დილით ავდექი საშინლად გამოვიყურებოდი თავი მოვიწესრიგე და უნივერსიტეტისკენ წავედი, გზაში ანი შემხვდა გადამეხვია და ასე ვყავდი მანამ სანამ ლუკაც არ მოვიდა.
- ჩემი ორი მშვენიერი ქალბატონი რას საქმიანობს?
- არც არაფერს ქალურ საკითხებზე ვჭორაობდით, შენ რას შვები ლუკა?
- რავი ვარ რა, თუ არ ვცდები, მალე ჩემს გულისწორს გაგაცნობთ.
- კარგია ლუკა, მიხარია. მე გავალ და მალევე მოვალ.
- გილოცავ ლუკა.
-მადლობა გაეღიმა.
- მისმინე ანის რა დაემართა?
- წარსული გაახსენდა.
- წარსული, რას გულისხმობ ლუკა, თქვენს შორის რამე იყო?
- ეჰ მარიანა იყო დრო, როცა მე და ანი ერთმანეთს ვხვდებოდით, ნიამ იცოდა ჩემი გრძნობები, მაგრამ მე არ მოვწონდი, ამიტომ ანის სხვა ბიჭებთან ურჩევდა შეხვედრას, ისიც ნიას უჯერებდა. სკოლის ბანკეტზე საჯაროდ განვუცხადე ჩემი გრძნობების შესახებ ეს კიდევ მას სასაცილოდაც არ ეყო. ვიცი, რომ მასაც ვუყვარვარ, მაგრამ სიმართლეს არ აღიარებს ამიტომ მოვიფიქრე ახალი ისტორია, რომანზე. იქნებ მისი გულქვა გული გავალღვო და იქნებ დავიბრუნო. მე სხვა არც არავინ არ მჭირდება.
- ამას მართლა არ მოველოდი ლუკა შენ და ანი.
- ჰო ვიცი, რომ ერთმანეთს ვუხდებით.
- რაზე ჭორაობთ ჩემო გვრიტებო?
- წარსულს ვიხსენებდით.
- ჰო. მისმინე ლუკა იქნებ ხვალ გაგვაცნო შენი ლოვე, რას იტყვი მეც ჩემსას წამოვიყვან, ანის გვერდს თორნიკე დაუმშვენებს.
- მშვენიერი აზრია ანი, ხვალ შევხვდეთ ერთმანეთს, ახლა კი წავალ დაგტოვებთ, გიოს უნდა შევხვდე, ახლახანს ჩამოვიდა სვანეთიდან.
- ისევ ლექციის გაცდენას აპირებ?
-არაუშავს მთავარია გამოცდებზე დამეხმარეთ და ჩამაბარებინეთ, მერე ყველაფერი კარგად იქნება.
- მისმინე ანი ვინ არის შენი ლოვე?
- თემო ჰქვია.
- ვინაა საერთოდ ეგ თემო და თორნიკე რას წარმოადგენენ.
- ჩვენი ფაკულტეტის ბიჭები არიან, მაღალ კურსებზე არიან.
- საიდან იცნობ მათ?
- ნიამ გამაცნო ისინი კარგი ბიჭები არიან.
- რაში დაგჭირდა მათი დაპატიჟება?
- ლუკას გამო მაგას გონია, რომ მე მის გარდა სხვა ვერ მეყოლება, ხვალ დაინახავს, რომ ცდება.
- არ ჯობია, რომ უბრალოდ ისაუბროთ?
- არა მარიამ მე ის ძალიან მიყვარს, მიყვარდა, მაგრამ მან ვიღაც თიკაში გამცვალა.
- საიდან იცი ანი მე ვხედავ, რომ მას ძალიან უყვარხარ, მის თვალებში იმხელა სიყვარულს ვხედავ შენს მიმართ.
-ნიამ მითხრა ერთმანეთს, რომ ეხუტებოდნენ მაშინ დაინახა, ნია კი ყოველთვის სიმართლეს ამბობდა.
- მე არ ვიცი როგორი იყო ნია ან რას აკეთებდა, მაგრამ ლუკასთან მიმართებაში აშკარად შეცდა.
- შენ ასე ფიქრობ?
- დარწმუნებული ვარ, მისმინე თუ ერთმანეთი გიყვართ, რატომ არ გინდათ მშვიდად საუბარი.
- მე ხომ არ ავუხსნი არა ის კიდევ საერთოდ არ ანძრევს ხელს.
- შეიძლება შენგან ელის მოქმედებას?
- კარგი რა მარ.
-იქნებ ხვალ მაინც ისაუბროთ.
- ხვალ ნახავს, რომ მეც მშვენივრად ვარ.
- ვერ ხართ თქვენ.
ლექციებს დავესწარით და სახლისკენ წამოვედი სანამ სახლში შევიდოდი გიორგიმ გამაჩერა.
- ესეიგი მარიამი?
- დიახ მარიამ ბერიძე.
- სასიამოვნოა მე გიო ვიბლიანი ვარ, მისმინე შენ იცი ძალიან გავხარ...
- ნიას უკვე მითხარი.
- მარიამ იმ ღამით რაც მოხდა.
- არაუშავს გიორგი ნასვამი იყავი და მთელი ღამე ნიას მეძახდი.
- უბრალოდ მაპატიე თავი ვერ გავაკონტროლე.
- მესმის შენი ჩათვალე, რომ ეს ღამე საერთოდ არ ყოფილა შენს ცხოვრებაში.
- შენ ასე ფიქრობ?
-ჰო.
-დარწმუნებული ხარ?
- კი.
- კარგია ერთ ფაკულტეტზე ვართ მგონი.
-ჰო.
- იმედია მომეხმარები რაღაც რაღაცეებში.
- აუცილებლად თუ რამე არ მოგერიდოს.
- ვიმეგობროთ მარიამ.
- ვიმეგობროთ გიორგი.
- მე გიო უფრო მომწონს.
- მე კიდევ გიორგი.
- კარგად მარ ჩაიღიმა.
- კარგად გიორგი.
ერთმანეთს დავემშვიდობეთ სახლში შესვლისთანავე ჩემი ოთახისაკენ გავიქეცი, გამოვიცვალე მივირთვი, საკითხები დავაკონსპექტე მუსიკები ჩავრთე ჩავუჯექი წიგნებს ღამით დასაძინებლად ჩემს ოთახში გავედი.

აი ესეც მომდევნო თავი იმედია მოგეწონებათ.