თითები ჩემს ზურგზე ააცოცა და წამებში შემომაძარცვა შავი ნაჭერი. არც ჩემს ხელებს დაუყოვნებიათ, კანკლა ატანილმა პერანგის ღილები გავუხსენი და შევცბი.
- შენ...რა...მოიცა და...
ავლუღლუღდი და მის სწორ ტანს დავუწყე თვალიერება, რომელზეც მკერდის ნასახიც ვერ დავინახე
ფართოდ გაეღიმა და ბოხი ბარიტონით ყურთან მიჩურჩულა
- რას ეძებ?
- მკერდი არ გაქვს
ვუთხარი დაბნეულმა
- უფრო მაგარი რამეც შემიძლია განახო
შარვლის ელვისკენ წაიღო თითები და თვალები გამიფართოვდა
- არ მჯერა
მოწყვეტით დავჯექი დივანზე და უაზროდ დავიწყე ღიმილი
- ეის არ გჯერა
ჩემს ნერვებზე თამაშობდა სანი
- შენ მამაკაცის სასქესო ორგანპ გაქვს, ხვდები?ყველაფერი მარტივად არის
ბედნიერი გავყვიროდი, თუმცა სანის სახე მოეღრუბლა და იქვე მსგარ ვისკის ბოთლს გადაწვდა
- რატომ გგონია, რომ ყველაფერი მარტივად არის?გგონია ხალხსი სრულფასოვან მამაკაცად ჩამთვის, რახამც ოპერაციები მაქვს გაკეთებული და მაბია?მათთვის მაინც გოგო ვიქნები, რომელსაც აი ესე ერთდღეს გაუსწორდა და კაცად გადაკეთდა. ცოდვის შვილი და ბუნების შეცდომა
სვავდა და ზიზღით საუბრობდა
- ან გგონია შენი მშობლები ჩემზე, რომ გაიგებენ იტყვიან უი ამას მკერდი არ ჰქონია და ყ*ეც აბია, ამიტომ კაციაო ?და შენთან ურთჳერთობის ნება დამრთავენ?ეს საქართველოა ნინა სა ქა რ თვე ლო
დამიმარცვალა და ნერვიულობისგან გამშრალი ყელი ისევ მწარე სითხით გაისველა, არ მესმოდა მისი საუბარი, რადგან ახლა უზომოდ ბედნიეირ ვიყავი, მიუხედავად იმისა, რომ მე მისი სულიერება მხიბლავდა მაინც მიხაროდა ეს ყველაფერი.
საცვლების ამარა ფეხზე წამოვდექი და გვერდით მივუჯექი
- მომიყევი.
ახლა შედარებით მოზრდილი ყლუპი გადაუშვა ყელში და სევდიანი ბარიტონით თხრობა დაიწყო.
- იმ დღიდან რაც ბავშვს აზროვნება შესწევს, ანუ სადღაც 3,4 წლიდან მაქვს ერთიდაიგივე უჩვეული სიზმარი. რომ ვარ ბიჭი, მყავს ოჯახი, ცოლი, დედ-მამა და შვილი. 2 წლის ჰელენი, ავარიაში მოვყვები მათთან ერთად და ყველა ვიყუპებით, შემდეგ ვხედავ ფრთოსან ხალხს, თუარვცდები ანგელოზები არიან, მიღიმიან და შორიდან მესმის უცნაურად თბილი და ამავე დროს კატეგორიული ხმა "მიეცით მეორე შანსი" ასე რჩება ჩემი სიზმარი, ამას თავიდან გადამწყვეტ ყურადღებას არ ვაქცევდი, ღრმა ბავშვობიდანვე მანქანებით ვთამაშობდი და პირველი კლასიდანვე ბიჭებთან ვმეგობრობდი, რომ წამოვიზარდე თმებს სულ მოკლედ ვიჭრიდი, ბიჭურად მეცვა და სულ საქმეებს ვარჩევდი, ამის გამო სახლში სულ კომფლიქტი მქონდა. ჩემები მსჯიდნენ ამის გამო, მეუბნებოდნენ შენ გოგო ხარ და მოიქცეი ისე, როგორც გოგონაო. მზოარდობის ასაკშიუკვე ქალებმა დამაინტერესა და არა კაცებმა, ჩემი სიზმრის შესახებ სახლში მოვყევი დედამ მაშინვე ფსიქოლოგთან გამაქანა, მან კი დაასკვნა, რომ მე მამაკაცი ვიყავი და წინა ცხოვრება მახსოვდა, ექსტრასენსებთან დავყავდი დედას 1 თვე და ქალი უკვე გიჟს გავდა ყველაფერს ვყვებოდი, რაც ჩემს წინა ცხოვრებაში ხდებოდა. ბოლოს მამაჩემს გაუმხილა და ისიც, როგორც ქრისტიანი, ქართველი მამაკაცი გადაირიე და სასწრაფოდ სასულიერო პირებთან მიმიყვანა, გაგიკვირდება და მათაც იგივე თქვეს, რომ მე მახსოვდა ჩემი წინა ცხოვრება, მაგრამ ახლა გოგო ვიყავი და მოვქცეულიყავი უნდა გოგოსავით, რადგან მეორე შანსი მერგო გამომეყენებინა ის
ანერვიულდა და კანკალის დასაფარად ბუხარს შეუკეთა. შემდეგ კვლავ განაგრძო.
- ამის შემდეგ ცოტახანს მიწყნარდა სიტვაცია, მაგრამ ბოლოს როდესაც სახლში გოგონა მიიყვანე როგორც ჩემი შეყვარებული, მე და მამას უთანხმოება მოგვივიდა და საავადმყოფოში მოვედი გონს, ექიმმა მშობლებს უთხრა, რომ მამაკაცის ჰორმონები მქონდა და არა ქალის, სულ გადაირივნენ ჩემები დაწყევლილ შვილად, ბუნების შეცდომად, სატანად მომიხსენიებდნენ და ბაბუაჩემი, რომ არა ალბათ მამაჩემი საკუთარი ხელებით დამახრჩობდა. ბაბუას დამსახურებაა, რომ ვერც ფიზიკურად გამტეხა ვერაფერმა და ვერც სულიერად, ოპერაციის ხარჯეი მან დაფარა, 3 ოპერაცია დამჭირდა სწორედ თურქეთში ოპერაციის დროს გავიცანი ლევანი 14 წლისები ვიყავით მაშინ, ფეხბურთის გამო ფეხზე ტრამვა ჰქონდა მიღებული, მიუხედავად იმისა, რომ მანამდეც მყავდა უამრავი ძმაკაცი ლევანთან ყველაფერი სხვაგვარდა აღმოჩნდა, ყველანაირად გამიგო და გვერდით დამიდგა მას შემდეგ ერთად ვართ ან ვიყავით.
ორივე დავდუმდით, მე არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა მისთვის არაფერი ვიცოდი, მხოლოდ ის მოვიფიქრე, რომ ძლიერად ჩავხუტებოდი, პატარა ცხირი კისერში ჩამიდო და გაიყუდა.
- დღემდე ბაბუასთან ვცხოვრობ ნინა, თუმცა მაინც არ მაქვს ნორმალური ცხოვრება. უცნაური სიზმრები კვლავ არ მასვენებს და მგონია ორ სამყაროში ვარ გაჭედილი, მშობლები დავკარგე, დედა რეკას მაინც, მამაჩემზე ამბობენ ნერვიულობამ მოტეხა და ლოგინს მიეჯაჭვა კაციო, ამ ყველაფერში თავს ვადანაშაულებ ნინა და ახლა ლევანი, რომელსაც არასდროს არავინ ყვარებია და რომელიც ქალს არასდროს მოქცევია ისე, როგორც შენ ამ ცოდვასაც ნუ მომაწერ ნინა, ლევანი კარგი ბიჭია და თან მე და შენ მომავალი არ გვაქვს, შენ შვილები უნდა გყავდეს და ნორმალური ქმარიც, რომელიც ბედნიერს გაგხდის და ყოველ ფეხის ნაბიჯზე ხალხი არ გაძახებს, რომ ბუნების შეცდომის ცოლი ხარ
კიდევ აპირებდა სისულელეების გაგრძელებას, თუმცა საუბარი არ დავაცადე და მის ტუჩებს უურცხვად წავეტანე, საშინლად მსიამოვნებდა სისხლისგან გაწითლებული ტუჩების და სასმლის გემო, ვკოცნიდი მანამდე სანამ თვითონვე არ გახდა მომთხოვნი და ზედ არ გადამისვა, ფეხები ტანზე შემოვხვიე და ტუჩებს ძლივს მოვწყდი, ყბის ძვალზე გადავინაცვლე და სველ კოცნას ვუტოვებდი ყელთან, თვალები მინაბა და ხელი თმებში შემიცურა.
- სტაფილოსფერო
ხმადახშულმა ამოიგმანა და სასწრაფოდ ჩამეხუტა, მხოლოდ ასე შეძლო გაჩერება. მეც აღარ შევწინააღმდეგებივარ დაღლილობამ თავისი ქნა, გულმკერდძე მივეხუტე და ძილის სამყაროში გადავეშვი.





- ნინა?
ელენას ხმამ გამომაფხიზლა, თვალები მძიმედ გავახილე და გარემოს თვალი მოვავლე. ოთახში, საწოლზე ვიწექი
- ელეეე, თავი მისკდება
ამოვიხავლე
- გზად რამე ვიყიდოთ, ადექი გიო უკვე გველოდება
- კარგი
დავთანხმდი ისე, რომ არ დავფიქრებულვარ, მაგრამ გონებამ წამში გადახარშა ყველაფერი.
- და სანი?
ვიკითხე გაპარული ხმით, ელენამ თავი დახარა და სევდიანად მითხრა
- წავიდა
წავიდა...წავიდა...წავიდა.. ერთსა და იმავეს იმეორებდა გონება და მეგონა ტვინში სისხლი ჩამექცა, აღარაფერი მიპასუხია სასწრაფოდ ჩავიცვი და სახლი დავტოვეთ მხოლოდ ჩვენ სამმა მე ელენამ და გიორგიმ. გზად ხმა არცერთს ამოგვიღია, ყველა ხვდებოდა, რომ ცუდათ ვიყავი და არავისთან საუბარი არ მსურდა. სასწრაფოდ დავემშვიდობე მათ და სახლში ავვარდი. საბედნიეროდ არავინ დამხვედრია სახლი, ცრემლებს გასაქანი მივეცი და თუკას და ნატალის სასწრაფოდ გადმოსვლა ვთხოვე, მარტო ვერ გავუძლებდი.



- გიყვარს
მეუბნება თუკა, რომლის კალთაში თავი მიდევს და თმებზე თამაშს განაგრძობს
- რას აპირებ
ანერვიულებული ნატალი სიგარეტს უკიდებს და თვალებში მაშტერდება
- არ ვიცი
ვხავივარ ძლივს გასაგონად და ცრემლები ისევ თავისით იწყებს დენას
- არ მინდა უნივერსიტეტში წასვლა, არაფერი მინდა
სასოწარკვეთა მიტევს და ანერვიულებული ჩაის ვსვავ.
- როდემდე გაიქცევი ნინა ?მიდი ამაყად და მშვიდად, იქ სწავლობ და არა ცხოვრობ არავის საქმე არ ა რის შენ ვინ გიყვარს და რატომ
მამშვიდებენ გოგონები.
- არ ვიცი როგორ მოვიქცე რატომ ვერ ხვდებით ?ლევანს, რომდ ავინახავ რა გავაკეთო?სანი თავს ამარიდებს და გავგიჟდები ასე. გადასავლა მინდა გადასვლა
ბოლო სიტყვებს ყვირილით ვამბობ და დედაჩემის შეშინებულ სახეს ვაწყდები
- რას ამბობ ძვირფასო?რა გადასვლა?შენ ხომ მოგწონდა ეგ უნივერსიტეტი, ღმერთო ნინა სახეზე რა გჭირს ?დედი თვალები რას გიგავს?
დედაჩემი კითხვების კორიანტელს მაყრის და გაღიზიანებული ბღავილს ვუმატებ
- თამუნდა დეიდა იქნებ სხვადროს ესაუბროთ ახლა არ არის ხასიათზე
ეუბენბა ნატალი და ჩემს დამშვიდებას ცდილობს
- იმ ბიჭის ბრალია დედი ? იმის?
მეუბნება დედაჩემი და გაგიჟებული სახლიდან გავრბივარ არ ვიცი სად მივიდვარ, უბრალოდ აქედან უნდა წავიდე. უნდა წავიდე.




გამარჯობათ, მომენატრეთ ძალიან. თქვენივე თხოვნით ვეცადე სანის გამართლებას და მემგონი გამომივიდა, თქვენ შეაფასეთ