მეორე დღეს დავადექი თავზე დილის 9 საათზე მაშას.
-ვისააქ დაბადებისდღეოოო? ჩემო სიხარულო გილოცავვ ძაააალიან მიყვარხარრრრრ- უთხრა სახეაბრწყინებულმა ლიზამ.
-ვაიმე რა გიჟი ხარ-გაეცინა მაშას- დიდი მადლობა ჩემო სიხარულოო .
ლიზამ რაღაც ყუთი ამოიღო და გაუწოდა მაშას.
-ეს ჩემგაანნნ
-ვაიმე დიდი მადლობა რასაჭირო იყო გოგოო -გაეცინა მაშას მაგრამ სახეზე დატყო რომ ძალიან გაუხარდა ლიზას საჩუქარი.
-ჰა გახსეენიიი-სულმოუთქმელი ელოდებოდა ლიზა
მაშამ საჩუქარი გახსნა და ხელში შერჩა დღიური. გადაშალა ფურცელი. რაღაც წამები გაშტერებული და დაბნეული უყურებდა, შემდეგ კი მწვანე თვალები ცრემლებით აევსო როდესაც დაინახა ჩვენი პატარაობის ფოტოები და გვერდზე წარწერა:გახსოვს ამ დროს ლუკა რომ მოგწონდა?. თურმე ლიზა ყველაფერს იწერდა მნიშვნელოვანს უკვე 6 წელიწადი რადგან ბოლოს შეეკრიბა და 18 წლის იუბილეზე ეჩუქებინა მაშაზე.
-ვაიმე ეს არის ყველაზე მაგარი საჩუქარი ლიზზ.. იცი როგორ გამახარე ჩემო ცხოვრებავვ? ვაიმე როგორ წარმოვიდგენდდიი.-აღტაცებას ვერ მალავდა მაშა
-შეინახე ეს სიცოცხლის ბოლომდე ჩემი სათხოვარი ესაა- გახსოვს ეს დრო?- და ორივემ დაიწყეს ტირილი, ხან ლიზა მაშკას ამშვიდებდა ხან პირიქით.
გავიდა რამდენიმე საათი, მაშამ მზადება დაიწყო, სახეზე ოდნავ კი ეტყობოდა ანერვიულება მაგრამ არ იმჩნევდა.
-გოგო ჩაიცვი შენც ვერ მოასწრებ- უთხრა მაშამ ლიზას
-კიკი ვიცი წავედი მეც გავემზადო.
წავედი და გამზადებული კაბა ჩავიცვი, ოდნავ მაკიაჟი, ჩემი წაბლისფერი თმები დავისწორე, ფეხზე ჩავიცვი და მაშას გავუარე. ტაქსი გამოვიძახეთ და ჩეხოვის ქუჩაზე დავეშვით.
-აუუ წარმოიდგინე ყველა ჩვენ გველოდება-წამოიძახა ხალისიანად მაშამ
-მე რაშუაში ვარ შენ გელოდება ყველაა.
მაშკამ ჩაიცინა. ეს მისი დღე იყო, ეს დღე რომ არა ჩემი მაშკა არ მოევლინებოდა ქვეყანას და ვეღარავინ გამიხალისებდა წუთს, საათს, დღეს, კვირას, თვეს ან სულაც წელიწადს.
რაც უფრო ვუახლოვდებოდით რესტორანს მაშას გულის ცემა უფრო მესმოდა და ვგრძობდი როგორ ნერვიულობდა ის.
-მოვედით- თქვა ბოლოს მაშამ
შევედით კოპალა თბილისში, დაგხვდნენ მეგობრები, კლასელები სანდროს და მისი ძმაკაცების გარდა.
-გილოცაავვვთ მაშკააა- წამოიძახეს კლასელებმა
-დიდი მადლობა ბავშვებოო- გადაკოცნა ყველა
აქეთ იქით იყურებოდა მაშკა, აშკარად სანდრო ვერ დაინახა.
-სანდროზე ხოარ მოგიკვრია თვალი?-მაშკას ხმაში იმედგაცრუების კვალი ჩანდ
- არა გოგო ნუ ნერვიულობ მოვა ამაზე უკეთეს ადგილას სად უნდა წავიდეს- ყველანაირად ამშვიდებდა ლიზა
დავსხედით ყველა მაგიდასთან. მაშკას სიბრაზე უკვე საზღვრებს სწვდებოდა.
უცებ კარი სანდრომ შემოაღო. მაშკას თვალებმა ციმციმი დაიწყეს როდესაც სანდროს მოჰკრეს თვალი. სანდრომ შემოიტანა ძალიან დიდი ყუთი. აღტაცებას ვერ მალავდა მაშკა.
-გილოცავ ჩემო ბრწყინვალე გოგოვ, მინდა სულ ბედნიერი იყო ჩემთან ერთად, სულ მეყვარები და არასდროს დამავიწყდება შენი ლამაზი ღიმილი ყოველ წუთს. გილოცავვ. - წამოიძახა სანდრომ
-ვაიმე ჩემო სიცოცხლევ დიდი მადლობაა, მეც ძალიან მიყვარხარრ- უბედნიერესი იყო მაშა
მივარდა სანდროსთან და ჩაეხუტა, მათი ჩახუტების შემხედვარე ლიზას ცრემლები მოადგა მაგრამ არ შეიმჩნია. ახლა მაშამ დიდ ყუთთან მივარდა და გახსნა დაუპირა. გახსნა და თვალები აუბრწყინდა