90-იანებზე იყო ყველაზე ცუდი წლები,ყოველ შემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ...ისე უნგრევდნენ მშობლები თავმოყვარეობის გამო 14-16 წლის გოგოებს ცხოვრებას ერთი წამით არ ფიქრობდნენ... ყველას ერთი ფრაზა ეკერა პირზე ,,ხალხი რას იტყვის" , და სწორედ ხალხის აზრის გამო არ იღებდნენ უკან, ოჯახშო მათ საკუთარ 14-16 წლის ქალიშვილებს,მომავალზე უარის თქმას აიძულებდნენ და ერთი წამით არ აინტერესებდათ მათი თვალცრემლიანი შვილების აზრი...
ჩვენი მოთხრობის მთავარი პერსონაჟიც ამ წლებიდანაა.. მოდით თანმიმდევრულად მივყვეთ და პირველ რიგში მას გაგაცნობთ


მაკო ჟეჟელავა,14 წლის თბილისში მცხოვრები ჩვეულებრივი თინეიჯერი იყო..ხელმოკლე ოჯახში ცხოვრობდა, მხოლოდ ერთი მეგობარი ჰყავდა და ისიც მის 19 წლის ძმა დიმიტრი ჟეჟელავა იყო, ორივე დიდ დროს უთმობდა სწავლას... დედა მანანა ოსეფაშვილი პროფესიით პედიატრი იყო თუმცა არ მუშაობდა ,მამა გოგი ჟეჟელავა დასუფთავებაში მუშაობდა.
ერთ დღეს სახლში მისულ მარიამს, დედასთან და მამასთან მოსაუბრე მისთვის უცნობი ქალი,კაცი და ასე 20 წლამდე ახალგაზრდა ბიჭი დახვდა,გაუკვირდა შუადღეს მამა რომ სახლში იყო და ის უფრო მისი დანახვისას რომ საუბარი შეწყვიტეს.
-მარიამ გაიცანი ეს ქალბატონი ნატაა,ეს ბატონი ვაჟა ეს კი მათი ვაჟი დემეა
უხალოსოდ თქვა მამამ.
-გამარჯობათ
ზრდილობიანი ხმით თქვა და თბილად გაიღიმა-დაგტოვებთ სამეცადინო მაქს
მისალმებასვე მიაყოლა სიტყვა და სამზარეულოში გავიდა.სულ ეს იყო მათთან საუბარი.

მაშინ 14 აპრილი იყო, უკვე ერთი კვირა იყო იმ სტუმრობიდან გასული.. სკოლიდან ბრუნდებოდა შინ როდესაც მანქანა ფეხებთან გაუჩერეს, უცებ გააკანკალა როდესაც მანქანიდან ორი ბიჭი გადმოვიდა მისი მიმართულებით საწყალი მარიამი მანქანაში ჩატენეს თვითონაც გვერდებიდან მოუჯდნენ და მანქანაც დაიძრა
პანიკაში ჩავარდა მარიამი,როგორ არ ეხვეწა ცხოვრებას ნუ მინგრევთ დამაბრუნეთო მაგრამ პასუხი ერთი იყო შენ უკვე გათხოვილიხარ აზრი არაქვს ამ პანიკებს!
-პირუტყვებო თქვენ რა ადამიანები ხართ 14 წლის ბავშვს რო მიტაცებთ ! პატარა და არცერთს არ გყავთ? როგორ მექცევით !
რომიხვდა აზრი არ ჰქონდა თავი მუხლებზე დადო და ასე ჩაეძინა..რომ გამოეღვიძა ჯერ ისევ გზაში იყვნენ,
-გაიღვიძე პრინცესა?
თქვა მარიამის მარცხნივ მჯდომმა ბიჭმა
-სად ვართ?
-5 წუთში ადგილზე ვიქნებით
-სად ვართთქო!
-სვანეთში
ალბათ სხვა დროს საქართველოს ამ ნაწილში რომ ყოფილიყო სიხარულით იფრენდა მაგრამ ახლა მხოლოდ გულის საშინელ ტკივილს გრძნობდა...არაფერი არუნდადა....მალევე მანქანა 2სართულიანი სახლის წინ გაჩერდა
მძღოლის გვერდზე მჯდომი ბიჭი მანქანიდან გადავიდა და ჭიშკარი გააღო თან მოვედითო იყვირა ...
ჯერ მანქანიდან გადმოსვლა იყო ერთი დიდი პანიკა
-არგადმოვალ
ყვიროდა შეშინებული მარიამი ბიჭებს რომ ყელში ამოუვიდათ
-დემეტრე გამოაჯვი-ო იყვირეს
სახლიდან მარიამისთვის ნაცნობი სილუეტი გამოვიდა...ეს ის ბიჭი იყო ერთი კვირის წინ მის სახლში მშობლებთან ერთად რომ იყო.
ბიჭებს თავით ანიშნა სახლში შედითო თვიითონ კი გოგოს მიუბრუნდა
-გამარჯობა მარიამ
მარიამმა ზიზღით შეხედა,ყველაფერი გააანალიზა, მიხვდა რატომ იყვნენ მაშინ მათთან...
-გამარჯობათქო მარიამ
-გამარჯობა დემე ბიძია თუ ბაბუა?
ცინიკურად კითხა ბიჭს და ზიზღით გადაიხარხარა,ეს უფრო პანიკური იყო
-ნუ რავიცი პირდაპირ ქმარო ჯობს
გაბრაზებულმა დემეტრემაც არ დააკლო ირონია
-ოუ ამბიციებიც მესმის))) რაიცი იქნებ შენთან ცხოვრებას სიკდილი მირჩევნია და ამაღამ თავი მოვიკლა?
-მართლმადიდებელიხარ ამას არიზამ,გადმოდი მანქანიდან
-არა
-დროზე!
ხმა გაუმკაცრდა ვაჟს
-დავაი რა
-ეეეე ბავშვი რას თავხედობ რო გეტყვი ერთხელ აღა გამამეორებინო !
და მანქანიდან ძალით გადმოიყვანა მარიამი
-მართალიხარ
თქვა მარიამმა როდესაც მიწაზე მყარად დადგა ფეხი
-რაში
-ბავშვი ვარ
-არდაიწყო აზრი არაქვს
-რაში გჭირდებოდა ეს?
-მე არა ჩემს სულს და გულს სჭირდებოდა
-რას ამბობ გიყვარვარ?
ირონიულად კითხა გოგონამ დემეს
-დავუშვათ,მერე?
-იცი დემეტრე, ვინც უყვართ მათ ასე არ ექცევიან.ცხოვრებას არუნგრევენ და სხვა თუ არაფერი მათ აზრს ითვალისწინებენ! უკვე პირველი მიზეზი რომელიც არმომცემს უფლებას შენი სიტყვები დავიჯერო... თქვა და იქეთ წავიდა საიდანაც ცოტახნიწინ დემეტრე გამოვიდა.....