მეორე დილით სიცხისგან ვიწვოდი,ოთახის ფანჯარა ღია დამრჩენია და საშინლად შემცივდა,მარიამს ვეძახდი მაგრამ არ იყო სახლში აშკარად,როცა ავდექი თავის ტკივილი უფრო მეტად ვიგრძენი
მაგიდაზე წერილი დაუტოვებია
''მაციავარშია საჭმელი,დღეს ნახვის დღეა და დილით შუბლზე გაკოცე და იწვოდი სიცხისგან,წამალი საწოლის გვერდით დაგიდე და დალიე აუცილებლად მალე მოვალ,გკოცნი''
ძლივს მივბარბაცდი მაცივართან და ნატურალური წვენი გამოვიღე,ახა უკვე ყელის ტკივილიც ვიგრძენი
-ჯანდაბა,გაციების დრო იყო ახლა?ჩემს თავს ვებუტბუტებოდი გაბრაზებული
ხალათის ჯიბეში რაღაცამ ბზუილი დაიწყო,შემეშინდა და გახდა დავიწყე,მაგრამ უცებ მივხვდი რო ტელეფონი იყო,ჩემს საქციელზე მეთვითონ გამეცინა.ლუკა რეკავდა
-გისმენ ლუკა
-რას შვრები?
-რავი,ეხლა გავიღვიძე შენ?
-შენთან ვარ კარი გამიღე
ტელეფონი გავთიშე და ლუკას კარი გავუღე
ხელშო ორი სავსე პარკი ეჭირა და შუბლშეკრული მიყურებდა
-რახდევა ლუკა?ეგ რაარის?ხელით პარკებისკენ მივუთითე
-სიცხე გაიზომე?
-არა,ეხლა ავდექი,შენ საიდან იცი სიხცე რომ მაქვს?
-მარიამმა დამირეკა და მაშინვე წამოვედი,კარგად ხარ?როგორ გაცივდი?
-შემოდი მოდი,რატო წუხდებოდი,გამივლის მალე არიყო შენი მოსვლა აუცილებელი
-ბევრს ნუ ლაპარაკობ და ესენი დალიე
პატარა პარჯიდან წამალი აომოიღო
-წამლებს არვსვამ
-ეხლა დალევ
-არმიყვარს წამლები და ძალით დამალევინებ?
-თუ საჭირო გახდება კი-მშვიდად მპასუხობდა
-არ დავლევ
-დალევ
-არდავლევ
-თუ გაკოცებ დალევ?
აშკარად იცის როგორ უნდა მომთაფლოს,მაგრამ ამჯერად არგამოუვა
-არმინდა
-მაშინ ისე გაკოცებ
-არა,არა და არა-მივხვდი,რომ ბრაზდებოდა და მეც მეტი რა მინდოდა
-შენი ნებით!ახლავე მაკოცებ-სიმშვიდეს ინარჩუნებდა
-არა,არ გაკოცებ და ვსო
ელვის სისწრაფით მომიახლოვდა და კედელზე ამაკრო,მძიმედ სუნთქავდა და მისი გულის ყოველ დარტყმას ვგრძნობდი
-არ მაკოცებ არაა?
როგორც ყოველთვის ხმა ვერ ამოვიღე
უფრო ახლოს მოვიდა,ცოტაც და მაკოცებდა,მთელი სხეულით იყო მოწებებული ჩემზე,მე კი კედელზე.ნაზად მაკოცა ყელშ და ჭრუანტელმა მტელი სხეული დამიხორკლა,ისეთი სასიამოვნო იყო მეტი რომ არ შეიძლება,ყელიდან მაღლა ავიდა და ბაგეებზე ნაზად შემეხო,ისე მკოცნიდა თითქოს არ უნდოდა რამე დაეშავებინა ჩემთვის.თმაში შემიცურა ხელი და კიდევ ერთხელ დამიკოცნა ბაგეები
შემდეგ მომშორდა და წამალი გამომიწოდა
-ამ ერთხელ დალიე,ჩემი ხათრით
-კარგი,ერთხელ!
-ერთხელ-მარჯვენა ტუჩის კუთხე ისე ჩატეხა რამის იქვე წამივიდა გული
წამალი დავლიე და ისე დავიჭყანე ალქაჯს შევაშინებდი ალბათ
პარკიდან წვენები,იოგურტები,და ნამცხვრები ამოალაგა
-წვენს დაგისხამ
-არმინდა,წეღან დავლია
ისეთი სახლით შემომხედა რამის მტლიანი ბოტლი დავლიე ჩემი ნებით
-ჩემი მოტანილი არდაგილევია ხო მართალია?
თავი გავაქნიე
-ხოდა დალიე
ბროწეულის წვენით სავსე ჭიქა პირთან მომიტანა და დამალევინა
ბროწეულის წვენიანი ტუჩები დამიკოცნა და ახლა იოგურტი გახსნა
-ამასაც შეჭამ
ისეთი მზრუნველი და ამავდროულად მკაცრი თვალებით მიყურებდა უარი ვერ ვუთხარი,ისიც თავის ხელით მაჭამა,თან არ დაისვაროვო და ხელსახოცი ამაფარა.პატარა ბავშვივით მექცეოდა
-ნახე თვითმფრინავი მოფრინავს,გააღე პირი
მეც მორჩილი ბავშვივით გავაღებდი პირს და ყოველი კოვზის მერე ვწუწუნებდი
''ეს ჩემი ხათრით და ვსო,ეს მარიამის ხათრისთ,მოდი ერთიც გიოს ხო არ აწყენინებ?''
ბოლოს ვნებიანად დამიკოცნა იოგურტიანი ტუჩები,მეც ავყევი კოცნაში და ხელში აყვანილმა მიმიყვანა საწოლამდე,დამაწვინა და ჩემს ზემოდან მოექცა,ნაზად მიკოცნიდა ყელს და ტუჩებს,მერე თავი თავის მკერდზე დამადებინა და თმაზე დამიწყო მოფერება
-ნინუც
-ბატონო
-შენთვის არ მითქვამს?
-რა?
-ძალიან რომ მომწონხარ
გამეღიმა
-არა არ გითქვამს
-ხოდა ახლა გეუბნები,ძალიან მომწონხარ
-მეც ლუკა,მეც მომწონხარ
თავისკენ მიმიზიდა და მაკოცა
ცოტახანს ასე ვიყავით,შემდეგ ადგა და წასაწვლელად მოემზადა
-რაც დატოვე შეჭამე აუცილებლად,თორემ მოვალ და ორმაგს გაჭმევ-სერიოზულობას ვერ ინარჩუნებდა
-კარგი ბრძანებელო
შუბლზე მაკოცა და წავიდა
ორი წუთში აწკრიალდა ტელეფონი,ლუკა იყო
-რამე დაგრჩა?
-არა,მაინტერესებს როგორხარ
-ჯერ ხო ეხლა წახვედი?
ორივეს გაგვეცინა
-კიი,მგონი შემა მკურნალობის ხერხმა მიშველა და კარგად ვარ
-პროფესიონალი ვარ ჩემი საქმის და არ გეჯერა შენ,თუ კიდევ აგიწევს სიხდე დამირეკე აუცილებლად
-კარგი
ვიჯექი და ველოდებოდი მარიამს,მოშიებულმა მთელი ტაფა კარტოფილი შევჭამე,არა ღორი კი არ ვარ პატარა ტაფა იყო უბრალოდ
ათ წუთში ლუკას ვურეკავ
-ლუკააა-ვეცადე ხმა ავადმყოფისას მიმემსგავსებინა
-რამოხდა?
-იცი?მგონი სიცხე მაქ და იქნებ შენი მკურნალობის თერაპია გააგრძელო?
-ახლავე?
-ახლავე