12 მარტი, 2014.

როდესაც თვალები სიბნელეს შეეგუა, დავინახე რომ ორი კაცი იყო: ერთი შავი თვალებით და ტუჩზე შემხმარი სისხლით, მეორე საზიზღარი ღიმილით. ორივე ფურგონის კართან იდგნენ. ერთ-ერთი კაცის დაზიანებების დანახვამ სიამაყე მაგრძნობინა, მაგრამ შემდეგ ტკივილი მომგვარა იმის გახსენებამ რომ პიროვნება, რომელმაც ეს დაზიანებები მიაყენა ჩემთან არ იყო.
- allez (მოდი) - მეორემ დაიყვირა და ენა ფრანგულს მივამსგავსე. შიშისგან გაქვავებული ვიყავი, და ყველაფერი ისევ ისეთი ნათელი იყო რომ მხედველობას მიბინდავდა და ფურგონიდან გაქცევის საშუალებას მიკარგავდა.
ზურგსუკან მოძრაობა ვიგრძენი და ვიღაც ფურგონიდან გადმოვიდა, ხელები თავს ზემოთ აეწია რადგან ორი იარაღი მისკენ იყო დამიზნებული. მივხვდი რომ ეს ფრედრიკი იყო, ნერწყვი გადავყლაპე როდესაც ის დავინახე.
ოჰ ღმერთო, ის სექსუალური იყო. ვგულისხმობ სუპერმოდელივით სექსუალური. ქერა თმა შუბლზე ლამაზად დაჰფენვოდა, კანი სრულყოფილად გარუჯული ჰქონდა და მწვანე თვალები ტყუპი ზურმუხტებივით უბრწყინავდა. თავის უბრალო მოძრაობით თმა უკან გადაიყარა, სინათლეზე გამოვიდა და მე ისევ ნერწყვი გადავყლაპე. ის იყო თითქმის... ზედმეტად სრულყოფილი. ის ისეთი ლამაზი იყო, არანაირი ნაკარებით, იმდენად სექსუალური, თითქოს ყალბი იყო. ის ვერასდროს იქნებოდა ლამაზი, მას არ ჰქონდა სილამაზე ისე როგორც ალექსს... ოჰ ღმერთო, მხოლოდ მასზე ფიქრს შეუძლია ტირილი დამაწყებინოს.
დავუბრუნდეთ მოგონებას.
- allez connard (მოდი აქ) - ერთ-ერთმა კაცმა თქვა და იარაღი ფრედრიკს შუბლზე მიადო.
- ჩჩჩეემი სსახელლი აარ არის ქქონარდი მმაპპატიეთ ვვერ ვიგებ რრისი თთქმა გგინდათთ...
წამოიყვირა და მაშინვე გაჩუმდა როდესაც დაშავებულმა კაცმა საზარდულში ფეხი ჩაარტყა.
- maintemant l'autre! allez depechez-vous. allez!
(ეხლა შენ! წამოდი სწრაფად - შენ. წამოდი!) - მეორე კაცი მიხმობდა იარაღის ქნევით.
ფურგონიდან გადავძვერი. ფეხები გაუნძრევლად ყოფნისგან დაბუჟებული მქონდა და მტკიოდა მოძრაობისას როდესაც ფურგონიდან გადავაბიჯე. შევხტი ისევ როდესაც მკვეთრ სინათლეზე გავედი. დავინახე ფრედრიკის თვალები ჩემს დანახვაზე გაფართოვდა როდესაც თავიდან ბოლომდე ამათვალიერა. თავი მორცხვად ვიგრძენი... და კიდევ რაღაც რაც არ მომეწონა. ვიგრძენი რომ ფრედრიკი, მწვანე, ძლიერი თვალებით, შესაძლოა ძალიან, ძალიან სახიფათო ყოფილიყო.
ვიგრძენი ცივი მეტალის წრე ჩემს შუბლზე. ეს იყო.. ვერასდროს დავივიწყებ როგორი გრძნობა იყო, შიშმა ჩემი სხეული მთლიანად მოიცვა თითქოს ნარკოტიკი ყოფილიყო. თავი ჩუმი შეკივლებისგან ვერ შევიკავე, ყოველთვის ამას ვაკეთებ როდესაც ძალიან, ძალიან შეშინებული ვარ და ტირილი არ შემიძლია. ალექსი ამბობს რომ ეს ხმა მის გულს ამსხვრევს და ყოველ ჯერზე როდესაც ამ ხმას იგებს, სურვილი აქვს ჩამეხუტოს. არ ვფიქრობ რომ ამ კაცებშიც იგივე რეაქციას იწვევს. მათ გესლიანი შეძახილებით სიცილი დაიწყეს, შემეძლო გამეგო იმის მიუხედავად რომ ენა არ ვიცოდი.
- quoi, vous etes un petit bebe? oh allez, tu vas pleurer petit bebe? pleurer!. ( რა, პატარა ბავშვი ხარ? ოჰ კარგი რა, აპირებ იტირო პატარა ბავშვო? იტირე! )
თვალები მაგრად დავხუჭე, ვგრძნობდი მთელი სხეულით როგორ ვკანკალებდი. მჭირდება რომ თავი შევიმაგრო და ამ სიტუაციას გავუძლო.
ზურგზე ხელის კვრა ვიგრძენი და წინ დავიწყე სიარული. თვალები გავახილე და გარემო შევათვალიერე. მწვანე ფერდობები, ხეებით გარშემორტყმული. საჭინელი სიცხე და ჩახუთულობა იყო. ვიგრძენი ოფლი ღვარად ჩამომედინებოდა კისრიდან. ისეთი სიცხე და სიმწვანე იყო, პირველი რაც თავში მომივიდა ტროპიკული იყო, მაგრამ როგორღაც ეს არ აღწერდა გარემოს საკმარისად. შეხუთული, იეპპ სრულიად შეესაბამება.
არანაირი ცივილიზაციის ნიშანი არ ჩანდა. ხეებს შორის მივდიოდით, ხის ქოხებისაკენ. მათ უკან მინდვრები იყო. ფრედრიკი მიყურებდა, გამოხედვით რომელსაც ზუსტად ვერ ავღწერდი, რამაც თავიდან ამაღელვა და გადავწყვიტე მეტი ყურადღება მომეკრიბა. გავუღიმე, დამერწმუნებინა რომ კარგად ვიყავი, მან უბრალოდ შემომხედა და განაგრძო გზა სანამ ქოხებამდე არ მივაღწიეთ. კაცები შეგვიძღვნენ ყველაზე დიდი კაბინისკენ, რომელიც როგორც შევამჩნიე, შიგნიდან უფრო კარგად გამოიყურებოდა ვიდრე მისი გარეთა ფასადი.
მარმარილოს იატაკი და მინის ფანჯრები, დიდი სუფთა მაგიდით და მბზინავი ჭაღით. ფრედრიკმა ჩაუშტვინა კიდეც და საპასუხო დარტყმაც მიიღო მხარში.
უეცრად, ნაბიჯების ხმა გაისმა და დაახლოებით ორმოცი წლის კაცი გამოჩნდა.
არ ვაპირებ მოვიტყუო: ის იყო, მეგობრული შესახედაობის. უფრო მეტიც თითქმის ანგელოზური. იეპ შესაფერისი სიტყვაა. იმდენად კეთილი და თბილი გამომეტყველება ჰქონდა რომ ჩემდაუნებურად მოვდუნდი. ჩვეულებრივი შავი პიჯაკით, შარვლითა და ლაკის ფეხსაცმლით იყო შემოსილი. მას ჰქონდა შავი თმა და ღიმილი რომელიც ოთახს ანათებდა.
- Ces sont les novelettes. ( ესენი არიან ახლები) - მისი ხმა იყო ბოხი და ტკბილი როდესაც ჩვენს უკან მყოფ კაცებს მიმართა.
- Ouais, bon n'est-ce pas? ( კარგია არა? )
კაცმა გაიღიმა და ჩემთან მოვიდა, ისე რომ ფრედრიკისკენ არც გაუხედავს, რაც უჩვეულოდ მომეჩვენა რადგან ფრედრიკი უფრო მეტად შესამჩნევი გარეგნობის იყო. ჩემი ნაკუთები კაცმა თითით შემოხაზა, მსუბუქად ავკანკალდი.
უცბად, ცუდი გრძნობა დამეუფლა და მისმა გამოხედვამ შემაშინა. მისმა სუნთქვამ აჩრდილივით გადამიარა სახეზე და სიცივე მომგვარა. ისევ სლუკუნი ამოვაყოლე სუნთქვას, მაგრამ მან ჩაიცინა და ენით თხელი ტუჩები გაილოკა. მუცელში ზიზღის გრძნობა ვიგრძენი როცა მისი ტუჩები ჩემს ყვრიმალს შეეხო. ქვასავით გაუნძრევლად ვიდექი, წინ ვიყურებოდი და ალექსზე ვფიქრობდი. ეს რომ მისი ტუჩები ყოფილიყო, და არა ესეთი გაყინული, ლორწოვანი, ვიღაც უცხოსი, ყველაფერი სხვანაირად იქნებოდა. მე უსაფრთხოდ ვიქნებოდი.
- შენ ხარ.. ყველაზე ლამაზი არსება რაც ოდესმე მინახავს - თქვა კაცმა, და ვიგრძენი მისი ტუჩები ჩემი ყურთან და მისი მკვეთრი ფრანგული აქცენტი.
ვიგრძენი გამხდარი, მაგრამ მაინც ძლიერი ხელი როგორ შემომეჭდო წელზე, შემდეგ მისი სიცილი გავიგონე როდესაც მე ავფართხალდი. უკან გადამაგდო ხელის კვრით და მე ერთ-ერთი ავაზაკის ხელში ჩავარდი.
- ოჰ ბავშვებო, თქვენგან კარგი შინაური ცხოველები გამოვლენ. წესები მარტივია. გააკეთეთ რასაც ვიტყვით, ყოველთვის. თქვენ იმუშავებთ მინდვრებზე და ზოგჯერ მოხვალთ რომ... გააკეთოთ რაღაცეები ჩემთან ერთად.
- თქვენ დამიძახებთ ბატონს, ყოველთვის. არ იჩხუბოთ სხვა ბავშვებთან. - მან გამიღიმა მე თბილად, მე კი ჩემს დღიურს ჩავებღაუჭე რომ ტკივილი გამექარვებინა რომელიც გულს მიწვავდა.
ის აღარ გამოიყურებოდა თბილად და სანდომიანად, უფრო შეშლილს გავდა.
- Quels sont leurs noms? ( რა ჰქვიათ? ) - ჰკითხა მან ჩვენს უკან მდგომ კაცებს.
- ფრედრიკ ბრანსენი და ანა ვრაითი.
- N'était-il pas son frère? ( მისი ძმა არ იყო? ) ბატონმა იკითხა და თვალები დაუვიწროვდა. დამაინტერესდა რა იკითხა ისეთი რამაც გააბრაზა.
- oui, mais il etait plus... difficile a attraper. il etait Alex Wright, nous avons soulement reussi a obtenir Ana. ( კი, მაგრამ მისი დაჭერა რთული იყო, ის იყო ალექს ვრაითი. ჩვენ მხოლოდ ანას დაჭერა შევძელით. ) - ერთ-ერთმა უპასუხა და ადგილზე უკომპორტოდ შეიშმუშნა.
ისინი ჩემს ძმაზე ლაპარაკობდნენ.
მათ რაღაც თქვეს ჩემს ძმაზე.
- Nous allons poursuivre cette discussion plus tard. (ამის შესახებ საუბარს გავაგრძელებთ. ) - ბრალდებულმა კაცმა ჩაიღრინა და ხელი აიქნია.
გაგვიყვანეს. მინდოდა მეყვირა, "დაიცადეთ! დამაბრუნეთ ჩემს ძმასთან!"
მაგრამ ვიცოდი რომ ეს შეუსრულებელი მოთხოვნა იყო, თითქმის შეუძლებელი. ალექსმა ალბათ უკვე მიაკითხა პოლიციას. მალე გადამარჩენენ. მალე გადავრჩები, დარწმუნებულივარ!
ორმა კაცმა მე და ფრედრიკი კაბინიდან გარეთ გაგვიყვანეს, იარაღებს გვიმიზნებდნენ. შედარებით მცირე კაბინაში შეგვყარეს, რომელსაც დავახასიათებდი როგორც გიჟურ ჯოჯოხეთურ ხვრელს. ხველება დავიწყე რადგან ოთახი მთლიანად სიგარეტის კვამლში იყო გახვეული.
ჩემს დღიურს ვეჭიდებოდი იმდენად ძლიერად რომ ჩემი ხელის სახსრები გათეთრდა. ჩვენს წინ ბიჭების და გოგონების მთელი რიგი იყო, ხელში სიგარეტებით. ჩემი აზრით ისინი გამოიყურებოდნენ როგორც ღმერთები სიგარეტის კვამლში.
ყველა მათგანი შესანიშნავი გარეგნობის იყო, დაახლოებიტ 12-დან 17 წლამდე. ზოგიერთი ისეთივე მიმზიდველი როგორიც ფრედრიკი, ან იქნებ უფრო მეტადაც. ისინი უხეშები ჩანდნენ. მაგრამ ადვილად მისახვედრი იყო რომ ისინი იმავე ნავში ისხდნენ რომელშიც ჩვენ.
- Vous la, ces gars-la sont les nouveaux. Dites-leur les regles. rappelez-vous, ne pas... jouer... avec eux. surtour la jolie. C'est nouveau favori du maitre. (თქვენ! - ესენი ახლები არიან. უთხარით მათ წესების შესახებ. დაიმახსოვრეთ არ.. ითამაშოთ... მათთან. განსაკუთრებით ლამაზთან, ის ბატონის ახალი რჩეულია.) - ერთმა კაცმა რიგში მდგარი ერთ ერთი ბიჭისკენ მიბიძგა.
მას ჰქონდა შავი თმა, ზეთის ფერის კანი. ბიჭი სიგარეტს ეწეოდა უდარდელი გამომეტყველებით, მაგრამ ვხვდებოდი იცოდა რომ იარაღიანი ხალხი საშიშები იყვნენ. სიგარეტი ბათინკის ძირით ჩააქრო, ჩვენთან მოვიდა და შეგვათვალიერა. მზერა განსაკუთრებით დიდხანს ჩემზე შეაჩერა, თითქმის მაუპატიურებდა თვალებით. მინდოდა ხელები სხეულზე, დამცველობითი მანერით შემომეკრა, მაგრამ იარაღი ისევ ჩემს შუბლზე იყო მობჯენილი.
- Ouais, je connais les regles. Ces debutants sont en de bonnes mains. (დიახ, ვიცი წესები. დამწყებები კარგ ხელში არიან) - შავთმიანმა ბიჭმა გაიღიმა და თავისი თეთრი კბილები გამოაჩინა.
მისი ფრანგული სხვანაირად ისმოდა. დაბრკოლების გარეშე მაგრამ მისი აქცენტი ფრანგულს არ ჰგავდა. ის ალბათ სხვა ქვეყნიდან ჩამოვიდა, როგორც მე და ფრედრიკი.
იარაღიანმა კაცებმა დაგვტოვეს. საშინელი შეგრძნება, იარაღების რომლებიც ჩვენსკნენ იყო დამიზნებული, გაქრა და შვება ვიგრძენი, ტირილი მინდოდა. მაგრამ ჩემს თავს შევახსენე რომ ეს ბიჭებიც არანაკლებ საშიშები შეიძლება ყოფილიყვნენ.
- კარგი, იდიოტებო, რომელიმე თქვენგანი ლაპარაკობს ინგლისურად? - შავთმიანმა იკითხა და მისი აქცენტი იტალიურს მივამსგავსე.
ფრედრიკმაც და მეც თავი დავაქნიეთ.
- კარგი, ეხლა წესები. ყველაფერი რაც გგონიათ რომ იცით ცხოვრების შესახებ ღირსება, მორალი, ფასეულობები, ინდივიდუალობა, ყველაფერი დაივიწყეთ. თქვენ ამიერიდან გააკეთებთ ყველაფერს, ყველაფერს რომ გადარჩეთ - მან ბოროტად გაგვიღიმა.
ვიცოდი რომ მართალი იყო. მჭირდებოდა რომ გადავრჩენილიყავი, და გავაკეთებდი ყველაფერს იმისთვის რომ ალექსთან დავბრუნებულიყავი.
- წინასწარ წარმოდგენილი ცნებები დაივიწყეთ? ეს არის არარეგალური პორნოგრაფიული ბანაკი, შეგიძლიათ ესე უწოდოთ. თქვენ მოგიწევთ გააკეთოთ ისეთი რაღაცეები რაც თქვენს ხასიათს და ჩვეულებებს ეწინააღმდეგება. თქვენ იძულებული იქნებით მოგეწონოთ ამეების გაკეთება. თქვენ იმუშავებთ მინდვრებზე, გააბედნიერებთ ბატონს და არ ეცდებით გაქცევას.
ის უეცრად ჩემთან მოვიდა და გამიღიმა მაცდური ღიმილით. მოძრაობის უნარდაკარგულს განმიმარტა, და თვალები გამიფართოვდა უცნობი იტალიელი ბიჭის მონოლოგზე - შენ კი თუ გადარჩენა გინდა უნდა შეწყვიტო მაცდურად ყოფნა.
ის შებრუნდა, აანთო ახალი სიგარეტი და გაუჩინარდა კვამლში. შოკში ჩავარდნილი ვიდექი გაუნძრევლად, სანამ ერთ-ერთი ბიჭი არ მოვიდა და ხელი არ გადამხვია მეგობრულად.
- აჰ, არ მიაქციოთ ლუკას ყურადღება, ის ტკივილია უკანაშლი. ის ფიქრობს რომ აქაურობას მართავს, მაგრამ ერთადერტი რაც ჩვენ გვმართავს ეს სიგარეტია. - მას ჰქონდა ყავისფერი კულულები რომლებიც ყურებს უკან გადაეწია, ყავისფერი კარამელის მსგავსი კანი. სიგარეტს ჩემი სახის წინ იქნევდა.
- ღმერთო ამით ვცხოვრობთ, როგორც არის, ჩემი სახელია რაილი. შენ შეგიძლია დაწერო ჩემზე ამ დღიურში - მან მიმითითა ჩემს შავ დღიურზე. - დაგეხმარები ყველაფრის გარკვევაში, და არა არ ვეცდები შენთან დავწვე, ეს ისედაც წესების დარღვევა იქნება რომც მინდოდეს, უბრალოდ ვიცი თავს როგორ გრძნობ. და მხოლოდ მე ვარ ამათგან ინგლისურის კარგად მცოდნე, ამიტომ სანამ ფრანგულს ისწავლით მოგიწევთ მე მესაუბროთ.
თავი დავაქნიე, ოდნავ განცვიფრებულმა როგორ და რაზე საუბრობდა მაგრამ მე არ ვიყავი ისეთ სიტუაციაში ვინმე გამეკრიტიკებინა.
- კარგი, აქ არის თერთმეტი.. არა მოიცადე, უკვე ცამეტი ადამიანი და ჩვიდმეტი გოგო სხვა ქოხში. ამ კაბინაში სულ ბიჭები არიან. ბედნიერები იყავით რომ არ მოგიწიათ უფრო მეტ ადამიანთან ადგილის განაწილება. აქ არიან სტივენი, ქუინი, ლევანი, ლუკა, ბლეი, ჯორჯი, ჯინი, კაენი და აბელი, ისინი ძმები არიან, ქრეკი და მე. ქრეკის ნამდვილი სახელი არავინ იცის და ის უარყოფს ყველა სხვა სახელის დაძახებას ამის გარდა. თქვენ შეგიძლიათ ჩემ ოთახში იყოთ. უფროსწორად ჩემი საწოლი გაიყოთ. აქ არის სამი ოთახი და ქვინი ბლეინი, ლევანი ჩვენს ოთახში იქნებიან.
მან აგვიხსნა და მე მხოლოდ ვუყურებდი, ვცდილობდი დავწეოდი მის სწრაფ საუბარს.
ჩვენ მივედით ოთაკის კართან, საშინელი სანახავი იყო სიბინძურე ყველა მხარეს სადაც გაიხედავდი. მივხვდი რამდენად ჭუჭყიანი იყო აქაურობა მას შემდეგ რაც კვამლიდან გამოვაღწიეთ, რომელიც ისევ ჩვენს გარშემო იყო მაგრამ არც იმდენად სქელი. ვიგრძენი როგორ დამეწვა ყელი.
- ოჰ მარტო დაგტოვებთ ოთახში, ვიცი თავიდან სტრესი იქნება. დამიჯერეთ, რაც მეტად არ იფიქრებთ სახლზე მით უფრო გაგიადვილდებათ აქ ყოფნა - რაილიმ თანაგრძნობით გადმომხედა - დამიძახეთ თუ რამე დაგჭირდებათ, და აქ არის სანთებელა. ჯობს ეხლავე ისწავლოთ თაბმაქოს შეხვევა რადგან მოგიწევთ თვითონ მოიპაროთ მინდორზე.
მან გადმომაწოდა სამი სიგარეტი და ერთ-ერთის თავი უკვე მომწვარი იყო.
- ლამის დამავიწყდა მეკითხა - გასასვლელში შეჩერდა - რა გქვიათ?
მან შემომხედა ისე თითქოს მეუბნევოდა "აირჩიე რაც თავში პირველი მოგივა".
- ალისი - პირველი რაც მომაფიქრდა ის ვუთხარი - უბრალოდ ალისი.
მან შემდეგ დატოვა ოთახი. დამტოვა მარტო და ვუყურებდი ჭერს, ვიწექი გადასაფარებელზე და წერის დაწყებას ვაპირებდი.
ყველაფერი სწრაფად ხდება, უფრო მარტივი გამოსავალი ვიპოვე რომ არ ვიფიქრო ჩემს ახლანდელ მდგომარეობაზე. ბიჭებზე სხვა ოთახებიდან, სიბინძურეზე და კაცზე ბოროტი ღიმილით.
ალექსი ჩემს გადასარჩენად მოვა, პოლიცია გვიპოვის, ყველაფერი კარგად იქნება მალე.
აქ ცხელა, ძალიან ცხელა. იმდენ ოფლს ვღვრი რამდენიც მთელი ცხოვრების მანძილზე არ მქონია, ბინძურად ვგრძნობ თავს მაგრამ... რაღაც მჭირდება კომფორტისთვის. სავარაუდოდ რწყილით სავსე გადასაფარებელს ვეხუტები. ასევე ვიღებ სიგარეტს, სანთებელას და ვუკიდებ.
აქამდე მხოლო ორჯერ მომიწევია, მაგრამ ეს განსხვავებული, უფრო კარგი გემოსია. ღრმად ვიწოვ კვამლს ფილტვებში ვუშვებ და თავს უფრო კარგად ვგრძნობ. კარგი გემო აქვს, ყელის წვა და თავბრუსხვევა გონებაში მეუბნევა რომ დავივიწყო, დავივიწყო დავივიწყო დავივიწყო დავივიწყო.
მაგრამ ვიცი რომ არასდროს შემეძლება ალექსი თავიდან ამოვიგდო.

ჩიტების დევნასა და სიზმრების დევნას შორის არ არსებობს განსხვავება.
ფრთების შესხმა შეუძლებელია და მაინც სული პოულობს ოცნებას, მფრინავ მოგონებას,
ტვინში იღვენთება რომ აკონტროლოს.
როგორ შეიძლება თბილმა მელოდიებმა გამოიწვიონ მდევარი რომელიც სისხლს დაღვრის.