აბა მარიამ შენი ჯერია. ლანამ მარიამს ხელი ააფარა და თვლა დაიწყო.ერთიი... ორი..სამი..ოთხი...ხუთი... ექვსი.... შვიდიი..
-ექვსი (მარიამი)
-ოჰ გაგახსენდა? მე მეგონა ჩაგეძინა.მიდი აბა ბარბარეს კითხე (ლანა)
-სიმართლე თუ მოქმედება? (მარიამი)
-სიმართლე (მე)
-რასფიქრობ ლუკაზე? (მარიამი)
-ლუკაზე?..... ლუკა არ არის ცუდი ადამიანი თავიდან რადგან ფეხბურთელია გავიგე მეგონა ზოგიერთებოვით ამაყი იქნებოდა და საკუთარ თავზე დიდი წარმოდგენა ქონდა მაგრამ ასე არარის ის სრულიად სხვა ადმაიანია და სხვებს არგავს (მე) ეს ყველაფერი ისე ჩამოვაყალიბე მეც მიკვირდა რამ ამალაპარაკა ასე უცებ , თვალი რომ მოვავლე ყველა გაკვირვებული მიყურებდა და ლუკას ეღიმებოდა ჩემი საქციელის შემრცხვა და თავი დავღუნე. ლანა მოვიდა და თვალებზე ხელი ამაფარა.
-ამაზე დავილაპარაკებთ (ლანა) ყურში ჩუმად ჩამჩურჩულა და თვლა დაიწყო.
-1...2...3...4...5..6..7...8..9....
-ცხრა (მე)
-მარიამ ყურადღებით უსმინე (ლანა) აჰაა მარიამია? ეხა მიყურე მარიამ შენ რა დაგმათო ხო ამაწითლე და შემარხვინე ეხა მიყურე.
-ძვირფასი მარიამ სიმართლე თუ მოქმედება? (მე)
-სიმართლე (მარიამი) -ბავშვებო ხო თყუილი არშეიძლება? (მე)
-რათქმაუნდა არა (ლანა) ლანამ მიმიხდა ჩანაფიქრს და იცინოდა -მარიამ გიორგი გიყვარს? (მე) მარიამს სახეზე ფერი ეცვალა და გაკვირვებული მიყურებდა. -სამაგიეროს გიხდი (მე) მისკენ გადავიწიე და ყურში ჩავჩურჩულე. მარიამმა გიორგისკენ გააპარა თვალები რომელიც სმენად იყო ქცეული. -მეე...მე გიორგი მიყვარს (მარიამი) როგორც კი ეს თქვა მაშინვე სახლში გაიქცა ტირილით. გიორგი და ლუკა გაკვირვებული იჯდნენ მე და ლანამ ეს უკვე ვიცოდით ამიტო არ გვიკვირდა.
-მე წავალ ბოდიშს მოვუხდი, არასწორედ მოვექეცი. (მე) სახლისკენ მივდიოდი როა ხელით ვიღაცამ დამიჭირა. -მოიცა ბარბი მე ვნახავ. (გიორგი) გზა დავუთმე და უკან დავბრუნდი ბავშვებთან და დავჯექი.
-მე წავალ წვენს დავლევ თქვენ ხოარგიდნათ? (ლანა)
-არაა...........ერთდროულად ვუთხარით მე და ლუკამ რაზეც ორივეს გაგვეინა. ლანა გავიდა და მე და ლუკა მარტო დაგვტოვა დარწმუნებულივარ ეს სპეიალურად გააკეთა.
-ხოო ანუ ამაყი და საკუთარ თავზე დიდი წარმოდგენა მაქვს? (ლუკა) უცებ შევხედე და მის გასაოცარ ღიმილს მოვკარი თვალი. საოცრად იღიმოდა და კიდეც უხდებოდა. -ხშირად გაიცინე .გიხდება. (მე) -ჩემი სიცილის მიზეზი ხარ (ლუკა) ეს ის ემოულოდნელი სიტყვები იყო გაკვირვებულმა შევხედე .
-ცუდად ნუგამიგებ , მომწონხარ მაგრამ არვიცი მიყვარხარ თუ არა და იმედებს ვერ დაგიტოვებ. (ლუკა) უცებ მოიწყინა და სახლისკენ წავიდა. მოვწონვარ?..... არაა ეს ლუკამ მითხრა?.... მაგრამმ.. მაგრამმ.... აუუ ბარბარე რა სულელი ხარ რაა. მეც ავდექი დასალში შევედი ლუკა არ ჩანდა მივედი დ აიქვე სავარძელში მოვკალათდი.


***
-მარიამმ? აქხარ? (გიორგი) კარებზე ფრთხილად აკაკუნებდა სადანაც ტირილის ხმა ისმოდა.მაგრამ ხმას არავინ ცემდა და ტირილს აგრძელებდა. გიორგიმ კარები ფრთთხილად შეაღო და ლოგინზე დამხობილი მარიამი დაინახა.
-მარიამ დამშვიდდი გეყოფა ტირილი (გიორგი)
-გიორგი? ააქ რასაკეთებ? (მარიამი)
-აქ? იმისთვის ამოვედი რომ რაღა გითხრა. (გიორიგი) მისი სახე ხელებში მოიქცია გიორგიმ, ცრემლები შეუმშრალა და თვალებში უყურება.
-მარიამ , ჩემო სულელო გოგო, მეც მიყვარხარ,უბრალოდ ამას ვერ გეუბნებოდი რადგან მეგონა რომ არანაირი გრძნობა გაგაჩნდა ჩემს მიმართ და მერჩივნა ჩემთვის ჩუმად გულში მეყვარებოდი .ნუტირიხარ ჩემო გოგო, ეს სატირალი კიარა სასიხარულოა რომ ერთნაირი გრძნობები გაგვაჩნია(გიორგი) მარიამმა უფრო მოუმატა ტირლის და გიორგის მოეხვია.ასე იყვნენ რამოდენიმე ხანი ერთმანეთზე ჩახუტებულები.
-ჯერ კიდევ არმჯერა რომ ეს სიმართლეა ტავი სიზამრში მგონია.(მარიამი) გიორგიმ მარიამს თვალებში შეხედა და მოულოდნელად მის ბაგეებს დაეწაფა.
-ეხლა ხო გჟერა რომ სიზმარში არხარ? (გიორგი)
-მიყვარხარ გიორგი მიყვარხარ (მარიამი)
-მეც ჩემო ფერია მეც მიყვარხარ (გიორგი) მარიამი გულზე ყავდა მიხუტებული და თმებზე ეფერებოდა.
-კარგი ეხლა ჩავიდეთ დალა და ყველამ გაიგოს რომ ჩემი ფერია ხარ (გიორგი)


მოწყენილი ვიჯექი და ლუკას სიტყვებზე ვფიქრობდი რომ უცებ გვერდით ლუკა დამიჯდა.
-ბარბარე გეყოფა რა ნუ მოიწყენ.(ლუკა)
-კარგი მე გავალ ლანა არ ჩანს და წვენი მინდა. (მე) წამოვდექი და სამზარეულში გავედი ლანა არ დამხვდა საინტერესოა სად გაქრა.წვენი გამოვიღე ჭიქაში ჩავისხი და ვსვამდი.
-მე ცმინდა წვენი. (ლუკა) უკან მივიხედე და ლუკა დავინახე კარებზე მიყრდნობილი.
-აიღე და დალიე (მე) წვენი გავუწოდე .
-არაა ანანასის არმინდა ბალი მინდა წითელი ბალის გემრიელად რომ გამოიყურება(ლუკა)
-ჰმმმ არაა ანანასის ვაშლის და ყურძნის გვაქვს. (მე) მაცივარში ვიყურებოდი როა ლუკა მომაბრუნდა უცებ და კედელს ამაკრო.
-გვაქვს და ეხლავე მივირთმევ. (ლუკა) გაკვირვებული ვუყურებდი როცა ჩემს ტუჩებს დაეწაფა . საოარი გრძნობა იყო და მეც ავყევი მაგრამ უცებ მოვედი გონს და თავი გავინთავისუფე.
-ხო გითხარი გვაქვს თქო. (ლუკა)
-არა ლუკა ეს არუნდა გექნა არა (მე) ტირილით გავვარდი გარეთ და სახლის უკან ჰამაკში დავწექი და ვტიროდი....