დირექტორის მოადგილემ სანდროს და ლილეს რაღაც ფურცლები დაურიგა რაზეც ეწერა თუ რა უნდა გაეკეთებიათ ამ სამ დღეში.ძალიან ბევრი რამ ჰქონდათ გასაკეთებელი და ლილეს აზრით ამდენ რაღაცას სამ დღეში ვერ გააკეთებდნენ ამიტომ პროტესტი გამოთქვა
-არამგონია ამდენი რამის გაკეთება მოვახერხო!თან სკოლის დარბაზი ძალიან დიდია
-მოვასწრებთ ნუ გეშინია
სიტყვაში ჩაეჩრა და ლილეს ცივი გამომეტყველებით გადახედა მეწყვილეს.ლილე გაბრასდა და გაიბუსხა აღარაფერი უთქვამს
-მაშ კარგი წარმატებებს გისურვებთ ბავშვებო იმედია ყველაფერს კარგად გააკეთებთ.რამოდენიმე წუთში ჩემს კაბინეტში შემოდით თანხას გამოგიყობთ რომ ყველაფერი შეიძინოთ
დიროქტორმა დარბაზი დატოვა მას ბავსშვებიც მიჰყვნენ და დარბაზში მძოლოდ ლილე და სანდრო დარჩნენ
-არამგონია რაღაც რო გამოგვივიდეს ყველაფერი ისე როგორც დირექტორს უნდა
თქვა ლილემ და მზერა მეწყვილეს მიაბყრო
-რატომ ხარ პესიმისტი?ყველაფერი გამოგვივა ისე როგორც ჩვენ გვინდა მთავარია დირექტორს მოეწონოს
უთხრა ლილეს და ფურცელს ჩახედა რომელიც ხელში ეკავა.
-მაგრამ ძალიან ბევრი რამ გვაქ გასაკეთებელი და მგონი ჯობს რომ მალე დავიწყოთ მზადება
ლილემ მიუგო მეწყვილეს და გასასვლელისაკენ დაიძრა
-მე დირექტორის კაბინეტში ვიქნები
უთხრა და დარბაზი დატოვა.სანდრომ ჩანთა აიღო და მას გაჰყვა.ორივენი კაბინეტში იჯდნენ როდესაც ზურაბი ოთახში შემოვიდა რაღაც საბუთებით ხელში
-ბავშვებო ძალიან საპასუხისმგებლო საქმე გავალიათ ამიტომ იმედი მაქვს რომ ამ საქმეს კარგად გაუძღვებით.ახლა კი ფულთან დაკავშირებით იმედი მაქვს 3500 ლარი გეყოფათ რათა ყველაფერი შეიძინოთ.
ზურაბმა მაგიდაზე ფურცელი დადო და მათ გაუწოდა
-ხელი მოწერილი მაქვს მხოლოდ ბანკიდან გამოტანა უნა ფულს ამიტომ იჩქარეთ დრო გადის
სანდრომ ფურცელი აიღო და ფეხზე წამოდგა ლილემ მიბაძა მას და მაშინვე ფეხზე წამოდგა
-ნახვამდის ბატონო ზურაბ
ბავშვები ზურაბს დაემშვიდობნენ და კაბინეტი დატოვეს
-ესეიგი ახლა ფული ავიღოთ და შემდეგ დავიაროთ მთელი თბილისი რათა შევიძინოთ ის ყველაფერი რაც გვჭირდება
თქვა სანდრომ და სკოლის ეზოდან გავიდა.მის მანქანასთან მივიდა და კარები გააღო
-ჩემი მანქანით წავიდეთ
უთხრა მან გოგონას და მანქანაში ჩაჯდა.ლილეც უსიტყვოდ დამორჩილდა და მას გვერდით მიუჯდა.სანდრომ მანქანა დაძრა და ბანკისაკენ დაიძრა...
ფული აიღეს და ახლა გოგრების შესაძენად წავიდნენ ბაზარში
-რამდენი გოგრა უნდა ვიყიდოთ?
იკითხა სანდრომ და ფული გადაითვალა
-დაახლოებით 35 მაგრამ ერთი შენი თავიც ჩავთვალოთ კვახად და 34 ვიყიდოთ
მიუგო გოგონამ და წინ გაიჭრა,სანდრო კი გაბრაზებული და გაბუსხული გაჰყვა უკან.
ბავშვებმა გოგრები იყიდეს და სანდროს მანქანაში ჩააწყვეს
-სანდრო ახლა დეკორაციისთვის საჭირო ნივთები ვიყიდოთ
ბიჭიც დათანხმდა და ლილეს უსიტყვოდ გაჰყვა.
ლილემ და სანდრომ ყველა ის საჭირო ნივთი იყიდეს რაც სჭირდებოდათ
-ეხლა სად მივდივართ
ლილემ კითხა სანდროს და მისკენ გაიხედა რომელიც მანქანას გაფაციცებით ატარებდა
-დღეს ჩემთან წავიდეთ და ხვალ მოვიფიქრებთ
-კარგი
გოგონა დაეთანხმა და ფანჯრის მინას თავი მიადო...
სანდრომ მანქანა თავისი სახლის წინ გააჩერა და გადავიდა მას ლილეც მიყვა.საბარგოდან ნივთები აიღეს და სახლისაკენ წავიდნენ.როგორც ჩანდა სანდრო დიდ სახლში ცხოვრობდა.ზარი დარეკეს და კარი შუახნის ქალმა გააღო სანდროსა და ლილეს დანახვაზე თვალები გაუნათდა
-დეეე შემოგვიშვებ თუუ კიდე უნდა დაგვაკვირდე?
იკითხა სანდრომ მობეზრებულად და დედამის ცივი მზერა მიაბყრო.ქალი მაშინვე გაიწია და ბავშვები სახლში შემოატარა.ლილე მორცხვად იდგა მისაღებში
-დედა გაიცანი ეს ლილეა ჩემი პარალელური კლასიდან
-სასიამოვნოა ლილე.ძალიან ლამაზი სახელი გაქვს და ასევე ძალიან ლამაზი ხარ
ლილეს შერცხვა და თავი დახარა
-დიდი მადლობა
მორცხვად უპასუხა გოგონამ
-დირექტორმა ჰელოუვინთან დაკავშირებით კომიტეტის თავჯდომარეებად დაგვნიშნა ამიტომ ყველაფრის გაკეთება ჩვენ გვიწევს და ნინა გააფრთხილე არ შეგვაწუხოს
მიუგო სანდრომ დედას და ოთახისაკენ წავიდა.ლილეც მას მიედევნა ჩანთებით ხელში.გოგრებისა და რამოდენიმე ჩაგთის გარდა მათ ყველაფერი აიღეს მანქანიდა.სანდრო ოთახში შევიდა მისი ოთახი საკმაოდ დიდი და მყუდრო იყო.ლილემ ჩანთები პატარა მაგიდასთან დააწყო თვითონ კი კუთხეში მდგარ საბარძელზე მოკალათდა.
-ნინა ვინ არის?
იკითხა გოგონამ დიდი ინტერესით
-ნინა ჩემი უმცროსი დაა არის.ნამდვილი პარაზიტია.16 წლისაა და შეუძლია კაცი მოკლას!
სანდრო ზიზღით ლაპარაკობდა რაზეც ლილეს ეღიმებოდა.
სანდრომ ჩანთები ამოალაგა და საჭირო ნივთები მაგიდაზე დააწყო.
-მაშ შეუდგეთ საქმეს
თქვა ლილემ შემართებით ფეხზე წამოდგა მოსაცმელი გაიხადა და იქვე სავარძელზე დააგდო თვითონ კი მაგიდისაკენ წავიდა.