ლიკაც გამოვიდა ოთახიდან, ჩაშავებული თვალებით, სახეზე სუ თეთრი და დაჯდა ანდროს წინ.
-ყავა დალიე ლიკუშ, წნევა გექნება დაბალი
-არ მინდა, არ ვსვამ ყავას
-ეგ კაია მარა ეხა დალიე. ექიმ ქალს მე უნდა გასწავლო ეს?
-აუ მეზარება
-მე დაგისხავ, საშინლად გამოიყურები. სუ თეთრი ხარ
-მადლობა
ანდრომ ყავა დაუსხა, ლიკამ ცოტა მოსვა და დადგა მაგიდაზე.
-ლიკუშ მართლა დავიღალე დილიდან ყველასთან ბრძოლით. მე არ ვარ ჯერ მზად რომ გადავიდე სახლიდან და ეს იდიოტები მარტო დავტოვო
-ხო... არაუშავს მოვიცდი ცოტახანს ალბათ.
-ლიკა არ მინდა უბრალოდ მხოლოდ იმიტომ რომ მე არ მინდა გადასვლა შენ იტანჯო
-არ დავიტანჯები. მე უბრალოდ მაინტერესებდა როგორ შეგვილია მარტო ცხოვრება. აქ ყოველდღე არის ქაოსი, მე არ ვარ ამის წინააღმდეგი მაგრამ ბავში რო დაიბადება
-ამ სახლში კიდე ერთი ოთახია რომელსაც არავინ შევხებივართ. დედაჩვენისაა, უფრო დიდია ვიდრე ჩვენი ახლანდენი ჩვენ გადავალთ იქ მანამდე ნიკა გადავა ჩემსაში და როცა ბავშვი დაიბადება ჩვენ ძველ ოთახში გადავიყვანთ ბავშვს. მერე კი მივაშენებ კიდე ერთ ოთახს და ყველაფერი მზად არის.
-ანდრო... ამას ბევრი ფული უნდა..
-არაუშავს. მე არ შემილია ჩემი ავადმყოფი დის დატოვება და თუ შენ ამის წინააღმდეგი ხარ მაშინ გადადი
ამ დროს ანი შემოვიდა. მოკლე შორტები ეცვა, შიგნით ხორცისფერი კალგოტკა, ზემოდან თეთრი მოკლემკლავებიანი მაიკა და ტყავის კურტკა.
-ო არა შენ ესე არ წახვალ სკოლაში.გაბრუნდი და გამოიცვალე
-რა არ მოგწონს ჩემ ჩაცმულობაში?
-ის რომ ბ***სავით გამოიყურები დაიკო წადი და გამოიცვალე სანამ დაგეხმარე. დროზე!
ანი გაბრუნდა.
-დამღალეს უკვე. ნიკა! გაიღვიძე სკოლაში გაგვიანდება. ნიკა?!!სადაა ეს დებილი
ანდრო გავიდა ნიკას ოთახში. იქ რომ არ დახვდა მაშინვე ტელეფონი ამოიღო და მას დაურეკა.
-სად ჯანდაბაში ხარ
-ადრე ავდექი ნინოს სანახავად
-მერე მე არ უნდა გამაფრთხილო? გული გამისკდა შე დებილო
-ხო რავი,
-რა რავი სკოლაში მალე მიდი
-ხო სკოლაში ვარ აბა სად უნდა მენახა ნინო
-კაი.
ანდრომ გათიშა. ცოტახანში ანი ჯინსის შარვლით და იგივე მაიკით გამოვიდა.
-ნორმალურია ეხა მიწერე ლაზარეს და ირაკლის რო არ მოვიდნენ მე უნდა გავიდე და მიმყავხარ
-აუ კაი რა ამის უფლება მაინც მომეცი თან უკვე მოვიდნენ
-კაი, კურტკა მოიცვი. ეგღა მაკლია გაცივდე
ანიმ კურტკა მოიცვა, ანდროს აკოცა და გავიდა. ჩაუჯდა მანქანაში ლაზარეს, ირაკლის და რატის. დიდ შავ ჯიპში
-რას შვები აბა ეტლის გარეშე უკეთესია?(ლაზარე)
-სულ დამავიწყდა სიარული
-ოო ფრთხილად მაშინ არ დაეცე(ირაკლი)
-რამე გაგახსენდა?(რატი)
-კი, ჩემი ძმები.
-ვაა ეგ კაია. კიდე?
-მეტი არაფერი.
-არაუშავს ეგეც პროგრესია. გაკვეთილები გახსვოვს?(რატი)
-სამწუხაროდ
მივიდნენ სკოლაში ლაზარე და ირაკლი პირდაპირ შევიდნენ.
-კატო?
-კატო არაა. გამოცდები ადრე ჩააბარა და კახეთში წავიდა ხო გითხრა
-ა უი.
-დაგელოდო თუ შევიდე
-ხო მე სკოლის უკან გავალ და მოვალ
-არ გინდა ჩუმად მოწევა მეც ვეწევი ბოთე
-ხო კაი. გვაქ დრო?
-ეხა არა დიდ ბრეიკზე გავიდეთ
-კაიი
ანი და რატი შევიდნენ კლასში. იქ ბუშტები იყო და დიდზე გაკრული welcome back ann!!
-აუუ რა მაგარია. მადლობა ყველაასს
-როგორ ხარ ან?(გიორგი)
-მაგრა გვიხარია რო დაბრუნდი(ქეთა)
უცებ ანიმ ოთახში ალექსს მოჰკრა თვალი რაზეც ძაან გაბრაზდა.
-კაია რო დაბრუნდი(ალექსმა ცალყბად გაუღიმა)
-მეც მიხარია(ნინა)
-ჩვენ ხო ვაბშე-ერთხმად თქვეს ლაზარემ და ირაკლიმ
-მაგარია, მადლობა ყველას
ოთახში მასწავლებელი შემოვიდა.
-ადამიშვილი დაბრუნდი?
-ადამაშვილი, კი დავბრუნდი.
-კარგია დაბრძანდი.
-როგორი თბილი გამხდარხართ ქეთინო მას
ანი დაჯდა. გაკვეთილმა ჩვეულებრივად ჩაიარა, 8გაკვეთილი ჰქონდათ ბოლოში ყველა მაგრა გადაიღალა და დასვენებაზე კლასში მერხებზე იჯდნენ და ლაპარაკობდნენ .
-წამო ვაფშე გავიპაროთ წეღან თქვეს მეცხრე გაკვეთილიც დავუმატოთო(ლაზარე)
-როგორ რო დაგვინახავენ დებილო?(ირაკლი)
-როგორ და 10წუთი დაგვრჩა დასვენების დასრულებამდე ვითომ მაღაზიაში გადავდივართ და მანქანებში ჩავჯდეთ, გიორგი,ქეთა, ალექსი და ნინო ალექსის მანქანაში. დანარჩენები ლაზარეს მანქანაში. მე ჩემი არ წამოვიყვანე.
-ბაზარი არაა(ალექსი)
-შენ გაჩუმდი ვაფშე ხმა არ გაქ ამოსაღები(ლაზარე)
-ლაზარე. გეყო(ანი)
-კაროჩე გავედით?
-ხო დროზე
რატიმ ანის გადახვია ხელი და ყველა გარეთ გავიდნენ. ჩასხდნენ მანქანებში და თემქაზე წავიდნენ. სანაპიროზე სეირნობდნენ. რატი და ანი ერთად ლაპარაკობდნენ.
-რას შვებით აბა შენ და კატო ერთად ხართ?
-რავი ხო. პროსტა მაგრა მენატრება იქ როა. დიტოსკენ რა ხდება ნახე გუშინ?
-არა არ მოვიდა.
-რატო
-არ ვიცი საქმეები ჰქონდაო სანდრომ და... დღეს სპორტზალში მივდივარ მაინტერესებს იქაა თუ არა.
-აა. ოჯახში?
-რავი 4ძმა ნამდვილად ზედმეტია მარა მაგრა მიყვარს დათი.
-როდის გამაცნობ
-აუ რავი. როცა მოიცლის. ვაფშე მაგარი დამღლელია სკოლა სულ დამავიწყდა ყველაფერი.
-დამღლელი ხო მარა თურმე ვუნდერკინდი ყოფილხარ ვაფშე არ გაგიჭირდება გამოცდების ჩაბარება
-ხო. ეგეც მართალია
ამ დროს ალექსმა დაუძახა.
-ან ერთი წუთი შეილება?
-არა(რატი)
-კაი მოიცა რატი.
რატი დანარჩენებს შეუერთდა. ალექსი და ანი ერთა დადიოდნენ სანაპიროზე
-ანი...
-რა სინდისით მელაპარაკები სიკვდილის პირას მიმატოვე
-ვიცი და სინდისი ძაან მქენჯნის ანი მაპატიე
-ამას ვერ გაპატიებ. სორიი. შენი დრო ამოიწურა არ მჭირდება შენნაირი ადამიანები გვერდით. ეხლა სიარულიც შემილია და აღარ ვარ საცოდავი გოგო ანი რომელსაც ვინმეს მიხედვა ჭირდება-ანი თან სიგარეტს ეწეოდა. ამ დროს ტელეფონზე დათიმ დაურეკა.
-სად ხარ? მე ხომ უნდა გამომეყვანე სკოლიდან. რატო არ ხარ მანდ
-უი, სუ დამავიწყდა ბოლო გაკვეთილიდან გამოვიპარეთ
-აა. სად ხარ ეხა
-10წუთში მანდ ვარ
-მითხარი და მოვალ
-თემქაზე
-კაი
დათიმ გათიშა.
-ნახვამდის ალექს
ალექსი წავიდა, ანი დანარჩენებს შეუერთდა.
-მე 10წუთში მივდივარ
-სად(გიორგი)
-ჩემი ძმა მოვა
-არ ჩაგვიშვებს?(გიორგი)
-არა ეს სხვა ძმაა. მამის მხრიდნა. (ანი)
-აა. კაროჩე ტელეფონი გასკდა რა... ეს ქალი სუ რეკავს. ე ვაბშე ხვალ შატალოზე წავიდეთ.
-რა? რა სისულელეს ამბობ ორი დღე ზედიზედ ვაფშე გამოცდებზე რო არ დაგვიშვან?(ნინა)
-და რა მერე შემდეგ წელს მეთორმეტე კლასი არ ეყოლებათ?(ალექსი)
-სხვას ვერ აიყვანენ სკოლაში დებილო?(ანი)
-აგრესია ქვევით დაივიწყეთ ყველაფერი(ირაკლი)
-აუ წავიდეთ რა, შატალოს დღეზე რა პონტში არ მივდივართ(გიორგი)
-აუ ისე მეც მომენატრა(ქეთა)
-ხოდა დავგაზოთ(ლაზარე)
-რას იტყვი ან(რატი)
-რავი როგორც გინდათ პროსტა ისე უნდა ვქნა რო ანდრომ არ მოწვას მომკლავს.
-ეგ ნიკას თხოვე(რატი)
-აუ ხო ეგ მიჯიგრებს(ანი)
ამ დროს დათიც მოვიდა ანი დაემშვიდობა ყველას და ჩაუჯდა მანქანაში.
-რა გინდოდათ აქ-დათიმ დაძრა მანქანა
-აუ რავი პროსტა დავიღალეთ
-ანდრომ იცის?
-იმედი მაქ არ დაურეკავთ ჯერ ანდროსთვის.
-გინდა მე მივიდე სკოლაში და მოვაგვარო?
-არა ნიკას დავურეკავ და... აი რეკავს. ალო?
-სად ჯანდაბაში გდიხარ პირველივე დღეს აცდენ?!!
-არა ნიკა მხოლოდ ბოლო გავკეთილზე წამოვედით.
-სად ხარ
-დათის მივყავარ საავადმყოფოში
-რააა? რატო
-არა, დიტოს ნახვა მინდა
-საიდან იცი რო მანდაა
-სპორტზალშია ხოლმე
-აა... მოკლედ სახლში რო მოხვალ მაგრა მიგტყიპავ იცოდე და პროსტა ილოცე რო ანდრომ არ გაიგოს
ნიკამ გათიშა.
-მეჩხუბა.
-აუ რა სტროგი ტიპები არიან სამივე.
-შენ არ ხარ ხო ეგეთი
-ნუ სანამ ნარკოტიკების ხმარებას არ დაიწყებ იქამდე სტროგი არ ვიქნები და თუ რამე ეგეთს გააკეთებ ეგენი მონაგონი იქნება შენთვის.
-აი რატო მიყვარხარ
-პათხალიმ!
-ოო. აი აქ გააჩერე და 5წუთში მოვალ
-არ გამაცნობ?
-არა. ჯერ
ანი გადავიდა და საავადმყოფოში შევიდა. სპორტზალისკენ გაუყვა გზას იქ სანდრო დახვდა.
-სანდრო? როგორ ხარ?
-ანი სავარჯიშოდ მოხვედი? ჯერ არ შეილება შენთვის. თერაპიას შემდეგი კვირიდან იწყებ
-ვიცი. დიტოს სანახავად მოვედი აქ რატომ არაა
-ანი... დიტო აქ არაა
-რა სახე გაქ რა მოხდა
ამ დროს დიტო შემოვიდა.
-მამა ამათი... დედაც პალატიდან არ მიშ... ანი?
დიტოს ხელზე პეპელა ეკეთა და ისე იყო მოსული. ანის რო შეხედა გაშეშდა.
-დიტო რა დაგემართა, არ მითხრა რომ უბრალო გადასხმას იკეთებ არ დაგიჯერებ
-არაფერი.
-არ მჯერა.
-უბრალოდ მოვიწამლე
ანი გავიდა გარეთ.
-მოიცა ანი.-დიტომ მოიხსნა ხელიდან გადასხმის პეპელა და გაეკიდა.
-რა გინდა
-ყველაფერს აგიხსნი უბრალოდ არ წახვიდე
ანი შეყვა დიტოს პალატაში.
-ან, გახსოვს რო გეუბნებოდი რაღაც უნდა გითხრა თქო და ეხლა ვერ გეტყვი თქო. კაროჩე მე დიდიხანია რა დაავადება მაქ რომელიც არ იკურნება და იმას ვებრძვი.
-რატო არ მითხარი
-ჩემზე უარესად იყავი და შეილება მომკვდარიყავი
-რა გაქ?
-კიბო
-ძაან ცუდად?
-ისე რა. მარა გადასხმები წამლები ქიმია, მაგიტო მაქ თმა გადახოტრილი თორე რა მაგარი თმები მქონდა-გაიცინა დიტომ
-რა გაცინებს არ იკურნება ეგ. მე განვიკურნებოდი და შენ? უნდა გეთქვა ჩემთვის იდიოტო!!!
-მე მინდოდა შენთან ყოფნა მაშინ, იმიტო ვიყავი შენთან. ეხლა ჩემზე იცი შენ და არ ხარ ვალდებული იყო ჩემთან თუ არ გინდა. სანამ დროა წადი.
-რეებს ბოდავ დიტო? დაგტოვო? ფაქტიურად შენ მედექი გვერდით სულ. სულ გააფრინე? ჯერ გაბრაზებული ვარ აქამდე რო არ მითხარი
-ანი შეცვლილი მეჩვენები
-ხო ეტლის გარეშე ვარ მარა ნუ ცვლი თემას
-არა რაღაც ლაპარაკის მანერა. რა ნაზი იყავი. გახდი რა ჩემთვის ისეთი, თორე ესე შენ ძმა ანდროს მაგონებ-გაიცინა დიტომ-ეჰ, ცუდია რომ ქეთას დავშორდი
-რატომ
-რავი, პროსტა. ვღადაობ ძლივს მოვიშორე ეს გოგო. მითხრა კიბო არ გადამდოო და სანამ დამშორდა მე დავშორდი-დიტომ ისევ გაიცინა
-შენ რა ხუმრობის ხასიათზე ხარ
-აბა ვიტირო ანი?
-არა... მარა.. რავიცი.
-აი ესეთი მომწონხარ
-მოგწონვარ?
-ხო. მომწონხარ რა არი ამ სიტყვაში ისეთი, ხო არ მითქვამს მიყვარხარ თქო. ან წადი გვიანია. მეც უნდა გავიდე
-არსად არ წავალ. სად მიდიხარ
-რავი ალბათ სახლში
-წამო გავისეირნოთ და ღამე გავათენოთ
-რას ქვია ღამე გავათენოთ
-აი იმას ქვია. წამო დროზე თუ სიარული არ შეგილია?
-როგორ არა-დიტო წამოხტა, ზედა გაიხადა
-რას აკეთებ
-ზედას ვიცვლი რამე პრობლემაა?
-რა დაკუნთული ტანი გაქ
დიტოს გაეცინა
-აბა სპორტზალში რისთვის დავდივარ ესე მოგეწონა ჩემი ტანი?
-ხო, გაჩუმდი მომენტი გააფუჭე
დიტომ ჩაიცვა მაიკა, ქურთუკი მოიცვა და გავიდნენ. ანი მანქანასთან მივიდა დიტოს უთხრა დამელოდეო.
-წადი რა დიტოსთან ერთად ვისეირნებ და მოვალ
-აუ ანდრო მომკლავს მე გაგასეირნებთ რა
-კაი რა არ მაცოცხლებს დიტო გევედრები რა?
-კაი ვეტყვი რო მე და შენ დავბოდიალობთ. სახლში არ მივალ და ნიკოლოზსაც მაგას ვეტყვი
-კაი. მადლობა დათი
-კოცნა?
-ხო
ანიმ აკოცა დათის გადაეხვია და წავიდა. მიუბრუნდა დიტოს.
-ეს ვინ იყო?
-რაში გაინტერესებს
-რა ახალი შეყვარებული?
ანის გაეცინა.
-წავედით?
-სად?
-შენ მანახე ადგილი სადაც შენ გიყვარდა სიარული ეხა მე განახებ
ანი და დიტო წავიდნენ ერთ მიტოვებულ რაიონში. იქ ერთი დიდი ძველი შენობა იყო, მას შემოუარეს და უკან მივიდნენ. იქ სულ გრაფიტები იყო დახატული. სხვადასხვა ფერის, შავ-თეთრი, ფერადი...
-რატო ვართ აქ? ნარკომანი ხარ?
-არა, სასაცილოა ყოჩააღ. იმიტომ რომ მე სანამ ავარიაში მოვყვებოდი ვგიჟდებოდი ამ ადგილზე სუ აქ დავდიოდი მოსაწევად და ვხატავდი კიდეც. მე ლაზარა და ნიკა დავდიოდით, ლაზარე მერე შემიყვარდა და მე და ეგ მოვდიოდით.
-ესე იგი შენი ყოფილი შეყვარებულის ადგილას მომიყვანე
-დიტო შეგილია ორი წუთი მოკეტო?
-რა ზრდილობიანი ხარ. ვსო ჩუმად ვარ.
-სულ როცა ანდრო ნერვებს მიშლიდა ან გაბრაზებული ვიყავი აქ მოვდიოდი თან ავტობუსი მოპირდაპირე ქუჩაზე მოდის და ვსო. ამ რაიონში არავინ დადის და მარტო მე ვარ ხოლმე და მძღოლი.
-საშიშია ბოთე
-არაა.
-ამ შენობაში რა იყო?
-არ ვიცი კომუნისტების დროინდელია, არ იციან ჯერ რა უყონ და დგას. მემგონი საავადმყოფო იყო ძველი.
-ანი სად გინდა წასვლა ისე ზოგადად
-ჩერნობილში
-მანდ რა გინდა
-აფეთქების მერე იქ ყოფნა მინდა ვნახო საბჭოთა დროინდელი ადგილები
-აუ რა ოცნებები გაწუხებს შოკში ვარ. მეშინია. კაი. სხვა?
-რავი ალბათ არაფერი რო ოჯახი მყავდეს
-რატო არ უნდა გეყოლოს
-ამაზე შენთან ლაპარაკს არ ვაპირებ
-შვილები არ გეყოლება?
-არ ვიცი.
-არ ინერვიულო ალბათ არც მე
-ხო ეგ ცუდია. ორი ერთნაირი შევხვდით ერთმანეთს. მიდი აიღე ხელში სპრეი და დახატე
-კაი
დიტომ და ანიმ ხატვა დაიწყეს კედლებზე, მერე ანიმ და დიტომ შიგნით შესვლა გადაწყვიტეს. ოთახები არც ისეთი მოუწესრიგებელი იყო, უბრალოდ არეული და რაღაც ფაილები ეყარა ძირს. მორგი იყო ერთი ოთახი, ჩონჩხის მაკეტი იპოვა დიტომ, ანი სანამ ოთახებს ათვალიერებდა ეს ჩონჩხი გამოაგდო ოთახიდან, ანიმ შიშისგან დაიკივლა და დაეცა. დიტო გამოხტა.
-რამ შეგაშინა-დიტოს სიცილი აუტყდა
ანი კიდე შეშინებული თვალებით უყურებდა.
-ოო ჩემო ნაზი დეიდა-დიტომ აიყვანა ანი ხელში-არ მოგცემ უფლებას რომ ბევრი იარო სულ ხელებზე უნდა გატარო მეშინია არ დაეცე-ისევ გაიცინა
-გავიდეთ რა აქედან არ მომწონს.
-კაი ხო. არადა ვგიჟდები ესეთ ადგილებზე. ვღადაობ ამაზრზენი ადგილია წავედით ხო
დიტომ ანი გაიყვანა იმ შენობიდან.
-დიტო დამსვი
-ნწ, დაეცემი, ტაქს გავაჩერებ
-აქ ტაქსი არ დადის
-აბა?
-ავტობუსით უნდა წავიდეთ
-რა ავტობუში გამოშტერდი? ნახე ბანერს რა აწერია არაფერი იმიტო რო გვიანია
-აბა მაშინ დაგვერხა
-მეგობრებთან ერთად როგორ დადიოდი
-მანქანით თავისი
-აუ ანი დაგხვრიტავ
-ვიაროთ და იქნებ რამე გავაჩეროთ
-აუ ანიიიი
დიტომ დაიწყო სიარული
-ესე გაგიჭირდება დამსვი რაა
-არ გსიამოვნებს ხელში რო მყავხარ?
-არა
-ხოდა ეგრე ღირსი ხარ. ნუ წუწუნებ ნეტა ეხა მე ამიყვანოს ვინმემ ხელში და არაფერი არ მინდა. აი მანქანა მოდის გავაჩეროთ. ეჰეეეეიი მეგობაროო!!!!
მანქანა გაჩერდა. შიგნით ქალი იჯდა, 40წლის იქნებოდა უკან 2წლის ბავშვი ეჯდა.
-ქალბატონო ბოდიშს გიხდით მაგრამ უახლოს გაჩერებამდე ვერ მიგვიყვანთ? ეს მიტოვებული რაიონია და ჩემმა სულელმა შეყვარებულმა მომიყვანა აქ ისე რომ არც იცოდა უკან წამოსასვლელი თან ორივე ცუდად ვართ ამას კარგად სიარული არ შეულია და მე სიმსიმნე მაქვს
-რათქმა უნდა ბავშვებო დაჯექით. მალე მალე. ნიკოლოზ დე ნახე ვინ მოვიდა
დიტომ კარი გააღო და მანქანაში ჩასვა ჯერ ანი და მერე თვითონ ჩაჯდა. ანის ტელეფონზე რატიმ დაურეკა.
-ალო?
-რა ალო გოგო დღეს რო პროექტი გვაქ გასაკეთებლი სულ გადაგავიწყდა?
-აუ ხოო... ხვალ გავაკეთოთ
-ხვალ ნინა არ იქნება და მე შენ და ალექსი ვრჩებით
-აუ რა ვქნა ეხა ფეიკიდან მოვდივარ
-მანდ რა გინდოდა გოგო მარტო იყავი სუ გაგიჟდი?
-აუ რავი დიტოს ვანახე
-ნახე?
-ხო
-არ მოყვები რაო?
-მერე. კაი წავედი
ანიმ გათიშა.
-ვინ იყო
-შენ ჩემო ცხოვრება რა ყველაფერზე ეჭვიანობ
-რა საყვარელი წყვილი ხართ-სარკეში შეხედა ქალმა-შეეფერებით ერთმანეთს
-ქალბატონო ამან სიყვარულიც კი არ იცის წესიერი ქვა ადამიანია
-შენ ხო იცი რა. მშიშარა
-რა გქვიათ?
-დიტო
-ანი
-მე ლილი. ეს ჩემი შვილი ნიკოლოზია. სასიამოვნოა ბავშვებო. სად ცხოვრობთ?
-უი უკვე საბურთალოზე ვართ? მადლობა აქ ჩამოვალთ-ზუსტად ანის სახლთან გაჩერდნენ. დიტომ ანი ხელში აიყვანა ქალს მადლობა გადაუხადეს და გადმოვიდა მანქანიდან.
-დამსვი!
დიტომ როგორც იქნა დასვა.
-რა ჯანდაბამ მოგაფიქრა შეყვარებულიო
-რავი პროსტა სასაცილო იყო შენი როჟა როცა ვთქვი ჩემი შეყვარებული თქო. მე გავბრუნდები საავადმყოფოში სახლის გზას იპოვი?
ანი ისე ახლოს იყო დიტოსთან რომ მის თვალებში დადნა. მის ნაცრისფერ ლამაზ თვალებში.
-ანი? აქ ხარ?
-ხო. ისა მივაგნებ
-ეხლა ეჭვი მეპარება-გაეცინა დიტოს
-არა მივალ
-კაია. წავედი
დიტომ ანი გადაკოცნა და წავიდა. ანი სახლში ავიდა. ლიკა და ნიკა დახვდა მარტო.
-ეე მოხვედი? სად იყავი ამდენ ხანს
-აუ რავი დათისთან ერთად
-აა.
-ლიკა როგორ ხარ?
-რავი ანი როგორ უნდა ვიყო ყავა გინდა?
-არა იყოს.
-ანი არ გშია?(ნიკა)
-არა.
-ბოლო გაკვეთილი რატო გააცდინე
-აუ რავი პროსტა.
-ანდრომ კიდე კაი არ იცის
-არ იცის? არ დაურეკეს?
-მე ავიღე ტელეფონი ვითომ ანდრო ვიყავი გადაგარჩინე ბოთე. ვალში ხარ.
-რა გინდა
-კაროჩე ეხა უნდა გავიქცე რაღაც საქმე მაქ და კაროჩე ანდროს უთხარი რო შენ გამაგზავნე ნაყინზე იმიტო რო ტვინი წამიღე მინდაო და შორს ერთ მაღაზიაშია როგორიც გინდა მე რამეს მოვიფიქრებ
-კაი. სად მიდიხარ ვიკითხო?
-შენ სად იყავი მთელი დღე ნამდვილად დათისთან?
-კაი ხო. მიდი
-ჯიგარი ხარ ლიკუშ პაკაა ანი აუცილებლად მოგიტან ნაყინს-ნიკამ გადაკოცნა ანი და წავიდა
-სად წავიდა ეს
-რავი ლიკა ხო მიცნობ ნაყინი მაგრა მიყვარს და გავაგზავნე. ანდრო როდის მოვა
-აი ეხა. ცოტახანში ბორჯომზე გავაგზავნე ეგ და ლაშა
-გოგოა თუ ბიჭი?
-ჯერ ხომ 4კვირისაა ესე მალე ვერ გავიგებთ
-ცუდია. ისე გიხარია?
-რათქმაუნდა აი ანდროც მოვიდა
ლიკა მივიდა და კარი გააღო, ანდრო და ლაშა სამი შეკვრა ბორჯომით და კიდე ბევრი რაღაცეებით შემოვიდნენ.
-ეს რა არი? რათ გინდოდა ამდენი ანდრიუუშ?
-რისთვის ანია და ორასჯერ რო არ ვიარო კვირაში და გამოგკვებოთ შენ ეს ორი იდიოტი და ჩემი ცოლუკა. მიდი რა ლაშა ამოალაგეთ ნიკა სადაა
-აუ არ ვიცოდი რო მაღაზიაშ გადიოდით თორე გეტყოდით აი როგორც ლიკას მოუნდება ხოლმე სიგიჟემდე მომინდა ნაყინი სახელად ესკიმო ხოდა ამ მაღაზიებში არააა და გავაგზავნე ნიკა ნახალოვკაში იქ აქვთ
-სუ გააფრინე? აქაც არი ეგ დაურეკე მოაბრუნე
-არა იქა ალბათ უკვე. მოძებნის და მოვა
-მანქანით მივაკითხავ
-მოიცა რა ლიკა ცუდად გრძნობს თავს როგორ დატოვებ
-მე წავალ
-არა ლაშა მეც არ ვარ კარგად დარჩით რა. მოვა თვითონ
-რამე ხიფათს არ გადაეყაროს ანი
ანის ვითომ გული წაუვიდა სკამზე მიესვენა.
-ანი! ანი! ლიკა მოიტანე სპირტი
ლიკამ აყნოსინა სპირტი ანი გამოცოცხლდა ვითომ
-რა დაგემართა?(ანდრო)
-სისუსტე ვიგრძენი ცოტა
-ლაშა მალე შეიყვანე ოთახში გაუშალე და მერე ლიკა დაეხმარე გამოცვლაში რა. მე ვახშამს გავუკეთებ იქნება და ვაფშე არ უჭამია
ანი ოთახში შეიყვანეს და დააწვინეს მერე ყველა გავიდა და სანამ ანდრო ვახშამს უკეთებდა. დიტომ ანის მიწერა
,,აბა შეყვარებულო? მიაგენი სახლს? : В’’
ბოდიშით ცოტა დავაგვიანებ შემდეგი თავის დადებას არ ვიცი რამდენი ხნით