ანასტასია ვრაითი, რომელიც მთავარი გმირი უნდა ყოფილიყო არ ჯდება ისტორიაში. ასე რომ მის მაგივრად არის აარონ ვრაითი (ეს ისტორია ნახევარძმებზეა) აქედან ისე განვაგრძნობ როგორც სინამდვილეშია. მხოლოდ ერთი რამ იცვლება, მთავარი გმირი გოგოს, ანასტასია ვრაითის მაგივრად იქნება ბიჭი, აარონ ვრაითი და მისი ზედმეტსახელი ბანაკში არის მაქსი.
16 მარტი,2014.
ბოლო დღეებია არ დამიწერია.
გულწრფელად რომ ვთქვა, ისე ჩანს თითქოს მხოლოდ ხუთი წუთი გავიდა. ჯერ ადრეა გათენებამდე, ძალიან ადრე. ჭუჭყიანი საათი 2:30ს აჩვენებს. რაილის ჩემს გვერდით სძინავს. იფიქრებდი რომ მთვრალი იყო ისე ამოვიდა და გაითიშა ჭუჭყიან გადასაფარებელზე.
ბოლო რამდენიმე დღე დამღლელი იყო. ფარცხვას ისე მივეჩვიე ხელები თავისით აკეთებენ საქმეს. ყოველ ღამე რომელიმე ბიჭი მიდის ფოტო გადაღებაზე ან ვიდეოს ჩაწერაზე, ვიღაცამ თქვა, არ მახსოვს ვინ, რომ გოგონები მეორე ქოხიდან დღის განმავლობაში მიდიან. ძალიან ბინძურმა აზრმა გამიელვა, ბატონი ალბათ დაღლილი იქნებოდა.
ვფიქრობ საკმარისი სიგარეტი მოვწიე იმისთვის რომ ფილტვის კიბო მქონდეს უკვე, ორი საათიც ვერ ვძლებ მოწევის გარეშე. რაილი ამბობს რომ კარგი თამბაქო ესეთ დამოკიდებულებას აჩენს. ოჰ კიდევ, ვფიქრობ ფრანგულის გაგებას ვიწყებ, ბრძანებები კარგად მესმის.
ამ ღამეს ერთადერთი საინტერესო რამ მოხდა, ბოლო დღეების მანძილზე. ცამეტივე ბიჭი "მისაღებ ოთახში შეიკრიბა.
ლევანმა დაიწყო სიმართლე თუ მოქმედების თამაში. ლევანს შესანიშნავი წითელი თმა და სუფთა კანი ჰქონდა, ელფის მსგავსი ნაკუთებით. ვერ დავუძახებდი სექსუალურს მაგრამ მის ღიმილს შეეძლო ჰეტეროსექსუალი კაცის გეით მოქცევა თვალის დახამხამებაში.
- კარგით, ყველანი მზად ხართ? ვიწყებ, ბლეი. სიმართლე თუ მოქმედება? - ლევანმა ჩაიღიმა, აიქნია სიგარეტიანი ხელი აზიელი ბიჭის მიმართულებით.
- მოქმედება.
- კარგი, ალოკე იატაკი და შემდეგ... აკოცე ქრეკს.
- რა? ეს ჩემთვისაა უსამართლობა და არა მისთვის - ქრეკმა, აფრიკელმა ამერიკელმა ბიჭმა გააპროტესტა.
ლევანმა უბრალოდ გაიცინა. ბლეიმ ამოიოხრა და ქრეკი სადაცაა დაარტყავდა ბიჭს.
როდესაც ბლეიმ შეასრულა დავალება, ის და ქრეკი დასხდნენ უკან. ყველა იცინოდა მათი სახეების დანახვაზე.
- ბლეი შენი ჯერია! - კაენმა და აბელმა დაიყვირეს.
ცოტა უცნაური იყო მათი საუბარი, როდესაც ერთი ლაპარაკობდა მეორე წინადადებას ასრულებდა ან ორივე ერთდროულად საუბრობდნენ.
- კარგი - თქვა ბლეიმ. აშკარად არ ხალისობდა თამაშით.
- აწწ, ნუ იქცევი ძუკნასავით ' იმიტომ რომ შენ მოგიწია ქრეკისთვის გეკოცნა - თქვა რაილიმ.
ყველამ გაიცინა თუ როგორ ცუდად ჟღერდა ეს, ბლეიმაც კი ჩაიცინა. რაილის და ლუკას შორის ვიყავი ჩაჭ....ტილი, წითელ დივანზე რომელიც მთლიანად დაფარული იყო ჭუჭყით და მტვრის დიდი ფენა ედო თითქმის ყველგან. რაღაც მიზეზით, ლუკასთან სიახლოვის დროს ვწითლდებოდი. ვფიქრობ იმიტომ რომ მისი კანი თითქმის ისეთივე იყო როგორიც ალექსის.
- კარგი, ჰმმ, ლუუკა სიმართლე თუ მოქმედება? - იკითხა ბლეიმ.
თავი ლუკასკენ შევატრიალე როგორც ყველამ. რაილისგან გავიგე რომ ის ყველაზე დიდხანს იყო ჩვენს შორის, თორმეტის მოვიდა ეხლა კი თექვსმეტის იყო.
- სიმართლე - თქვა მან უხეშად.
ავერ ვიგებდი როგორ შეეძლო ერთი სიტყვა ესე უხეშად გამოსვლოდა.
მისი იტალიური აქცენტი ამას უფრო მკაცრად აჩენდა. ყველამ ამოიოხრა, სიმართლეში არ იყო მხიარულება.
- კარგი - ბლეი დაფიქრდა რამდენიმე წამს - ვის აქვს ყველაზე სექსუალური უკანალი ამ ოთახში?
წუთით დაფიქრდა შემდეგ კი ღიმილით ჩემსკენ მოტრიალდა - მაქსს.
გაწითლების მაგივრად ავდექი და კარგად დანახვის საშუალება მივეცი. გავიგე მათი შეძახილები, ნამდვილად მაცდური ვიყავი, ჰა.
რაილი ჩემს გვერძე დადგა - ფეხები და უკანალი კარგი გაქვს, გასწავლი როგორ უნდა გამოიყენო.
დაბნეულმა შევხედე და ბიჭებმა გაიცინეს.
- წარმატებები მაქსი - ლუკამ ჩაიღინა - რაილი საუკეთესო სტრიპტიზ მოცეკვავეა აქ, ვფიქრობ ის სტრიპტიზიორად დაიბადა.
თვალები გამიფართოვდა, მაგრამ რაილიმ უბრალოდ გაიცინა და ორივე ხელი ჩემს გვერდებზე დააწყო უკნიდან.
- მთავარი გვერდებია მაქს, ნელა უნდა ამოძრაო.
ის წყნარად ამოძრავებდა ჩემს გვერდებს აქეთ-იქით, ღმა მოძრაობით რომელიც არასდროს გამიკეთებია. შემდეგ ჩემს წინ დადგა და ცეკვა დაიწყო. ღმერთო მისი მოძრაობები, ერთადერთი როგორც შემიძლია ეს ავღწერო იყო ტკბილი. ის აძლევდა მის ტანს თავისუფლად მოძრაობის უფლებას.
- ხედავ? მოდუნებული უნდა იყო. შემდეგ ხელებს თავზე იწყობდა ნელა მოძრაობ, გვერდების ქნევით - გაიღიმა ბავშვურად რომელიც მის მოძრაობებს არ შეეფერებოდა.
მუხლები გრაციოზულად მოხარა და ჩემსკენ დაიწყო ცეკვა. ნერწყვი გადავყლაპე, ვაღიარებდი მისი სხეულის მოძრაობის მანერას. დანარჩენები იცინოდნენ მის ბავშვურ გამომეტყველებაზე.
- მიდი სცადე! - შემომთავაზა.
არაკომფორტულად ვიგრძენი თავი, მაგრამ ყველაფერი დავივიწყე.
სიგარეტი ჩავაქრე ფერფლი შარვლიდან ჩამოვიბერტყე. დავიწყე ნელა გვერდების მოძრაობა როგორც რაილი აკეთებდა, ნელა ვზნექდი უკანალს. უცნაური იყო თავიდან შემდეგ მოვეშვი და გავიღიმე. თავს ჟელესავით ვგრძნობდი. ხელები თავის ზემოთ ავწიე, მაცდურად ვცეკვავდი დივნის სახელურზე. ალექსზე ვფიქრობდი, როგორი სრულყოფილი იყო ის, როგორ ნელა ახამხამებდა თვალებს როდესაც დაღლილი იყო, როგორ მკოცნიდა მთელი სინაზით, სექსუალურად, რბილად, ჩემი ძმის მოგონება ცეკვაში ჩავდე.
და ვმხიარულობდი. გამიკვირდა იმიტომ რომ დედამ მითხრა როდესაც პატარა ვიყავი, გოგონები როგორ ყიდდდნენ სხეულებს იმიტომ რომ არათავდაჯერებულები იყოვნენ რომ არაფერი ჰქონდათ სხვა შესათავაზებელი. ზუსტად იმავეს ვაკეთებდი, გარდა იმის რომ ჩემს სხეულს არ ვყიდდი. მაგრამ სექსუალურად და ძლევამოსილად ვიგრძენი თავი და ვიგრძენი როგორ გავიღიმე დღეების მანძილზე პიველად.
ცოტა ხნის შემდეგ გავაანალიზე რომ არავინ აღარ იცინოდა და არც ლაპარაკი ისმოდა. შევწყვიტე ცეკვა და გარშემო მიმოვიხედე. ყველა ბიჭი, რაილის გამოკლებით მე მიყურებდა დაბინდული თვალებით და ზოგიერთს დორბლი ჩამოსდიოდა ტუჩების კუთხეებიდან.
- რატომ გაჩერდი - ჩაიჩურჩულა რაილიმ.
- ყველა რატო მომჩერებიხართ? - არაკომფოტრულად ვუთხარი და ხელები მკერდზე გადავიჯვარედინე.
უეცრად, ლუკა წამოხდა სკამიდან და ტუჩები ჩემსას მოაწება. გაკვირვებულმა ამოვიკვნესე როდესაც ბიჭმა მხრებზე ძლიერად მომიჭირა. მისი მწეველი სუნი ჩემს სახეზე ეცემოდა და მიყურებდა ისევ ვნებით დაბინდული თვალებით.
- ჯანდაბა, ვფიცავ გეი არ ვყოფილვარ - ჩაიჩურჩულა მან, შემდეგ უკან დაიხია უხერხული ჩაცინებით - მაპატიე, უბრალოდ .. შენ ... შენ...
- საუკეთესო მოცეკვავე ხარ რომელიც ოდესმე მინახავს - რაილიმ შეაწყვეტინა.
ყველამ საუბარი დაიწყო, ზოგიერთი ჩემთან მოდიოდა და ისევ უკან იხევდა რომ ის არ გაეკეთებინათ რაც ლუკამ.
- ღმერთმა დასწყევლოს - კაენმა დაიწყო - ეს იყო ყველაზე სექსუალური რამე რაც ორი წლის მანძილზე მინახავს - დაასრულა აბელმა.
ორივემ საჩვენებელი თითი ჩამომისვა სახეზე და შევკრთი. გონებაში რაღაც ფიქრმა გამიელვა. რა იქნებოდა მათ ალექსის შეპყრობაც რომ მოეხერხებინათ? ისე ვიქნებოდით როგორ კაენი და აბელი? უფრო მარტივი იქნებოდა? ჯანდაბა რათქმაუნდა. ალექსი რომ აქ ყოფილიყო ეს ბევრად მარტივი იქნებოდა. ყელში გაჩხერილი ცრემლები ვიგრძენი და ჩემს ძმაზე ფიქრები გონებიდან გავდევნე.
- ოჰ მართლა? - ვკითხე ძმებს.
ჩავიღიმე და ტუჩზე ვიკბინე ისე როგორც ვიცოდი ალ... არა მასზე არ ვიფიქრებ.
მოკლედ, უბრალოდ ტუჩზე ვიკბინე და თითები ორივე ბიჭის მკერდზე ავაცურე და ხმამაღლა გავიცინე ისე რომ ორივეს თვალები აბრჭყვიალდა ერთდროულად. მათგან გამოვძვერი და რაილის შევუერთდი დივანზე. ვიცოდი თავს იკავებდა რომ ზედ არ მომკრობოდა და არ ეკოცნა. ისევ არ ვიცოდი რას ვფიქრობდი ლუკას კოცნაზე. მოგვიანებით ალბათ შემზიზღდებოდა, მაგრამ ეხლა მადლობელი ვიყავი რაილისი რომ თავს იკავებდა. არ ვიცი ამდენს თუ გავუძლებდი.
ამის მაგივრად მან გაიღიმა და ახალი სიგარეტი აანთო - ვიცეკოთ, კოცნის გარეშე. ვინმეს არ უნდა?
სტივენმა აწია ხელი, ძლიერი მაგრამ ჩუმი იყო. არ ჩანდა სტრიპტიზის ცეკვის სტილის, ცოტახანში ყველა ჩვენგანი ცეკვავდა.
რამდენჯერმა მე და რაილიმ ერთმანეთს შეხედეთ. კარგი იყო მისნაირი მეგობარი რომ მყავდა. ვიცოდი ჩემს გვერძე იყო რაც სასიამოვნოა.
დაახლოებით ოთხი ადამიანი გავარდა ცეკვიდან იმიტომ რომ ჩემი კოცნა სცადეს. მე გავიმარჯვე. რაილი დანებდა ბოლოს როდესაც მიხვდა ვერ დამამარცხებდა. შემდეგ საშიში ისტორიების მოყოლა დავიწყეთ. უმეტესად ამ ისტორიებზე ოთახში ვიჯდებოდი ალექსთან ერთად და შიშით მივეკრობოდი... მაგრამ ეხლა მაქსი ვარ... მაქსს არაფრის არ ეშინია.
თერთმეტისკენ დავიშალეთ, ყველას ოთხზე გვიწევდა დილით ადგომა, ასე რომ არ შეგვეძლო გვიანობამდე ყოფნა. რაილის გვერძე გადასაფარებელში ვბორგავდი, ოფლით გაჟღენთილი როგორც ბ*ზი ეკლესიაში.
- რა გჭირს მაქს? - ჩაიჩურჩულა მან სიბნელეში.
მის ჩრდილს ვხედავდი მთვარის შუქზე.
- კოშმარები. საშინელ კოშმარებს ვხედავ - ვაღიარე.
- არასდროს გქონია აქამდე - აღნიშნა მან.
- უბრალოდ არ გამიღვიძებიხარ - შევუსწორე - და გაკვირვებულივარ რომ აქამდე არ მომხდარა. უბრალოდ ამ ღამით, ვგრძნობ რომ გავიღვიძებ.
-შშშ - რაილი ჩამეხუთა წყნარად. ის მხოლოდ წლინახევრით იყო დიდი ჩემზე. - შშშ, არაფერი მოხდება. უბრალოდ დაიძინე. ხვალ კიდევ ერთი დღე გათენდება.
- რაილი, ეს მგონი ყველაზე დებილობაა რაც ოდესმე გამიგია. რათქმაუნდა ხვალ კიდევ დღე მოვა.
ორივემ ჩავიცინეთ ჩუმად და მალევე დაეძინა. მისი ხელებიდან გამოვძვერი და დღიური ავიღე რომ დამეწერა. სასაცილოა რაც დიდი ხნის მანძილზე მხიარულება მქონია არალეგალურ პორნოგრაფიულ ბანაკში, სადღაც ჩრდილოეთ ამერიკაში მქონდა, თანაც სტრიპტიზის ცეკვით თინეიჯერ ბიჭებს შორის.


მელანი იღვრება ქოთნის გვერდებიდან რომელსაც დღე ქვია,
და სინათლის ვენებში მიედინება.
მთელს სინათლეს სიბნელეში შთანთქავს,
ტოვებს ხვრელებს ვარსკვლავის ქსოვილებზე.
როდესაც ყველაფერი ნელა კვდება ღამეში,
მტრედი, ჭუჭყში ცრემლებად იღვრება,
უყურებს შეღებილ ცას.
ვარსკვლავები ბრწყინავენ მოშორებით,
იმდენად შორს შეიძლება ყალბები იყვნენ.
მაგრამ ისინი არ არიან შავები.
მათ აქვთ რაღაც დასაწყისი.


ალექს ვრაითი



აარონ ვრაითი (ანასტასია სტილის მაგივრად)



რაილი