გამარჯობა! მე ვარ მიმი დევდარიანი 19 წლის ! არ მყავს დედ-მამა. დედა ჩემს მშობიარობას გადაყვა მამა კი 2 წლის წინ დამეღუპა. ძალიან მიჩირს მათზე ლაპარაკი ამიტომ ბევრს არ ვილაპარაკებ :/ ასევე მყავს ერთი ძმა . მამაჩემის ბიზნეს აგრძელებს. იოანე ქვია ნუ მე იოს ვუძახი. უსიმპატიურესია . მე რომ მისი და ვიყო უეჩველი დავკერავდი :დ 25 წლისაა. მე კიდე ჟურნალისტიკაზე ვსწავლობ უკვე მეორე წელია. დილა როგორც ყოველთვის იოს ყვირილით იწყება,რადგან ძალიან მიყვარს დილას ძილი და ჩეით ვერ ვიღვიძებ 
- მიმიკოო! გაიღვიძე რა დაგაგვიანდება!
- ხო ხო ჩემო სიყვარულო ვდგები!
- მიდი მიდი მალე!
- შენ არ გეჩქარება?
- კი მეჩქარება მაგრამ ჩემს უსაყვარლეს დაიკოს გავიყვან უნივერსიტეტში და მერე წავალ ჩემს საქმეებზე !- მითხრა და შუბლზე მაკოცა
- კაი კაი გადი და გამოვალ 10 წუთში
- კაი სიყვარულო ! - თქვა და გავიდა.მე კიდე ხელ-პირი დავიბანე და ტასაცმელიც ჩავიცვი. ჩანთა და ტელე აავიგე და იოსთან წავედი.
- წავედით?
- წამო!- იომ უნივერსიტეტში მიმიყვანა და თვითონ წავიდა. რომ გითხრათ უნივერსიტეტში ყველაზე პოპულარული ვართქო მოგატყუებთ არც დიდი სამეგობროთი გამოვირჩევი. ნუ არც მეგობარი მყავს მაგრამ მაინც. ერთადერთი საუკეთესო მეგობარი მყავს იო რომლის გარეშეც სიცოცხლეც არ შემიძლია <3 დღეს მხოლოდამხოლოდ 1 ლექცია მქონდა ამიტომ მალევე ავედი სახლში. იქ მისულს კი ისეთი სიყვაცია დამხვდა შოკში ჩავარდი. ჩემი კარის მეზობელი იატაკზე იყო გაწოლილი და სისხლისგან იცლებოდა. თავზე კი 3 ბიჭი ადგა. სამივე იარაღებიანი იყო. ძალიან შემეშინდა და წამოვიკივე. ამ ხმაზე კი 3 ჩემსკენ გამოიხედა.
- ოკო! დამერხა! - ჩავიდუდუნე და გავიქეცი,მაგრამ ერთ-ერთი მომიახლოვდა და დამიჭირა.
- სად მირბიხარ ლამაზო?
- გამიშვი რა გთხოვ!
- ნწ. თან სახეზე სამივეს გვიცნობ და პოლიციაში რომ განაცხადო მერე ჩვენ რავქნათ?
- არსად არ განვაცხადებ ხმასაც არ ამოვიღებ გთხოვთ გამიშვით! სულ დავივიწყებ ამ დღეს! გთხოვ!
- ასე ადვილად ვერ დაძვრები! ვერ დაგიჯერებთ- განაგძო მეორემ.
- მამაჩემის სულს ვფიცავარ თუ რამე ვთქვა ამ ამბავზე - ვთქვი და ცრემლები წამომივიდა.
- ოხ რა გულის ამაჩუყებელია! არმაინტერესებს ჩქარა მანქანაში - მესამე- ბევრი ვეცადე მაგრამ ვერაფერი გამომივიდა. მანქანაში ჩამტენენ და სადღაც წამიყვანენ. სიმართლე რომ გითხრათ 3 უსიმპატიურესები იყვნენ,მაგრამ რადროს ეგაა. გვერძე ის მეჯდა რომ გამომეკიდა და ხელებით ვყავდი დაჩერილი ამ დროს კი ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა. იმან მომასწრო ჩემი ჯიბიდან ამოიღო და დახედა იო ეწერა . სახეზე სულ გავფითრდი.
- უპასუხხე და რამე მოიმიზეზე 1 კვირა არ ვიქნებითქო.
- კი მაგრამ მეგობრები მე არ მყავს და რა მოვიმიზეზო? რაგაცას იეჩვებს!
- შეყვარბულთან ერთად ვართქო
- ძაან კარგად იცის რომ არ მყავს
- ოოოო ბევრს ნუ ტლიკინებ და უპასუხე რაგაც მოიმიზეზე.
- ხო კარგი ჩართე! - ვუთხარი და ხმამაღალზე ჩართო.
- მიმიკო სად ხარ ჩემო სიცოცხლე? - გაისმა იოს ტკბილი ხმა
- იო იცი მე უნივერსიტეტიდან გამაგზავნეს 2 კვირა სტაჟირებაზე ქუთაისში ამიტომ ორი კვირა ვერ გნახავ ! ძალიან მომენატრები ჩემო სიცოცხლე და არ მოიწყინო!
- აუუუ კაი რა . არადა მინდოდა შენთან დროს გატარება. მეთქი ჩემს ციცქნასთან ერთად ფილმს ვუყურებ და გავერთობითქო.
- აუ რა მაგარი იქნებოდა მაგრამ რა ვქნა ასე მოხდა. 2 კვირაში გავაკეთოტ ეგ ყველაფერი . კაი ახლა უნა გავთიშო მეჩქრება.
- კაი სიხარულო იცოდე მალ-მალე მელაპარაე თორე ავიჩრები
-კაი კაი.- ვთქვი და ტელეფონი გაუთიშა იმან. გზა ძალიან გრძელი იყო ამიტომ გზაში ჩამეძინა. რომ გავიღვიიძ ლოგინში ვიყავი დაწოლილი. პატარა ოთახში რომელსაც მხოლოდამხოლოდ ერთი ფანჯარა ქონდა ისიც გისოსებიანი. გავიხედე და ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ქონდა!