მე მხატვარი ვარ

მე მხატვარი ვარ, სიტყვებით ვხატავ, რითმებით ვქარგავ და სულსაც ვკარგავ..

"მე მკვდარი ვარ!"

-აი, უკვე ახლოს ვარ...-ბედნიერი ვიღიმი. - უუუ, რა საძაგელი და თან რა ტკბილი სუნია!-საზიზღარ სუნს ბოლომდე ვუშვებ ფილტვებში, ალვეოლების დახეთქვა მწყურია. ჯანდაბა! კაპლის სუნია?ვიღაცა მეხება ვერ ვხედავ. სუნს ვიყნოსავ.

მე ვარ...

ზოგჯერ როგორ გვინდა ყველაფერი ვიყოთ და ჩვენს ირგვლივ ყველამ იარსებოს.არავინ გაგვიშვას ხელი არ თქვან  უარი,არავინ წავიდეს,არავინ გარდაიცვალოს მაგრამ  დღითი დღე,ყოველ საათზე,ყოველ წუთში დედამიწის გარშემო ერთი სიცოცხლე

მე არ ვარ მარტოსული, უბრალოდ ასე მეგონა...

ისევ მინდება, სადღაც ბნელ კუთხეში ვეგდო იატაკზე, მიყუჩული, მთვარის შუქით განათებულ გარემოს გადავხედო და ამით ჩემი სული გათავისუფლდება, აივსება დამშრალი, აყვავდება, ატმის ყვავილივით გაიფურჩქნება და ვიგრძნობ იმ ნირვანას რომელსაც ვერავინ და ვერაფერი

ცარიელი ვარ ...

ვერ მოგიყვები ჩემს შესახებ, რა ვთქვა არ ვიცი... შენი ხილვის დრო გულს მიჩქარებს ( რომ არ დამდგარა ), სხვისი სურნელი თავხედურად ისევ ჩავიცვი, შენი სუნთქვის და არსებობის გადასამალად.

ისევ მარტო ვარ (სრულად)

დღეს ისევ მარტო ვარ, ჩემს ქოხში. ისე როგორც არასდროს, ტანზე მარტოობა მაკრავს. თაროსთან დავდექი, წიგნი გადმოვიღე, გადავშალე და იქაც მარტოობა დამხვდა, მომეწყინა. დავხურე და უკან დავაბრუნე, სხვებთან ერთად მხიარულად გამოიყურებოდა, ჩემს ხელებში კი

მე აქ ვარ (სრულად)

ტბაში არეკლილი სხეულებიდან ერთ-ერთი ალმაცერად მიყურებს.- საით გაგიწევია? - ტუჩის კუთხეში ღიმილი ეპარება და მარტივი მოძრაობით სიღრმისკენ მიმათრევს.იმასღა ვასწრებ, რომ მომაკვდავივით ჩავისუნთქო

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი V)

«საყვარელო მამა, შენმა ბუმ ნივთების ჩალაგების დროს მომისწრო. მსოფლიო ჩემპიონატზე მივდივარ. რამდენიმე წუთში პორტალთან ვიქნები. მე, ფრედმა და ჯორჯმა ყველაფერი მაგრად დავგეგმეთ!»

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი IV)

— კარგად, სტენ. პირველ სექტემბერს შევხვდებით! – ხელი დაუქნია ნიკოლმა «ღამის რაინდის» კონდუქტორს და ჩემოდნებით დატვირთული, თავშესაფრისკენ გაემართა.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი III)

— მალე მოვალ. მხოლოდ ნიკოლს მოვიყვან. ჰარი, მარტო ნუ გაფრინდები, ყველაფერს მოვასწრებთ, – ჰერმიონმა ჰარის შეხედა, რომელმაც ნერვიულად დაუკრა თავი, შემდეგ კი გოგოების საძინებელში გაიქცა, ნიკოლის, ანჯელინას, ალისიასა და კიდევ ორი მეხუთეკურსელის ოთახში.