომ უდიდესი სისულელე იყო , მას ნორმლურად არც ვიცნობდი , ჩვენ ერთმანეთის შესახებ რეალური ისტორიები არ ვიცოდით , მხოლოდ სახელები და მორჩა , ვცხოვროდით ერთი აწმყოთი მაგრამ წარსულზე არაფერს ვყვებოდით , რაც ურთიერთგაგებისთვის მნიშვნელოვანია...
გამიკვირდა მისი სიტყვები , ველოდი რომ გუშინდელის გამოც ბოდიშს მოიხდიდა , მაგრამ იმას არა რომ მის სიტყვებს ფხიზელზე დაამტკიცებდა...
გულის სიღრმეში კი ნამდვილად გამიხარდა... ნუ რაღა გულის სიღმეში , მეგონა რომ გული ხტუნავდა როდესაც ეს სიტყვები გავიგე მისგან , თითქოს სხვა სხეულის ნაწილები დავიწყდა და მხოლოდ მას მოუნდა ბედნიერებს , ყველაფერი გაყინა და მხოლოდ ის დარჩა მხურვალე ცეცხლში რომელიც წვადა...
მე ამ სისულელეებზე ვფიქრობდი ის კი მიმზერდა და იღიმოდა , თითქოს ჩემს აზრებს კითხულობდა და პასუხი უთქმელადაც ესმოდა...
-ესე საშინლადაც ნუ მეხუმრები! - საბოლოოდ ეს პასუხი გავეცი და გაბრაზებული მივაშტერდი
-არადა ზუსტად ვიცი რომ გჯერა - სიცილი დაიწყო - და შენც განსხვავებული ხარ ჩემთან - გაიღიმა
-განსხვავებული ? - ვითომ დაბნეულმა ვკითხა და მის პასუხს დაველოდე
-სრული მაგ სიტყვის მნიშვნელობით - მოკლედ მომიჭრა და ფეხზე წამოდგა - იცი ძალიან მშია - დამხედა და მაცივარი გამოაღო - რა ვჭამოთ? - ინტერესით ჩაილაპარაკა
-პიცა - დაუფიქრებლად ვუპასუხე და ღიმილით ავხედე
-შენ სულ პიცას როგორ უნდა ჭამდე? - ირონიულად ჩაილაპარაკა - ერთ დღესაც მაგრად გასუქდები - ნიშნისმოგებით მითხრა და მიცივარს დაუბრუნდა
-არ გავსუქდები - ბედნიერმა ჩავილაპარაკე და მეც გამიკვირდა
-აი ნახავ თუ არა - ისე მიპასუხა რომ არც მობრუნებულა - ხაჭაპურს გააკეთებ? - უეცრად მომიტრიალდა და გამიღიმა , თან პატარა ბავშვივით მიყურებდა რომელსაც რაღაც ძალიან უნდოდა
-გავაკეთოთ - მეც ღიმილით ვუპასუხე და მის სახეზე გამეცინა რომელიც ჩემი პასუხის მოსმენის შემდეგ მიიღო
-ბიჭი ხაჭაპურს აკეთებს? - ვითომ დაბნეულმა ჩაილაპარაკა და დაინჯ-შეყწილი წინ დამიდგა
-ცომის მოზელას არ გავალებ - დამნაშავესავით ჩავილაპარაკე და ავხედე
-ვაიმე რა საყვარელი ხარ - უეცრად წამოსცდა და შემდეგ გაეცინა - აბა რას დამავალებ? - თემა შეცვალალა და წინ დამიდგა
-ყველი დაჭყლიტე - გავუღიმე და ჯამებს გადავწვდი , ერთი მას დავუდგი მეორე კი ჩემ წინ - მაგრამ წყლის დასხმაში მოგიწევს დახმარება , მე ერთი ხელი მაქვს - სიცილით ვუთხარი და ფქვილი ჯამში გადავყარე
ჩაყრისას ფქვილი სახეში შემეყარა და მთლიანად გავთეთრდი , რაზეც ვიბლიანს სიცილი აუტყდა
ხელიც ფქვილში მქონდა დასვრილი ამიტომ ვერ მოვიშორებდი სახეზე , ამიტომ მის წინ ჩამოვდექი და მივაშტერდი , ველოდებოდი სანამ სიცილს მორჩებოდა
-მოიცა მე დაგემხარები - ფეხზე წამოდგა და ჩემკენ წამოვიდა , ონკანიდან წყალი მოუშვა და ხელი დაისველა , სანამ სახესთან მოიტანდა ერთი ნაბიჯით უკან დავიხიე
-გაგიჟდი? გინდა რომ უფრო დამსვარო? - პატარა ბავშვივით გაბუტულმა გავხედე
-არ გამომივიდა ხომ ხედავ - მხრები აჩეჩა ვიბლიანმა და გამიღიმა
უეცრად იმდენად გავბრაზდი რომ ფქვილში ხელი ჩავყავი და მას შევაყარე , შემდეგ კი სიცილი დავიწყე
ვიბლიანმა ინსტიქტურად მისი სველი ხელი სახესთან მიიტანა და ზუსტად ის დაემართა რასაც ჩემთვის ისურვებდა
ამაზე უფრო მეტად გამეცინა და ადგილზე ჩავიკეცე , მუცელზე ხელს ვიკიდებდი და ვცდილობდა გავჩერებულიყავი მაგრამ იმდენად სასაცილო ეს ყველაფერი რომ არ გამომდიოდა
-თოვლის ბაბუას გავხარ - საყვარლად ვუთხარი და როდესაც მისი გაბრაზებული სახე დავინახე დიდი მანძილით გავეცალე
-მოიცა გადაგიხდი - სიმწრით ჩაილაპარაკა და ირონულად გამიღიმა - მოდი გააკეთე მშია! - ხელით სკამისკენ მანიშნა
-ხომ არაფერს გააკეთებ? - სიცილისგან ძლივს ამოვისუნთქე და გულზე ხელს ვიკიდებდი , თან კედელს ვეყრდნობოდი
-არაფერს არ ვიზავ! - ხელები ჰაერში ასწია პირობის ნიშნად და პარკიდან ყველი თეფშზე გადაიტანა , ხელი ისე მაგრად მოუჭრა რომ ხელი შუაზე გაიყო და მე ძალიან შემაშინა
-ხომ მართლა არაფერს არ იზავ? - შეშინებულმა ვკითხე და ყველას მივაშტერდი
-ხუჭუჭ არაფერს არ ვიზავ! - გაბრაზებული ლაპარაკობდა და მისი დაჯერება ძნელი იყო - მოდი რა მართლა მშია - მაცივრისკენ მიბრუნდა და წყალი გამოიტანა
მე კი ამასობაში ვისარგებლე და სირბილით წავედი ჩემს ადგილას...
ნეტავ სად მივრბოდი წინ არ მეჯდა?
გამიღიმა და მისი საქმე გააგრძელა , მე კი ჯამში მარილი და საფუარი ჩავყარე და წყალი დავასხი
მართლაც არაფერს არ აკეთებდა და ეს მიკვირდა , მის საქმეს ისე მხიარულად აკეთებდა რომ მგონი მე აღარც ვახსოვდი
ეს კარგიც იყო , რადგან მისგან მეტ თავდასხმას აღარ უნდა ველოდო
-აუ დათი წყალი ჩაასხი რა - ვუთხარი როდესაც ცომის მოსაზელად მეტი წყალი დამჭირდა , ის წამოდგა და ღიმილით მომიდგა გვერდით , ბოთლს ხელი მოჰკიდა და ჯამში ჩაასხა
-კიდევ? - ღიმილით გამომხედა და მიტრიალდა
-არა მადლობა - მხიარულად ჩავილაპარაკე და ჩემი სამე განვაგრზე
უეცრად რაღაც ცივი ვიგრძენი სხეულზე რომელიც კისრიდან მოდიოდა და ხერხემას მიყვებოდა , მაისურში ისეთი თავისუფალი ვერ ვიყავი , მთელ ზურგზე ამკროდა და საშინლად მაციებდა , შემდეგ ცივი სითზე მუცელზე შემომასხეს და მთლიანად მოვიყინე...
გავიგე ვიბლიანის "ხითხითი" და მისკენ გაბრაზებულმა გავიხედე , დახლს ეყრდნობოდა და მიღიმოდა...
მისკენ წავედი მაგრამ ის არსად არ მიდიოდა , მე კი ნელი ნაბიჯებით ვუახლოვდებოდი
-შენ სულ შეიშალე? - სიმწრით ვკითხე და მასთან ძალიან ახლოს დავდექი , ჩემი სველი მაისური მის სხეულს ავაწებე და როდესაც სიცივისგან გააკანკალა ერთი ნაბიჯით უკან გავიწიე
-შენ დაიწყე - ნიშნისმოგებით მითხრა როდესაც გონს მოვიდა და ჩემს სხეულს მიაშტერდა
-მე ხო? - გაბრაზებულმა ჩავილაპარაკე და ცომიანი ხელე მის სახეს ჩამოვუსვი
შემდეგ კი უკან მოუხედავად გავიქეცი სამზარეულოდან , თვითონაც უკან გამომყვა და სანამ მის ოთახში შევიდოდი იქმდე დამიჭირა , დამარცხებული კედელს ავეკარი და მას ავხედე , ისიც მიყურებდა , მის გახშირებულ სუნთქვას სახეზე ვგრძნობდი და ვდებილდებოდი , მისი ტუჩები ძალიან ახლოს მოიტანა ჩემსასთან და...
-მშია! - ჩუმად ჩაილაპარაკა და მომშორდა - გააკეთე რა ყოველგვარი თამაშის გარეშე - გაიცინა - ეს მომენტი შემდეგ გავაგრძელოთ თუ გინდა - თვალი ჩამიკრა და სამხარეულოსკენ ჩქარი ნაბიჯებით წავიდა
მეც გაბრაზებული უკან გავყევი და სიცილისგან თავს ძლივს ვიკავებდი...
*********
ესე კიდევ ნახევარი საატი გავაგრზელეთ და როგორც იქნა ერთი საათის შემდეგ ხაჭაპური ღუმელში შევდეთ...
ამის შემდეგ ტელევიზორთან მოვკალათდით და "გრეის ანატომიის" ყურება დავიწყე , მას ეს სულაც არ აინტერესებდა , უბრალოდ არაფრის თქმა არ უნდოდა ჩემთვის გაბუტული ბავშვივით
მე კი მთელი ინტერესით ვუყურებდი ამ სერიალს , რადგან სამედიცინო ჩემი სფერო იყო მიყვარდა ყველა მსგავსი სერიალი , ვგიჟდებოდი ექიმ ჰაუსზე და გრეის ანატომიაზე , თავისუფლად შემეძლო მათი ყველა სერია მილიონჯერ მეყურებინა...
-ნახე მე მგავს , მაგრამ მწვანე თვალები აქვს ამას - უეცრად დაიწყო საუბარი ვიბლიანმა
-შენზე ბევრად სიმპატიურია ეს - ირონიულად ვუთხარი და ტელევიზორს გავხედე
-აბა კარგად დაგვაკვირდი - სახე ჩემკენ შემოატრიალა და ჩემს პასუხს დაელოდა
ცოტახანი გავჩერდი , თითქოს ვფიქრობდი
-არა ის გჯობია - ბოლოს რიმილით ვუპასუხე და თვალები ავარიდე
-თვალეში მინუსი გაქვს - ნაწყენმა ჩაილაპარაკა ვიბლიანმა
-შენ კიდევ გადამეტებული შეხედულება საკუთარ თავზე - თავი გავაქნიე
-ცუდია საკუთარი თავი რომ მიყვარს? - ნიშნისმოგებით მკითხა
-არა - დაუფიქრებლად ვუპასუხე
-მაშინ გაჩერდი რა - ირონიულად ჩაილაპარაკა და გაიცინა
-ვიბლიანი მაყურებინე! - უხეშად მოვიშორე - შენ წადი და შენი ხაჭაპური ნახე გაკეთდებოდა - ხელი სამზარეულოსკენ გავიშვირე
-არ გაჭმევ - მითხრა და ფეხზე წამოდგა
-მაშინ ვერც შენ შეჭამ - ისე ვუთხარი რომ მისთვის არც შემიხედავს
საინტერესო ის იყო რომ ყველაფერი სწორად გაიგო , თვითონ "მომართვა" ხაჭაპური და წინ დამიდგა , ისე მექცეოდა მეგონა შემომთავაზებდა რომ თვითონ მაჭმევდა...
რომ შევჭამე ჩემი ტელეფონის მოძებნა დავიწყე , რომ თემოსთვის დამერეკა და სამუშაოს მოსაძებნად წავსულიყავით
-რას ეძებ? - ინტერესით მკითხა ვიბლიანმა
-ტელეფონს - მოკლედ მოვუჭერი მე და ჩემი ოთახისკენ წავედი
-და რისთვის? - უკან გამომყვა
-თემოსთან ერთად სადღაც უნდა წავიდე - მეც არ მესმოდა რატომ ვპასუხობდი კითხვებზე
-და სად უნდა წახვიდე? - ნეტავ რატომ ნერვიულობდა ასე ძალიან ჩემზე
-რა მნიშვნელობა აქვს - ტელეფონი რომ ვიპოვე საწოლზე ჩამოვჯექი და მას გაცხედე , თემოს ნომერი ავკრიფე , უნდა დამერეკა მაგრამ...
-არ წახვიდე რა - ჩუმად ჩაილაპარაკა და დამნაშავესავით გამომხედა
-რატომ? - დაბნეულმა ვკითხე
-უბრალოდ დღე კარგად დაიწყო და არ დაამთავრო რა - თავი დახარა და ოთახიდან გავიდა
ტელეფონს მივაშტერდი , თემოს ნომერს ვუყურებდი და ვერ გამეგო რა გამეკეთებინა...
ბოლოს ტელეფონი მოვისროლე და ვიბლიანთან დავბრუნდი...
****************************************************
მთელი დღე რაღაც იდიოტობებზე ვლაპარაკობდით , მას ნახევარი დღე ეძინა რადგან "პახმელიაზე" იყო და უნდა გონს მოსულიყო , მე კი ჰაუსის თავიდან ყურება დავიწყე და ამით გავიყვანე დღე...
რადგან ვიბლიანს არ შევუწუხებივარ საჭმლის გაკეთება დამეზარა და მთელი დღე ხილს ვჭამდი , ვერ გეტყვით რომ ეს ჩემს კუჭს აძღობდა მაგრამ მაინც სხვა ყველაფერი მეზარებოდა...
უკვე ძალიან დაღამდა , მე დაძინებას ვაპირებდი როდესაც ვიბლიანი ოთახიდან გამოვიდა და ცხენივით გამოაჩინა მისი კბილები
დაბნეულმა გავხედე და და გავუცინე
-გავისეირნოთ რა - უეცრად მითხრა და ბედნიერი კარისკენ წავიდა
-ოთხია დაწყებული - საათისკენ გავიშვირე ხელი და გავუცინე
-მერე რა ? ჩემ გარდა მაინც ვერავინ შეძლებს შენს მოტაცებას - სიცილით მითხრა და კარი გამოაღო - რამე ისეთი მოიცვი რომ არ შეგცივდეს
-და რომ მეძინება? - ნაღვლიანად ვკითხე და ჩემი ოთახიდან ჭაკეტი გამოვიტანე
-უკვე მზად ხარ ,თორემ ნამდვილად დავრჩებოდით - ჟაკეტს გახედა და ხელით მანიშნა გავსულიყავი
-შუქს ნუ ტოვებ! - გაბრაზებულმა ვუყვირე როდესაც კარი დახურა , შუქი კი არ გამოურთია
-რა გაღრიალებს? ძინავთ ხალხს! - თითი ტუჩთან მიიტანა და მე გამომხედა
ვაიმე მაინც რა საყვარელია ეს იდიოტი! - გავიფიქრე და თავი გავაქნიე რომ ეს ფიქრი ჩემში არ დარჩენილიყო
შიშით მივყვებოდი უკან , მინდოდა ხელი მომეკიდა მაგრამ მერიდებოდა და ხელს ჟაკეტში ვმალავდი...
მივუყვებოდით ყაზბეგს და საერთოდ არაფერზე ვლაპარაკობდით , მხოლოდ ერთმანეთს თუ გავხედავდით ხოლმე და გაგვეღიმებოდა , გარეთ საერთოდ არავინ არ შეგვხვედრია და დავრწყმუნდი რომ ეს ბიჭი ნამვდილად გიჟი იყო...
-მიყვარს ღამე - ისევ მან დაიწყო საუბარი
-მეც - მოკლედ მოვუჭერი და მთვარეს ავხედე
-ისე არ გეყვარება როგორც მე - ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა
-და რატომ? - დაბნეულმა ვკითხე
-არვიცი , უბრალოდ ესე ვარ , მიყვარს მიშვიდე რასაც მხოლოდ ღამით იპოვი - გამიღიმა
-კი ნამდვილად ეგრეა - დავეთანხმა რადგან არ ვიცოდი სხვა რა მეთქვა
-ისე არასდროს მიკითხავს შენთვის და - სიცილით გამომხედა - შეყვარებული გყავს? -სიცილი დაიწყო
-არა - დაუფიქრებლად ვუპასუხე და გამეღიმა
-მართალია , შენ ვინ გაგიძლებდა - თავი გააქნია
-და შენ? - ირონიულად ვკითხე
-მე საერთოდ არ მჭირდება შეყვარებული და არც ვაპირებ - ისე ჩაილაპარაკა ვითომც არაფერიო
ამის შემდეგ არაფერი გვითქვამს...
მაგრამ მისი სიტყვები გულში ჩამრჩა , თითქოს რაღაც ძალიან მცირე იმედი დავკარგე , ის იმედი რომელიც არსებობდა და მოვიწყევინე...
მიკვირდა ჩემი თავის მაგრამ ვაღიარებდი რომ ეს ბიჭი რაღაც სხვა გახდა ჩემთვის...
რაღაც განსაკუთრებული და ამის მეშინოდა...
რადგან მისთვის მე ერთი ქარაფშუტა გოგონა ვიყავი , პატარა ბავშვი რომელსაც ცხოვრების არაფერი გაეგეობა მაგრამ სინამდვილეში მასზე მეტი გამოიარა...
*********************************************
საათები დავდიოდით , ისე მიუახლოვდა დრო რვა საათს რომ ვერც გავიაზრეთ , მივუყვებოდით ქუჩებს და საერთოდ არ გავჩენია სურვილი სახლში წავსულიყავით...
მართალია არაფერს არ ვლაპარაკობდით ბევრს მაგრამ მეგონა რომ ეს დუმილი უაზროდ ნასროლ სიტყვებზე მეტი იყო...
უკვე ვაკეში გავედით , 55სკოლას ვუახლოვდებოდით ბავშვები კი მოდიოდნენ , ამ ყველაფერმა გამახსენა რომ ეს დრო ძალიან მენატრებოდა , როდესაც პატარა ჩანთით თეთრ პერანგში გამოწყობილი თოჯინასავით დავდიოდი სკოლაში... მომინდა მათი ტოლი ვყოფილყავი...
მაგრამ თან გული დამწყდა რადგან მალე უნივერსიტეტში უნდა გავსულიყავი , რასაც ვაცდენდი ისიც ზედმეტი იყო
სკოლას უნდა გავცდენოდით მაგრამ ჩვენს წინ პატარა გოგონა წაიქცა და მისი მწვანე თვალები ჩვენ მოგვანათა , სადაცაა ატირდებოდა მე კი ამას ვერ ვუყურებდი
მისკენ დავიხარე და ადგომაში დავეხმარე , კაბა გავუწმინდე და გავუღიმე
-კარგად ხარ? - ლოყაზე წავეთამაშე
-კი დიდი მადლობა - მხიარულად ჩაილაპარა და სკოლისკენ გაიქცა რადგან გოგონები ელოდებოდნენ
მას ღიმილით გავაყოლე თვალი
-როგორ გგავს - დაბნეულმა და თან ბედნიერმა ჩაილაპარაკა ვიბლიანმა
-საერთოდ არ მგავს - სიცილით ვუთხარი
-ისიც ხუჭუჭა , მწვანე თვალები , პატარა ცხვირი - ნიშნისმოგებით ჩაილაპარაკა ვიბლიანმა - ძალიან გგავს - გამიღიმა
-არ მგავს! - ისევ იგივე პასუხი გავეცი და გოგონასკენ გავიხედე...

************************************
როგორც ყოველთვის ველოდები თქვენს კომენტარებს.



№1  offline აქტიური მკითხველი თაკოთაკო

ვაიმე აღფრთოვანებული ვარ ძაან მომეწონა
--------------------
თ.ჭიღლაძე

 


№2 სტუმარი Guest მარი მარი

ძააან მაგარიააააა

 


№3 სტუმარი NaTa0o0...

Momwonsss zaann

 


№4  offline წევრი isterichka123

kaia gagrdzele

 


№5  offline მოდერი Behandice

ძალიან,ძალიან მომეწონა,ახლა წავიკითხე ყველა თავი.
ამ თავში ცუდად მომხვდა თვალში სიტყვა 'მაძღობდა' ალბათ მაძღებდა უნდა დაგეწერა.
ასევე მინდა მალე აეხადოს ფარდა კატოს მშობლების ამბავს,უკვე მეთერთმეტე თავია და წინ სვლა 0ია,არვიცით კატოს მშობლებზე არაფერი,დათიზეც არვიცით,რატომ წამოვიდა სახლიდან,საინტერესოდ კი წერ მარა ყველა თავში თითქმის ერთი და იგივეა,საჭმელს აკეთებენ,კარგი ურთიერთობა აქვთ,მერე ისევე ცუდი,კარგი,ნუ ჩემთვის ცოტა მოსაწყენია,სულსწრაფი ვარ და არ მიყვარს გაწელილი ისტორიები,თორემ ეს ისტორია დიდი სიამოვნებით წავიკითხე და უცდი ახალ თავს.
ძალიან გამახარებ თუ გამოაჩენ კატოს მშობლებს...რაღაც თემოზე ვეჭვობ,მისი ძმა ხო არ არის..ან ეს პატარა გოგო ახლა რომ გამოჩნდა ბოლოში..(მოკლედ ჩემი სულელური ფანტაზია დამღუპავს).. joy heart_eyes

 


№6  offline წევრი Genius))

ძალიან ძალიან დიდი მადლობა! <3 <3 <3

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent