შევედით და რას ვხედავ ...გამყიდველი ჩემი მეზობელია! აუ ამას რა გაუძლებს! ან რავუთხრა ?! ეს ბიჭი ვინარითქო?
- აუუ დამერხა!-ჩავიდუდღუნე და სალაროსთან მივედი იმ ბიჭთან ერთად. მოდი რადგან სახეელი არვიცი უცნობი ვუწოდოთ.
-ვაიმეე! ამას რას ხედავს ჩემი თვალები?! მიმიკო როგორ ხარ? აჰ როგორ მოხვდი? იცი ბებიაშენი და ბაბუაშენი როგორ ნერვიულობენ შენზე და იოანეზე?
- კარგად მაია დეიდა! თქვენ როოგორ ხართ? ვიცი! ჩვენც ძალიან გვენატრება ისინი!
- ეს ახალგაზრდა ვინ არის?- თვალების ჟუჟნით მითხრა და უცნობისკენ გაიხედა!
-ამ ეს .... . - სიტყვის დამთავრება არ მაცადა უცნობმა .
- მე მისი საქმრო ვარ!
- ვაიმე გილოცავ მიმიკო! ბენდნიერებას გისურვებთ!
- მადლობა! - პროდუქტები მივიღეთ და მაღაზიიდანაც გავედით!
- ეს რა იყო? რატომ უთხარი რომ ჩემი საქმრო ხარ? იცი ახლა რა მოხდება? - ვუთხარი გაცოფებული
- იმიტომ რომ ასე იყო საჭირო! და ბევრს ნუ ლაპარაკობ ჩქარა ჩაჯექი მანქანაში
- იცი ეხლა რა მოხდება? არა არიცი! ეს ქალი ყველაზე ჭორიკანა არსებაა ვინც კი მინახავს. ახლა ეს მოდებს ვიღაცას ის ვიღაცა კიდე ვიღაცას და ასე ბებოს და ბაბუს ყურამდედაც მივა ეს ამბავი! შეიძლება მერე იომაც გაიგოს! რაც ვიცი რომ უეჩველი იქნება. იომ ყველაფერი იცის ჩემს შესაებ და არ დაიჯერებსს ამ ამბავს! მერე კი შეიძლება ჩემი მოძებნაც დაიწოს!
- შენ ნუ დარდობ მაგაზე! ახლა კი ჩქარა ჩაჯექი. - სხვა რა გზა მქონდა ჩავჯექი. სახლშიც მალევე მივედით.
-აპა რას გააკეთებ! -უცნობი
-მეტი საქმე არმაქ შენ რამე გაგიკეთო!
-ჰმ! ენა ნუ დააგრძელე! ჩქარა რამე გააკეთე მოვკვდი შიმშილით!
-მეც ეგ მინდა! -ჩავიბურტყუნე ჩემთვის მაგრამ მის გამწარებლ სახეს რომ შევხედე მივხვდი რომ ხმამაღლა მომივიდა.
-რა თქვი? - მითხრა გაბრაზებული სახით.
-არაფერი!
-ახლა კაგად მომისმინე პატარა ქალბატონო! გააკეთე ის რასაც მე გეუბნები თორემ ჩემ თავზე პასუხს არ ვაგებ!
-იცი რას გეტყვი! მაგ სიტყვებით ვერ შემაშინებ! მიდი მომკალი! ახლა აჰვე! მაშინ მაინც დავისვენებ! მაშინ მაინც ვიქნები ჩემს მშობლებთან. მაშინ მაინც გავიგებ თუ როგორია როცა გვერდით მშობლები გყავს! - კი არ ვეუბნებოდი ვყვიროდი.
- ხმა აკონტროლე! იცოდე ჩემთან ეგეთი ტონით ლაპარაკს გიგრძალავ!
-შენ ვინ ხარ რომ რამე ამიგრძალო! არც არავინ! ერთი ვიღაცა მკვლელი ხარ ! რომელსაც არაფერი შეუძლია მოკვლის გარდა. შენი საქმე მარტო თოფია. ერთი გულქვა ადამიანიხარ.
- უხ . - თქვა და ხელში მსწვდა. სამზარეულოშ გამათრია და მითხრა.
-ჩქარა რაღაც მოამზადე.
-არა!
-გაიმეორე!
-არაა! - მთელ ხმაზე დავუყვირე და უცნობისგან ერთი მაგარი სილაც მივიღე!
-კიდევ იგივე აზრზე ხარ?
- კი და ასე ვიქნები ყოველთვის! მე ვინმეს მოსამსახურე კი არრ ვარ მისი ბრძანებები რომ შევასრულო! -ამ სიტყვების გაგონებაზე უცნობს სახე აელეწა. თმებში მსწვდა და ოთახისკენ წამიყვანა. სადაც დილით გავიღვიძე.
-აქ იყავი! ყველაფერზე დაფიქრდი და აწონ-დაწონე! იმედია ცოტა ოდენი ტვინი მაინც გიდევს მაგ თავში და მიხვდები რომ ჩემთან მასე არ უნდა ილაპარაკო. მანამ დარჩები აქ სანამ არ დაწყნარდები და გონს არ მოეგები.- მითხრა და ოთახი გარედან ჩაკეტა.
იცით ეს პირველი სიტვაცია იყო როდესაც მე არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებია. ლოგინზე ჩამოვჯექი და ფიქრი დავიწყე თუ რა გამეკეთებია ახლა! ნეტა იო ჩემთან იყოს. ან ეს ყველაფერი სიზმარი იყოს. ცუდი სიზმარი რომლიც სინამდვილეს გავს. მაგრამ არა. ეს სიმართლეა! ძალიან გავბაზდი და იქვე დადებულ სკამს ფეხი ვკარი. ახლა გამახსენდა რომ ფეხსაცმელში ყოველთვის ქლიბს ინახავს. გისოსები ძლივს-ძლიობით მოხსნა და აევე ძლივს-ძლიობით გადაძვრა ფანჯრიდან. მალევე გავიდა გზაზე და მანქანებს გაჩერება დაუწყო. როგორციქნა ვიღაცამ გაუჩერა მანქანა. მივიდა და რას ხედავს.მანქანაში ის ორი ზის საქმეზე რომ წავიდნენ. ნენე გაოცებული იყურება. ისიც კი ვერ მოიფიქრა რომ გაქცეულიყო! იმგენმა მალევე მოტვინეს და ჩასვეს მანქანაში.
-იქიდან როგორ გამოიპარა ტოო?!
-აზრზე არვარ!
-მოდით რაღაცა გეტყვით ოკაი?
-თქვი
-კარგად უნდა დააკვირდეთ სად ტოვებთ გატაცბულს. ასევე კარგად უნდა გაარკვიოთ რამე ისეთი იარაღი ხომ არ აქვს რომლითაც შეუძლია გაქცევა. მაგალითად ქლიბი ან რაიმე წვეტიანი რამე. ასევე კაგად უნდა გაითვალისწინოთ რომ ფანჯარა კარგად ჩაკეტოტ. იცი გისოსების მოხსნა რა ადვილია?! თან სართულიც უნდა გაითვალისწინოთ! 1 სართულიდან უფრო დიდია გაქცევის შანსი ვიდრე 2 . ასევე კარგად უნდა იცოდეთ თუ საიდან არის გატაცებული. მაგალითად ჩემ სიტვაციაში . მე ვანეთში არ უნდა მოგეყვანეთ რადგან სვანი ვარ. ასე რომ კარგად შემიძლია გზის გაგნება. მიმიმ დაამთავრა და მათ რეაქციას დაელოდა
-ვა ვა ! შენ თუ ასეთი რაგაცა მოიფიქრე ის რატო ვეღარ მოიფიქრე რომ გაქცეულიყავი როცა ჩვენ დაგვინახე?
-ეს უფრო მარტივი კითხვაა! 1. ჩქარა ვერ დავრბივარ ! 2. თქვენ მანქანით იყავით და აზრი არ ქონდა გაქცევას სადაც არ უნდა გავქცეულიყავი მაინც უკან გამომყვებოდით და 3. არ ვთამაშობ თქვენ ნევებზე.
-ბიჭებმა ჯერ ერთმანეთს გადახედენ და მერე მიმის გაოცებული სახით.
-ამ ყველაფრის მერე კი მებადება ერთი შეკითხვა! - დაიწყო მიმიმ - გეტყობათ რომ ამ საქმის ანუ მყვლელობის და გატაცების აზრზე არ ხართ და რატო მოკალიათ ჩემი მეზობელი? კარგი მე ხოიტომ წამომიყვანეთ რომ არაფერი მეთქვა და მან რა დაგიშავათ?
- ეგ უკვე ნოეს საქმეა!
- კიდევ ერთი კითხვა! ნოე ვინაა? - ბიჭებმა გაიცინეს და ერთმა ლაპარაკი დაიწყო!
-რაიყო არ გაგეცნო? ნოე ის ბიჭია შენთან ერთად რომ დავტოვეთ ! -მიმის ხმა აღარ ამოუღია . სახლთანაც მალევე მივიდნენ და პირველი მიმი გადახტა მანქანიდან. ბიჭები გაკვირვები უყურებდენ მოხტუნავე მიმის. მიმი კი სახლში შევიდა და გვერძე დაუსკუპტა ნოეს.
-გოგო სად წადი შენ ჰააა?!
-საქმრო რა გავაკეთო ჰა? პიცა თუ ხაჭაპური? - მიმის არც მიუქცევია ნოეს კითხვაზე ყურადღება. ვითომაც არაფერი ისე გაატარა.
-აუუყ ხინკლი რა - წამოიძახა კარებში შემოსულმა უცნობმა.
-თუ იცი რეაქმაუნდა. - წამოიყვირა მეორე უცნობმა.
- კაი მაშინ მოიცა შენ ერთი წუთი ტელეფონი მომეცი ! - გახედა ნოეს . მანაც გაკვირვებული გახედა და გაუოდა.
-ამნაირი რათმინა ეეე! ბლოკი მოხსენი! -ნოემაც მოხსან და მიცა. მიმი კი სამზარეულოში გავიდა. უკან მალევე დაბრუნა და ოეს ტელეფონი მიაწოდა.
-აი ეს პროდუქტები მომიტანე და ხინკალს გავაკეთებ მერე ვიქეიფოთ-უთხრა და თვალი ჩაუკრა. ბევრი რომ არ გავაგრძელოთ ვიტყვი რომ ნოე დაბრუნდა. მიმიმ დიდი წვალების ემდეგ ხინკალ გააკეთა და სუფრაც გააწყო. ბიჭებმა ღვინო ჩამოასხეს და ტრადიციულად სადღეგრძელოების წარმოთქვა დაიწყეს.ნოემ ჩამოასხა და რას ვხედავ! ჩემთვის არ ჩამოუსხია!
-რაიყო ხელი დაგეღალა თუ რაშია საქმე? ჩქარა მეც დამისხი!
-არც იფიქრო!(ნოე)
-ჰმ! პატარა ბავშვი კი არ ვარ რომ გეხვეწო?! - თქვა მიმიმ და ღვინო დაისხა
-კაით რაიყოთ ტოო! რას ჩხუბობთ! დალიოს თუ უნდა.- გიო
-კარგი ხო! - ბოლოს როგორც იქნა დანებდა ნოე. ბევრი რომ არ გავაგრძელო მოკლეთ გეტყვით. ბევრი დალიეს,ბევრიც იხალისეს,ბევრიც იჭორიკნენ. :დ თითქმის ყველაფერი გაიგენ ბიჭებმა მიმიზე. მიმიმაც კარგად გაიცნო ბიჭები და მიხვდა რომ ისინი ძალიან კარგად მოიქცნენ როცა მისი მეზობელი მოკლენ. ის თურმე ამას ნაღდად იმსახურებდა!
-კარგი მე წავედი დავიძინე თორემ ვატყობ თქვენ კაი ხანს არ დაიშლებით!
-კარგი!(ბიჭები) - მიმი მალევე გადაეშვა მორფეოსის სამყაროში. დილას თქვენ წარმოიდგინეთ და ადრე გაეღვიძა ! 9 საათზე. სამზარეულოში ჩავიდა და რრას ხედავს! სამივე ბიჭს მდივანზე ჩაძინებია. იფიქრა ხაშს გავაკეთებო და სამზარეულოში გავიდა,მაგრამ პროდუქტები ხაშისთვის არ ქონდა, ამიტომ იძულებული გახდა ბიჭები გაეღვიძებინა. ნუ მიმი რის მიმი იქნებოდა თუ თავში გენიაულური აზრი არ მოუვიდოდა. სააბაზანოში შევიდა ცივი წყალი მოუშვა და უზარმაზარი ვედრო გაავსო. ძლივს-ძლიობით მიიტანა ბიჭებამდე და სამივეს თავზე დაასხა. ბიჭები რასაც ქვია წამოფრინდნენ.
-აეეე გოგო რას აკეთებ! - გიო
-კარგი რაა! ეს გეკადრება შენ? - მიშო
-უხ! გოგო პახმელიაზე მაინც არა ხარ? არ შეგეზარა ამხელა რაგაცას გამოთრევა აქამდე?-ნოე
-ნწ. დაიმახსოვრე ! მე რაც არუნდა ბევრი დავლიო მეორე დღეს პახმელია არ მაქ და არც თავი მისკდება ზოგზოგიერთებივით.
-ვაა საღოლ შენ! - მიშო
- ჰე მორჩით ლაპარაკს და გაოიცვალეთ! როელიგაცა მაღაზიაში წამომყევით!
- მაღაზიაში რაღა გინდა? -გიო
- რა მენდომება ახლა მე მაღაზიაში? უნდა გავიპარო!
-რაა?! -ნოე
- კაი ხო ვიხუმრე რაიყო! რა მინდა და ხაშისთვის პროდუქტები! თორემ ვატყობ თქვენ ხელებში ჩამადნებით!
- ვახ ! რა ჯიგარი ვიღაცა ხარ შენ! -გიო
-აუუუ რა მაგარი ქენი რომ იმ დღეს ჩვენ მოგვისწარი რა ! - მიშო
- კაი წამოდი! -ნოე. მაღაზიაში მალევე მივედით და რას ვხედავ!!!