გამარჯობა. მე ნუცა ვარ ერთი ჩვეულებვრივი და მოსაწყენი გოგო. ვცხოვრობ დედასთან და მამასთან ერთად, უკვე 18 წლის ვარ და ჩემი ძაღლის ჩიკოს გარდა მეგობარი არმყავს. ბავშვობიდანვე ჩაკეტილი ვიყავი ჩემს აზრებს მხოლოდ დღიურს ვუზიარებდი. დედაჩემი სულ ცდილობდა ვინმესთან დავეახლოვებინე მაგრამ ამაოდ მე ამის საშუალებას არ ვაძლევდი. თვალს ვადევნებ ჩემი თანატოლების ცხოვრებას და ისინი მართლა ბედნიერები არიან.სკოლას რაც შეეხება ძალიან კარგად ვსწავლობ. ჩემი დღის გრაფიკი ასეთია: სკოლა, უამრავი დამატებითი გაკვეთილი, კვირაში 3-ჯერ პიანინოზე ორჯერ კი ჩოგბრურთზე დავდივარ. დედაჩემს ძალიან უნდოდა მოცეკვავე გამოვსულიყავი თურმე პატარა რომ ვიყავი სულ ვცეკვავდი, მეუბნება ტანიც ხელს გიწყობსო. ჩემი ცეკვაზე შეყვანაც ბევრჯერ სცადა მაგრამ მე ყოველთვის უარზე ვიდექი რადგან ცეკვა არ მიტაცებს, ჩემი ოცნებაა ექიმი გამოვიდე, ძალიან მინდა წარმატებული ექიმი ვიყო. უკვე რაღაცრაღაცაები ვიცი, ბიოლოგია ჩემი საყვარელი საგანია. ჩემი აზრით იყო ექიმი ეს ძალიან ბევრს ნიშნავს, რა არის იმაზე უკეთესი გადაარჩინო სხვისი სიცოცხლე, დარწმუნებული ვარ ჩემს ოცნებას რეალობად ვაქცევ. კიდევ ბევრი მიზანი მაქვს როგორც ყველა გოგო მევ ვოცნებობ შვილებზე ქმარზე პატარა მყუდრო სახლზე. 15 წელში 33 წლის ქალი ვიქნები , მინდა მყავდეს თბილი მოსიყვარულე ქმარი რომელსაც ძალიან ვეყვარები. მინდა მყავდეს 3 შვილი პირველი ბიჭი მეყოლება რომელსაც ნოეს დავარქმევ შემდეგ ევა და ბოლოს ლიზა. მინდა ვცხოვრობდეთ პატარა მყუდრო სახლში რომელსაც ლამაზი ხედი ექნება ხედისაკენ კედლის მაგივრად მინა იქნება და დიდი ბუხარი გვექნება, მამიკო დაგვინთებს ხოლმე ბუხარს. ხუთივე ერთნაირ ფეხსაცმელს ჩავიცმევთ, ზაფხულობით აგარაკზე წავალთ სოფელში პატარა სახლი გვექნება მდინარესთან შორს სადაც არიჭერს ტელეფონი, კოცონს დავანთებთ გვიანობამდე ვითამაშებთ ვიცინებთ ვილაპარაკებთ. ესარის ჩემი დიდი ოცნება -ბედნიერება-.
